Τα 10 Κομμάτια του Μήνα
Μάιος 2025
photo taken from https://vocal.media/humans
Ο Μάης μας άφησε και ήρθε μάλλον η ώρα να πούμε Καλό Καλοκαίρι!
Οι οιωνοί δεν είναι και οι ιδανικοί, ο πλανήτης εξακολουθεί να φλέγεται και η έλευση του «ειρηνοποιού» Τραμπ, που υποσχόταν πως με δυο κουβεντούλες θα λήξει σε μια μέρα όλες τις πολεμικές συγκρούσεις, μάλλον τελικά έκανε τα πράγματα χειρότερα. Τι τύπος και αυτός ο Τραμπ; Μα και τι τύποι όσοι εκατομμύρια των ψήφισαν; «Βλάκες ανίδεοι Αμερικανοί», απαντούν οι περισσότεροι, μα σε όλο τον κόσμο σκατά ψηφίζουμε, ο,τι να ναι. Και αν ψηφίζουμε, γιατί η αποχή σε λίγο θα φτάνει το 60%.
Φούντωσε ο πόλεμος στην Ουκρανία, ενώ στη Γάζα ο Νετανιάχου στήνει θηριωδίες. Γράφει τραγωδίες. Με ένα αόρατο αιματοβαμμένο ψαλίδι κόβει στο άψε-σβήσε νήματα ζωής, με ένα αόρατο ματωμένο φτυάρι σκάβει ομαδικούς τάφους και τους παραγεμίζει με αμάχους, γυναίκες και παιδιά. Ένας ακόμα σφαγέας της σύγχρονης ιστορίας, που οι ανεπτυγμένες χώρες αμήχανες και ανήμπορες τον παρακολουθούν να σπέρνει θάνατο. Αδιανόητο.
Πίσω στο μικρούλη μικροκοσμάκη μας, τον Μάη έχουμε παραδοσιακά το Final Four και τη Eurovision. Στο Άμπου Ντάμπι ονειρευόμασταν ελληνικό τελικό, τελικά καταλήξαμε Κυριακή απογευματάκι να βλέπουμε τον μικρό τελικό, μάλλον το πιο αδιάφορο Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός της ιστορίας. Στη Βασιλεία από την άλλη, στείλαμε την Κλαυδία σαν το σκυλί στ´αμπελι μήπως και από θαύμα πιάσει 10αδα, εντέλει η 23χρονη συμπαθέστατη Ασπροπυργιώτισσα βγήκε 6η. Well done. Ωραίο κομμάτι και σημαντική ερμηνεία indeed.
Να πω ακόμα πριν φύγω πως τον Μάιο πήγα και στη συναυλία του The Boy στο Ρομάντσο (15/5) και μάλλον ράγισα και άφησα τα σπασμένα γυαλιά μου στην Ομόνοια. Πατώντας και ματώνοντας στα θραύσματα σκεφτόμουν πως εγώ δεν είμαι εγώ, πως κάποιοι φίλοι μου χάνονται σαν σύννεφα σε ανεμοδαρμένο ουρανό, κάποιοι άλλοι τρελαίνονται και μου ζητάνε χάπια - "δεν είμαι ψυχίατρος, ψυχολόγος είμαι, δεν μου επιτρέπεται να δίνω φάρμακα"- , κάποιοι βυθίζονται στο ξερό κενό της πολυτραγουδισμένης μέσης ηλικίας, άλλοι νοσταλγούν το παρελθόν μέχρι ολικής αφαίμαξης του τώρα τους, άλλοι κοιμούνται συνέχεια και όταν για λίγο ξυπνούν κρίνουν τους εαυτούς τους- αυστηρά και κυνικά, σαν ψυχροί δικαστές που υπογράφουν οι ίδιοι τη θανατική καταδίκη τους. Ναι, θα πεθάνουμε κάποτε, αλλά προς το παρόν ζούμε. Όπως και να χει, σ'αγαπάω να ξέρεις. Πολύ και για πάντα. Όσο κι αν εγώ νομίζω πως δεν είμαι πια εγώ...
Σας αφήνω με την κλασική μου ευχή του Ιουνίου - καλή επιτυχία σε όλα τα παιδιά που δίνουν εξετάσεις, ενδοσχολικές προαγωγικές, αλλά και Πανελλήνιες βεβαίως-βεβαίως. Καλή επιτυχία young mates, αλλά να θυμάστε πως ο,τι κι αν γίνει η ζωή είναι μεγαλύτερη απ'όλα τούτα, δεν χωράει σε δυο-τρεις κόλλες χαρτί και σε νούμερα που φτάνουν μονάχα ως το 20. Η ζωή φτάνει ως το άπειρο. Δώστε της όσο πάει.
Ακολουθούν τα 10 πιο χιλιοπαιγμένα κομμάτια του Υπογείου για το μήνα Μάιο, ελληνικά και ξένα, σε κάπως αρμονικά ενωμένη σειρά, ανεξάρτητα από τη χρονολογία κυκλοφορίας και το είδος τους. Στο τέλος του άρθρου, τα δέκα τραγούδια στο spotify.
1. Mystery Man - Terje Rypdal (1989)
"Don't let yourself get attached to anything you are not willing to walk out on in 30 seconds flat if you feel the heat around the corner."
Τον Μάη που μας πέρασε ο γιος μου έκανε ένα ηρωικό rewatch στο "Heat" και γω δεν έχασα την ευκαιρία για να του κάνω παρέα και για να δω το έπος του Michael Mann για... 20η (και βάλε) φορά. Μάλιστα, αυτή τη φορά επιστράτευσα και το υπερόπλο του Shazam για να εντοπίσω την ορχηστρική κομματάρα που πάντα με ανατρίχιαζε στην καταπληκτική σκηνή του Neil (De Niro) και της Eady (Amy Brenneman).
"Mystery Man" του Νορβηγού - 78χρονου σήμερα- κιθαρίστα και συνθέτη, Terje Rypdal. Από το δίσκο "Singles Collection" του 1989.
2. Αθήνα - Σίσσυ Δουτσίου (2025)
Δίσκος - έκπληξη, με την έννοια πως ποτέ ώσπου να κυκλφορήσει δεν είχα ακουστά την δημιουργό. Μεγάλη μου παράλειψη, μιας και η ακρόαση του LP "Προσβολή Δημόσιας Αιδούς" (out 9/5 via Inner Ear) αποκάλυψε ένα τεράστιο spoken word ταλέντο, λέξεις που καρφώνουν σαν βέλη και ερμηνεία σκάλωμα. 8 tracks, ένα κι ένα, όμως το πεντάλεπτο+ "Αθήνα" είναι διαολεμένα καλό, διαολεμένα βαθύ, διαολεμένα συγκινητικό...
3. Warm Streetlights - V.V.I.A. (2025)
Για το ντουέτο της Ελληνίδας Venus Volcanism και της Δανής In Atlas σας έγραψα και στο προηγούμενο τεύχος της παρούσας στήλης. Ακόμα περισσότερα είπα και άκουσα από τις ίδιες στην πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που είχα πριν λίγες μέρες μαζί τους (check here).
Δεύτερο entry στα Κομμάτια του Μήνα, με το αριστουργηματικό "Warm Streetlights". Από τον δεύτερο δίσκο του σχήματος, "I Know You Before We Met" (out 28/3 via Inner Ear).
4. Disintegrate - Suede (2025)
Οι θρυλικοί Suede επιστρέφουν τρία χρόνια ύστερα από τον τιμιότατο δίσκο τους "Αutofiction". O διάδοχος τιτλοφορείται "Antidepressants" και θα μας έρθει μέσα στο 2025. To άρτι αφιχθέν leading single, "Disintegrate", είναι... οδοστρωτήρας και μας προετοιμάζει για μία ακόμα πολύ ενδιαφέρουσα κυκλοφορία.
5. Got To Have Love - Pulp (2025)
Suede και Pulp στο προσκήνιο - νομίζω πως με μια χρονομηχανή γύρισα στην πιο αγαπημένη δεκαετία της ζωής μου, στα 90's...
Η αρχή έγινε με το "Spike Island" (out 10/4) και η συνέχεια στα αυτιά μας με το "Got To Have Love". Κι αν το πρώτο ήταν καλό, το δεύτερο είναι... εξαίσιο! Ω, ναι, το δεύτερο single από τον επερχόμενο νέο δίσκο των Pulp, "More", που θα κυκλοφορήσει στις 6 Ιουνίου, είναι υπέροχο, με disco φλεγόμενο πυρήνα και στίχους συγκινητικούς, με τον Jarvis να τραγουδά σαν... νιάτο, μα και σαν μεστός μπαρουτοκαπνισμένος σοφός τρουβαδόρος μαζί. Και ένα βίντεο -σκηνοθεσία Cocker, με footage από το ντοκιμαντέρ του 1977 "The Wigan Casino"- εκ πρώτης όψεως χαρωπό και uplifting, μα κατά βάθος βαθιά νοσταλγικό και βαριά μελαγχολικό.
Σας αφήνω με τα λόγια του ίδιου του Jarvis Cocker για το κομμάτι:
«Ένα ελαφρώς υστερικό τραγούδι που προσπαθεί να μιλήσει για την αγάπη όπως τη βλέπω τώρα.
Η λέξη "αγάπη" ήταν μια λέξη που δεν μπορούσα να πω μέχρι που πλησίαζα τα 40. Άκουγα συνεχώς ερωτικά τραγούδια, αλλά δεν μπορούσα να χρησιμοποιήσω τη λέξη στην πραγματική ζωή. Οι στίχοι αυτού του τραγουδιού είναι σαν να κάνω μια κουβέντα με τον εαυτό μου για αυτήν την κατάσταση. Μου έκανα ένα καλό κατσάδιασμα. Έχω μάθει πλέον να την λέω κρατώντας σοβαρό ύφος.
Πρέπει να έχεις αγάπη.
Ω, ναι, πρέπει.»
6. Heavy - Sprints (2025)
Έρχονται! Με φόρα από το Δουβλίνο και με μια debut δισκάρα στις πλάτες τους ("Letter To Self", 2024) στο Release στις 18 Ιουνίου, μαζί με τους Glass Beams και τους IDLES.
Από το debut, εδώ το πιο αγαπημένο μου: "Heavy".
7. Words Lost Meaning - The Murder Capital (2025)
Οι Sprints έρχονται, οι The Murder Capital ήρθαν. Κι αυτοί από το Δουβλίνο (τι αλήθεια συμβαίνει σε αυτήν τη πόλη μέσα στα 20's;!;!). Ήρθαν, λοιπόν, στο Gagarin την προτελευταία μέρα του Μάη και ήταν υπέροχοι.
Από τις πιο δυνατές στιγμές της συναυλίας, αλλά και του τελευταίου -τρίτου κατά σειρά- δίσκου τους ("Blindness", out 21/2) το επιβλητικό "Words Lost Meaning"...
8. Ευαισθησία - P.I.E.V. x VIKTORAS ft. Makis Papasimakopoulos (2025)
O P.I.E.V., πάει να πει Παναγιώτης Βασιλείου, και ο Viktoras (Φορλίδας) κυκλοφόρησαν μία καθώς πρέπει δισκάρα στην Inner Ear - μιλάω φυσικά για το "DETROIT" (out 28/4). Μπορείτε να κάνετε ένα μακροβούτι στον φλεγόμενο πυρήνα και στην πυκνή πεμπτουσία του δίσκου προφανώς ακούγοντάς τον, αλλά και διαβάζοντας το χοραστικό Track by Track που μας έδωσαν οι δύο δημιουργοί του (check here).
To Δελτίο Τύπου που συνοδεύει τον δίσκο υπόσχεται "ανατρεπτικές συμμετοχές" και "κολλητικά ρεφρέν". Ε, πάρε εδώ συμμετοχή του υπέρτατου Μάκη Παπασημακόπουλου (Rattler Proxy, Modern Ruin) και ένα καθηλωτικό αδυσώπητο ρεφρέν, για του λόγου το αληθές...
9. The Mothership - Alexandra Savior (2025)
Πέντε ολάκερα χρόνια έπειτα από το "The Archer", το wonderkid από το Portalnd επέστρεψε με το νέο δίσκο του, "Beneath The Lillypad" (out 16/5). Και, οκέι, τώρα πια δεν είναι wonderkid - η Alexandra Savior McDermott, όπως είναι το πλήρες όνομά της, γίνεται 30 σε μια εβδομάδα (14 Ιούνη) και έχει ήδη δώσει τα τρανά διαπιστευτήριά της, τόσο στο songwriting όσο και στο τραγούδισμα. Είναι μοναδική.
Εδώ το υπέροχο "The Mothership", από το άρτι αφιχθέν νέο άλμπουμ της.
10. Pretrial (Let Her Go Home) - Fiona Apple (2025)
Φιόνα, μοναδική μου αγάπη...
Εδώ το πρώτο της original τραγούδι της τα τελευταία 5 χρόνια, ένα υπερεμπνευσμένο κομμάτι για το ζήτημα της προφυλάκισης, το μέτρο προσωρινής κράτησης ενός κατηγορουμένου μέχρι τη δίκη του και μέχρι να αποδειχτεί τελικά αν είναι ένοχος ή αθώος. Μεγάλη συζήτηση, πάντως η Fiona Apple έγραψε το κομμάτι "Pretrial" έπειτα από χρόνια φυσικής παρουσίας της σε δίκες γυναικών, δημιουργίας και συντονισμού ομάδων στήριξης, αμέτρητης ενσυναίσθησης και τόνους αγάπης.
“She took on extra shifts, still couldn’t pay the bail/ No danger, no flight risk, but she would stay in jail/ She was not convicted of anything”.
Τα Κομμάτια του Μήνα στο Spotify
