Τα 10 Κομμάτια του Μήνα
Οκτώβριος 2024
photo by anatolh.com
Εν μέσω γαλανόλευκων σημαιών που ανεμίζουν στα πατριωτικά μπαλκόνια της χώρας, ο Οκτώβριος αποχωρεί με ένα τριήμερο εθνικής εορτής και λυτρωτικής ανάτασης ξεκούρασης.
Το Φθινόπωρο στα 2/3 του, με ντάλα ήλιο και σύννεφα ούτε για αστείο, με μονάχα μία στάλα βροχή. Ήταν ένα Σάββατο πρωί που ξυπνήσαμε με γκρίζο ουρανό, τα παιδιά μου πανηγύριζαν, "μπαμπά έχει σύννεφα!", φόρεσαν φούτερ με χαρά σαν να ήταν η πρώτη φορά και κουκουλώθηκαν με κουβέρτες με ένα χαζoύλικο χουχουλιάρικο χαμόγελο. Το timeline στο facebook γέμισε με ποστς της συννεφιάς και της βροχής, χαρά και έκπληξη λες και χιόνιζε και κει ήταν που σκέφτηκα πως ίσως σε 50 χρόνια από τώρα όταν βρέχει στην Ελλάδα θα είναι γεγονός σπάνιο και χαρμόσυνο, ίσως και να βγαίνουμε και στους δρόμους να χορεύουμε ας πούμε κάτω από τις σταγόνες, με τις παλάμες τεντωμένες προς τον ουρανό. Πολλές ταινίες βλέπεις Μιχάλη θα πεις και δίκιο θα χεις, όμως η λέξη λειψυδρία όλο και περισσότερο ακούγεται τελευταία, οι στάθμες πέφτουν και λοιπά, ένας κύριος στο γραφείο, ερασιτέχνης μετεωρολόγος, μου είπε να ετοιμαστώ για πηγάδια και κουβά.
Τον Οκτώβριο βγήκε το καινούριο FIFA. Δεν ήθελα να ξεκινήσω να παίζω, τον φοβάμαι αυτόν τον διάολο, όταν κολλήσω πάνω του δύσκολα ξεκολλάω, κι όμως έγινε πάλι η μαλακία, με τους MK DONS ξεκίνησα από την League 2 της Αγγλίας και αναρριχώμαι τώρα υπερήφανα προς τα σαλόνια της Premier League. Στην αξιολύπητη περίπτωσή μου, ο... ρουφιάνος του FIFA είναι τα podcasts. Αν αναρωτιέσαι πώς συνδυάζονται αυτά τα δύο, ένα βιντεοπαιχνίδι ποδοσφαίρου και τα podcasts, σε καταλαβαίνω και γι'αυτό θα σου εξηγήσω ευθύς αμέσως: Πολύ μου αρέσει να ακούω podcasts τον τελευταίο χρόνο, όμως μου είναι πολύ δύσκολο να πατήσω play σε ένα από αυτά και να κάθομαι σε μια καρέκλα να ακούω έναν τύπο ή μια τύπισσα να μιλούν χωρίς να κάνω τίποτα. Γιατί όταν ακούω podcasts δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε κάτι άλλο, ας το πούμε έτσι, σοβαρό. Δεν μπορώ για παράδειγμα να γράφω για το παρόν site ακούγοντας ποδκαστς, ούτε μπορώ να γράφω αναφορές για το γραφείο, ούτε προφανώς μπορώ να διαβάζω ένα βιβλίο και ούτε -ακόμα πιο προφανώς- μπορώ να βλέπω μια ταινία ή μια σειρά. Από την άλλη -guess what!- μπορώ να παίζω FIFA με χαμηλωμένο τον ήχο. Το δοκίμασα πρώτη φορά πριν κάνα δίχρονο και... εγένετο φως! Εξελίχθηκε σαν μία ταυτόχρονη διπλή δραστηριότητα που με αποφόρτιζε και με χαλάρωνε φουλ. Οπότε, κάπου στα μέσα του Οκτώβρη που μου τα σκασε ένα βράδυ να ακούσω τα τελευταία επεισόδια από τα αγαπημένα μου podcasts, αναγκάστηκα -ναι, αναγκάστηκα!- να ξανακυλήσω στo FIFA και μάλιστα στη νέα του έκδοση. Fuck, I know.
Τελοσπάντων, αλλάζω συζήτηση, για να μην το κάνω χειρότερο. Βασικά, δεν θα αλλάξω εντελώς συζήτηση, επί τη ευκαιρία των όσων έγραψα στην προηγούμενη παράγραφο θα σας αναφέρω τα αγαπημένα μου podcasts. Ξεκινάω με Μάκαρο (Παπασημακόπουλο) και το σχετικά νέο του podcast "Κοινωνικά Ανέτοιμος", μετεξέλιξη του "Εξωφρενικά Σημαντικού Πόντκαστ". Ο Μάκης, απόλυτα ανεξάρτητος και απελευθερωμένος από οποιονδήποτε περιορισμό ή πιθανή λογοκρισία που του επέβαλε η ομπρέλα του ομίλου της Novibet. κόβει και ράβει γεμάτος καυστικό χιούμορ και βαθιά σοβαρή σκέψη. Συνεχίζω με τα "Μικροπράγματα", τα ξεκίνησα με αφορμή τα επεισόδια για τον Παύλο Φύσσα και τον Διονύση Σαββόπουλο, υποκλίθηκα, κι ύστερα τα άκουσα όλα σε σχεδόν ένα μήνα. Πάω παρακάτω και βρίσκω την περίεργη εμμονή που έχω με εγκλήματα, serial killers και τέτοια, η οποία βρίσκει το ιδανικό πεδίο να εκφραστεί, με το podcast "Αληθινά Εκλήματα" της Lifo. "Το Νοσταλγικό Podcast" του Αντώνη Κωνσταντάρα έχει αυτό που λέει το όνομά του, μια ακαταμάχητη νοσταλγική γοητεία, φιλτραρισμένη μέσα από το ευγενικό και συγχρόνως cool φίλτρο του Κωνσταντάρα. Αν και τον περνάω κοντά 10 χρόνια, τα βιώματά μας στα 90's και στα 00's είναι σχεδόν κοινά, απλά τα ζήσαμε σε διαφορετικό ηλικιακό στάδιο, οπότε μια χαρά ταυτίζομαι -και ενίοτε συγκινούμαι- με τα περισσότερα επεισόδια του εν λόγω podcast. Κλείνω το άτυπο Top-5 μου με τον "Ζοσιμάρ" του Θέμη Καίσαρη, το οποίο ικανοποιεί στο 100% την αγάπη μου για τον αθλητισμό και το ποδόσφαιρο.
Με αφορμή πάντως τα podcasts και τις εκπομπές στο YouTube, αλλά και τα πάσης φύσεως reels, shorts κλπ. έκανα μέσα στον Οκτώβριο διάφορες σκέψεις, σκέψεις που μου γέννησαν προβληματισμούς και κάποιες boomer ενστάσεις. Εν συντομία, γιατί ήδη έχω μακρηγορήσει, έχει αρχίσει και μου λείπει ο γραπτός λόγος, όλο και περισσότεροι εξαιρετικοί κειμενογράφοι -δημοσιογράφοι ή μη- στρέφονται στην εικόνα και στον ήχο, εγκαταλείποντας τα κείμενα και τις λέξεις, με αποτέλεσμα να βρίσκεις πια με δυσκολία άρθρα για να διαβάσεις. Η εποχή της εικόνας και της ταχύτητας έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια, οκέι το δέχομαι και το καταλαβαίνω, απλά παράγινε. Και, εστιάζοντας στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και στον τρόπο έκφρασης του... απλού λαού, να πως σέβομαι φουλ το Facebook, όσο μπορεί κάποιος να σεβαστεί το Facebook, διότι είναι το μόνο ΜΚΔ που σου δίνει τη δυνατότητα να βγάλεις από μέσα σου τις λέξεις και τις σκέψεις σου, σου επιτρέπει να απλώσεις τα... σεντόνια σου, ακόμα κι αν αυτά είναι βρώμικα, ξεσκισμένα ή ανορθόγραφα.
Γεια mates! See you around.
Ακολουθούν τα 10 πιο χιλιοπαιγμένα κομμάτια του Υπογείου για το μήνα Οκτώβριο, ελληνικά και ξένα, σε κάπως αρμονικά ενωμένη σειρά, ανεξάρτητα από τη χρονολογία κυκλοφορίας και το είδος τους. Στο τέλος του άρθρου, τα δέκα τραγούδια στο spotify.
1. BROKEN SPIRES AT DEAD KAPITAL - Godspeed You! Black Emperor (2024)
Τον νεό δίσκο των GY!BE τον άκουσα τη μοναδική συννεφιασμένη και βροχερή μέρα του Οκτωβρίου - ευλόγησον. Τον άκουσα εκείνο το Σαββατιάτικο μεσημέρι 4-5 φορές στη σειρά (κι ύστερα έγραψα κι ένα review - check here). Το "BROKEN SPIRES AT DEAD KAPITAL" με γονάτισε. Το αφήνω εδώ.
Αργότερα μέσα στον Οκτώβριο, στις 18, η Καναδέζικη κολεκτίβα έπαιξε στο FLOYD, επική εμφάνιση για ακόμα μία φορά.
2. Bodies Laughing - The Smile (2024)
Δύο δίσκους σε δέκα μήνες από τους The Smile. Το "Wall of Eyes" του Ιανουαρίου διαδέχτηκε το "Cutouts" του Οκτωβρίου. Σε μια σχετική υπερδιέργεση, λοιπόν, ο Yorke, o Greenwood και ο Skinner και το αποτέλεσμα θαυμαστό. Το νέο LP είναι σούπερ, μια σπουδή εγκεφαλικότητας και μυσταγωγίας, που άκοπα σε μαγνητιίζει στο κέντρο του, στον πειραματικό βραδυφλεγή πυρήνα του.
Το "Bodies Laughing" είναι το ending track του άλμπουμ και από την πρώτη φορά που το άκουσα με σκάλωσε βαρέως. Δεν ξέρω αν είναι το καλύτερο του δίσκου, όμως σίγουρα είναι το πιο αγαπημένο μου.
3. Place In The Sun - Chelsea Wolfe (2024)
Η one and only Chelsea Wolfe, αφού τον περασμένο Φλεβάρη μας έδωσε τον 7ο κατά σειρά δίσκο της ("She Reaches Out to She Reaches Out to She" / check album review here), επιστρέφει μέσα στη χρονιά με ένα extended play, το "Unbound", που θα κυκλοφορήσει στις 15 Νοεμβρίου. Το "Place In The Sun" είναι ο προάγγελος της εν λόγω κυκλοφορίας, και είναι μια καθηλωτική πιανιστική μπαλάντα, μάλλον ό,τι πιο ήπιο και απαλό έχει γράψει ως τώρα η χαρισματική Αμερικανίδα singer/songwriter.
4. Nightfall - Trentemøller feat. DíSA (2024)
Στις 13 Σεπτεμβρίου κατέφθασε ο νέος δίσκος του Δανού (Κοπεγχάγη) Trentemøller, του οποίου τα μουσικά ίχνη έχω προ πολλού σταματήσει να ακολουθώ, με εξαίρεση κάποια πάρτυ που παίζω μουσική και σε κάποια δεδομένη υπέροχη διονυσιακή στιγμή επιλέγω να βάλω το επικό "Silver Surfer, Ghost Rider Go!!!" (2010) και να κάψω τον τόπο και τα ηχεία. Ακολουθώ όμως την εξαιρετική μουσική σελίδα "Άκου Αυτό" της Εύης Χουρσανίδη και από μια λίστα με νέα κομμάτια που η Εύη ανέβασε μέσα στον Οκτώβρη, τσίμπησα το εξαιρετικό dream-pop-ϊζον "Nightfall" από το νέο LP του Trentemøller, "Dreamweaver" (out 13/9). Στο κομμάτι, όπως και σε ολόκληρο το άλμπουμ, τραγουδάει η Ισλανδή DíSA. Μαγική η τύπισσα, γενικώς ο,τιδήποτε έχει να κάνει με την Ισλανδία είναι μαγικό, να τα λέμε και αυτά για να μην ξεχνιόμαστε...
5. Easy - Wallners (2024)
Στην αρχή του χρόνου είχα φάει ένα μέγα μέγα σκάλωμα με την Αυστριακή μπάντα τεσσάρων αδελφιών, τους Wallners. Φίλε, είχα ακούσει το μοναδικό EP τους, "Prolog I" (Φεβ.21) εκατό φορές και άλλες τόσες το single τους "Dracula" (Σεπ.21). Με το τελευταίο μουσικό τους δείγμα να χρονολογείται τότε, τον μακρινό Σεπτέμβρη του 2021, στο σχετικό Nice To Meet You (read here) που είχα γράψει για την μπάντα κατέληγα στην εξής σκέψη:
"[...] Και κάπου εκεί, τα αδέρφια από τη Βιέννη για δύο χρόνια... εξαφανίζονται. Καμία κυκλοφορία, καμία συναυλία, καμία σύνεντευξη, καμία δημοσίευση στα social. Και αν δεν ήταν ένα οριακά πρόσφατο post (Oct.23) στη σελίδα τους στο facebook, θα θεωρούσα πως οι Wallners το... άφησαν το άθλημα. Το προαναφερθέν post, όμως, που είναι αποκλειστικά φωτογραφικό, δείχνει την ομάδα σε διαδικασία σύνθεσης και μουσικής δημιουργίας εν γένει, οπότε μάλλον σύντομα θα περιμένουμε νέα τους, πιθανώς το debut LP τους."
Σε μεγάλο βαθμό δικαιώθηκα και οι Wallners τον περασμένο Σεπτέμβρη (13/9) μας έδωσαν νέο single και είναι ένα... ποίημα. Ακούμε το "Easy" και ανυπομονούμε για τον πρώτο δίσκο...
6. A Fragile Thing - The Cure (2024)
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γράμμες ο νέος πολυαναμενόμενος δίσκος των Cure έχει κυκλοφορήσει. Το "Songs of A Lost World" (out 1/11) σπέρνει, πολύ περισσότερο απ'ό,τι περίμενα, μεγάλο respect στην μπάντα. Το καταπληκτικό single "A Fragile Thing" που κυκλοφόρησε στις 9 Οκτωβρίου ανέλαβε - μαζί με το "Alone" που είχε προηγηθεί (26/9) - να προλειάνει το έδαφος ενόψει του άλμπουμ και το κατάφερε με τον καλύτερο τρόπο. Είναι κομματάρα...
7. Walk With Me - Elias Yung (2024)
Λοιπόν, μπορεί ο Υπόγειος συνοδοιπόρος Μιχάλης Αποστολίδης να εμφανίζεται στο site μόνο τον Δεκέμβρη με τις λίστες με τους αγαπημένους του δίσκους της χρονιάς και πού και πού να μας στέλνει και κάποια πολύ ενδιαφέρουσα international συνέντευξη, παρόλα αυτά πρέπει να σας πω πως ο Σαλονίκη-based Mike ακούει πολλή μουσική, ακούει πολλή και καλή μουσική, εξού και η εβδομαδιαία ραδιοφωνική εκπομπή του στον offradio, την οποία σας προτρέπω να ακούσετε (κάθε Δευτέρα βράδυ 21.00-23.00). Anyway, ένα πρωί στο inbox μου ήρθε ένα μήνυμα από το Μιχάλη, που μου έλεγε "άκου αυτό το έπος". Το link με έστειλε στον δίσκο του Elias Yung ονόματι "Vertigo" κι έχω να πω, Mike, πως οκ το άλμπουμ δεν είναι έπος, αλλά είναι πολύ πολύ ενδιαφέρον. Ο τύπος έχει φωνάρα και εδώ έχει γράψει κάποιες κομμάτάρες, με προεξέχουσα το παρόν opening track "Walk With Me". Επίσης, Mike, δεν μπόρεσα να βρω καμία μα καμία πληροφορία για το ποιόν του κυρίου και τώρα εκτίθεμαι στο site και αναγκάζομαι να κλείσω απότομα την παρουσίαση του τραγουδιού στα Κομμάτια του Μήνα. Όποτε μπορείς στείλε μου infos και πλζ κανόνισε συνέντευξη με τον φοβερό και τρομερό mister Yung. Bye.
8. Αιώρηση - Alex K. + Κτίρια τη Νύχτα (2024)
Ο Αλέξης Καλοφωλιάς και ο Κτίρια τη Νύχτα σε μία αναπάντεχη μουσική σύμπραξη, η οποία εντέλει γέννησε μια δισκάρα (check album review here). Το s/t ("Alex K + Κτίρια τη Νύχτα"), κυκλοφορεί ψηφιακά από τις 11 Οκτωβρίου, ενώ το αναμένουμε και σε βινύλιο στις 8 Νοεμβρίου από την Inner Ear. Θα μπορούσα να επιλέξω τουλάχιστον 4-5 τραγούδια από το δίσκο για Τα Κομμάτια του Μήνα, πάω όμως με την "Αιώρηση" γιατί οι στίχοι του είναι ζωντανοί σαν να βλέπω ταινία, η απαγγελία του Καλοφωλιά μου στοιχειώνει το είναι, ενώ η μουσική επένδυση ενσωματώνει στο μέγιστο βαθμό το -τόνους- συνθετικό ταλέντο του Αλεξ και του Κτίρια, όπως και η ενορχήστρωση και η παραγωγή του, για τις οποίες υπεύθυνος ήταν ο Κτίρια.
Παραμείνετε συντονισμένοι στο Υπόγειο - σύντομα σας φέρνω συνέντευξη με τον Άλεξ και τον Γιώργο.
9. Έχω Στενάχωρη Καρδιά - The Sun I Do (2024)
Για τη νέα μπάντα της Decy Bell και του Duru, που αποτελούσαν τον κεντρικό πυρήνα των The After Maths, σας είχα ενημερώσει σε σχετικό Nice To Meet You (check here). H ξεχωριστή δυάδα ενώνει τις δυνάμεις της με τον... θεούλη Greggy K. των Echo Train και δημιουργούν τους The Sun I Do. To σχήμα μας είχε δώσει δύο τιμιότατα singles, τα "Narcissirius" και "Diablo", ώσπου στις 14 Οκτωβρίου έσκασε η βόμβα του "Έχω Στενάχωρη Καρδιά". Το αποκαλώ βόμβα, διότι με έπιασε πραγματικά εξαπήνης, είναι πράγματι μία καταπληκτική διασκευή με απέραντη δυναμική.
Το πρωτότυπο είναι μια σύνθεση του Μίμη Πλέσσα σε στίχους του Γιάννη Δαλιανίδη και ακούστηκε από τη φωνή της Ρένας Βλαχοπούλου στην ταινία "Μερικοί το Προτιμούν Κρύο" του 1962. Ο Μίμης Πλέσσας έφυγε από τη ζωή στις 12 του περασμένου Οκτώβρη και οι The Sun I Do κυκλοφόρησαν το κομμάτι μόλις 2 μέρες μετά. Αν μη τι άλλο, ένας όμορφος φόρος τιμής και, αν μη τι άλλο, μία συγκινητική σύμπτωση.
10. Goatbrain - GOAT (2024)
Κι αν το "Medicine" του 2023 ελαχίστως με συγκίνησε, το s/t GOAT που κυκλοφόρησε στις 11 του Οκτώβρη με πήρε και με σήκωσε. Οι μασκοφόροι από το Korpilombolo της Σουηδίας επιστρέφουν στις μαγεμένες τραντάζουσες ρίζες τους, προσθέτοντας όμως διακριτικά και νέα στοιχεία στον ήχο τους, τα οποία απογειώνουν το τελικό αποτέλεσμα. Καθηλωτικός και πορωτικός δίσκος που ακούγεται καλύετερα δυνατά. Πολύ δυνατά.
Εδώ, το "Goatbrain", που έρχεται να προστεθεί στην παράδοση αρκετών τραγουδιών της μπάντας που έχουν το "goat" σαν πρώτο συνθετικό και είναι όλα τους γαμάτα. Με το "Μυαλό της Κατσίκας", λοιπόν, σας αφήνω και τα λέμε συντόμως τριγύρω μέσα στην Υπόγα...
Τα 10 Κομμάτια του Μήνα στο Spotify
