Echo Train
Ren (Irene Panagopoulou)
Στο ψυχεδελικό και ονειρικό βαγόνι των Echo Train ανέβηκα για πρώτη φορά στις αρχές του έτους, όταν ένας facebook φίλος μού ανέφερε το όνομά τους και μού συνέστησε ανεπιφύλακτα να ακούσω το ντεμπούτο τους Memento Mori, το οποίο τότε κυκλοφορούσε μονάχα σε ψηφιακή μορφή. Χωρίς να χάσω χρόνο, το ίδιο βράδυ, εντόπισα το album στο spotify και πάτησα play... Μετά από μία ώρα ήμουν...άλλος άνθρωπος, διότι είχα ακούσει έναν αληθινά καλό και μεστό δίσκο. Είχα ταξιδέψει σε 11 ιστορίες, βασισμένες στα 60's ηχοχρώματα και ηχοτοπία, τραγουδισμένες από την αιθέρια φωνή της Ren (Ειρήνη Παναγοπούλου) και παιγμένες στην εντέλεια από μία παρέα δεμένων και υπερταλαντούχων μουσικών. Σταδιακά, κι όσο ο χρόνος κυλούσε, το Memento Mori εξελισσόταν σαν ένα από τα αγαπημένα μου ελληνικά άλμπουμ των τελευταίων χρόνων κι όταν πια τον Ιούνιο του 2016 κυκλοφόρησε και σε βινύλιο, προφανώς έσπευσα να το αποκτήσω. Οι Echo Train είναι μία ξεχωριστή μπάντα βουτηγμένη για τα καλά μέσα στα 60's - καταφέρνει όμως την ίδια στιγμή να ακούγεται σύγχρονη και φρέσκια. Σήμερα, Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου, θα δώσουν ένα live στο Τριανόν μαζί με τους εξίσου ενδιαφέροντες Road Miles. Λίγο πριν την εν λόγω εμφάνισή τους, η Ren μίλησε στο Υπόγειο και δεν έχουμε παρά να την ευχαριστήσουμε και να την καλωσορίσουμε στο Υπόγειο...
Το Υπόγειο: Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Πότε και πώς δημιουργήθηκαν οι Echo Train;
Οι Echo Train ήταν μια ιδέα που μεγάλωνε μέσα μας για χρόνια, και έψαχνε την κατάλληλη στιγμή για να πάρει σάρκα και οστά. Κάποια τραγούδια που ζητούσαν ένα σπίτι, μια στενή παρέα δημιουργών, ο Γιώργος Λαθύρης, η Μαρία Γαλάτη, ο Greggy K., η Ren, ο Nτένης Παναγιωτίδης και o Nikolas Gale, και η ανάγκη για δημιουργία χωρίς περιορισμούς, ηταν αρχικά, τα δομικά στοιχεία της μπάντας. Η ολοκλήρωση ήρθε με την τελική μας σύνθεση που περιλαμβάνει τον Θάνο Καραγιάννη τον Σπύρο Βαλκανιώτη, αλλα και τον ηχολήπτη μας Μανώλη Παντελιά.
Το Υπόγειο: Πώς προέκυψε το όνομα Echo Train;
Σε μία μεταμεσονύχτια και ολίγον μεθυσμένη συζήτηση,κάπου στον Κεραμεικό, έκανε την εμφάνισή της η Ηχώ, η πανέμορφη νύμφη που διδάχτηκε μουσική απο τις Μούσες, που την ερωτεύτηκε ο Πάνας, ενώ κάπου απο το παραθυρο παρατηρούσαμε τις σκοτεινές έρημες ράγες, και νοητά μπορούσαμε να ακούσουμε την ηχώ του χαρακτηριστικού ήχου του τρένου να μας ταξιδεύει. Επίσημο νονό θεωρούμε τον Γιώργο Λαθύρη τον φωτογράφο μας, που φωτογράφησε και τα ελάφια στο εξώφυλλο του δίσκου μας, καπου στο καμμένο τοπίο της Πάρνηθας.
Το Υπόγειο: Έχετε έναν ιδιαίτερα ξεχωριστό ήχο σαν μπάντα - ειδικά για τα ελληνικά δεδομένα. Πώς προέκυψε στην τελική μορφή του και ποιες μπάντες ή καλλιτέχνες θεωρείτε πως σας έχουν επηρεάσει περισσότερο;
Ο ήχος μας προκύπτει καθαρά απο τα πιο έντονα και συχνά ακούσματά μας, τις μπάντες και τους καλλιτέχνες που μεγαλούργησαν την δεκαετία του 60. Οι Jefferson Airplane, οι Love, οι Fever Tree, οι Pink Floyd, όπως και κινηματογραφική μουσική με πιο βασικό τον Morricone, είναι κάποιες απο τις επιρροές μας. Αγαπάμε ιδιαίτερα τον vintage ήχο, τον αυτοσχεδιασμό, και τον πειραματισμό που μεσουρανούσε στο χώρο της ψυχεδέλειας εκείνη την εποχή.
Το Υπόγειο: Το 2015 ήρθε το debut Memento Mori στην ψηφιακή του μορφή και το 2016 κυκλοφόρησε σε βινύλιο. Ευχαριστημένοι από το τελικό αποτέλεσμα και την αποδοχή που είχε στο μουσικό κοινό ως τώρα;
Ειμαστε πολύ ευχαριστημένοι. Ηταν ένα μεγάλο όνειρο για μας να τυπωθεί η μουσική μας σε βινύλιο, να το κρατήσουμε στα χέρια μας, να μπορούμε να το ακούσουμε στο πικάπ όπως τόσους δίσκους που έχουμε αγαπήσει. Για μας ηταν η ολοκλήρωση ενός έργου, κάτι που δεν θα το νοιώθαμε αν είχε παραμείνει σε ψηφιακή μορφή. Η αποδοχή του κοινού είναι αρκετά θερμή προς εμας γιατι ίσως διαισθάνεται τη δικό μας ενθουσιασμό.
Το Υπόγειο: Πώς έγινε η πρώτη επαφή με τη The Sound Of Everything του Γιάννη Ηλιόπουλου;
Δεν μπορώ να θυμηθώ ή να τοποθετήσω χρονικά τη γνωριμία μας, και συνήθως αυτό μου συμβαίνει με τους ανθρώπους που θεωρώ φίλους. Αυτό που κρατάω, είναι η πίστη και η αγάπη που έδειξε στο υλικό μας και τα όνειρά μας, και το γεγονός οτι είναι ο άνθρωπος που τύπωσε τον πρώτο μας δίσκο!
Το Υπόγειο: Τίτλος άλμπουμ: Στα λατινικά, “Να θυμάσαι πώς είσαι ένας θνητός”... Πώς σας προέκυψε;
«Να θυμάσαι οτι είσαι απλά ένας θνητός» ψιθύριζαν πίσω απο τον στρατηγό στην Αρχαία Ρώμη, όταν γύριζε νικητής απο κάποια μάχη, για να μην χάσει το μυαλό του απο την υπεροψία, και να θυμάται να είναι δίκαιος. Η φράση αυτή εχει την έννοια να υπενθυμίζει την αφθαρσία της ψυχής, που χρειάζεται να κρατηθεί καθαρή για να εξυψωθεί ελεύθερη στο ένα του σύμπαντος. Να θυμάσαι οτι η ζωή είναι δώρο, να θυμάσαι οτι το σώμα σου μπορεί να φθαρεί αλλα το «είναι» της ψυχής μένει πάντα εκεί.
Το Υπόγειο: Σε συνέντευξή σας αναφέρετε το εξής: “το άλμπουμ διηγείται στιγμές και σκέψεις απο την ιστορία ένος ανθρώπου, που θέλει να κατακτήσει μόνο αναμνήσεις, και να αφήσει πισω του μόνο τις πατημασιές του...”. Είναι λοιπόν το Memento Mori κατά κάποιο τροπο ένα concept album; Οφείλουμε να ομολογήσουμε πως δεν είχε πάει καθόλου το μυαλό μας...
Υπάρχει ενα σκεπτικό πίσω απο αυτο το δίσκο. Ο ανθρωπος αυτός γεννιέται, γνωρίζει το λύκο που τον συμβουλεύει, εντοπίζει ενα φώς στο ουρανό που του απαλύνει τις πληγές, ερωτεύεται, απογοητεύεται, οργίζεται, ωριμάζει, αναζητάει τον παράδεισο, όμως ανγνωρίζει το δώρο της ζωής, τη δύναμη της Γαίας, και δεν παύει ποτε να πιστεύει σε αυτά που δεν μπορεί να δει με γυμνό μάτι.
Το Υπόγειο: Ryuu: ο δράκος στα κινέζικα; Ποια είναι η ιστορία πίσω από το συγκεκριμένο κομμάτι; Πώς γράφτηκε;
Ryuu, είναι ενας δράκος που παγιδεύτηκε στη γή, και ήρθε απο έναν αλλο κόσμο. Πέφτοντας πάνω στη γή αφήνει πίσω του χρώματα, τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Περιμένει να βρεί το άλλο του μισό, για να του δώσει τη δύναμη να γυρίσει πίσω. Διαβάζοντας την αύρα, θα το ξέρει οταν το βρεί. Είναι εξαιρετικά πιστό ιπποτικό και ευαίσθητο πλάσμα, με τρομερή δύναμη που θα τη χρησιμοποιούσε μόνο για να προστατέψει τα ιδανικά του και το ταίρι του.
Μπορεί να γίνει όλα τα χρώματα για την αγάπη του, μόνο μήν του ζητήσεις να γίνει άσπρο.
Το Υπόγειο:Θα θέλαμε να κάνετε το ίδιο και για το Who’s Out There. :) Δώστε μας ένα back story και γι’αυτο το πραγματικά υπέρχο τραγούδι...
To “who’s out there” μιλάει για μια οντότητα που βρίσκεται πάντα δίπλα σου, τις στιγμές που είσαι αδύναμος, χαμένος ή και χαρούμενος. Ειναι αυτή η οντότητα που καμιά φορά έχουμε ανάγκη να πιστεύουμε οτι υπάρχει, και η μόνη που μας γνωρίζει πιο καλά και απο τον ίδιο μας τον εαυτό, αφου εχει τη δυνατότητα να ταξιδεύει στο χρόνο, αν υποθέσουμε οτι και ο χρόνος υπάρχει.
Το Υπόγειο: Το 2014 κερδίσατε ένα διαγωνισμό στo Jumping Fish με το κομμάτι Fire. Κατά πόσο θεωρείτε πως το συγκεκριμένο γεγονός ώθησε την πορεία σας σαν μπάντα;
Το Fire είναι ένα τραγούδι που βγήκε πριν ολοκληρωθεί η τελική μορφή της μπάντας, αλλα και του ήχου μας όπως είναι σήμερα πάνω στη σκηνή. Αν και αναπόσπαστο δομικό στοιχείο του δίσκου μας, δεν παραπέμπει απόλυτα στον γενικότερο ήχο μας , είναι πιο κοντά στη γαλλική ποπ ίσως, που επίσης λατρεύουμε και απο την οποία έχουμε αντλήσει επιρροές. Φαντάζομαι όμως οτι έκανε το όνομά μας πιο γνωστό και σε κοινό που δύσκολα θα το είχε ακούσει.
Το Υπόγειο: Την Παρασκευή θα δώσετε ένα live στο Τριανόν. Τι να περιμένουμε;
Την Παρασκευή στο Τριανόν θα μοιραστούμε την κινηματογραφική αίθουσα με τους The Road Miles. O Δημήτρης Κότσης μας έφερε σε έπαφή, και ανυπομονούμε να περπατήσουμε και να χαθούμε στους δρόμους που εχουν ετοιμάσει αυτά τα φοβερά παιδιά. Το live και των δύο συγκροτημάτων θα καλυφτεί με οπτικό υλικό, που μέσα στο σινεμά πιστεύω θα πάρει τη θέση που του αξίζει.Το οπτικό μας υλικό επιμελείται η Μαρία Γαλάτη. Αυτό που θα θέλαμε εμείς απο το κοινό είναι να προσδεθεί και να απολαύσει την έλλειψη βαρύτητας μαζί μας. Ευχόμαστε να νοιώσει για λίγο ενας αστροναύτης που συναντάει την πράσινη νεράιδα και πετάει πολύ πιο πάνω απο τα σύννεφα και τη βροχή!
Το Υπόγειο: Ren σε ευχαριστούμε πάρα πολύ γι’αυτή τη συνέντευξη. Σαν τελευταία ερώτηση θα θέλαμε να μάθουμε αν δουλεύετε νέο υλικό και πότε περίπου να περιμένουμε το δεύτερο άλμπουμ σας;
Αυτό το διαστημα έχουμε ξεκινήσει να δουλεύουμε νέες ιδέες στο στούντιο και περιμένουμε κι εμείς τις νέες εκπλήξεις που μας επιφυλασσει το νέο μας υλικό. Τα τραγούδια έχουν δικό τους θεό και δεν μπαίνουν σε προγραμμα και ημερομηνίες.Οι μούσες ξέρουν καλά πότε θα στο χαρίσουν ολοκληρωμένο αν είσαι καλός μαζί τους!
Σας ευχαριστούμε πολύ
Με τιμή,
Ren