V.V.I.A.
Venus Volcanism + In Atlas
Το Καλοκαίρι του 23 πήγα στη Νορβηγία κι έχω να πω πως είναι μία από τις πιο όμορφες χώρες που έχω επισκεφθεί. Γενικώς, η Σκανδιναβία, αλλά και η κοντινή της Ισλανδία, μου ασκούσαν ανέκαθεν μία μυστήρια γοητεία, η οποία μάλλον ξεκίνησε από τη λατρεία μου για το χιόνι, αλλά και την αγάπη μου για το μακρινό και ανεξερεύνητο, για την άγρια και “ανεξημέρωτη” φύση. Τα τελευταία 5-6 χρόνια απέκτησα μια εμμονή με Σκανδιναβικές σειρές, το nordic noir, όπως το ονομάζουν οι ειδικοί. Τη “Γέφυρα” και το “Killing” και το “Entrapped” τα έχω κορώνα στο κεφάλι μου. Σε αυτές τις σειρές, και σε καμιά 15αριά ακόμα που έχω δει από το συγκεκριμένο genre, πέρα από το να ακολουθώ την πλοκή και να ψάχνω τον δολοφόνο, βρίσκω την ευκαιρία να ξεκλέψω από την γοητεία των πλάνων, ταξιδεύω μέσα σε κόκκινα και λευκά βουνά, σε ορμητικούς καταρράκτες που ξεπηδούν μέσα από απάτητους βράχους, σε πυκνά μυστηριώδη δάση, σε άγριες απέραντες θάλασσες, αλλά και σε μελαγχολικές σκοτεινές χιονισμένες πόλεις...
Φτάνοντας στο 2025 και στρέφοντας την προσοχή μας στη μουσική, το να σου έρχεται δίσκος που συνοδεύεται από δελτίο τύπου που να σου λέει πως το άλμπουμ ηχογραφήθηκε σε μια καλύβα σε ένα δάσος της Δανίας, έμοιαζε για μένα από μόνο του με θείο δώρο. Το πρώτο play και οι ακροάσεις που ακολούθησαν επαλήθευσαν τις προσδοκίες μου, καθώς τα 8 τραγούδια που ξεπήδησαν μέσα από τα αυλάκια του δίσκου ήταν όλα τους μαγικά και μαγεμένα - σκοτεινό synthwave με καθηλωτικές φωνές, ηχητικά τοπία παγωμένα, αλλά γεμάτα με ξέφωτα θέρμης και φωτός.
Μιλάω για το “I Know You Before We Met” των V.V.I.A., το οποίο κυκλοφόρησε στο τέλος του περασμένου Μάρτη από την Inner Ear. Πρόκειται για το 2ο album του ντουέτου των V.V.I.A., της Ελληνίδας Venus Volcanism, κατά κόσμον Ρένα Ρασούλη, και της Δανής In Atlas, κατά κόσμον Stine. Είχε προηγηθεί το “Chaos Brings Order” του 2021 και εδώ -στο προσφάτως αφιχθέν sophomore LP- μιλάμε για μια συγκινητική και απείρως δημιουργική επανασύνδεση.
Με χαρά καλωσορίζουμε στις σελίδες μας την Venus Volcanism και την In Atlas για μια κουβέντα στο “I Know You Before We Met”, αλλά και σε όσα προηγήθηκαν και θα ακολουθήσουν του δίσκου.
I Know You Before We Met (out 28/3 via Inner Ear Records)
Οι V.V.I.A., το δίδυμο ηλεκτρονικής μουσικής, που αποτελείται από την Ελληνίδα Venus Volcanism και την Δανή In Atlas, κυκλοφορούν το νέο τους album “I Knew You Before We Met”.
Το “I Knew You Before We Met” έχει σαν βασικό θέμα του τον αγώνα για επανασύνδεση, μετά από έναν μεγάλο αποχωρισμό. Εξερευνά τη φιλία και την πλατωνική αγάπη. Τον Μάρτιο του 2024, οι V.V.I.A. επανασυνδέθηκαν σε μία καλύβα σ’ένα δάσος της Δανίας. Τότε δεν γνώριζαν ότι θα προκύψει ένα άλμπουμ, ήξεραν μόνο ότι ήθελαν να δημιουργήσουν κάτι μαζί, αφού είχαν χωριστεί για τόσο πολύ καιρό. Ωστόσο, τόσο οι εσωτερικές όσο και οι εξωτερικές προκλήσεις δυσκόλεψαν τη διαδικασία. Από αυτό προέκυψε μία κατάσταση απόγνωσης, η οποία όμως εξελίχθηκε σε μια ιστορία αγάπης για δύο ανθρώπους που προσπαθούσαν να ανακαλύψουν ξανά κάτι που κάποτε υπήρχε και ήλπιζαν να το ξαναβρούν.
Κυκλοφορεί σε LP και Digital από την Inner Ear.
Το Υπόγειο: V.V.I.A. , Ρένα και Stine, σας καλωσορίζουμε στο Υπόγειο. Αφρομή ο δεύτερος δίσκος σας, “Ι Know You Before We Met”. Διαβάζω στο Δελτίο Τύπου που συνοδεύει την κυκλοφορία πως “το "I Knew You Before We Met" έχει σαν βασικό θέμα του τον αγώνα για επανασύνδεση, μετά από έναν μεγάλο αποχωρισμό.”. Η επανασύνδεση, σαν λέξη, προϋποθέτει σύνδεση, οπότε θα ήθελα να ξεκινήσουμε από εκεί, τη δική σας πρώτη γνωριμία: Πότε και πώς πρωτοσυναντηθήκατε και πώς αυτή η συνάντηση οδήγησε στη δημιουργία μουσικής και στο debut LP σας, “Chaos Brings Order”;
Γνωριστήκαμε το 2015 στην Αθήνα. Αν δεν ήταν ο Τ., ίσως να μην είχαμε συναντηθεί ποτέ. Η In Atlas έψαχνε σπίτι και εγώ συγκάτοικο. Με το που συστηθήκαμε, δέσαμε αμέσως — ερωτευτήκαμε η μία την άλλη. Νομίζω πως ήδη από τις πρώτες μέρες κάναμε σχέδια για τη μουσική που θέλαμε να γράψουμε (υπάρχει ακόμη ένα χαρτάκι με τις πρώτες μας σημειώσεις).
Μία από τις πρώτες μας κοινές αναμνήσεις είναι να καθόμαστε στο πάτωμα του σαλονιού και να γράφουμε μουσική. Η πρώτη μας απόπειρα ήταν το κομμάτι Mystery of Desire (ακούστε εδώ), το οποίο ηχογραφήσαμε με ένα MPC.
Το πρώτο μας επίσημο άλμπουμ, Chaos Brings Order, καθυστέρησε αρκετά. Ηχογραφήθηκε το 2019 στη Νότια Κρήτη και κυκλοφόρησε το 2021, εν μέσω της πανδημίας. Ωστόσο, πριν από αυτό, είχαμε ήδη αρκετό υλικό που κυκλοφόρησε κυρίως μέσα από συλλογές. Σκεφτόμαστε σύντομα να κάνουμε ένα reproduction με τα πρώτα μας κομμάτια.
Το Υπόγειο: Ακολουθώντας το Δελτίου Τύπου, έρχεται ο αποχωρισμός. Πότε συνέβη αυτός και ποιοι ήταν οι λόγοι που οδήγησαν εκεί;
Η In Atlas ήρθε στην Ελλάδα το 2015, θεωρητικά για ένα εξάμηνο, στο πλαίσιο των σπουδών της οπου έμεινε τελικά για 1 χρόνο. Το 2015 μοιάζει πια λίγο μακρινό — και ίσως να μην θυμόμαστε όλα με ακρίβεια — όμως σίγουρα συναντιόμασταν μία με δύο φορές τον χρόνο στην Ελλάδα. Κάθε φορά που βρισκόμασταν, κάναμε μικρά τουρ στην Κρήτη, Θεσσαλονίκη και Αθήνα ή παίζαμε σε καλοκαιρινά φεστιβάλ, όπως το Add Festival, το Syros International Film Festival και άλλα.
Το 2019 ηχογραφήσαμε, όπως προαναφέρθηκε, το Chaos Brings Order , και τον Ιανουάριο του 2020 βρεθήκαμε ξανά στην Αθήνα, με σκοπό να ξεκινήσουμε πρόβες και να οργανώσουμε ένα τουρ — το οποίο όμως δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, καθώς μας πρόλαβε η πανδημία.Θυμομαστε να πεερπατάμε στην Υμμητού και η Στίνε να λέει: Έχεις ακούσει κάτι για ένα ιό που εχει που ανακαλύφθηκε στην Κίνα;
Με το δεύτερο κύμα του COVID, ήρθε και μια μεγάλη αλλαγή: η μετανάστευση της Venus Volcanism στην Ισλανδία. Τότε συνέβη και ο μεγάλος αποχωρισμός (μουσικά).
Το Υπόγειο: Και φτάνοντας στην επανασύνδεση, θα ήθελα να μου πείτε πώς πάρθηκε η απόφαση να ξαναφτιάξετε μαζί μουσική και πόσο εύκολο ήταν αυτό - να ξαναβρείτε η μία την άλλη, την επικοινωνία σας και τη χημεία σας;
Πέρα από τη μουσική μας συνεργασία, μας συνδέει μια βαθιά φιλία από την πρώτη στιγμή. Ζήσαμε μαζί και μοιραστήκαμε πολλές προσωπικές στιγμές. Έτσι, ακόμη και μετά τον μουσικό μας αποχωρισμό, συνεχίσαμε να συναντιόμαστε και να κάνουμε διακοπές παρέα, κρατώντας πάντα ανοιχτό το ενδεχόμενο ότι κάποια στιγμή θα ξαναγράψουμε μουσική — όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή.
Μια πανδημία, ένας επαναπατρισμός και μια μετανάστευση σχεδόν ταυτόχρονα, φάνταζαν ασήκωτα όταν τα βιώναμε. Η συν-δημιουργία αναγκαστικά μετατοπίστηκε προς τα σόλο project μας.
Το 2023, όταν πλέον είχαμε αφήσει πίσω μας την πανδημία για τα καλά, κάναμε την πρώτη μας απόπειρα να δουλέψουμε ιδέες εξ αποστάσεως. Έτσι δημιουργήθηκε το κομμάτι Over and Over. Στο τέλος της ίδιας χρονιάς, βρεθήκαμε ξανά στην Αθήνα για να ηχογραφήσουμε τα φωνητικά και εκεί ήταν που συνειδητοποιήσαμε πόσο πολύ θέλαμε να βρεθούμε σε μια πιο ήρεμη συνθήκη — με χρόνο και χώρο για να γράψουμε ξανά μουσική μαζί.
Έτσι, οργανώσαμε ένα δεκαήμερο στην εξοχή της Δανίας, όπου ξανασυναντηθήκαμε λίγους μήνες αργότερα για να δουλέψουμε πάνω σε νέες ιδέες και κομμάτια.
Το Υπόγειο: Ο δίσκος ηχογραφήθηκε σε μια καλύβα στη μέση ενός δάσους στη Δανία. Οφείλω να πω εδώ πως το συγκεκριμένο settting μου έδωσε ένα έξτρα κίνητρο για την πρώτη μου ακρόαση στο δίσκο - λατρεύω τα δάση και λατρεύω τη Σκανδιναβία (εμμονή!). Πώς επιλέχθηκε ο συγκεκριμένος τόπος και ποια η τυχόν επίδρασή του στο άλμπουμ;
Χμμ… Δεν ξέρουμε καν από πού να αρχίσουμε. Ο αρχικός τόπος δεν ήταν τελικά εκείνος όπου καταλήξαμε να γράψουμε το άλμπουμ. Διάφοροι παράγοντες και συγκυρίες έκαναν εξαιρετικά δύσκολο το εγχείρημα του να συγκεντρωθούμε στη μουσική. Χρειάστηκε να αλλάξουμε σπίτι τρεις φορές.
Τελικά, βρεθήκαμε σε ένα όμορφο δάσος, με ελάφια και τρυποκάρυδους, μέσα σε ένα ξύλινο εξοχικό με σόμπα — αλλά χωρίς ξύλα. Ήταν αρκετά δύσκολο να χαλαρώσουμε, να συγκεντρωθούμε και, κατά κάποιον τρόπο, να ξανασυστηθούμε μεταξύ μας.
Λόγω των συνθηκών και όλων των ατυχιών που βιώσαμε τις πρώτες τρεις μέρες χάσαμε το στόχο.Πολύ σύντομα όμως πεισμώσαμε. Εστιάσαμε στο να ολοκληρώσουμε κάτι — ένα μουσικό εγχείρημα -μια ιστορία-με αρχή, μέση και τέλος, με μουσική και στίχους. Ήταν η δική μας απάντηση στην αναστάτωση.
Το Υπόγειο: Γενικώς, θα ήθελα σε αυτό το σημείο να μου αναφέρετε τα παρασκήνια της δημιουργίας του δίσκου, τις εμπνεύσεις και τις επιρροές του, καθώς και τη διαδικασία της ηχογράφησης...
Όλη η σύλληψη του άλμπουμ προέκυψε μοιραία — σχεδόν αναπόφευκτα — λόγω των συγκυριών. Ενδεικτικά: το αρχικό σπίτι που είχαμε νοικιάσει στο δάσος ήταν υπό ανακαίνιση, οπότε επιστρέψαμε εσπευσμένα σε ένα φιλικό εξοχικό περιμένοντας ώρες στην τηλεφωνική γραμμή για να βρούμε λύση. Την επόμενη μέρα μας βρήκαν άλλο σπίτι, και πάλι μέσα σε δάσος, αλλά στην άλλη άκρη της Δανίας.
Φτάσαμε εκεί και διαπιστώσαμε ότι δεν υπήρχαν ξύλα — για τη σόμπα. Κατά τη διάρκεια της (αναγκαστικής) αναζήτησης και κοπής ξύλων, συνέβη ένας τραυματισμός που μας οδήγησε στο νοσοκομείο. Έπειτα από τρεις μέρες συνεχόμενης ατυχίας και «παιχνιδιών» με το πεπρωμένο είπαμε: «Ήρθαμε εδώ για να γράψουμε μουσική. Έχουμε μόνο επτά μέρες. Τώρα γράφουμε».
Τα βιώματά μας έγιναν στίχοι, μπασογραμμές και drum machines. Το I Knew You Before We Met είναι βαθιά αυτοαναφορικό. Μέσα στην πίεση των γεγονότων, έπρεπε με κάποιον τρόπο να ξαναβρούμε η μία την άλλη. Όλα έμοιαζαν να είναι εναντίον μας, αλλά τελικά, όλο αυτό το «δράμα», αν θέλεις, οδήγησε στη δημιουργία του άλμπουμ.
Και είμαστε πολύ υπερήφανες που καταφέραμε να ολοκληρώσουμε κάτι — κάτω από τέτοιες συνθήκες: πίεσης, σωματικής και ψυχολογικής.
Σχετικά με την ηχογράφηση: Πάντα είμαστε απλές. Στήνουμε τον εξοπλισμό μας όπου βολέψει— σε σαλόνια ή σε μεγάλα τραπέζια κουζίνας. Πειραματιζόμαστε με μπασογραμμές και ρυθμούς — η In Atlas είναι εξαιρετική στις ηχητικές υφές και στα drums. Eγώ με καποιο τρόπο σκεφτομαι πιο πολυ το bassline,τα leads και τα chords Φτιάχνουμε τη βασική δομή και μετά απομονωνόμαστε για να γράψουμε τους στίχους. Δοκιμαζουμε στιχους και μελωδίες φωνής, προσθέτουμε επιμέρους στοιχεία και παμε για μίξη.
Το Υπόγειο: Ποια είναι τα συναισθήματά σας με την ολοκλήρωση του άλμπουμ;
Πρώτα απ’ όλα: ανακούφιση και χαρά. Υπερηφάνεια επίσης. Καταφέραμε να δημιουργήσουμε κάτι με αρχή, μέση και τέλος. Μετά την ολοκλήρωση, χωριστήκαμε ξανά, και νομίζω υπήρξε μια μικρή αποστασιοποίηση λόγω εξάντλησης - ήταν πολύ έντονες αυτές οι δέκα μέρες. Όταν βρήκαμε label σε σύντομο χρονικό διάστημα, νιώσαμε και πάλι χαρά, και αμέσως μετά… ανυπομονησία για την κυκλοφορία.
Το Υπόγειο: Πώς επιλέχθηκε ο τίτλος “I Knew You Before We Met” και τι συμβολίζει για εσάς;
Αυτό ήταν το πρώτο μας συναίσθημα όταν πρωτογνωριστήκαμε. Σαν να γνωρίζαμε η μία την άλλη από πάντα.Ήμασταν συγχρονισμένες με έναν τρόπο, σχεδόν σαν να συμπληρώναμε η μία την άλλη — με τις σκέψεις και τις τοποθετήσεις μας. Γελάγαμε πολύ και όλα έβγαζαν νόημα όταν ήμασταν μαζί. Όμως, στην συναντησή μας στην Δανία ,καθώς βιώναμε τις μοιραίες ατυχίες, αυτό το συναίσθημα ξεχάστηκε. Εγκλωβιστήκαμε και συρρικνωθήκαμε αναπτυσοντας κάθε έιδους άμυνα. Καθώς περνούσαν οι μέρες και ξανασυστηνόμασταν , συνειδητοποιήσαμε πως στον πυρήνα μας είμαστε φτιαγμένες από το ίδιο υλικό: μια φωτιά που καίει και ένα αμετακλήτο πείσμα. Βρήκαμε ξανά αυτόν τον συντονισμό. Πάντα, άλλωστε, βρίσκουμε η μία την άλλη, όπου κι αν είμαστε πάνω σε αυτήν την σφαίρα γιατί αγαπιόμαστε και αυτό είναι που τελικά μετράει πιο πολύ από όλα. Η προθεσή μας και η επιθυμία να βρεθούμε ξανά και να ανακαλύψουμε ποιες είμαστε μαζί και ξεχωριστά.
Το Υπόγειο: Εκ των πιο αγαπημένων μου κομματιών στο δίσκο είναι το “She’s In The Void”. Θα μπορούσατε να μας πείτε λίγο για την ιστορία πίσω από το συγκεκριμένο τραγούδι;
Το "She's In The Void" ήταν το πρώτο κομμάτι που ξεκινήσαμε να δουλεύουμε. Είπαμε, "Οκ, ας ξορκίσουμε όλο αυτό το κακό που μας ακολουθεί, ας γράψουμε μια απλή μπασογραμμή και ας παίξουμε λίγο, ας βουτήξουμε λιγο στην αβυσσο ας εξερευνησουμε την κενότητα που νιώθουμε, ας χαρούμε με τον σουρεαλισμό που μας περιβάλλει τώρα”. Το τραγούδι εκφράζει εμάς τις ίδιες και την κατάσταση χάους που προκληθηκε την στιγμη που χάσαμε κάθε ελεγχο. Και οι δύο είμαστε εξαιρετικά control freaks, και το “She's In The Void” αντικατοπτρίζει ακριβώς το συναίσθημα του να χάνουμε τον έλεγχο από τα χέρια μας. Τις πρώτες μέρες ήμασταν εντελώς χαμένες.
Το Υπόγειο: Ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι από το άλμπουμ;
“What Do We Know” (oμόφωνα).
Το Υπόγειο: Πώς προέκυψε η συνεργασία με την Inner Ear;
Κατά τη διάρκεια της αναζήτησης για δισκογραφική, στείλαμε την πρότασή μας στην Inner Ear και λάβαμε θετική απάντηση πολύ σύντομα.
Το Υπόγειο: Ποια είναι τα επόμενα βήματά σας; Υπάρχουν σχέδια για live εμφανίσεις για να στηρίξετε το νέο δίσκο; Πώς βιώνετε τις συναυλίες σας;
Έχουμε προγραμματίσει ένα live στις 29 Ιουλίου στο πλαίσιο του South Trip Festival στη Νότια Κρήτη. Εξετάζουμε επίσης το ενδεχόμενο να κάνουμε ένα release party στην Αθήνα τον Νοέμβριο και να οργανώσουμε ένα μίνι τουρ στην Ελλάδα. Περιμένουμε και κάποιες απαντήσεις για συμμετοχή σε φεστιβάλ στην Ισλανδία για τον Νοεμβριο του 2025 και Ιούλιο,Αύγουστο του 2026.
Το Υπόγειο: Πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε με τη μουσική και ποια ήταν τα βασικά σας ακούσματα; Ποιους μουσικούς ή συγκροτήματα θεωρείτε τις πιο μεγάλες επιρροές σας;*
V.V. Ξεκίνησα με το πιάνο σε ηλικία 7 ετών. Παρόλο που ο μπαμπάς μου προσπαθούσε να με πείσει —μάταια— να μάθω μαντολίνο.Τα πρώτα μου ακούσματα ήταν η κρητική παραδοσιακή μουσική (Μουντάκης, Σκορδάλος, Ψαραντώνης, Νίκος Ξυλούρης). Τότε την σιχαινόμουν, όμως τώρα λατρεύω κάθε είδος παραδοσιακής μουσικής από όλο τον κόσμο, με τα πολυφωνικά τραγούδια της Βουλγαρίας να είναι τα αγαπημένα μου. Μετά από μια περίοδο, άρχισα να ακούω τα πάντα και να εκτιμώ κάθε είδος μουσικής, να ειμαι σε μπάντες και να κάνω μαθηματα μουσικής( φωνητική,τσέλο κτλ) Όμως, γύρω στο 2011-2013, είχα εμμονή με τη σφαίρα του wave, synth, dark, με ιδιαίτερη αγάπη στα duo Tropic Of Cancer , In Trance 95 και ό,τι σχετίζεται με τo label της Minimal Wave
I.A. Μου άρεσε να τραγουδάω και να παίζω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Ήμουν μέλος σε αρκετά σχήματα και μπάντες όλα τα χρόνια. Στα early twenties, παρακολούθησα μαθήματα σε σχολή μουσικής, όπου έμαθα μουσική παραγωγή. Είμαι νομίζω επηρεασμένη από όλα τα μουσικά genres, αφού λατρεύω κάθε είδος μουσικής. Από την punk ως την κλασική, την jazz και το oldschool hip-hop. Αρκεί να υπάρχει νεύρο και ψυχή.
V.V.I.A. Οι επιρροές μας περιλαμβάνουν τους The Soft Moon, Molly Nilsson, Boy Harsher, KVB, In Trance 95, Linea Aspera, Oppenheimer Analysis, John Maus, και Tropic of Cancer.
Το Υπόγειο: Πώς προέκυψαν τα monikers Venus Volcanism και In Atlas;
V.V. Πάντα με γοήτευε το σύμπαν, οι αστερισμοί, οι πλανήτες, και σε καταστάσεις έντονου άγχους κατέληγα να βάζω ένα ντοκιμαντέρ για το σύμπαν ή να κοιτάω ψηλά στον έναστρο ουρανό, ψάχνοντας γαλήνη και απαντήσεις. Ελπίζοντας πως θα προσγειωθώ και θα βρω τη θέση μου στο αχανές, θυμίζοντας στον εαυτό μου ότι δεν είμαι παρά ένα μικρό πλάσμα πάνω σε μια μικρή πέτρα. Είχα πάντα μια ιδιαίτερη αγάπη για τον πλανήτη Αφροδίτη και τα ηφαίστεια της. Κάποτε διάβασα για το ηφαιστειακό φαινόμενο στην Αφροδίτη στα αγγλικα Volcanism, Vulcanism ή Volcanic Activity και σκέφτηκα: “Τι ωραίο όνομα!”. Η σύνδεση με τον ερωτισμό της θεάς Αφροδίτης, τη φωτιά και τις εκρήξεις με οδήγησε στο όνομα Venus Volcanism. Ποτέ, όμως, δεν φανταζόμουν ότι θα μετανάστευα σε ένα μέρος με ενεργά ηφαίστεια.
I.A. Ήθελα το όνομά μου να ακοούγεται σαν μπάντα και να έχει κάτι μπλε μέσα του - και έτσι απλά μου ήρθε μια μέρα. Παρόλο που τώρα πια δεν θυμάμαι γιατί σκέφτηκα πως το "In Atlas" ακούγεται όντως σαν μπάντα - χαχα!
Το Υπόγειο: Ρένα, πώς ήρθε η απόφαση να μεταναστεύσεις στην Ισλανδία και πόσο εύκολη είναι η ζωή εκεί; Stine, λένε ότι η Κοπεγχάγη είναι μία από τις πιο όμορφες και ήρεμες πόλεις για να ζει κανείς. Ισχύει;
V.V. Ζούσα στην Αθήνα ήδη για δώδεκα και πλέον χρόνια. Κατά τη διάρκεια της δεύτερης καραντίνας, πήρα την απόφαση να επιστρέψω στην Κρήτη. Μάζεψα τα πράγματά μου και άφησα πίσω την Αθήνα· ωστόσο, μόλις δύο μήνες αργότερα, μετακόμισα στην Ισλανδία.
Καταλυτικό ρόλο σε αυτή την απόφαση έπαιξε το γεγονός ότι ο σύντροφός μου είναι Ισλανδός, καθώς και ότι δύο πολύ καλοί μου φίλοι είχαν ήδη μεταναστεύσει πριν από εμένα. Η ζωή στην Ισλανδία —ιδίως στο βόρειο τμήμα της, 32 μίλια νότια του Αρκτικού Κύκλου όπου κατοικώ— είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με αυτή της Αθήνας. Πρόκειται για δύο τόπους με εντελώς διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο, φυσικό τοπίο, κλιματικές συνθήκες και ρυθμούς καθημερινότητας.
Από τη μεσογειακή εξωστρέφεια και την έντονη κοινωνικότητα της Αθήνας, περνάς στη σκανδιναβική εσωστρέφεια και την εγγύτητα με τη φύση που χαρακτηρίζει την Ισλανδία. Οι δύο αυτοί κόσμοι εκπροσωπούν αντίθετες εμπειρίες διαβίωσης – πολιτισμικά και περιβαλλοντικά.
Μου πήρε σχεδόν δύο χρόνια να εξαλείψω την έντονη βαρειά ενέργεια και το διαρκές χάος της πόλης. Τώρα, μετά από τέσσερα χρόνια στην Ισλανδία, τα μόνα στοιχεία που εξακολουθούν να με δυσκολεύουν είναι το σκοτάδι του χειμώνα και η απόσταση από τους αγαπημένους μου.
Η Ισλανδία είναι ταυτόχρονα ονειρική και εφιαλτική. Πιστεύω πως, για να αντέξεις εδώ, πρέπει να ακολουθήσεις τον κύκλο της φύσης — να κοιμάσαι περισσότερο τον χειμώνα, όταν κυριαρχεί το σκοτάδι, και να αφήνεσαι στη δράση και την εξωστρέφεια του καλοκαιριού, όταν ο ήλιος σχεδόν δεν δύει ποτέ. Πρέπει να μάθεις πότε να επιβραδύνεις και πότε να επιταχύνεις.
Είναι ένας τόπος όπου τα περισσότερα ερεθίσματα φτάνουν μέσω της όρασης. Η ομορφιά είναι ακραία, μη διαχειρήσιμη. Οδηγείς ανάμεσα σε κατακόκκινους λόφους, και ξαφνικά το τοπίο γίνεται κατάμαυρο, σαν να βρίσκεσαι στη Σελήνη· λίγο παρακάτω αντικρίζεις πορτοκαλί βουνά που αναβλύζουν ατμούς, πεδία λάβας, κρατήρες, λίμνες ,καταρρακτες και ενεργά ηφαίστεια — όλα μέσα σε λιγες ώρες διαδρομής. Είναι ένα αισθητηριακό σοκ.
Επίσης, έχω επιλέξει να ζω σε μια μικρή πόλη 1.300 κατοίκων, η οποία μέχρι στιγμής έχει επηρεαστεί σε μικρότερο βαθμό από τις διαδικασίες εξευγενισμού και αναβάθμισης σε σχεση με την πρωτεύουσα — γεγονός που μου προσφέρει μια αίσθηση αυθεντικότητας και κοινότητας που δύσκολα συναντά κανείς αλλού.
I.A. Η Κοπεγχάγη είναι πράγματι όμορφη, αλλά επίσης και πολύ ακριβή και για πολλοί άνθρωποι μπορεί να δυσκολεύονται να βρούν ένα μέρος να μείνουν. Παλιότερα είχαμε πιο οικονομικά καταλύματα, αλλά ο “εξευγενισμός” (gentrification) έχει παίξει τεράστιο ρόλο στο πώς διαμορφώνεται η κατάσταση στην πόλη αυτή τη στιγμή, αναγκάζοντας πολλούς παλιούς κατοίκους να απομακρυνθούν από τις κατοικίες τους. Όλο και περισσότεροι εναλλακτικοί χώροι κλείνουν εξαιτίας αυτών των δεδομένων και αντί για τέτοια μέρη βρίσκεις πια πολυτελείες καφετέριες και σικ wine restaurants σε κάθε γωνία. Όμως για μένα, αυτά δεν προσθέτουν τίποτα απολύτως, όταν η συζήτηση έρχεται στην αληθινή ψυχή της πόλης. Παρόλα αυτά, η Κοπεγχάγη είναι η πόλη μου και η γενέτειρά μου και όλοι μου οι φίλοι είναι εδώ. Έχουμε καταπράσινα πάρκα, λίμνες στη μέση της πόλης και τον ωκεανό. Ένα από τα πράγματα που αγαπάω περισσότερο είναι να κάνω βόλτες με το ποδήλατο μέσα στην πόλη τα λαμπερά καλοκαιρινά βράδια.
Το Υπόγειο: V.V.I.A., σας ευχαριστώ πάρα πολύ! Σας συγχαίρω για το νέο εξαιρετικό άλμπουμ και σας εύχομαι τα καλύτερα!
V.V.I.A. Ευχαριστούμε και εμείς για τον ενδιαφέρον και την πρόσκληση για κουβέντα.
