Ένα Ταπεινό Ευχαριστώ
στον Παύλο Φύσσα
Μια τέτοια μέρα είναι ωραία για να πεθάνεις
Όμορφα κι όρθιος σε δημόσια θέα
Με λένε Παύλο Φύσσα κι είμαι από τον Περαία
Τον Μάιο 2012, η ναζιστική εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής, ύστερα από μια εικοσαετία υπόγειας -και όχι μόνο- βίαιης δράσης, ανταμείφθηκε για τους κόπους και τους αγώνες της από τον πάνσοφο ελληνικό λαό και, λαμβάνοντας 6,97% στις εκλογές, μπήκε στη Βουλή. Έδειξε τις διαθέσεις της από πολύ νωρίς, από την πρώτη ώρα, με το περίφημο "ΕΓΕΡΘΗΤΩ" του Καιάδα στους δημοσιογράφους. Ακολούθησαν χίλια μύρια αδιανόητα περιστατικά, με προεξέχον τις μπουνιές του Κασιδιάρη στη Λιάνα Κανέλλη μπροστά στις κάμερες. Ο ελληνικός λαός όμως συνέχιζε να υποστηρίζει τη συμμορία και μάλιστα με περισσότερο ζήλο και με μεγαλύτερο αριθμό. Ταυτόχρονα, ακολούθησαν και τα εγχώρια ΜΜΕ δίνοντας χρόνο και χώρο στα μπουμπούκια της Χρυσής Αυγής να ανθίσουν κι άλλο, να ψηλώσουν μέχρι να μας πνίξουν.
Πολύ γρήγορα, η ρατσιστική βία και οι εγκληματικές ενέργειες της οργάνωσης κλιμακώθηκαν. Άνθρωποι ξεφτιλίστηκαν, προπηλακίστηκαν, ξυλοκοπήθηκαν, μαχαιρώθηκαν. Η δολοφονική επίθεση στους Αιγύπτιους αλιεργάτες (12/6/2012), η δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν (17/1/2013), η ενέδρα στα μέλη του ΠΑΜΕ (12/9/2013), το εμετικό ντου στο Μελιγαλά (15/9/2013) κατεγράφησαν ως γεγονότα δραματικά και ζοφερά, δείγματα τυφλής και αρρωστημένης βίας και κορυφές μιας οργανωμένης εγκληματικής τακτικής, που είχε σαν σκοπό να φέρει το χάος στους δρόμους, ώστε κάποια στιγμή να καταρρεύσει το πολίτευμα, η Δημοκρατία. Αυτό ήταν το άνωθεν σχέδιο, αλλά όσοι οι πιο κάτω στην ιεραρχία το εφάρμοζαν, τα μέλη των ταγμάτων εφόδου, απλά γούσταραν να πλακώνουν και να σκοτώνουν ξένους, γκέι, αριστερούς και κομμουνιστές και -σταδιακά- οποιονδήποτε δεν συμφωνούσε μαζί τους. Το μούδιασμα του υπόλοιπου πολιτικού κόσμου, ο φόβος του απλού κόσμου, η ατιμωρησία και το κουκούλωμα των εγκλημάτων τους, η υποστήριξη και η κάλυψη που απολάμβαναν από τις αστυνομικές αρχές, καθώς και τα δημοσκοπικά νούμερά τους, που αντί να μειώνονται αυξάνονταν, έκαναν την ηγεσία και το στρατό της Χρυσής Αυγής να νιώθουν άτρωτοι. Ανίκητοι.
Και ήταν τέτοια η πορεία των γεγονότων, που έδειχνε να τους πηγαίνει προς την επιτυχία των στόχων τους με σπασμένα φρένα. Δεν θα σταματούσαν πουθενά - αν το προαναφερθέν σενάριο-σχέδιο του Μιχαλολιάκου και των υψηλόβαθμων στελεχών του, αυτό της κατάλυσης της Δημοκρατίας, σου φαίνεται τραβηγμένο, σου προτείνω να δεις και να διαβάσεις ντοκιμαντέρ και βιβλία/άρθρα σχετικά με την εν λόγω εποχή. Θα συνειδητοποιήσεις πως το απόλυτο σκοτάδι ήταν πολύ κοντά μας. Δίπλα μας.
Δεν θα σταματούσαν πουθενά. Γι'αυτό θεωρώ τον Παύλο Φύσσα έναν σύγχρονο ήρωα. Έναν ήρωα σαν αυτούς που διαβάζουμε στα βιβλία της Ιστορίας. Θα ήθελα τα εγγόνια μου και τα δισέγγονά μου να διαβάζουν για την ιστορία του Παύλου Φύσσα. Για τον άνθρωπο που δεν φοβήθηκε, δεν έτρεξε και δεν κρύφτηκε, δεν παρακάλεσε και δεν ικέτεψε, για τον άνθρωπο που όρθιος αντιμετώπισε τα φίδια, σώμα με σώμα, και λίγο πριν αφήσει την τελευταία του ανάσα στο πεζοδρόμιο της οδού Παναγή Τσαλδάρη, έδειξε το δολοφόνο του. Και τώρα πια οι αστυνομικοί, που ως τότε απλά από απόσταση παρακολουθούσαν, αναγκάστηκαν με το στανιό να δράσουν. Ο Παύλος θυσιάστηκε για όλους μας. Αυτό έκανε. Τους σταμάτησε και μας έδειξε πως τελικά δεν είναι ανίκητοι. Θα τον ευχαριστούμε και θα τον θυμόμαστε για πάντα, όπως του αρμόζει.
Σ'ευχαριστούμε Παύλο. Θα σ'αγαπάμε και θα σε θυμόμαστε για πάντα.
