Πάνος Μπίρμπας
Faust 1/12/15
Το μήνυμα του Πάνου στο facebook ήταν σαφές… «Φίλε παίζω live στο Faust και γουστάρω να έρθεις» , και η απάντηση η δική μου, «φυσικά και θα έρθω και θα γράψω για αυτό που θα δω στο Υπόγειο».
Απλά και όμορφα λοιπόν βρέθηκα στο Faust Bar Theatre τη Τρίτη 1η Δεκεμβρίου, πρώτη μέρα του Χειμώνα, και η αλήθεια είναι ότι η μουσική του ταλαντούχου και ανερχόμενου τραγουδοποιού Πάνου Μπίρμπα, είναι έτσι και αλλιώς ένα ιδανικό χειμερινό soundtrack.
Μελαγχολική ατμόσφαιρα, «σκοτεινές» αλλά όμορφες μελωδίες, dark/folk αισθητική αλλά και δυνατές στιγμές, όλα περασμένα από τη μπάσα φωνή του, ιδανικός κοινός παρανομαστής σε κάθε τραγούδι του.
Ο Πάνος είχε καιρό να εμφανιστεί με full μπάντα, αν και στο μέχρι πρόσφατο παρελθόν έδινε τακτικότατα live, κάτι που τον βοήθησε πολύ να ξεκινήσει να χτίζει σταδιακά το όνομα του. Έκανε τον προηγούμενο καιρό μερικά acoustic, ενώ παράλληλα συμμετέχει και στους αξιόλογους Dustbowl. Τώρα όμως που πλησιάζει σιγά σιγά στη κυκλοφορία του νέου του δεύτερου άλμπουμ, έφτασε η ώρα να επιστρέψει στις full εμφανίσεις.
Παρότι λοιπόν είχε καιρό να εμφανιστεί με το συγκρότημα του, με εξέπληξε ευχάριστα το γεγονός ότι το Faust μια καθημερινή βράδυ στην εποχή της –χωρίς τέλος- κρίσης ήταν κυριολεκτικά κατάμεστο. Γεγονός που φυσικά χαροποίησε πολύ τον Πάνο δίνοντας του το κίνητρο να δώσει μια πολύ καλή εμφάνιση, παρουσιάζοντας παλιότερα αλλά και καινούργια τραγούδια του, ενώ εμβόλιμα και όπως «παραδοσιακά» κάνει στα live του, έπαιξε πολύ καλά δουλεμένες με τη μπάντα διασκευές σε αγαπημένους του καλλιτέχνες όπως PJHarvey, Depeche Mode, David Bowie, Smashing Pumpkins, Joy Division και άλλα, πάντα με το δικό του χαρακτηριστικό στίγμα.
Σχεδόν 2 ώρες μετά και καταχειροκροτούμενος, αφήνει τη σκηνή χαμογελαστός και ικανοποιημένος για τη βραδιά που μόλις ολοκληρώθηκε, δίνοντας την υπόσχεση πως δεν είναι παρά η αρχή αυτό που είδαμε…
Το ίδιο χαρούμενος ήμουν και εγώ… Γιατί τυχαίνει να γνωρίζω καλά πως ο Πάνος δεν είναι κάνα «παιδί του συστήματος», ούτε καμιά ψωνάρα. Δεν είναι ο φραγκάς που τα σκάει στους μανατζαραίους και στα ραδιόφωνα για να παίζουν τη μουσική του. Είναι ένας τύπος σαν όλους μας, ένας δοτικός άνθρωπος , με τη πρωϊνή δουλειά του και τα καθημερινά ζόρια, που τυχαίνει όμως να έχει το ταλέντο και την αγάπη για τη μουσική, και πάνω απ’όλα τη θέληση να επικοινωνήσει όσο καλύτερα μπορεί αυτό που κάνει και τον εκφράζει. Δεν υπάρχει για μένα τίποτα πιο αισιόδοξο, από το γεγονός πως ένας νέος τραγουδοποιός στην Ελλάδα της απόλυτης μιζέριας, καταφέρνει και βρίσκει το δρόμο του κερδίζοντας με σταθερά βήματα όλο και περισσότερο ακροατήριο…
Πάνο και την επόμενη φορά, εκεί θα είμαστε!
