Αντώνης Κωνσταντάρας
(Black Caramel Records)
Συχνά-πυκνά, όταν αναφέρομαι στον Αντώνη Κωνσταντάρα του "κολλάω" δίπλα τα επίθετα "πολυσχιδής και αεικίνητος". Δεν είναι τυχαία η χρήση τούτων των δύο λέξεων, ούτε υπερβολή ούτε κάποιο κλισέ. Ο τύπος δεν σταματάει να καταπιάνεται με πλήθος δραστηριοτήτων από τότε που τον ξέρω - κοντά μια δεκαετία πια. Μουσικές πάνω απ'όλα - σόλο και σε μπάντες, ακατάπαυστο γράψιμο σε sites, εκπομπές στο YouTube. To podcast "Ηλεία Ρίχτο" πάει σφαίρα, όπως σφαίρα πήγαινε και το μουσικό project των Strawberry Pills, μαζί με την Valisia Odell. Δυστυχώς, τον περασμένο Φλεβάρη οι SP με επίσημη ανακοίνωσή τους μας ενημέρωσαν πως διαλύονται, όμως λίγο αργότερα ο Αντώνης, "πολυσχιδής και αεικίνητος", ανακοίνωσε την ίδρυση μιας νέας δισκογραφικής, της Black Caramel Records, και μας έδωσε μέσω αυτής και το πρώτο του solo single, "A.I.", με το moniker Toni Bluebird.
Η Black Caramel Records, αν και με πολύ μικρό χρόνο ύπαρξης, έχει καταθέσει πολύ σημαντικές κυκλοφορίες singles και καταφέρνει ήδη να αφήνει το στίγμα της στα εγχώρια μουσικά δρώμενα. Τελευταία κυκλοφορία το "Ροζ Φώτα" του Pan Pan και του Years of Youth. Μέσα σε αυτό το έξτρα δημιουργικό και πολύ ενδιαφέρον πλαίσιο, είχα την ευκαιρία να τα πω με τον Αντώνη, έπειτα από αρκετό καιρό. Παρακάτω η πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα μας...
Το Υπόγειο: Αντώνη σε καλωσορίζουμε στο Υπόγειο – είναι χαρά μας να σε φιλοξενούμε ξανά στις σελίδες μας. Αφορμή, το νέο σου και ολόφρεσκο project, η Black Caramel Records! Πώς και πότε πρωτοπροέκυψε η ιδέα ενός label από τη μεριά σου;
Σας ευχαριστώ για άλλη μια φορά που με φιλοξενείτε στο Υπόγειο! Κάποια στιγμή μιλούσα με τον Σάκη Τόλη των Rotting Christ και μου εξηγούσε κάποια πράγματα για τη μουσική πραγματικότητα του σήμερα, τα συμβόλαια που έκανε κάποτε και έχει μετανιώσει, αλλά και το γεγονός ότι αν ήταν νέος μουσικός σήμερα, θα έκανε το δικό του label για να κυκλοφορήσει τη μουσική του.
Προφανώς, όταν μιλάς με έναν legend, δεν γίνεται να μη λάβεις υπόψη σου τις συμβουλές του και έτσι, αποφάσισα να κάνω αυτό το βήμα. Παράλληλα, αισθάνομαι ότι η σκηνή δεν έχει στο backstage αρκετά άτομα που να ενδιαφέρονται ώστε να την πάνε ένα βήμα πιο πέρα, ενώ υπάρχει πολύ ταλέντο εκεί έξω. Έτσι, δημιούργησα την Black Caramel για να κυκλοφορώ τη μουσική μου, αλλά και να δημιουργήσω, όσο μπορώ, ένα περιβάλλον δίκαιης συνεργασίας με τους καλλιτέχνες που θα με εμπιστευτούν με το υλικό τους.
Το Υπόγειο: Είσαι εντελώς μόνος στο project ή υπάρχουν στο πλάι σου και κάποιοι συνεργάτες;
Έχω την τύχη να έχω δίπλα μου τη Stay Independent. Έναν οργανισμό, που, πέρα από label είναι και μια 360 εταιρεία στον χώρο της μουσικής. Είναι από τις εταιρείες που ευθύνονται σε τεράστιο βαθμό για την άνοδο της Urban μουσικής στην κορυφή και από την πρώτη στιγμή έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον για το project. Τους εμπιστεύομαι, επειδή έχω δει τον τρόπο που δουλεύουν από την πρώτη στιγμή. Στο δυναμικό της έχει φρέσκα πρόσωπα που αγαπούν τη μουσική. Χαίρομαι, επειδή βλέπω ότι πιστεύουν στην εγχώρια ανεξάρτητη σκηνή. Παράλληλα, έχω τον κολλητό μου, τον Jay, ο οποίος με βοηθάει σε οργανωτικό επίπεδο και κάποιους ακόμη εξωτερικούς συνεργάτες. Ωστόσο, παραμένουμε ένα ανεξάρτητο label με μικρή -προς το παρόν- δυναμική.
Το Υπόγειο: Ποια η ιστορία πίσω από το όνομα “Black Caramel”;
Το πρώτο μισό του ονόματος βγήκε επειδή με ενέπνευσε ένας τεράστιος καλλιτέχνης της Black Metal σκηνής, ενώ, όπως θα έχετε καταλάβει και μέσω των Strawberry Pills, μου αρέσουν τα «γλυκόπικρα» ονόματα.
Το Υπόγειο: Πώς θα προσδιόριζες την ταυτότητα και το όραμα του label;
Η Black Caramel στοχεύει στην εγχώρια, ελληνόφωνη κυρίως, ανεξάρτητη σκηνή. Από indie pop και punk, μέχρι alternative hip-hop. Το όραμα μου είναι να βάλω το λιθαράκι μου, ώστε να σπάσουμε το «ταβάνι» που υπάρχει μέχρι στιγμής στον ανεξάρτητο ήχο. Ωστόσο, σε αυτό δεν είμαι μόνος μου, όλοι μαζί θα πρέπει να προσπαθήσουμε. Μαζί με τα υπόλοιπα labels της σκηνής μας -που έχουν και μεγαλύτερη δυναμική από εμάς-, τους managers, PR agents και όποιον δουλεύει πίσω από τη σκηνή. Είναι αποδεδειγμένο, πως, όταν ο ήχος μας φτάνει στα αυτιά του κόσμου, αρέσει. Απλά δεν έχουμε πολλά «κανάλια» για να το πετύχουμε αυτό. Η BCR αποτελεί ακόμη ένα «κανάλι» και προχωράμε.
Το Υπόγειο: Ποιες είναι οι ανακοινώσιμες μελλοντικές κυκλοφορίες σας;
Στις 26/6 κυκλοφορεί το νέο μου single με τίτλο «Γαλάζια Ακτή», το οποίο αγαπώ πολύ σαν τραγούδι και το θεωρώ ίσως ό,τι καλύτερο έχω γράψει μέχρι στιγμής. Στις αρχές του Ιουλίου έρχεται και το νέο single του αγαπητού φίλου VoxPopuli. Τα υπόλοιπα από Σεπτέμβρη!
Το Υπόγειο: Το “A.I”, ήταν το πρώτο σου single υπό το moniker Tony Bluebird. Μίλησέ μας λίγο για το τραγούδι, αλλά και για τη συνέχεια του solo εγχειρήματός σου.
Πρόκειται για ένα κομμάτι που απλά προέκυψε. Είχα φτιάξει το beat αλλά δεν ήμουν σίγουρος ότι μου ταιριάζει. Ένα βράδυ, άρχισα να κάνω freestyle πάνω από αυτό με σκοπό να δω αν μπορώ να γράψω στίχους. Την τρίτη φορά που το «πέρασα» είχα γράψει τα πάντα. Είναι κάπως «τρελό» κομμάτι και με εντυπωσίασε ότι το γούσταρε τόσο πολύ ο κόσμος που το άκουσε. Δεν είναι σοβαροφανές και αυτό πολλές φορές «κλωτσάει», όμως, τελικά όλα πήγαν καλά!
To Υπόγειο: Πώς ήρθε ο Tony Bluebird και γιατί κέρδισε τον “Αντώνη Κωνσταντάρα”;
Αρχικά, επειδή το όνομά μου είναι τεράστιο! Στην πρώτη δημοτικού υπέφερα μέχρι να μάθω να το γράφω, μακάρι να με έλεγαν Τσάντλερ Μπινγκ! Το “Tony” ήταν το παλιό μου ψευδώνυμο και πλέον, όποιος με φωνάζει έτσι, ξέρω πως είναι σίγουρα κάποιος καλός μου φίλος. Σε αυτό το νέο εγχείρημα ήθελα να έχω κάτι οικείο. Το Bluebird από την άλλη, είναι ένα από τα πιο cool πουλιά που υπάρχουν. Λέγεται πως μεταφέρει τα μηνύματα των νεκρών. Ο Tony Bluebird είναι το cool avatar μου.
Το Υπόγειο: Σε ποιο βαθμό οι εξελίξεις και η πρόοδος στο κομμάτι της τεχνητής νοημοσύνης σε εντυπωσιάζουν και σε ποιο βαθμό σε τρομάζουν;
Χρησιμοποιούμε την τεχνητή νοημοσύνη εδώ και δεκαετίες. Από τα μουσικά προγράμματα, μέχρι τα κινητά μας, όλα έχουν λειτουργίες που μπορείς να πεις ότι είναι κατά κάποιο τρόπο Α.Ι.. Η ραγδαία εξέλιξή της είναι εντυπωσιακή, όμως, αυτό που συμβαίνει είναι πως όσοι κάνουν κουμάντο στον κόσμο αυτή τη στιγμή έχουν αποτρελαθεί. Αισθάνομαι ότι ένα τόσο δυνατό εργαλείο μπορεί να γίνει όπλο στα χέρια των λάθος ανθρώπων. Και ξέρουμε ότι θα βρεθεί, αν δεν βρίσκεται ήδη, στα χέρια των λάθος ανθρώπων. Στην ιατρική πάντως μπορεί να κάνει τεράστιο καλό!
Το Υπόγειο: Η αλήθεια είναι πως η διάλυση των Strawberry Pills έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία, με την έννοια πως ήσασταν ένα πολύ ενεργό σχήμα και συγχρόνως σούπερ επιτυχημένο. Τι συνέβη;
Απλά θέλαμε διαφορετικά πράγματα. Κι εμένα μου άρεσαν οι Strawberry Pills, θα μας άκουγα φουλ σαν ακροατής!
Το Υπόγειο: Πριν από λίγες μέρες ήρθε και η ευχάριστη είδηση της κυκλοφορίας του νέου single των Pan Pan και Years of Youth. Πώς προέκυψε αυτό και τι άλλο να περιμένουμε;
Με τον Παναγιώτη (Pan Pan) γνωριζόμαστε πολλά χρόνια και όπως μου αρέσει να λέω συχνά, μου έχει βάλει στο 5Χ5 -κατά λάθος- ένα από τα χειρότερα, αλλά και πιο εντυπωσιακά γκολ που έχω φάει στην ερασιτεχνική μου καριέρα ως τερματοφύλακας. Χαίρομαι πολύ με την επιτυχία που γνωρίζει. Του αξίζει, επειδή είναι πολύ καλός άνθρωπος και ταλαντούχος καλλιτέχνης. Όταν έφτιαχνα την Black Caramel Records μελετούσα την περίπτωσή του σαν case study και όταν με ρωτούσαν: «ιδανικά, με ποιον θα ήθελες να συνεργαστείς;», η απάντηση μου ήταν: «με τον Pan Pan».
Του έκανα την πρόταση λίγες εβδομάδες προτού βγάλει το «Ροζ φώτα». Δεν ήξερα ότι υπήρχε κάτι έτοιμο από πίσω και μου εξήγησε ότι ετοιμάζει κάτι πιο μεγάλο με τον Γιάννη (Years of Youth και μέλος των Echo Tides). Το υλικό είναι τρομερό και έτσι, έπειτα από κάποιες συναντήσεις, βρέθηκε η «χρυσή τομή» ώστε να δουλέψουμε οι τρεις μας μαζί με τη Stay Independent για το συγκεκριμένο project. Σιγά – σιγά θα κάνουμε γνωστές περισσότερες λεπτομέρειες γι΄ αυτό. «Ροζ φώτα», κομματάρα.
Το Υπόγειο: Αντώνη σε ευχαριστούμε πάρα πολύ! Σου ευχόμαστε κάθε επιτυχία στα πολλά και ενδιαφέροντα projects σου - μουσικά, δημοσιογραφικά, podcast-ικά και τώρα πια και... label-ικά! Να ξέρεις θαυμάζουμε την πολυπραγμοσύνη σου και την δημιουργική ανησυχία σου. Πώς τα προλαβαίνεις όλα ρε θηρίο;;;
Εγώ σας ευχαριστώ! Μου κάνουν συχνά αυτή την ερώτηση και η απάντηση είναι πάντα η ίδια. Απλά, δεν προλαβαίνω!
