Los Almiros Festival
Δάσος Κουρί
3/8-5/8
Κείμενο Από τον Στέργιο Κωστούλα
Los Almiros Festival 2017 ή διαφορετικά ένα συναυλιακό καλοκαίρι που σώθηκε στο παρά πέντε.
Έπειτα από ένα μέτριο συναυλιακό καλοκαίρι, με ακυρώσεις ονομάτων, με επαναλήψεις καθώς και με εμφανίσεις συγκροτημάτων κατώτερες των προσδοκιών μας, όλοι οι δρόμοι οδήγησαν στο 6ο Los Almiros Festival. Χαμένος δε βγήκε σίγουρα κανείς, κερδισμένοι βγήκαν τα 10.000 και πλέον άτομα που παρακολούθησαν το 3ημερο festival κι ένα στοίχημα που κερδίζουν οι διοργανωτές του χρόνο με το χρόνο.
Τι είναι το LAF; Είναι η μεγαλύτερη indie γιορτή των τελευταίων ετών. Είναι αυτοοργάνωση, συλλογικότητα και συμμετοχή. Είναι εθελοντισμός, θεσμός, ελεύθερη είσοδος και ελεύθερο camping στο δάσος Κουρί. Είναι γιορτή χωρίς χορηγούς, είναι γιορτή με εμφανίσεις μεγάλων ονομάτων της μουσικής και καθαρή, ατόφια ροκ άποψη. Είναι απλά η κορύφωση του συναυλικαού μας καλοκαιριού και ο Rock‘N’ Roll επίλογος της σεζόν που κλείνει.
Το 6ο Los Almiros Festival πραγματοποιήθηκε για 3η συνεχόμενη φορά στο δάσος Κουρί στον Αλμυρό Μαγνησίας. Έσπασε χαλαρά το φράγμα προσέλευσης των 10.000 θεατών απ΄όλη την Ελλάδα αλλά και από το εξωτερικό. Ανέβασε σίγουρα τον πήχη για τα επόμενα φεστιβάλ που θα ακολουθήσουν και πρόσθεσε στο λεξιλόγιο μας τις λέξεις «συναυλιακός τουρισμός» στα πρότυπα φεστιβάλ του εξωτερικού. Δεν θα κάνω αναδρομές και για το πώς γεννήθηκε η ιδέα, απλά θέλω να πω (όπως και χιλιάδες άλλοι) ένα μεγάλο μπράβο στα παιδιά της οργανωτικής επιτροπής που έτρεξαν, πάλεψαν, ίδρωσαν και φτύσαν αίμα κυριολεκτικά για να φτιάξουν κάτι τόσο μεγάλο με τόσα λίγα μέσα και πόρους. Μόνος τους οδηγός το πάθος και η τρέλα τους, μπράβο παίδες!
Στη γιορτή τώρα. Τα μεγάλα ονόματα που θα συμμετείχαν είχαν ανακοινωθεί από νωρίς. Brant Bjork, Kadavar, Planet Οf Zeus, 1000 Mods, The Offenders, οι αγαπημένοι μου One Hour Before The Trip και φυσικά και οι υπόλοιπες μπάντες που ύψωσαν το rock ανάστημα τους τόσο απλά.
Τετάρτη βράδυ (ξημερώματα μάλλον) βόλτα στο δάσος και συνάντηση με μέλη των One Hour Before The Trip που «έστηναν» φώτα και ήχο στο Lake Stage, για την συναυλία τους την επομένη, δίπλα στη λίμνη. Μπυρίτσα, τσιγαράκι και κουβέντα με τον bassίστα και keybordίστα της μπάντας Νίκο Καραδοσίδη (καθηγητή μουσικής επίσης σε δημοτικό σχολείο) και τον Νίκο Σαρακενίδη, τεχνικό ήχου της μπάντας, για μουσική, για post-rock, για δυσκολίες αλλά και μια μίνι αναδρομή των παιδικών μας χρόνων με τον πρώτο αναφερόμενο Νίκο (κοινός τόπος καταγωγής μας ο Αλμυρός Βόλου). Γέλιο, κούραση, άγχος και χαβαλές από τον Νίκο για το πώς τα βατράχια στη λίμνη βγάζουν τόση φωνή χωρίς ενισχυτές. Τη κουβέντα μας διακόπτει συχνά πυκνά η Ισμήνη, η τεχνικός φωτισμού της μπάντας, η οποία το ζει τόσο έντονα και φαίνεται σαν να είναι παντού. Πόσο το γουστάρουν πραγματικά τα παιδιά. Με λίγα λόγια, άρχισα να περνάω καλά στο φεστιβάλ, πριν καν ξεκινήσει…κι ανυπομονούσα είναι η αλήθεια.
Day 1. Πέμπτη βράδυ λοιπόν, και με τους LAFers να καταφτάνουν και να στήνουν τις σκηνές τους καθ΄ όλη τη διάρκεια της ημέρας στο δάσος (η κορύφωση προσέλευσης έγινε την Παρασκευή) γύρω στις έντεκα το βράδυ, αφεθήκαμε στις post-rock ιστορίες των One Hour Before The Trip…μη ξεχνάμε ότι οι ιστορίες τη νύχτα στο δάσος «ζωντανεύουν» διαφορετικά. Κάποια τεχνικά προβλήματα στην αρχή (για τα οποία σίγουρα δεν ευθύνεται η μπάντα) δεν τους εμπόδισαν να μας διηγηθούν τις μαγευτικές ιστορίες τους. Οι μελωδίες, τα φώτα και ο κόσμος «αραγμένος» στις όχθες τις λίμνης αλλά και στο χώρο γύρω από το stage, μόνο μια όμορφη εικόνα είχαν να προσφέρουν…thanks guys!
Day 2. Λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων, παραλίας και τσιπουροκατάστασης (σ.σ υπήρχαν συχνά δρομολόγια της τοπικής συγκοινωνίας από το δάσος Κουρί προς την πόλη του Αλμυρού, 2-3χλμ απόσταση, καθώς και από το δάσος προς την παραλία του Αλμυρού, 7 χλμ περίπου), έχασα τα events στο Lake Stage όπου το απόγευμα εμφανίζονταν οι Tullamore Duo και οι Road kill Soda με το ακουστικό τους σετ, καθώς και τα τρία πρώτα ονόματα της κεντρικής σκηνής.
Το πρόγραμμα ξεκίνησε στη κεντρική σκηνή γύρω στις 19:30 με τους Dendrites και τον southern metal-rock ήχο τους, στη συνέχεια ήρθαν οι Naxatras με σκληρές ψυχεδελικές μελωδίες, όσο νύχτωνε οι Despite Everything με punk ανησυχίες και ο Βέβηλος (mc και πρώην μέλος των Βαβυλώνα) ελληνικό hip-hop και η μοναδική παραφωνία της πρώτης ημέρας, κατά τη γνώμη μου, του φεστιβάλ. Κάτι το οποίο όμως μου έδωσε χρόνο (μόλις είχαμε φτάσει) να προμηθευτώ από τα μπαρ τις απαραίτητες ποσότητες μπύρας, μιας και οι πάρα πολύ καλές τιμές (2 ευρώ του κουτάκι) μας έκαναν «να το ρίξουμε έξω» αρκετά θα έλεγα. Να σημειωθεί πως τα μπαρ που λειτουργούσαν εντός του δάσους και του χώρου των συναυλιών, αποτελούσαν και τη μοναδική πηγή εσόδων του φεστιβάλ. Γύρω στις 23:00 ήρθε η ώρα λοιπόν για τους 1000 Mods. Καπνογόνα, τραγούδι, χοροπηδητό, μπουκάλια στον αέρα, πιτσιρικάδες στον αέρα κι ένα δεμένο και δυνατό live. Από τις πλέον αγαπημένες μπάντες του ελληνικού κοινού και μια απορία: “Οι πιτσιρικάδες άκουσαν πρώτα τους 1000 Mods και στη συνέχεια έμαθαν τους όρους desert rock και stoner rock ή πρώτα άκουσαν Kyuss και οδηγήθηκαν στα παιδιά από το Χιλιομόδι Κορινθίας;”
Kyuss είπαμε; Και ναι ο μύθος που ακούει στο όνομα Brant Bjork βγήκε χωρίς καθυστέρηση στη σκηνή γύρω στις 00:30 με 00:45. Ο γκουρού ήταν εκεί, στιβαρός, μεστός και μαεστρικός. Special guest ο Sean Wheeler κι ένα ιδανικό κλείσιμο της πρώτης ημέρας του φεστιβάλ.Groovy!!!
Day 3. Οι γνωστές οικογενειακές υποχρεώσεις με έκαναν να χάσω και πάλι το απογευματινό event με τους Θραξ Πανκc στο LakeStage και τους Lost Apes και Stoixima στο Main Stage, δύο πολύ καλά ελληνικά hip-hop σχήματα. Φτάσαμε όμως εγκαίρως και προλάβαμε ευτυχώς τους Mr. Highway Band. Μη λέω πολλά, δεν τους είχα προσέξει αρκετά, δεν τους είχα ακούσει αρκετά, είχα τη τύχη να τους ακούσω live, κόλλησα μαζί τους, κόλλησα με τις blues, country, americana επιρροές τους. Πρέπει να καλύψω το χαμένο έδαφος...απλά τα πράγματα. The Offenders στη συνέχεια και ευκαιρία για προμήθεια εφοδίων από το μπαρ, αφού με το ska-punk δεν τα πάω και ιδιαίτερα καλά, αλλά και οικονομία δυνάμεων για τη συνέχεια αφού ως γνωστών «ου γαρ έρχεται μόνον» και σίγουρα μετά τα 40, το πνεύμα θέλει αλλά τα πόδια…Η συνέχεια λοιπόν. Ή μάλλον τι συνέχεια!!! Γύρω στις 23:00 οι Planet Οf Zeus στη σκηνή και φήμες λένε ότι μετακινήθηκε το δάσος κάποια εκατοστά από τη θέση του. Δεν μπορώ να περιγράψω το τι έγινε όση ώρα έπαιζε η μπάντα, με τον τραγουδιστή τους να δηλώνει πως είναι ένα από τα καλύτερα live που έχουν παίξει ποτέ. “Ο Αλμυρός είναι και γαμώ” φώναξε…ω ναι, είναι και γαμώ! Οι «μεγάλοι» Γερμανοί Kadavar έκλεισαν τη βραδιά, παίζοντας σχεδόν δύο ώρες και ολοκληρώνοντας τη μετακίνηση του δάσους. Ένα πολύ καλό live, λιγότερο δυνατό απ’ ότι περίμενα για το μέγεθός τους, αλλά μη ξεχνάμε και το τι είχε προηγηθεί.
Ο Αλμυρός είναι και γαμώ λοιπόν, το φεστιβάλ ήταν και γαμώ, τα παιδιά που το οργάνωσαν είναι επίσης και γαμώ και μεθυσμένοι από τις μπύρες και το χορό, ονειρευόμασταν ήδη το επόμενο φεστιβάλ, τις 12.000 με 15.000 κόσμου που θα έρθει και τα ονόματα που θα παίξουν.
-Clutch!
-Μπα,
-Black Rebel Motorcycle Club
-Όχι,
-Crippled Black Phoenix
Ναι, ναι και Black Angels!!! Και Tool!!!
Έλα, το τερμάτισες!
Άσε με να ονειρεύομαι…
Τα παγώνια στο δάσος τραγουδάνε ακόμη…
