To ypogeio.gr

Album Stories (32)

Be Here Now

Oasis


21 Αυγούστου 1997

Αυτή είχε οριστεί ως ημερομηνία κυκλοφορίας του τρίτου δίσκου των Oasis, που θα διαδεχόταν τα "Definitely Maybe" και "Morning Glory". Θυμάμαι να διαβάζω στην έντυπη έκδοση του NME (τότε που ακόμα διαβαζόταν), δηλώσεις του Noel, ο οποίος έλεγε ότι στόχος του ήταν οι πρώτοι τρεις δίσκοι, να είναι ένα κατά-Oasis ευαγγέλιο, ένα statement που θα καθόριζε τον ήχο της μπάντας και θα την τοποθετούσε στο πάνθεον της μουσικής ιστορίας. Όσοι είχαμε την τύχη να ζήσουμε με απόλυτη ενσυναίσθηση τις μέρες της παντοκρατορίας των Oasis και του κινήματος της BritPop, ξέρουμε καλά ότι το hype που τους ακολουθούσε ήταν κάτι ανεπανάληπτο.

Έτσι, από τον Οκτώβριο του 1996 ως τον Απρίλιο του 1997, η μπάντα κλείστηκε σε διάφορα στούντιο της Μεγάλης Βρετανίας (AIR Studios, Abbey Road, Ridge Farm), προκειμένου να ολοκληρώσει τις ηχογραφήσεις του "Be Here Now".

Η ανακοίνωση ότι η μπάντα ξεκίνησε τις ηχογραφήσεις, σε συνδυασμό με την αδιαμφισβήτητη εμπορική επιτυχία των δυο πρώτων δίσκων, προκάλεσε φρενίτιδα στον τύπο της εποχής και κύματα ενθουσιασμού στους φανς. Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο να ετοιμάσεις τον διάδοχο του "Morning Glory". Τα ίδια όμως δε λέγαμε και για το "Definitely Maybe" ;

Ο δίσκος πούλησε 424.000 αντίτυπα την πρώτη μέρα κυκλοφορίας του, ενώ πριν βγει το 1997, είχε μέχρι τις μέρες μας, έχει ξεπεράσει τις 8 εκατομμύρια κόπιες σε πωλήσεις. Τα reviews της εποχής είναι διθυραμβικά και το νέο άλμπουμ των Oasis είχε αποσπάσει θετικότατες κριτικές. Ήταν όμως στ’ αλήθεια τόσο καλό;
 


 

Ο τίτλος του δίσκου περιγράφει γλαφυρά τη φάση της μπάντας τότε. Be Here Now. Το τώρα είναι. Μετά θα δούμε. Τα αδέλφια Gallagher μάλλον δεν νοιάζονταν καθόλου για το πώς θα ακούγεται ο δίσκος 20 χρόνια μετά. Ήταν αρκετά busy στο σύννεφο του 1997. Τα υπόλοιπα θα τα φρόντιζε η ιστορία.

Αμέτρητες μαρτυρίες που έχον καταγραφεί, μας έχουν μεταφέρει μια ικανοποιητική γεύση, αναφορικά με το τι επικρατούσε στις ηχογραφήσεις. Απίστευτες ποσότητες ναρκωτικών, θάλασσες ολόκληρες από αλκοόλ, τον Liam να πηγαίνει στην pub που βρισκόταν στο Surrey και να επιστρέφει στο στούντιο με καμιά εικοσαριά τύπους, που μόλις είχε γνωρίσει εκεί. Ταυτόχρονα, η έπαρση του Noel ήταν στο απόγειό της, ο Owen Morris (παραγωγός) ήταν στα μαχαίρια με τον Alan McGee της Creation, σχετικά με το ποιος έχει χάσει παραπάνω τον έλεγχο από τις καταχρήσεις, κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων και κάπου εκεί πέφτει στο τραπέζι η ιδέα να διακοπεί η όλη διαδικασία. Φευ! Ο Noel νιώθει άτρωτος και συνεχίζει ακάθεκτος και μας παραδίδει 12 τραγούδια που το 1997 προκάλεσαν ντελίριο, ενώ λίγα χρόνια μετά, προκαλούν μάλλον πονοκέφαλο.

Όπως έγραψε το Pitchfork: “It’s almost as if there were stratospheric amounts of cocaine involved at every level of the operation”.

71 λεπτά υπεροπτικού παραληρήματος, όχι τόσο ενοχλητικού, είναι η αλήθεια. Δυνατές κιθάρες, τσεκ. Παντελής απουσία μπάσου, τσεκ. Δομή τραγουδιού με 3 ακόρντα, τσεκ. Μακρόσυρτες συνθέσεις χωρίς λόγο, τσεκ. Υπερβολή στη χρήση πνευστών, τσεκ. Τσίρκο!

Από την άλλη, ποτέ δεν πλάσαραν τους εαυτούς τους ως την απόλυτη μουσική εμπειρία, με βαθυστόχαστες, δύσκολες συνθέσεις που θα είναι εμπειρία για τον ακροατή. Μάλλον το αντίθετο, μιας και στους τρεις πρώτους δίσκους, κυριαρχούν τα τρίλεπτα ποπ anthems, με τους κάπως εύπεπτους στίχους.

Η μανία για τους Oasis, Ιδιαίτερα μετά την εποχή του Knebworth (Καλοκαίρι 1996), παρέσυρε σε κριτικές που ήταν κατά πολύ ανώτερες ή/και κολακευτικές, συγκριτικά με αυτό που ήταν το Be Here Now. Ο δίσκος ήταν, φυσικά, εμπορικά επιτυχημένος, πλην όμως δεν φέρει καμία καινοτομία – ίσα ίσα, η μπάντα ακολούθησε την πεπατημένη- είναι θορυβώδης χωρίς ουσία, οι στίχοι είναι, τουλάχιστον, προβληματικοί (lazy Noel), όμως ο Liam τους κλαψουρίζει προς τα έξω πολύ πολύ όμορφα.

Το υπερφίαλο "Be Here Now" αποσκοπούσε στο να εδραιώσει, όχι μόνο τη μπάντα, αλλά με έναν συμβολικό τρόπο και όλη την εργατική τάξη, έχω όμως την εντύπωση πως απέτυχε παταγωδώς και στα δύο.

Τώρα που το ξανασκέφτομαι, 21 χρόνια μετά, μάλλον από εκεί ξεκίνησε η κατηφόρα των Oasis και το Be Here Now, μάλλον οριοθετεί το τέλος της BritPop.


Την αμέσως επόμενη χρονιά, το 1998, οι Oasis κυκλοφόρησαν το "Masterplan", μια συλλογή B-Sides τραγουδιών. Υπάρχουν μόνο δύο τραγούδια εκεί, από την εποχή του Be Here Now, γεγονός που δείχνει την αποστροφή του Noel για την περίοδο εκείνη.

Τον Οκτώβριο του 2016 κυκλοφόρησε μια επανέκδοση του δίσκου, η οποία παρελάμβανε ανέκδοτες ηχογραφήσεις, demos, live εκτελέσεις, αλλά και κάμποσα B-Sides.

Όταν έφτασε η ώρα του επόμενου studio άλμπουμ των Oasis, του "Standing on The Shoulder of Giants", ο Noel ήθελε να διασφαλίσει ότι δε θα γίνουν τα ίδια λάθη. Έτσι θέσπισε έναν πολύ απλό κανόνα: No drugs, no alcohol. Οι Bonehead και Guigsy παραβίασαν τον κανόνα και τέθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες εκτός μπάντας. Αυτό μας έφερε μπροστά σε μια πιο τεχνικά άρτια σύνθεση της μπάντας, με την προσθήκη των Gem Archer και Andy Bell. Ταυτόχρονα, είχε ως αποτέλεσμα έναν μάλλον βαρετό και άνευρο δίσκο. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, για ένα άλλο άρθρο.

Το "Be Here Now" δεν είναι ένας era-defining δίσκος, όπως οι προκάτοχοί του, όμως δεν ήταν και η καταστροφή του κόσμου. Πιο πάνω όμως είπα ότι ο δίσκος ήταν η αρχή του τέλους, ε; Αυτές οι αντιφάσεις που χαρακτηρίζουν τον δίσκο με κυνηγούν από το 1997.

Δεν υπάρχει έκδοση των Oasis, που δεν υπάρχει στην δισκοθήκη μου: LPs, EPs, singles, singles box sets, βινύλια, DVDs. Το "Be Here Now" είναι αυτό στο οποίο ανατρέχω τακτικά και αυτό συμβαίνει διότι δεν το έχω τοποθετήσει ακόμη μέσα μου. Είμαστε ακόμα σε μια διαπραγμάτευση. Σίγουρα δεν ήταν ο δίσκος επιτομή της ποπ, όπως λανσαρίστηκε τότε. Ήταν όμως τόσο κακό; Είναι όμως, σαν δίσκος, μια φωτογραφία που έχει εσωκλείσει με απίστευτη ακρίβεια τη φάση της μπάντας τότε.


Γάμα όλα τα παραπάνω και πάμε πάλι:

Οι Oasis το 1993 ήπιαν μια θάλασσα gin and tonic και ανέβηκαν τρέχοντας ένα βουνό. Έκατσαν στην κορυφή του, στήνοντας ατελείωτα πάρτι, και το 1997 πήραν έναν σκασμό κοκαΐνη και βούτηξαν στο κενό, παίρνοντας και την BritPop μαζί τους.

Ευτυχώς;

Δυστυχώς;

Ζήτημα δικό σου τώρα.



Υ.Γ.

* Ένας από τους λόγους που αγάπησα τους Oasis, ήταν οι φωτογραφίες της τεράστιας Jill Furmanovsky.

** Ο Liam λατρεύει το Be Here Now, ενώ ο Noel το θεωρεί σκουπίδι.

*** Η αλήθεια είναι πως το “Into my big mouth/You could fly a plane” είναι ίσως από τις χειρότερες στιγμές τους.

**** Από την άλλη είναι και η κιθάρα του Johnny Depp στο "Fade In-Out" και τα φωνητικά του Richard Ashcroft στο "All Around the World".

Παράξενος δίσκος...

 

 

 

 

 

 

 
 
Σχετικα Αρθρα
ypogeio.gr
Album Stories (66):
The Car
Arctic Monkeys
(15/07/2023)
ypogeio.gr
Album Stories (65):
Unplugged in New York
Nirvana
(06/12/2022)
ypogeio.gr
Album Stories (48):
The Wall
Pink Floyd
(30/11/2019)
ypogeio.gr
The Song Diaries (21)
The Dream Synopsis
The Last Shadow Puppets
(05/11/2016)
Χρησιμοποιούμε cookies μόνο για στατιστικούς λόγους (google analytics). Δεν συλλέγουμε κανένα προσωπικό δεδομένο.
ΕΝΤΑΞΕΙ