by Vangelis Nakos (15/02/2019)

TAMSYN w/Atomic Love

@ Temple Athens

2/2/2019

Credits: Thanos Lainas

(Θα ξεκινήσω με απολογία για την καθυστέρηση, tough days came to my doorstep.)

Το μικρό, μα καλαίσθητα σκοτεινό αυτό μέρος της Αθήνας, το Temple, υποδέχτηκε στις 2 Φεβρουαρίου τους TAMSYN από το Μάντσεστερ, μια “πρωτάρα” indie rock μπάντα, η οποία βγήκε για πρώτη φορά εκτός συνόρων και της οποίας lead singer είναι ο “δικός” μας Αλέξανδρος Αντωνόπουλος. Στο support act βρίσκονταν οι ολότελα “δικοί” μας Atomic Love, μία μπάντα που θα περιέγραφα ως μίξη dream pop με groovy και shoegaze επιρροές.

Θαρρώ πως θα ήταν πρέπον να ξεκινήσω το review με τους τελευταίους, οι οποίοι είναι οι Πάνος Λιάπης (κιθάρα), Παύλος Μόρφης (πλήκτρα) και η Εύα Βασιλονικολού (λούπες/φωνή) και είχαν μισή ώρα στην διάθεσή τους για να μας πείσουν ότι η αγάπη είναι εκρηκτική, όπως και οι ίδιοι. Και ομολογώ πως ούτε η σκηνική τους παρουσία, ούτε η μουσική τους μας διέψευσε (ήξερα μόνο το "Lovers Marching Song" πριν πάω). Δυνατά synths, η (αναμφίβολα εντυπωσιακή) φωνή της τραγουδίστριας να βγάζει όλα αυτά που οι στίχοι χρειάζονταν για να εκφραστούν και μία κιθάρα να σιγοντάρει όλες εκείνες τις προβληματικές αγάπες που έρχονται και χάνονται, και ξαφνικά ο χώρος δεν μας χωρούσε από την ένταση. Στα της σκηνής, τα παιδιά έδωσαν όσα έπρεπε και λίγο παραπάνω, ενώ προφανώς θετική είναι και η σκηνική παρουσία της τραγουδίστριας με τις κινήσεις της γύρω από το μικρόφωνο. Έπαιξαν 7 κομμάτια ("Messy One", "Summer Dream", "Empty Glass", "Silence", "All Out", "Too Late", "Lovers Marching Song") πριν δώσουν την σειρά τους στους TAMSYN.

Editor’s Pick: Το τελευταίο κομμάτι της setlist είναι ένα διαμάντι και το μόνο που θα βρείτε στο Youtube ατόφιο (check here), ενώ συστήνω και το "Silence". Βέβαια, δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι που δεν μου άρεσε, τώρα που το σκέφτομαι ξανά. Καλή τύχη.

Credits: Ioanna Kitrou

Οι Atomic Love έδωσαν την σκυτάλη στους TAMSYN, οι οποίοι είναι οι Αλέξανδρος Αντωνόπουλος (φωνή/μπάσο), Michael Penfold (ρυθμική κιθάρα), Phil Hammill (κιθάρα), Luke Finch (τύμπανα) και Andrian Sharples (τρίτη κιθάρα) και το κοινό χειροκρότησε θερμά την μπάντα από το Μάντσεστερ. Παρά τον πονόλαιμο του τραγουδιστή (ο οποίος μας μιλούσε συνέχεια, λέγοντας πόσο περίεργο του ήταν να μιλάει στο κοινό στα ελληνικά), ο οποίος φάνηκε από τα πρώτα του λόγια προς το κοινό, η βραδιά κύλησε χωρίς περαιτέρω θέματα και ο χώρος γέμισε από τους επιβλητικούς και καθηλωτικούς ήχους της μπάντας και την αστείρευτη ενέργεια που έβγαζαν τα 5 μέλη της πάνω στην σκηνή. Το σχήμα, που μετράει δύο χρόνια ζωής και έχει στο ενεργητικό της 2 EPs, με το καλημέρα ("Moving On", "In Love Or Insane" και "I Want You To Care") έδειξε το μεγάλο του potential και κατέστησε ξεκάθαρα και με εμφατικό τρόπο ότι αξίζει σίγουρα αναγνώριση και προσοχή. Είναι στο χέρι τους και θέμα χρόνου να τα αποκτήσουν. Αυτό που φάνηκε σίγουρα είναι ότι μουσικά και πάνω στην σκήνη έδειχναν να ξέρουν πολύ καλά πού πατάνε ως σύνολο και το αποτέλεσμα -ηχητικά και οπτικά- ήταν εξαιρετικό. Έχοντας τσεκάρει την δουλειά τους πριν καν ανακοινωθεί το λάιβ, μπορώ να πω ότι η όλη παρουσία τους ήταν σύμφωνη με τα (υψηλά) στάνταρ τους και η βραδιά κυλούσε ευχάριστα και δυναμικά, κάνοντάς το να αξίζει και με το παραπάνω για όσους βρέθηκαν στο Temple. Έπαιξαν συνολικά 15 (13+2) κομμάτια, μεταξύ των οποίων και αρκετά cover, με το acoustic cover του "Love Will Tear Us Apart" να ξεχωρίζει εξ αυτών, το οποίο ο τραγουδιστής ερμήνευσε μόνος του.

Editor’s Pick: Το αγαπημένο μου προ λάιβ “Can’t Love You Anymore”, αλλά και τα "In Love Or Insane", "Things Change" και το καινούριο "Forever Is Now", του οποίου το βίντεο κλιπ γύρισαν κατά τη διάρκεια της συναυλίας και θα μας έρθει σαν single/video την 1η Μαρτίου. Γενικά, είναι μία μπάντα που έχει catchy κομμάτια και, αν μη τι άλλο, έχει ικανότητες και πολλά και ενδιαφέροντα να μας δώσει στο μέλλον. Κάπως έτσι αποχώρησα από το Temple, παρέα με τον έτερο Interopol-ολόγο του Υπογείου George Ray και μία ευχάριστη αίσθηση από την συναυλία στην οποία βρέθηκα και τα συγκροτήματα που άκουσα.