To ypogeio.gr

6 Νέοι Δίσκοι

για το Νοέμβριο


Νοέμβριος 2020 και -στην αλλόκοτη εποχή του covid- δεν μας έχουν μείνει και πολλές επιλογές διασκέδασης ή, καλύτερα, ψυχαγωγίας. H μουσική βιομηχανία δυσκολεύεται και αυτή να ανασάνει, προγραμματισμένες κυκλοφορίες αναβάλλονται, ιστορικές μουσικές σκηνές είναι ένα βήμα πριν το λουκέτο. Βλέπω live στο youtube και βουρκώνω, θέλω απλά να ξεχυθώ σε μια αρένα με 40 βαθμούς κελσίου, να λουστώ με μπύρα και gin και να αγκαλιάσω μέχρι και τους σεκιουριτάδες. Τουλάχιστον, οι μουσικοί το παλεύουν και έχουμε να ακούμε νέα μουσική εν μέσω της δεύτερης και ελπίζω τελευταίας καραντίνας, αν και δε το βλέπω. Για τον Νοέμβρη έχουμε πέντε νέες κυκλοφορίες και ένα reissue να ασχοληθούμε, παραλίγο να είχαμε οκτώ, αλλά τελικά ο νέος δίσκος της Nalyssa Green και αυτός του Johnny Labelle θα κυκλοφορήσουν από την Inner Ear στις 4 Δεκεμβρίου.

Η πρώτη κυκλοφορία του μήνα έρχεται από την εγχώρια μουσική σκηνή και είναι αυτή του Bill Randen. Το έχω γράψει πολλές φορές και θα το γράψω ακόμα μια: Ο Βασίλης διάλεξε την folk μουσική ή μπορεί η folk να τον διάλεξε, όμως το μόνο σίγουρο είναι ότι πολεμάει σε μια σκηνή που στην Ελλάδα είναι σχεδόν σαν να μην υπάρχει. Βάζει στον εαυτό του δύσκολα, τα καταφέρνει όμως μια χαρά. Πριν ένα χρόνο κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ του «The Later Tapes Vol.1: Antiquities», το οποίο είχα βρει πάρα πολύ ενδιαφέρον και με είχε συνεπάρει η εξαιρετική φυσαρμόνικά του. Σήμερα, στις 10/11, έρχεται η συνέχεια του, «The Later Tapes Vol.2: The Parallels». Ο δίσκος αποτελείται από δέκα τραγούδια και έχω ακούσει τα «Glad To Know You» και το «If You Want», με την συμμετοχή του Thannos. Ακούγοντάς τα, διακρίνεις εύκολα ότι ο Bill Randen άλλαξε και δούλεψε αρκετά τον τελευταίο χρόνο. Δευτέρα φωνητικά, χορωδίες και ένα μαντολίνο κάνουν την εμφάνιση τους στα δύο αυτά κομμάτια. Περιμένω λοιπόν να ακούσω ολόκληρο το άλμπουμ για να μάθω την συνέχεια των Later Tapes. Είμαι σίγουρος πως το «The Later Tapes Vol.2: The Parallels» θα είναι ένας ενδιαφέρων και σημαντικός δίσκος.

Για την δεύτερη κυκλοφορία του Νοεμβρίου πρέπει να περιμένουμε δέκα μέρες και να φτάσουμε στις 20 Νοεμβρίου, όταν και οι King Gizzard And The Lizard Wizard κυκλοφορούν δυο άλμπουμ. Το πρώτο είναι το «Κ.G.», το οποίο όσο περίεργο και αν ακούγεται είναι το πρώτο που βγάζουν φέτος και έρχεται 19 μήνες μετά το «Infest The Rat’s Nest» που δε μου πήρε και τα μυαλά. Τώρα, όμως, η μπάντα επιστρέφει στους ήχους του 2017 και του «Flying Microtonal Banana», ένας δίσκος που θεωρώ από τους καλύτερους του Αυστραλεζικου υπερσχήματος. Τα τέσσερα singles «Automation», «Straws In The Wind», «Some Of Us» και «Honey» μυρίζουν Ανατολή και βγάζουν αβίαστα ένα συναίσθημα χαλαρότητας που σπάνια συναντούμε μέχρι και σήμερα ακούγοντας τους KGLW. Η ψυχεδέλεια της μπάντας αλλάζει μορφή, είναι πιο μαζεμένη και κρατάει σφιχτά από το χέρι το surf rock, με το πάντρεμά τους από τον ιθύνων νου, Stu, να μοιάζει ονειρικό. Πάμε για δισκάρα... 

Το δεύτερο δώρο της μπάντας, που όπως προαναφέρθηκε κυκλοφορεί την ίδια μέρα, είναι ένα live album από την συναυλία που είχαν δώσει στο San Francisco το 2016, εύλογα λοιπόν ο τίτλος του είναι «Live In San Francisco '16». H συναυλία έλαβε χώρα στο «Τhe Independent» λίγο μετά την κυκλοφορία του «Nonagon Infinity» και από κάτω ήταν 500 τυχεροί. Το tracklist αποτελείται σχεδόν εξ’ ολοκλήρου από κομμάτια που ήταν στο εν λόγω άλμπουμ. Απ' όσο διαβάζω στο description του bandcamp μάλλον μιλάμε για ένα επικό live. Θυμάστε πώς είναι τα live; Εγώ αμυδρά, αλλά τώρα μου σκάσε στο μυαλό η συναυλία των KGLW στο Fuzz το Μάρτιο του μακρινού 2018 και βούρκωσα. Όπως και να έχει, η μπάντα του Stu Mckenzie στις 20 του μήνα θα μας προσφέρει απλόχερα μια τεράστια δόση ψυχεδέλειας.

Την ίδια μέρα ένα λίγο διαφορετικό live θα κυκλοφορήσει και ο άρχοντας Nick Cave. Λίγο πριν ξεσπάσει η πανδημία, ο Nick Cave και οι μουσικοί του σύντροφοι είχαν κανονίσει ένα tour ανα την υφήλιο, το οποίο προφανώς και ακυρώθηκε. Όμως, ο τεράστιος Νικόλας δεν το έβαλε κάτω και τον Ιούνιο πέρασε το κατώφλι του Alexandra Palace στο Λονδίνο, έκατσε στο πιάνο του και έπαιξε μόνος του για δυο ώρες. Όσο ο Nick Cave έβγαζε από μέσα του όλη την ψυχή του, όπως κάνει πάντα, ο Robbie Ryan ήταν πίσω από τις κάμερες και τον βιντεοσκοπούσε. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε το "Idiot Prayer", που έκανε την πρεμιέρα του στο διαδίκτυο στις 23 Ιουλίου και, για μια μέρα, στις 5 Νοεμβρίου, παίχτηκε και σε όσους κινηματογράφους ανά τον κόσμο που είναι ακόμα ανοικτοί. Το εγχείρημα θα κυκλοφορήσει και ως live album στις 20 Νοεμβρίου. Αναφορικά με το φιλμ, πρέπει να πούμε ότι με αυτό φαίνεται να κλείνει μια τριλογία που ξεκίνησε με το «20000 Days On Earth» και συνεχίστηκε με το «One More Time With Feeling». Στα μουσικά υπάρχουν εκπλήξεις, όπως το νέο κομμάτι «Euthanasia» που είναι διαθέσιμο εδώ και λίγο καιρό στο youtube (check here). Βέβαια για ακόμα μια φορά θα στεναχωρηθεί ο γνωστός φίλος που στα live φωνάζει με όλη του την ψυχή «Tupelo!!!!!!», καθώς ούτε σε αυτό το setlist των 22 κομματιών κατάφερε να βρει την θέση του…

H 20η μέρα του Νοεμβρίου θα μοιάζει ότι τελειώνει αλλά δεν θα τελειώνει, αφού έχουμε ακόμα μια κυκλοφορία. Μέχρι σήμερα σε αυτή την στήλη δεν έχω αναφέρει ποτέ κάποιο reissue, αλλά αυτό δε μπορώ να το παραβλέψω. Οι Grandaddy για να γιορτάσουν τα 20 χρόνια από την κυκλοφορία του εμβληματικού «The Sophtware Slump», κυκλοφορούν ξανά το άλμπουμ με μια μικρή διαφορά. Η διαφορά είναι ότι ο frontman του γκρουπ Jason Lytle ξαναέπαιξε μόνος του όλο το άλμπουμ σε ένα πιάνο. Μου αρέσει πολύ αυτή η ιδέα και έχω μια μικρή ανυπομονησία να βυθιστώ στα μαξιλάρια του καναπέ μου και να τον απολαύσω. Ο δίσκος θα κυκλοφορήσει σε τετραπλό lp. Θα υπάρχει μια remastered έκδοση του αρχικού, η έκδοση με το πιάνο και άλλα δυο LPs, που αποτελούνται από rarities της μπάντας.

Έκτη και τελευταία κυκλοφορία του Νοεμβρίου είναι αυτή των The Smashing Pumpkins, οι οποίοι κυκλοφορούν το «CYR» στις 27/11. Αρχικά να πω ότι έχω χάσει την μπάλα με το πόσα singles έχουν κυκλοφορήσει από το άλμπουμ. Έχω ακούσει τέσσερα και μόλις είδα ότι έχουν κυκλοφορήσει τα διπλάσια. Λογικό νούμερο, αν σκεφτούμε ότι ο δίσκος αποτελείται από 22 κομμάτια. Τελευταία φορά που η μπάντα κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ με τόσα κομμάτια ήταν το 1995 και φυσικά αναφέρομαι στο ανυπέρβλητο «Mellon Collie and The Infinite Sadness». Στο σήμερα, σίγουρα είμαστε πολύ μακριά από τα να έχουμε μια παρόμοια κυκλοφορία μιλώντας για ποιότητα. Αλλά από όσο έχω ακούσει, το «Cyr» είναι η πρώτη τίμια δουλειά του τρελού Billy Corgan από το «Machina» του 2000 μέχρι σήμερα. Δεν έχω ξετρελαθεί με τα τραγούδια του νέου άλμπουμ, αλλά τουλάχιστον έχουν μια ταυτότητα και προσπαθούν να πουν κάτι. Η μπάντα σταθερά τα τελευταία χρόνια έχει το αρχικό της line-up, με μόνη εξαίρεση ότι η D’Arcy δεν βρίσκεται στο μπάσο, δηλαδή δεν έγινε και κάτι, αφού για μένα η δεσποινίς δεν έπρεπε ποτέ να βρίσκεται σε αυτή την θέση. Σίγουρα θα ακούσω τον δίσκο, γιατί οι Smashing Pumpkins ήταν ο πρώτος μου μουσικός έρωτας, παρόλα αυτά είμαι σχεδόν σίγουρος ότι και το «Cyr» θα ξεχαστεί αρκετά γρήγορα, όπως και οι προηγούμενοι δίσκοι του Billy Corgan τα τελευταία -όχι λίγα- χρόνια.

Ραντεβού τον επόμενο μήνα, ελπίζω να είμαστε όλοι εδώ, υγιείς και πιο ελεύθεροι.

Σχετικα Αρθρα
ypogeio.gr
Σκέψεις και Εντυπώσεις
από το 'ZARI'
της Μαρίνας Σάττι
(11/03/2024)
ypogeio.gr
Ladies In Waiting -
Ένα σημείωμα με αφορμή
το ντοκιμαντέρ της Ιωάννας Τσουκαλά
(29/02/2024)
ypogeio.gr
Bangles -
Back To The 80's
A Video Article by Ophelia. D.
(22/03/2021)
ypogeio.gr
Smoke The Fuzz Festival
Howler edition
Αφιέρωμα
(19/10/2016)
Χρησιμοποιούμε cookies μόνο για στατιστικούς λόγους (google analytics). Δεν συλλέγουμε κανένα προσωπικό δεδομένο.
ΕΝΤΑΞΕΙ