Afterglow
Marva Von Theo
Track by Track by The Band
Τους Marva Von Theo τους άκουσα πρώτη φορά το 2017, όταν και ανέβασαν στο YouTube μια διασκευή στο αγαπημένο μου υπερκομμάτι του Bowie, "I'm Deranged". Να πω σε αυτό το σημείο πως γενικά με τις διασκευές ή τα πάω πολύ καλά ή δεν τα πάω καθόλου καλά, ή θα μου αρέσουν πολύ ή δεν θα μου αρέσουν καθόλου. Δύο άκρα. Το θεωρώ τολμηρό "σπορ" - το να πιάνεις τραγούδια άλλων, ενίοτε αριστουργηματικά και ιστορικά κομμάτια, και να τα "πειράζεις" παρουσιάζοντας τη δική σου εκδοχή, εμπεριέχει τον κίνδυνο να εκτεθείς. Στην περίπτωση των Marva Von Theo και του "Deranged" δεν συνέβη επουδενί κάτι τέτοιο. Τουναντίον, το cover τους με είχε εντυπωσιάσει, είχε άποψη και λόγο ύπαρξης, και ήταν ξεκάθαρο διαπιστευτήριο ενός σχήματος που είχε έρθει για να μείνει. Όταν τον Ιανουάριο του 2018 το ντουέτο, απαρτιζόμενο από τη Μάρβα Βούλγαρη και τον Τεό Φοινίδη, μας έδωσε το debut LP "Dream Withing A Dream", με μεγάλη χαρά διαπίστωσα πως είχα δίκιο. Ήταν ένας πάρα πάρα πολύ καλός δίσκος - μια ηλεκτροφόρα περιπετειώδης και συμπαγής κατάθεση που μου πήρε τα μυαλά.
Φτάνοντας στο σήμερα και στο 2021, οι Marva Von Theo επιστρέφουν με τη sophomore κυκλοφορία τους, "Afterglow". Και κατορθώνουν ξανά, με κομμάτια καλογραμμένα και προσεγμένα, με ήχους ξεχωριστούς, λέξεις σημαντικές και με φωνητικά καθηλωτικά, να παρουσιάσουν ένα πανέμορφο και πολυδιάστατο LP, έναν δίσκο που ταξιδεύει με μαεστρία από τα βάθη της dark synth στο φως της electropop κι αντίστροφα. H δυναμική της μπάντας απλώνεται ισόποσα στα 11 τραγούδια του άλμπουμ, όμως τo "Room of Doubt" είναι ένα στοιχειωτικό διαμαντένιο κομμάτι και για μένα προεξέχει σαν πολιορκητικός κριός ενός δισκογραφήματος, που εντέλει εδραιώνει τους Marva Von Theo στα υψηλότερα στρώματα της νέας underground σκηνής.
Με χαρά καλωσορίζουμε τη Μάρβα και τον Τεό στη στήλη μας "Track by Track" και παρακάτω παρουσιάζουμε τις 11 ιστορίες που συνοδεύουν τα ισάριθμα κομμάτια του "Afterglow".
* Το "Afterglow" κυκλοφόρησε σε cd και σε βινύλιο στις 26 Φεβρουαρίου - check bandcamp.
1. Love
Το Love έχει ως πυρήνα το έντονο αίσθημα της αγάπης και το απέραντο κενό που αφήνει πίσω η απουσία της. Ο στίχος δομείται σε δύο μέρη, αφενός το φως, την ζεστασιά και την ευτυχία που νοιώθουμε όταν μας κυριεύει η αγάπη, αφετέρου το σκοτάδι και το ψυχρό κενό μιας στεγνής από αγάπη καρδιάς.
Στο ίδιο αντιθετικό μοτίβο βασίζεται και η μουσική δομή ξεκινώντας με μέτριο ρυθμό και αιθέριους ήχους καταλήγοντας όμως σε μια κλιμάκωση με τρία έντονα δυναμικά στοιχεία όπως αυτοσχεδιασμό σε παραμορφωμένα Drums, επίμονους ηλεκτρονικούς αρπισμούς στα synth και παραληρηματικά φωνητικά.
2. Forever
Το Forever είναι ένας ύμνος στην αιωνιότητα. Στην ελπίδα κάθε ψυχής πως πέρα από το φράγμα του χρόνου βρίσκει κανείς τη λύτρωση να πλησιάζει σαν ένα σιωπηλό σύννεφο, σαν ένας γνώριμος ψίθυρος. Πολλοί άνθρωποι, ακολουθώντας μοιραία τις επιταγές του συναισθηματικού τους κόσμου, πιστεύουν πως στον ουτοπικό αυτόν τόπο τα βάσανα τελειώνουν για πάντα.
Μουσικά είναι ένα ενεργητικό και μελωδικό new-wave, synth-punk κομμάτι σε αγωνιώδης, γρήγορους ρυθμούς αλλά ταυτόχρονα με ρομαντικά στοιχεία. Στην αρχή εκτίθενται στην σειρά τα 5 μουσικά θέματα τα οποία διανέμονται στα synth και την φωνή με εναλλαγές από λυρικές γραμμές σε κοφτά, ρυθμικά μοτίβα. Σε μια τελική κλιμάκωση ακούγονται όλα τα θέματα ταυτόχρονα, λίγο πριν την επιστροφή της ηρωίδας στην αιωνιότητα.
3. Ruins
Το Ruins μιλάει για εκείνα τα ερείπια του παρελθόντος που κρύβουμε κάτω από ένα χαλί, εκείνα που αρνούμαστε να αντιμετωπίσουμε ουσιαστικά, κάνοντας την αυτοκριτική μας και βελτιώνοντας τον ίδιο μας τον εαυτό. Οι στίχοι έχουν εμπνευστεί από το ποίημα του Καβάφη ‘Η πόλις’.
Τα στοιχεία που συνθέτουν τη μουσική έχουν από την αρχή μέχρι το τέλος μία συνεχή και έντονα βηματική ροή με κυκλικά επαναλαμβανόμενα μοτίβα, σαν ένα αργό ταξίδι φυγής. Δίνεται η αίσθηση της προόδου αλλά με έναν σισύφειο τρόπο, συνεχώς περιστρεφόμενη γύρω από το ίδιο σημείο, σαν τον άνθρωπο που αναζητάει νέες ευκαιρίες αλλά στην πραγματικότητα βρίσκεται εγκλωβισμένος πάντοτε τους ίδιους τόπους, τα ίδια ερείπια.
4. Embrace This Madness
Γράφοντας τους στίχους του Embrace this Madness σκεφτόμουν πως οι προσδοκίες και οι επιθυμίες μπορούν να αναπνεύσουν μόνο μέσα σε ένα όνειρο και καθώς βυθιζόμουν μέσα του, ένιωθα για πρώτη φορά πώς είναι να έχει κανείς ό,τι πραγματικά επιθυμεί. Υπό την επήρεια αυτού του γλυκού «ναρκωτικού» έφτασα να μισώ την αυγή που θα τα έσβηνε όλα ξανά.
Ο διάλογος του υποσυνείδητου με το συνειδητό στην παραφροσύνη του ονείρου μεταφράζεται σε μια μουσική συμπόρευση της φωνής με το μπάσο. Η σχέση τους είναι διαλεκτική και υφέρπει η τέχνη των τροβαδούρων του μεσαίωνα, όπου με ένα λαούτο συνόδευαν την μελισματική μυθιστορία. Η αίσθηση του ονειρικού και ταυτόχρονα νοσταλγικού ενισχύεται και από την χρήση Melotron και πάλι σε αντιφωνικό ύφος παλαιάς μουσικής.
5. Dissolve
Στο Dissolve αποκαλύπτεται η αγάπη με έναν μάλλον ωμό και πρωτόγονο τρόπο, ακολουθώντας την αισθητική της μεσαιωνικής ποίησης. Τα βαθύτερα συναισθήματα συμβολίζονται μέσω της μεθεκτικής σχέσης της ηρωίδας με τον φυσικό κόσμο, το νερό, τον κεραυνό, τον άνεμο. Η αγάπη διεισδύει εξαϋλώνοντας τον εαυτό όπως το νερό το αίμα, ο κεραυνός το δέντρο και ο άνεμος το σύννεφο.
Το «καθαρότερο» στιλιστικά κομμάτι του δίσκου με ευθείες Dark Wave αναφορές. Πάνω από ένα γρήγορο, πομπώδη και στιβαρό μουσικό οικοδόμημα αιωρείται η ρομαντική φωνητική εξιστόρηση. Σε ένα εκτεταμένο εισαγωγικό μέρος παρουσιάζονται δύο ανθεμικά θέματα. Ο ρυθμός, η αρμονία και οι μελωδίες του κομματιού ενισχύονται σταδιακά και οδηγούν σε ένα πυκνό, εκρηκτικό, «υπερφίαλο» φινάλε.
6. Older
Στο Older, η ηρωίδα βλέπει τη ζωή της να καταρρέει μπροστά στα μάτια της, γεγονός που δεν είχε προβλέψει ή υπολογίσει καθώς η ίδια, παρέμενε προσκολλημένη και αφοσιωμένη στην πραγμάτωση των φιλόδοξων ονείρων της. Στο ρεφρέν αποκαλύπτεται η σπαρακτική της συνειδητοποίηση «I don’t grow older, but sadder, and sadder, and sadder…».
Το Older είναι το πιο ανορθόδοξο τραγούδι του Album στο οποίο συνυπάρχουν μουσικά είδη που βρίσκονται σε αντιδιαστολή, όπως RnB και Electronica. To Sound Design γίνεται εξαιρετικά πυκνό στο φινάλε με ακατάπαυστα και δαιδαλώδη Synth Arpeggios μέσα στα οποία βυθίζονται οι κραυγές των στίχων.
7. Room of Doubt
Το Room of Doubt περιγράφει καφκικά, παράξενα δωμάτια-εφιάλτες· το λαβυρινθώδες δωμάτιο της αμφιβολίας, το δωμάτιο-βασίλειο της ενοχής που γκρεμίζεται κάθε βράδυ από τα ψέματα, το δωμάτιο του εγωισμού που ξυπνάει ζωώδη ένστικτα και το δωμάτιο τoυ αυτοέλεγχου στο οποίο η ηρωίδα αναγκάζεται να προσποιείται κάποιον άλλον εαυτό.
Εδώ ξεδιπλώνονται με πειραματική διάθεση ετερόκλητοι μουσικοί κόσμοι όπως Trip Hop, Drum n΄Bass, Rock, Jazz. Το τραγούδι είναι μια μουσική περιπλάνηση σε έναν φανταστικό κόσμο από ηχητικούς αιφνιδιασμούς. Η ταυτότητα του κομματιού τίθεται σε κάθε τμήμα του υπό αμφισβήτηση. Η κορύφωση επιτυγχάνεται με την έντονη επιτάχυνση της ρυθμικής αγωγής επάνω σε ξέφρενα Drum n’ Bass Beats και αλαλάζοντες Jazz φωνητικούς αυτοσχεδιασμούς.
8. Somewhere Safe
Το Somewhere Safe είναι ο τόπος όπου η ηρωίδα βρίσκει ασφάλεια, ένα βασίλειο στο οποίο δεν έχουν θέση ούτε τα άσχημα αυτού του κόσμου αλλά ούτε οι ανώτερες θεϊκές δυνάμεις. Μόνο εκείνη και ο αγαπημένος της.
Γρήγορο, δυνατό και ενεργητικό σε Post Punk ύφος με έντονες funk μπασογραμμές το τραγούδι αυτό εκρήγνυται στο ρεφρέν όπου η φωνή κραυγάζει τις επιθυμίες της.
9. Bittersweet Sunday
Το Bittersweet Sunday σκιαγραφεί το χρονικό μιας ερωτικής σχέσης και κυρίως τις πιο σκοτεινές πτυχές της, όπου και οι δύο πλευρές υποκύπτουν στους συμβιβασμούς, στην προσπάθειά τους να παραμείνουν μαζί. Καθώς ο ένας πλησιάζει στον σκοτεινό κόσμο του άλλου, οι Κυριακές τους μοιάζουν να έχουν κάτι το γλυκόπικρο.
Η μουσική εδώ είναι λιτή. Υφαίνει ένα ουδέτερο ηχητικό περιβάλλον μιας Rock μπαλάντας, αφήνοντας χώρο στο τραγούδι να ξετυλίξει ολόκληρο το συναισθηματικό νήμα, ανεπηρέαστο από οργανικές παρεμβάσεις και σύνθετους ενορχηστρωτικούς δεσμούς. Επίκεντρο εδώ είναι η φωνή και η δύναμη της έκφρασης.
10. Forgotten
Το Forgotten αναφέρεται στην απόλυτη ελευθερία συνείδησης, η οποία αποτελεί την λυδία λίθο της ανθρώπινης ύπαρξης. Περιγράφει την απελευθέρωση από τα δεσμά οποιασδήποτε αρχής, πέρα από έθνη, θρησκείες, συναισθήματα και οτιδήποτε προσπαθεί να επιβάλει μια κατ’ επίφαση ταυτότητα. Αυτή η θεώρηση βέβαια εδράζεται σε ένα ουτοπικό περιβάλλον, αλλά η επιδίωξη του ανέφικτου είναι αυτό που μας παρακινεί πραγματικά στην αμφισβήτηση και επομένως στην αναζήτηση και βελτίωση του εσώτερου, για πολύ καιρό ξεχασμένου μας εαυτού.
Η σύνθεση του Forgotten κλείνει το μάτι στο πλούσιο μουσικό φάσμα των Duran Duran, όπου συνυπάρχουν η Funk, η Disco και η Pop. Ταυτόχρονα όμως η φωνή εξελίσσεται με ποιητικό ύφος πρόζας ακολουθώντας ασύμμετρους τονισμούς προσιδιάζοντας περισσότερο σε λεκτικό αυτοσχεδιασμό. Με αυτόν τον τρόπο εστιάζουμε περισσότερο στο κείμενο και λιγότερο στην μελωδία, η οποία είναι απλά τυπικός φορέας του νοήματος των στίχων.
11. My Moon
Στο My Moon, η ηρωίδα επικαλείται στοιχεία της φύσης όπως το μυστηριακό σεληνόφως, τη μανιασμένη θάλασσα, τις σκοτεινές αποχρώσεις της νύχτας και ένα ξεχασμένο αστέρι για να εκφράσει τον παράδοξο αλλά και αντισυμβατικό της έρωτα για τον αγαπημένο της, σε μία μελωδική εξομολόγηση που θυμίζει περισσότερο ξόρκι.
Με μια εκτενή εισαγωγή, το My Moon μας αποκαλύπτει έναν κόσμο μαγεμένο και αιθέριο. Σε κινηματογραφικά περιγραφικό ύφος, η μουσική συνοδεύει σαν αυλικός θίασος το πάθος για τον σκοτεινό και απρόσιτο έρωτα.
Credits:
Tracks 1, 2, 5, 10: lyrics and music by Theo Foinidis
Tracks 4, 9: lyrics and music by Marva Voulgari
Tracks 3, 6, 8, 11: lyrics by Marva Voulgari,
music by Marva Voulgari and Theo Foinidis
Track 7: lyrics by Marva Voulgari, music by Theo Foinidis
Performed by Marva Von Theo
Vocals recorded by Yannis Markopouliotis at Artracks Studio
Mixed by Theo Foinidis
Mastered by George Priniotakis at Artracks Studio
Produced by Theo Foinidis
Photography by Periklis Liakakis
Album Artwork and Design by Barbara Panagiotidis, Higher!Higher!
