Respect Your Local Scene
SUPPORT RESPECT YOUR LOCAL SCENE
Με αφορμή ένα meme, που υποθέτω πως οι περισσότεροι ξέρετε ποιο είναι, γράφω αυτό το άρθρο. Όσοι δεν ξέρετε ποιο είναι, δεν πειράζει, δεν χρειάζεται να το ξέρετε για να διαβάσετε το παρακάτω κείμενο. Το δημιούργησε και το ανέβασε μία μουσική σελίδα και το θεωρώ πολύ άστοχο ως και κακό, με την έννοια του "mean". Όμως, το ξεκαθαρίζω εξαρχής και ξεκάθαρα, το συγκεκριμένο ατόπημα δεν το θεωρώ ικανό να αμαυρώσει εκ προιμίου και εκ βαθέων τη δουλειά που γίνεται στον εν λόγω ιστότοπο, για να γενικεύσεις και να αφορίσεις κάτι ο,τιδήποτε, χρειάζεται το "κακό" να επαναλαμβάνεται και να μην είναι ένα απλό ατύχημα, αλλά μια συγκεκριμένη σταθερή γραμμή. Αναμφίβολα πάντως, το συγκεκριμένο meme δεν έπρεπε εξαρχής να γεννηθεί, αλλά έστω και από τη στιγμή που κάποιος το σκέφτηκε και το έφτιαξε δεν έπρεπε καν να ανέβει στο διαδίκτυο, έπρεπε από κάπου να κοπεί, γιατί είναι ανέμπνευστο και πέρα για πέρα άδικο. Και το παρόν κείμενο δεν γράφεται για να πολεμήσει και να κράξει κανέναν, ενδεχομένως το πολυσυζητημένο meme της σελίδας ήταν απλά μια (πολύ κακή) αφορμή για να μπουν μερικά πράγματα στη θέση τους.
Εγώ αγαπάω βαθιά την ελληνική undeground μουσική σκηνή από πολύ μικρός. Από τις αρχές της δεκαετίας του 90, όση ξένη μουσική λάτρεψα και προσκύνησα την ένδοξη εκείνη εποχή, άλλη τόση (οκέι, σχεδόν τόση) ελληνική ρούφηξα και παράφορα ερωτεύτηκα, εξερεύνησα και μοιράστηκα, είτε σαν φίλος με τους φίλους μου είτε σαν DJ είτε σαν ραδιοφωνικός παραγωγός. Ακόμα και σε εποχές (00's) που η εγχώρια φάση δεν με γέμιζε ιδιαιτέρως πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, πάλι ψαχνόμουν, πήγαινα σε live, αγόραζα δίσκους και merch. Όταν στις αρχές των 10's φτιάξαμε το Υπόγειο, σαν site και σαν ραδιοφωνική εκπομπή, του έδωσα και κατάλαβε. Φιλοδοξία μου ήταν, αν μπορεί αυτή η λέξη (φιλοδοξία) να μπει στην ίδια πρόταση με το Υπόγειο, να καταστεί η σελίδα μας μια "φωλιά" και ένα "καταφύγιο" για τη σύγχρονη ελληνική εναλλακτική σκηνή. Και, ω mates μου, αισθάνομαι πως ως ένα σημείο τα κατάφερα. Αμέτρητος χρόνος (που μερικές φορές δυστυχώς δεν έφτασε), αμέτρητες συνεντεύξεις, αμέτρητα live και album reviews, αμέτρητα αφιερώματα, αμέτρητη αμφίδρομη αγάπη, αμέτρητη υπέροχη μουσική. Ναι, αμέτρητη υπέροχη μουσική. Με βοήθησε, στην "φιλοδοξία" μου, πως η ελληνική σκηνή -στα 10's και στα 20's που σαν διάολοι ήδη τρέχουν- παρήγαγε και παράγει μονάκριβα μουσικά διαμάντια, ικανά να ικανοποιήσουν τα γούστα και τις τάσεις κάθε ακροατή, ικανά να απλώσουν το ταλέντο και το μεράκι τους σε κάθε είδος και υπο-είδος της undeground μουσικής.
H τριβή μου, μέσω του site αλλά και πριν την ύπαρξη αυτού, με τις ελληνικές μπάντες και καλλιτέχνες, μου φανέρωσε το προαναφερθέν πάντοτε ενδιαφέρον έργο τους, αλλά και μερικά αρνητικά στοιχεία, κάποια αβάσταχτα δεινά: Την δυσκολία των συγκροτημάτων να βιοποριστούν και να επιβιώσουν, τα απέραντα έξοδα και τα ελάχιστα έσοδα, το κοινό (εμάς) που στα ΜΚΔ "ακολουθούν" και τα "καρδουλώνουν", αλλά στην πράξη (στα live και στην αγορά δίσκων και merch, στη συμμετοχή στις συναυλίες) γυρίζουν την πλάτη, την κακομεταχείρηση που οι μπάντες βιώνουν από δισκογραφικές εταιρείες και διοργανωτές συναυλιών και επιχειρηματίες των λιγοστών live venues, την υπερπροσπάθειά τους πέρα από μουσικοί και δημιουργοί να είναι managers και δημοσιοσχετίστες, τις κλίκες, τον μουσικό τύπο που συχνά κρίνει με δύο μέτρα και δύο σταθμά (ξένοι = wow και cool / εγχώριοι = οκέι, καλοί για Ελλάδα). Φυσικά, σε όλους τους προαναφερθέντες τομείς και άξονες υπάρχουν εξαιρέσεις και, πάλι φυσικά, το ότι φτιάχνω μια μπάντα -όσο καλή κι αν μου βγει- δεν σημαίνει πως το κοινό και ο όλος μηχανισμός έχει υποχρέωση να ακολουθήσει, να στηρίξει και να καταναλώσει. Όμως, λέγω όμως, έχει υποχρέωση να κατανοήσει και να σεβαστεί.
Με την ευκαρία να καταθέσω πως ένα από τα μεγαλύτερα ελαττώματα του Υπογείου, μου το έχουν πει φίλοι και εχθροί, μου το έχουν πει άμεσα και έμμεσα, μου το έχουν πει όμορφα και (πολύ) άσχημα, είναι πως όταν γράφω δυσκολεύομαι να αρθρώσω αυστηρή και δημιουργική κριτική στις ελληνικές μπάντες και στους ντόπιους δημιουργούς, είμαι πάντα με τον καλό τον λόγο (στην καλύτερη) με το "γλείψιμο" και τα "εχω καλά με όλους" στάση (στη χειρότερη). Χμ... Το ακούω και προβληματίζομαι πάντα, αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι: Όταν κάτι δεν μου αρέσει δεν θα γράψω γι'αυτό ή απλά θα γράψω μόνο για να να ενημερώσω (με ένα ΔΤ λόγου χάρη), όσα γράφω γι αυτά που μου αρέσουν και με ενθουσιάζουν είναι φουλ αληθινά και βγαίνουν μέσα από την καρδιά μου και τα γερασμένα αυτιά μου. Δεν θέλω να θάβω την ελληνική μουσική σκηνή ούτε θέλω να δημιουργώ δράμα μέσα στην ελληνική μουσική σκηνή, η ελληνική μουσική σκηνή για μένα είναι ιερή, μα συγχρόνως εύθραυστη και ευαίσθητη. Θέλει φροντίδα και ξεχωριστή προσοχή, χρειάζεται θετικότητα. Γράφω γι αυτά που μου αρέσουν και με το προσωπικό μου γούστο ξεχωρίζω. Ξέρω πως δεν είναι απόλυτα σωστή η προσέγγισή μου, αλλά σίγουρα είναι αληθινή και με αυτή πορεύομαι. Παραδέχομαι, όπως και να χει, πως υπάρχει και ο αντίθετος τρόπος να στηρίξεις την ντόπια σκηνή και αυτός δεν είναι άλλος από το αντικειμενικά ως και αμείλικτα να κρίνεις τα τεκταινόμενα στο χώρο, με σκοπό να οδηγείται η κάθε μπάντα σε αυτοκριτική και (άρα) σε εξέλιξη. Σωστότατο και αυτό. Δεκτή και η σκληρή κριτική, αρκεί να εμπεριέχει τη λέξη-κλειδί που προαναφέρθηκε: σεβασμό.
Καταλήγω, λοιπόν, ξεκάθαρα στο support respect your local scene. Αυτό είναι το μήνυμα που επ'ουδενί δεν έστειλε το διαβόητο meme και that's all. Προχωράμε, με τα αυτιά μας ορθάνοιχτα και με όποια προσέγγιση μας φωτίσει η φάση μας, πάντα όμως με καλή διάθεση και σεβασμό.
