The Song Diaries (134)
Strange Little Girl
The Stranglers
photo by Lia Tzinioli
Ζούσε μια φορά κι έναν καιρό, σ΄έναν μακρινό τόπο, ένα κορίτσι παράξενο.
Απ’έξω τίποτα δεν είχε αλλιώτικο από τα άλλα παιδιά, μάλλον το αντίθετο. Είχε ένα καθ’όλα συνηθισμένο παρουσιαστικό. Ήταν αυτό που λέμε κανονικό. Σε τίποτα δεν ξεχώριζε, ούτε για καλό ούτε για κακό. Κι αν την ρωτούσες, ήταν πολύ ευχαριστημένη από αυτό. Θα το άλλαζε μόνο αν είχε την δυνατότητα να γίνει εντελώς αόρατη. Αν κάποιος μπορούσε να την κάνει να βλέπει τους ανθρώπους, χωρίς να την βλέπουν. Πολλές φορές το είχε σκεφτεί,τι τύχη θα ήταν!
Να περπατάει ανάμεσά τους, να ακούει τις συζητήσεις τους, να βλέπει τις μικρές λεπτομέρειες των ψεμμάτων τους, να παρακολουθεί τις ώρες της μοναχικής αλήθειας τους, την λάμψη των ματιών τους όταν αγαπούν κι όταν παθιάζονται, το γκρίζο βλέμμα των φόβων τους, την κόκκινη αύρα της δύναμής τους.
Η σκέψη αυτή της είχε γίνει εμμονή. Έψαχνε για καιρό τον τρόπο – κι όταν πια κατάλαβε πως δεν υπάρχει, αποφάσισε πως εκείνη θα τα καταφέρει πάση θυσία. Αρχισε να φοράει κάθε μέρα τα ίδια σκούρα ρούχα - ήξερε πως το μάτι των ανθρώπων θα ψάχνει πάντα για χρώματα. Έκοψε τα μαλλιά της, αλλά όχι πολύ κοντά (δεν ήθελε να το περάσουν για άποψη – κάποιος αόρατος δεν μπορεί να έχει). Εξασκήθηκε πολύ στην σιωπή, βασικό προσόν.
Έμαθε να κινείται αθόρυβα. Να περνάει ανάμεσα στο πλήθος σαν ένα θρόισμα του ανέμου. Να σταματάει δίπλα τους και τίποτα σ’αυτήν να μην τους κάνει να την προσέξουν. Και ξαφνικά, εκεί που κανείς δεν περιμένει, μετά από μια αλήθεια σκληρή σαν καρφί, εκείνη να γελάει. Και μετά από ένα ψέμμα, όχι από τα μεγάλα, ένα απ’αυτά τα μικρούτσικα που γλύφουν σαν σαράκι, να κλαίει γοερά. Τότε μόνο οι άνθρωποι αντιλαμβάνονταν την παρουσία της, ξαφνικά, σαν να τους χτυπούσε ρεύμα. Καμιά φορά την έδιωχναν, καμιά φορά την έβριζαν, καμιά φορά ένα μικρό παιδί άρχιζε να κλαίει ή να γελάει μαζί της. Ό,τι κι αν συνέβαινε, εκείνη χαμογελούσε με μια βαθειά αίσθηση ικανοποίησης.
Ήταν αόρατη, ήταν παρούσα, δεν μπορούσαν να της κρυφτούν.
Τα είχε καταφέρει.
Παράξενο κορίτσι, στ'αλήθεια…
Το εκθαμβωτικά όμορφο "Strange Little Girl" των Βρετανών Stranglers πρωτογράφτηκε το 1974, κυκλοφόρησε όμως επίσημα σαν single το 1982 και ήταν η τελευταία κυκλοφορία της μπάντας στην Librerty-EMI. Ήταν στα πρώτα demo που έδωσαν οι Stranglers στην εταιρεία στις αρχές της δεκαετίας του 70, αλλά είχε απορριφθεί (!). Το single έφτασε στο Νο7 των UK Charts τον Αύγουστο του 1982. Τo video clip γυρίστηκε στην περιοχή του Cambridge Circus, στην Liverpool Street του Λονδίνου.
Lyrics
One day you see a strange little girl look at you
One day you see a strange little girl feeling blue
She'd run to the town one day
Leaving home and the country fair
Just beware
When you're there
Strange little girl
She didn't know how to live in a town that was rough
It didn't take long before she knew she'd had enough
Walking home in her wrapped up world
She survived but she's feeling old
And she found all things cold
Strange little girl
Where are you going?
Strange little girl
Where are you going?
Do you know where you could be going?
Walking home in her wrapped up world
She survived but she's feeling old
'Cause she found all things cold
Strange little girl
Where are you going?
Strange little girl
Where are you going?
Do you know where you could be going?
Strange little girl
Where are you going?
Strange little girl
Where are you going?
Do you know where you could be going?
photo by Lia Tzinioli
