Νέες Κυκλοφορίες
The Line Is A Curve
Kae Tempest
“The record is about letting go. Of shame, anxiety, isolation and falling instead into surrender. Embracing the cyclical nature of time, growth, love.”
Kae Tempest
Αν όλοι οι μουσικόφιλοι μιλούμε τις τελευταίες μέρες για τον δίσκο της χρονιάς αναφερόμενοι στο “Skinty Fia” των φοβερών και τρομερών Fontaines D.C. που κυκλοφόρησε την Μεγάλη Παρασκευή (23/4), επιτρέψτε μου να θέσω μία ακόμα παράμετρο στο ζήτημα, σημειώνοντας εφτά μονάχα λέξεις: "The Line Is A Curve" - Kae Tempest.
Η 36χρονη Βρετανίδα, singer/songwriter-ποιήτρια-συγγραφέας- που προσφάτως (2020) καθόρισε εαυτόν ως non binary και μας ζήτησε να αναφερόμαστε στο πρόσωπό της ως they/them, όπερ και θα κάνουμε εφεξής στο παρόν άρθρο, κυκλοφόρησαν λίγες μέρες πριν το προαναφερθέν διαμάντι των Fontaines, το δικό τους νέο δισκογράφημα, το 4ο κατά σειρά, στην 8ετή solo δισκογραφική τους πορεία.
Το “The Line Is A Curve” είναι ένα spoken word μεγαλούργημα. Οι λέξεις ρέουν σαν λάβα, οι λέξεις είναι μυριάδες, είναι αμέτρητες μα μετρημένες, μία προς μία καμία τους δεν πάει χαμένη και καμία τους δεν προφέρεται χωρίς βάρος, βάρος ειδικό και υπολογισμένο, προγραμματισμένο να μεταμορφώσει το λόγο σε τέχνη. Και από κοντά η μουσική, που κουβαλάει μέσα της όλη τη Βρετανίλα των 90’s, των 00’s, των 10’s... Η μουντή Βρετανία των Massive Attack, των Portishead, και των Streets χαμογελάει. Η Βρετανία συννεφιασμένη, αλλάζει εποχές με γκρίζα σύννεφα που πάνε κι έρχονται, με ομίχλες που θολώνουν και ξεθωριάζουν το βλέμμα και τη σκέψη σου, με κίτρινα φύλλα που σκεπάζουν τα πεζοδρόμια, τους ήσυχους δρόμους και τους ανήσυχους ύπνους σου, τα τρένα που μουγκρίζουν κάτω απ’τη γη, τα κόκκινα λεωφορεία που σταματούν κουρασμένα στις στάσεις και στα φανάρια, απ’τα θολά τζάμια τους μπορείς και βλέπεις τη ζωή να σταματά, να ξεκινά, να στέκεται σε παύση και να αναρωτιέται.
Οι παμπ και τα pints, τα γέλια και τα δάκρυα, φιλιά στο στόμα που ανοίγουν το σύμπαν στο για πάντα, φιλιά στο κενό που κλείνουν τα μάτια σου πριν το ταβάνι πέσει πάνω σου. To Λονδίνο δεν είχε ποτέ κανονική αγάπη να σου δώσει, η αγάπη η ατόφια και η αληθινή κρύβεται κάτω από τις καρέκλες στα βαγόνια του tube, στα πράσινα λιβάδια των πάρκων, στα μηχανήματα που φτύνουν τις travel card, η Λονδρέζικη αγάπη κρύβεται τέλοσπάντων κάπου που δεν την βρίσκεις εύκολα, ούτε την νιώθεις εύκολα, οι Kae Tempest σε αυτό το δίσκο την βρήκαν, την επικοινώνησαν, ύστερα την έχασαν και στο τέλος την ζήτησαν πίσω. Ένα αριστουργηματάκι είναι ο νέος τους δίσκος, που δεν μπορώ να σταματήσω να το ακούω, να το τραγουδώ/απαγγέλλω, ξανά και ξανά, ταξιδεύω στις λέξεις και στους ήχους, σκουντουφλάω συνέχεια πάνω του και δεν μ'αφήνει σε ησυχία...
Στην παραγωγή βρίσκουμε τον κύριο Dan Carey, ο οποίος κουβαλά στις πλάτες του μεγάλο μέρος της σύγχρονης British Invasion: Fontaines D.C., Wet Leg, Squid, black midi, Pumarosa είναι μερικές από τις μπάντες με τις οποίες έχει προσφάτως συνεργαστεί. Στην περίπτωση του "The Line Is A Curve", ο Carey κατορθώνει με μαγικό τρόπο να συγκεράσει τον spoken word καταιγισμό της rap, με την pop και την rock, με την blues και την jazz, την electronica. Σε 4 κομμάτια έχουμε συμμετοχές στα φωνητικά - o Grian Chatten των Fontaines είναι εδώ, η Lianne La Haves, o Confucius MC, η ãssia, ο Kevin Abstract.
“I knew I wanted my face on the sleeve. Throughout the duration of my creative life, I have been hungry for the spotlight and desperately uncomfortable in it. For the last couple of records I wanted to disappear completely from the album covers, the videos, the front-facing aspects of this industry. A lot of that was about my shame but I masked it behind a genuine desire for my work to speak for itself, without me up front, commodifying what felt so rare to me and sacred. I was, at times, annoyed that in order to put the work out, I had to put myself out. But this time around, I understand it differently. I want people to feel welcomed into this record, by me, the person who made it, and I have let go of some of my airier concerns. I feel more grounded in what I’m trying to do, who I am as an artist and as a person and what I have to offer. I feel less shame in my body because I am not hiding from the world anymore”.
Kae Tempest
Με flow που ρέει απνευστί, με κάποια κομμάτια που ηχούν στ'αυτιά μου σαν αριστουργήματα ("Priority Boredom", "Salt Coast", "Don't You Ever", "These Are The Days", "Move"), με ερμηνεία συγκινητική και (απο)καθηλωτική, το "The Line Is A Curve" είναι ένας πάρα πάρα πολύ σημαντικός δίσκος. Και επιστρέφοντας στον πρόλογό μου και στην αναφορά μου για τον δίσκο της χρονιάς, αυτά είναι χαζομαρούλες να περνάει όμορφα η ώρα. Το θέμα είναι πως μέσα στον Απρίλιο, το Νησί μας έστειλε ακόμα δύο δισκάρες για να έχουμε να ακούμε και να γουστάρουμε: "Skinty Fia" των Fontaines D.C. και "The Line Is A Curve" των Kae Tempest. Τώρα ποιος είναι ο δίσκος της χρονιάς, θα έχει μια κάποια σημασία τον Δεκέμβριο που θα φτιάχνουμε τις παραδοσιακές ετήσιες λίστες μας, ένα μουσικόφιλο γαμάτο παιχνίδι - τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.
Release Date: 8/4/2022
Βαθμολογία: 4/5
