Λευτεριά στο Release
και στη Rosalía
To Release Festival και το SNF Nostos εγκαινίασαν χτες τη συνεργασία τους, ανακοινώνοντας (20/6, Πλατεία Νερού) ένα πολύ δυνατό όνομα της παγκόσμιας pop μουσικής, τη συμπαθέστατη -και έξτρα ταλαντούχα γι’αυτό που κάνει- Rosalía.
Και κακός χαμούλης ακολούθησε, με την αφίσα της ανακοίνωσης να γεμίζει τα timelines, ανάμεσα στα χιόνια της Βαρβάρας και στα συντρίμμια του φονικού σεισμού της Τουρκίας. Αρκετοί ήταν οι μουσικόφιλοι που ενθουσιάστηκαν με την είδηση του ερχομού της Ισπανίδας pop star, αλλά πολλοί περισσότεροι ήταν αυτοί που ξενέρωσαν και απογοητεύτηκαν. Κάποιοι μάλιστα -και δυστυχώς καθόλου λίγοι- εξέφρασαν την ξενέρα και την απογοήτευσή τους με συντηρητικά και ειρωνικά comments, ενίοτε και σεξιστικά και ψιλορατσιστικά. Δυστυχώς δεν εκπλήσσομαι, εδώ συναντήσαμε σχόλια μνησικακίας και χαιρεκακίας για τον σεισμό της Τουρκίας (π.χ. “τι έγινε Τουρκαλάδες; Ήρθε ο σεισμός νύχτα;;;”, “κρίμα, αλλά ο Θεός και η Αγιά Σοφιά βλέπουν. Θεία Δίκη...”), στη Rosalía θα κολλάγαμε;
Πάντως, να πω πως ένα φεστιβάλ, είτε αυτό λέγεται Lollapalooza είτε Primavera είτε Release έχει δικαίωμα να φέρνει τους καλλιτέχνες που θεωρεί κερδοφόρους και που βλέπει πως θα ευνοήσουν την επιχειρήσή του. Ναι, καλό είναι τα φεστιβάλ να διατηρούν μια ταυτότητα, αλλά τούτη η ταυτότητα οφείλει να εξελίσσεται και να προσαρμόζεται στην (κάθε) εποχή. Εν έτει 2023, τα μουσικά στεγανά έχουν ανοίξει υπέροχα, με τα genres και τα subgenres της pop/rock/electronica/jazz/hip-hop μουσικής να μπερδεύονται δημιουργικά και χωρίς κολλήματα, άλλοτε με επιτυχία και θαυμαστά αποτελέσματα και άλλοτε όχι - το θέμα είναι πως η δημιουργική διαδικασία προχωράει με καινούριους τρόπους και η βεντάλια των ήχων και των τεχνοτροπιών που κάθε μουσικός ενστερνίζεται έχει ανοίξει για τα καλά.
Για τα σχόλια του τύπου “Arcade Fire περιμέναμε, Rosalía μας ήρθε”, να πω πως για να έρθουν οι κάθε Arcade Fire χρειάζεται οι διοργανώτριες εταιρείες να “σκάσουν” κάποια εκατοντάδες χιλιάρικα. Συναυλίες όπως της Rosalía δύναται και έχουν τις προδιαγραφές να φέρουν έσοδα τέτοια που να δώσουν τη δυνατότητα στο εκάστοτε φεστιβάλ να προχωρήσει με ονόματα σαν αυτά που το υπόλοιπο μουσικό κοινό ζητάει.
Εγώ μάλλον δεν θα πάω στη Rosalía, γιατί δεν είμαι και κάνας φαν της μουσικής της ούτε του είδους γενικότερα (φέρτε μου όμως την Billie την Eilish να κατέβω στην Πλατεία να τα σπάσω!). Αυτό. Από κει και πέρα γιατί να αρχίσω να γκρινιάζω και να σπέρνω ψόφους ολούθε; Οι συναυλίες είναι πολλές -δόξα να ‘χει- και έχω τις επιλογές μου (και το όποιο budget μου βεβαίως-βεβαίως), οι οποίες λογικά όσο πλησιάζουμε προς το Καλοκαίρι θα πολλαπλασιαστούν. Ο καθένας έχει τα γούστα του και τις επιλογές του για να περάσει καλά και δεν χρειάζεται να βγάζει μίσος και τοξίνη ακόμα και σε περιστάσεις γιορτής και χαράς.
Η αγάπη για τη μουσική υποτίθεται πως ενώνει. Μην συμπεριφέρεσαι στη μουσική σαν να είναι ποδόσφαιρο ή κόμματα. Η μουσική είναι εκεί έξω και σε περιμένει για να την εξερευνήσεις. Είναι άπειρη και μπορεί και ικανοποιεί όλα -μα όλα!- τα γούστα...
* Η σύμπραξη Release και Nostos SNF σήμερα (8/2) ανακοίνωσε άλλα δύο ονόματα: Röyksopp και Tash Sultana - 21 Ιουνίου, Πλατεία Νερού.
