Αύριο Πάλι Απ'την Αρχή
από τον ξεχωριστό κι αγαπητό
Παναγιώτη Κελάνδρια
Ένα πολύ όμοροφο νέο τραγούδι μοιράστηκε μαζί μας ο ξεχωριστός τραγουδοποιός Παναγιώτης Κελάνδριας. Πρόκειται για το "Αύριο Πάλι απ'την Αρχή". Εξαιρετική ενορχήστρωση και πολύ δυνατοί στίχοι, συγκινητική ερμηνεία. Το κομμάτι είναι προάγγελος του νέου δίσκου του Παναγιώτη, το οποίο και αναμένουμε μέσα στο 2020.
* Διάβασε τη συνέντευξη του Παναγιώτη Κελάνδρια στο Υπόγειο εδώ.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ο Παναγιώτης Κελάνδριας επιστρέφει στη δισκογραφία με μια καινούργια ψηφιακή κυκλοφορία με τίτλο «Αύριο παλι απ΄ την αρχή», ένα τραγούδι στο οποίο υπογράφει τόσο τη μουσική όσο και τους στίχους. Ο τραγουδοποιός συνεχίζει αυτό που χτίζει από την εποχή του σχήματος των Μικρόκοσμων την μπάντα που ίδρυσε στην Κέρκυρα και έμεινε ως ξεχωριστή δισκογραφική καταγραφή μόνο που εδώ το πάει αρκετά παραπέρα. Οι σουρεαλιστικοί στίχοι μπλέκονται με την φροντισμένη ενορχήστρωση διαμορφώνοντας ένα ιδιότυπο και εναλλακτικό ηχητικό τοπίο: Η κιθάρα συναντά το φλάουτο, το βιολοντσέλο και τα παραδοσιακά κρουστά, κάτι που επιχειρείται για πρώτη φορά και σπανίζει στην σύγχρονη εγχώρια μουσική πραγματικότητα αποτελώντας έτσι ένα πολύ ιδιαίτερο πρότζεκτ και μια ξεχωριστή πρόταση. Αξίζει να σημειωθεί ότι το master επιμελήθηκε ο σπουδαίος Θύμιος Παπαδόπουλος.
To «Αύριο παλι απ΄ την αρχή», είναι ένα τραγούδι σύγχρονο, επίκαιρο και που παίρνει θέση στα πράγματα για ότι συμβαίνει σήμερα κοινωνικά. Το να γίνεται κανείς ένα με τους ανθρώπους και ό,τι αυτοί κουβαλάνε, χαρές, πόνους, αγωνίες, καημούς, προβλήματα, είναι η υπέρτατη επίδειξη ανθρωπιάς και Αλληλεγγύης.
Επαιξαν οι μουσικοί:
Αφροδίτη Διαβάτη, φωνητικά
Σωκράτης Γανιάρης, κρουστά
Θάλεια Ζερβού, βιολοντσέλο
Νικολέτα Γιαμά, φλάουτο
Παναγιώτης Κελάνδριας, ακουστική κιθάρα
ΣΤΙΧΟΙ
Νά’ μαι πελάγου αρμύρα που καίει.
Νά’ μαι κορφή στο κύμα που αφρίζει.
Νά’ μαι το δάκρυ εκείνης που κλαίει
για τον καλό της που φεύγει και δεν γυρίζει.
Νά’ μαι φεγγάρι, μικρό πεφταστέρι.
Νά’ μαι η νύχτα που φέρνει τη γαλήνη.
Νά’ μαι σπαθί σ’ εκείνου το χέρι
που αγάπη και δίκιο τον έμαθαν να δίνει.
ΕΠΩΔΟΣ
Κι ένα αεράκι πρωινό νά’ ρθει να με σκορπίσει.
Και σ’ έναν τόπο μακρινό τη σκόνη μου ν’ αφήσει.
Και αύριο, αύριο πάλι απ’ την αρχή.
Νά’ μαι σταγόνα βροχής που ξεσπάει.
Νά’ μαι χωράφι ξερό και διψασμένο.
Νά’ μαι τραγούδι που στίχο ζητάει
για τον καημό μας να μιλήσει, τον κρυμμένο.
Νά’ μαι χαρά παιδιού που γελάει.
Νά’ μαι ο ήλιος που όλα τα φωτίζει.
Νά’ μαι το δίκιο αυτού που πονάει
για τη ζωή και την ψυχή του που δεν ορίζει.
