The Song Diaries (28)
Seven Nation Army
The White Stripes
26 Απριλίου 2003, Μεγάλο Σάββατο.
Προφανώς και δεν μπορούσε να ξέρει πού θα τον έβγαζε εκείνο το μεσημέρι. Το προηγούμενο βράδυ, μετά τον Επιτάφιο, είχε βγει ως αργά με κάτι φίλους, σ'ενα ρακομελάδικο που έπαιζε ρεμπέτικα και κατέληξε στο σπίτι του με έναν εχθρό του, τον πρώην κολλητό του, τον πέτυχε τυχαία στο κωλορακομελάδικο, την ώρα που πλήρωνε να φύγει. Ξενύχτησε μαζί του μέχρι που βγήκε ο ήλιος, προσπαθώντας να του αποδείξει πως ο Ιησούς θ'αναστηθεί σε λίγες ώρες - άδικος κόπος, στο μυαλό του όλοι είχαν πεθάνει ανεπιστρεπτί. Έπειτα εκείνος του λεγε πόσο μπαντάρα είναι οι White Stripes και πως το Seven Nation Army είναι το μεγαλύτερο κομμάτι του 21ου αιώνα. Και κάθε τόσο τραγουδούσε το riff - "ταν, ταρατα τα τα τα, τα ταρατα τα τα τα τα ταν". Έλεος! Σιγά τους παντρεμένους, που μας το παίζανε αδέλφια... Τον έδιωξε εντέλει χωρίς να τον χαιρετήσει, χωρίς καν να τον κοιτάξει. Απ'τα νεύρα του, άφησε την πόρτα ανοιχτή και βγήκε έξω το γατί.
- Κάποτε πρέπει να με πλακώσεις στο ξύλο και να με συγχωρήσεις!, του φώναξε καθώς έμπαινε στο αμάξι.
Κλείδωσε και ξάπλωσε στο κρεβάτι του. Προσπάθησε να κοιμηθεί. Στριφογύρισε για ώρα και κάποια στιγμή αποκοιμήθηκε με το σαγόνι του σφιγμένο και τα νεύρα του τσιτωμένα από το riff.
Προφανώς και δεν μπορούσε να ξέρει πού θα τον έβγαζε εκείνο το μεσημέρι. Σηκώθηκε με το ζόρι και έφτιαξε έναν απαίσιο ζεστό καφέ, τον ήπιε και κάπνισε δύο τσιγάρα. Μπήκε για μπάνιο και σκεφτόταν πως δεν θέλει να τον ξαναδεί εκείνο τον εχθρό τον πρώην κολλητό, στην τελική δεν είχαν καμία ελπίδα να συμφωνήσουν σε τίποτα, ούτε στα βασικά, πόσο μάλλον να ξεκαθαρίσουν το γεγονός πως εκείνος πέρσι τέτοιο καιρό του φαγε στην ψύχρα την κοπέλα του, τη Νάνσυ, που τα 'χανε τρία χρόνια. Ο κολλητός του ρε φίλε! Βγήκε απ'το μπάνιο και συνέχισε τον καφέ του. Είχε κρυώσει και είχε γίνει ακόμα χειρότερος. Σκέφτηκε να κάνει ένα Πασχαλινό δώρο στον εαυτό του, έφτιαξε καινούριο, αυτή την φορά τον πρόσεξε, τον χτύπησε με το κουτάλι μέχρι που φτιάχτηκε μία λαχταριστή κρέμα. Άνοιξε την μπαλκονόπορτα να βάλει μέσα τη γάτα, αυτή όρμησε στο μικρό σαλόνι φουριόζα από την αναγκαστική εξορία και με την ουρά της έριξε την κούπα στο πάτωμα.
Χτύπησε την ίδια ώρα το τηλέφωνό του. Η οθόνη έγραφε 'Εχθρός'.
- Πέστο.
- Έλα ρε μέχρι το αεροδρόμιο. Φεύγω για πάντα και σ'αφήνω στην ησυχία σου. Παπάρα! Γι'αυτό στα έπρηξα χτες, έτσι για ένα αποχαιρετηστήριο βασανιστήριο, έτσι για να με θυμάσαι.
- Καλά μαλάκας είσαι ρε;
- Ναι. Έχω βαρεθεί να το ακούω.
- Πού πας;
- Ήρθε η ώρα να αναστηθώ σαν το Χριστό σου. Πάω στον Παράδεισο.
- Λέγε ρε μαλάκα, πού πας;
- Όπου γουστάρω πάω.
- Ε, άιντε πήγαινε. Καλά να περάσεις!
- Ευχαριστώ. Δεν θα'ρθεις δηλαδή;
- Λεγε πού πας ρε και άσε τις μαλακίες. Και χαμήλωσε την κωλομουσική, μου 'χεις πάρει τ'αυτιά και δεν έχω καταφέρει ακόμα να πιο έναν γαμημένο καφέ. Τι ακούς πρωί-πρωί;
- Seven Nation Army, φίλε. Μέχρι τη Μύκονο πάω για Πάσχα, μόλις το κανόνισα. Δευτέρα βράδυ γυρνάω. Άντε έλα να πιούμε έναν καφέ με θέα τα αεριωθούμενα.
- Τι ώρα πετάς;
- 5 πετάω. 2.30 σε περιμένω για καφέ. Άντε γεια! πρέπει να ετοιμάσω και κάνα βρακί.
" Έχε χάρη που μου έχυσε τον καφέ η γάτα, μαλάκα. Αλλιώς δεν ύπήρχε περίπτωση", μουρμούρισε και άρχισε να ετοιμάζεται. Μάζεψε τη σπασμένη κούπα και το χυμένο καφέ κι έφυγε χωρίς να κλειδώσει. Έφτασε στο αεροδρόμιο στις 2.20. Έκατσε σε μια καφετέρια που η τεράστια τζαμαρία της έβλεπε τους αεροδιαδρόμους με τα... αεριωθούμενα. Παράγγειλε επί τόπου ένα νες μέτριο, δεν μπορούσε να τον περιμένει, άχτι τον είχε έναν καφέ από την ώρα που σηκώθηκε. Ο Εχθρός δεν ήρθε ποτέ. Κατά τις 4 σηκώθηκε από το τραπέζι και πηγε στο Metropolis του Βενιζέλος. Άρπαξε το ολοκαίνουριο Elephant των White Stripes, πλήρωσε κι έφυγε σχεδόν τρέχοντας. Ακόμα βούιζε ο διάλογος στ'αυτιά του:
- Γεια σας κυρία Μαίρη, σόρι που παίρνω τέτοια ώρα σπίτι, αλλά ο Σ. δεν σηκώνει το κινητό του. Τον περιμένω σχεδόν δυο ώρες στο αεροδρόμιο.
Η κυρία Μαίρη δεν μπορούσε να μιλήσει κι έκλαιγε. "Τι 'ναι αυτά που γίνονται ρε φίλε; Με δουλεύουνε οικογενειακώς σήμερα;"
- Κυρία Μάιρη είστε καλά; Είναι εκεί ο Σ;
- Έφυγε παιδί μου, πήγε στον Παράδεισο.
"ταν, ταρατα τα τα τα ταν, ταν ταρατα τα τα τα τα ταν"
Υ.Γ. Σ. μπορώ να σε αποχαιρετώ με διάφορους τρόπους, αλλάζοντας ρόλους, τόπους, χρόνους κι εποχές. Όχι όμως τα τραγούδια.
To Seven Nation Army των Αμερικανών (Michigan) The White Stripes, το βρίσκεις στον 4ο και πιο επιτυχημένο δίσκο του ντουέτου, Elephant, που κυκλοφόρησε την 1η Απριλίου του 2003. Παρόλο που η εταιρεία επιθυμούσε να επιλεχθεί ως leading single του δίσκου το 'There’s No Home For You Here', η επιμονή του Jack White καρποφόρησε και στις 7 Μαρτίου εμφανίστηκε σαν κεραυνός εν αιθρία το 'Seven Nation Army'. Πρόκειται για το κομμάτι που ουσιαστικά απογείωσε τους White Stripes, τους πήρε από την τύπου αφάνεια και τους έκανε μία από τις πιο γνωστές μπάντες στον κόσμο.
Μιλάμε για ένα hit μεγατόνων, που η απήχηση και αναγνωρισιμότητά του μπορούν να συγκριθούν με ελάχιστα ροκ κομμάτια του 21ου αιώνα. Πολυδιασκευασμένο (Living Colour, Hard Fi, The Flaming Lips, The Pretty Reckless, Kelly Clarkson, Metallica, Audioslave, Kate Nash) και χιλιοτραγουδισμένο απ'άκρη σ'άκρη στον πλανήτη. Στα χείλη των Ιταλών tiffosi -αρχικά- κι έπειτα σε εκατοντάδες στάδια όλης της Γης, τραγούδι εισόδου των εθνικών ομάδων στο Euro του 2008 και πανηγυρική μουσική συνοδεία σε κάθε γκολ του Euro 2012. Το περίφημο "Po Po Po Po Po Po Song". Ο Jack White είχε πει σχετικά:
"I am honoured that the Italians have adopted this song as their own… Nothing is more beautiful than when people embrace a melody and allow it to enter the pantheon of folk music. As a songwriter it is something impossible to plan. Especially in modern times. I love that most people who are chanting it have no idea where it came from. That’s folk music."
Και το 2011 στην 'Arab Spring': Σύνθημα στα χείλη των Αιγύπτιων εξεγερμένων που προσπαθούσαν να αποκαθηλώσουν τον Μουμπάρακ από την 30ετή εξουσία. "I'm gonna fight them off, a seven nation army couldn't hold me back"...
Το τραγούδι πάντως μιλάει για τη δημοσιότητα και το κουτσομπολιό και η ονομασία "Seven Nation Army" είναι ένα...misspell που έκανε ο Jack μικρός όταν ήθελε να πει "Salvation Army", τον Στρατό της Σωτηρίας, ένα Χριστιανικό κίνημα με Διεθνή χαρακτήρα που δραστηριοποιείται σε 124 χώρες.
“A storyline about a guy who rides into town and finds all his friends are gossiping about him. He feels so bad he has to leave town, but you get so lonely you come back. The song’s about gossip. It’s about me, Meg and the people we’re dating.”
Η επιφοίτηση (κανονική επιφοίτηση - χωρίς εισαγωγικά!) για το riff του τραγουδιού ήρθε στον White κατά τη διάρκεια ενός soundcheck σ'ενα live στο Corner Hotel στη Μελβούρνη στις αρχές των 00's.
“There’s an employee here at Third Man named Ben Swank, and he was with us on tour in Australia when I wrote that song at soundcheck. I was playing it for Meg and he was walking by and I said, ‘Swank, check this riff out.’ And he said, ‘It’s OK’ ".
Lyrics
I'm gonna fight 'em off
A seven nation army couldn't hold me back
They're gonna rip it off
Taking their time right behind my back
And I'm talkin' to myself at night
Because I can't forget
Back and forth through my mind
Behind a cigarette
And the message comin' from my eyes says, "Leave it alone."
Don't wanna hear about it
Every single one's got a story to tell
Everyone knows about it
From the Queen of England to the hounds of hell
And if I catch it comin' back my way
I'm gonna serve it to you
And that ain't what you want to hear
But that's what I'll do
And the feeling coming from my bones says, "Find a home."
I'm going to Wichita
Far from this opera for evermore
I'm gonna work the straw
Make the sweat drip out of every pore
And I'm bleeding, and I'm bleeding, and I'm bleeding
Right before the lord
All the words are gonna bleed from me
And I will think no more
And the stains comin' from my blood tell me, "Go back home."
