Νέες Κυκλοφορίες
Little Pieces
George Gaudy
Από καραντίνα σε καραντίνα...
Την περίοδο της πρώτης καραντίνας κυκλοφόρησαν κάποιοι πολύ σημαντικοί και ενδιαφέροντες δίσκοι, για τους οποίους, λόγω τον πρωτόγνωρων συνθηκών, δεν έγραψα κάτι εδώ στο Υπόγειο. Όχι ότι δεν τους άκουσα, ίσα-ίσα είχα άπλετο χρόνο για ακροάσεις. Απλά δεν μου βγαιναν λόγια και κείμενα. Επιστρέφω λοιπόν πίσω στις μέρες του πρώτου lockdown για να αναφερθώ στον δεύτερο δίσκο του George Gaudy, κατά κόσμον Γιώργου Γουδή, "Little Pieces". Ο δίσκος ηχογραφήθηκε στο Λονδίνο και κυκλοφόρησε στις 19 του περασμένου Απρίλη από την Sun Kid Ltd.
Το "Little Pieces" είναι από τους αγαπημένους μου δίσκους για τη χρονιά που πέρασε και πολύ σύντομα -μέρες που ναι- θα το βρείτε πολύ ψηλά στις ετήσιες λίστες μου με τα πιο αγαπημένα albums. Η γραφή του Gaudy είναι ξεχωριστή και πρωτότυπη, συνδυάζει με έναν δημιουργικό και ιδιοσυγκρασιακό τρόπο πολλά genres και ποικίλες καταβολές, δημιουργώντας εντέλει κάτι που δεν μοιάζει (σχεδόν) με τίποτα. Το άλμπουμ, όπως ξεδιπλώνεται μέσα στα μεστά 40 λεπτά του, επιφυλάσσει απολαυστικές εκπλήξεις και ανατροπές, από κομμάτι σε κομμάτι αλλά ακόμα και μέσα στη διάρκεια ενός μεμονωμένου track.
Λόγου χάρη, τρανταχτό παράδειγμα, τα τρία singles που προλόγισαν το δίσκο, το ομώνυμο "Little Pieces" (Ιαν.20), το "Bitter Princess Isabella" (Φεβ.20) και το "The Beast" (Μαρ.20). Και τα τρία τους πανέμορφα, απαλές τρυφερές (μα υποδόρια κοφτερές) μπαλάντες. Ήπιος ήχος, που σε έκανε να νομίζεις πως η sophomore κυκλοφορία του Γουδή θα ήταν σε τούτο το στιλ και σε τούτο το τέμπο. Κι ύστερα, όμως, ήρθε το LP και από τη μέση και μετά, με συνδετικό κρίκο την υπέροχη και αφοπλιστική "Mary", έρχεται η καταιγίδα του "Mother" και του "The Day I'll Die". Εδώ ο Αθηναίος singer/songwriter ανοίγει το συρτάρι της έμπνευσής του και από μέσα βγάζει μαχαίρια. Το "Mother", single του 2016 που απογειώθηκε από την εμφάνισή του στους τίτλους αρχής της σειράς "Έτερος Εγώ - Χαμένες Ψυχές", έρχεται στο δίσκο σε ένα καταπληκτικό 7λεπτο reprise, που με τύμπανα πολέμου και κλαρίνα παίρνει μία επική υπόσταση, μία νέα διάσταση που μέσα της σε καταπίνει ολάκερο. Και πριν προλάβεις να πάρεις ανάσα, έρχεται το 8λεπτο δαιμονισμένο "The Day I'll Die" για να σε αποτελειώσει - και αυτό με ελληνικές παραδοσιακές αιχμές, μια χαώδης σκούρα ψυχεδέλεια. Το ending track "Unbecoming" καταφθάνει σαν κάθαρση και εξιλέωση. Το ότι το track No2 του δίσκου, "Little Man", το άφησα τελευταίο, δεν σημαίνει επ'ουδενί πως το υποτιμάω. Είναι μέσα στα πιο αγαπημένα μου.
8 ολόκληρα χρόνια μεσολάβησαν από το debut του George Gaudy, "Millionaire" (2012). Η αναμονή άξιζε, ο διάδοχός του είναι ένα μεγαλοφυές ακούραστο δισκογράφημα, μία πολυσυλλεκτική και υπερεμπνευσμένη κατάθεση που θα φυλάξω σε περίοπτη θέση για πολλά πολλά χρόνια στη νοερή δισκοθήκη του μυαλού μου...
This album was conceived in a former mental hospital, pre-produced in a church and recorded in Famous Times Studios.
Harley Mann: Drums
Billy Hoyle: Bass
Evelina Eco: Vocals
Emma Moore: Vocals
Gizem Altinordu: Percussion
George Gaudy: Guitars, 12 string guitar, Piano, Vocals
Pete Astor: Production Supervisor
Sean Read: Recording Engineer
Panos Tsekouras: Mix and Master
