To ypogeio.gr

Jimmy Polioudis

(MAZOHA - The Vagina Lips)


photo by Monokini Beat


Με χαρά και τιμή καλωσορίζουμε στο Υπόγειο μία από τις πιο δραστήριες και ξεχωριστές περιπτώσεις της ευρύτερης εναλλακτικής ροκ σκηνής της δεκαετίας, τον one and only Jimmy Polioudis. Ορθώνοντας το πολυσχιδές και πολυσυλλεκτικό μουσικό ανάστημά του πρώτα ως Vagina Lips, το αγγλόφωνο project απ'όπου προήλθε το εμβληματικό "Athanasia" (digital relaese 2016, vinyl + cd 2018 by Inner Ear) αλλά και το εξαιρετικό περσινό "Generation Y", κι ύστερα ως MAZOHA, την ελληνόστιχη... version του, ο Jimmy (ή Zimmy) είναι πανταχού παρών και χρόνια στο προσκήνιο. Πάντα, όμως, διατηρώντας τις απαραίτητες αποστάσεις, αποστάσεις που τον κρατούν ασφαλή και αλώβητο από καταστάσεις που συνειδητά και από πάντα θέλει να αποφεύγει.

Έχοντας μόλις κυκλοφορήσει το δεύτερο άλμπουμ του ως MAZOHA, το υπερπλήρες και απολαυστικό synth/punk δημιούργημα "ΜΠΑΣΤΑΡΔΟ" (έχει προηγηθεί το “The Weight Of Existence” / 2017), ο Jimmy κατεβαίνει Υπόγειο για μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη. 
 

* Σήμερα (Σάββατο 5/10) θα ανέβει στη σκηνή του Romantso μαζί με τους αγαπημένους ΠΙΚαΠ, ενώ στη συνέχεια θα ακολουθήσουν και άλλες ζωντανές εμφανίσεις σε Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις της Ελλάδας.


MΠΑΣΤΑΡΔΟ (out 16/9/2019 via Inner Ear)


 


To Υπόγειο: Jimmy σε καλωσορίζουμε στο Υπόγειο και σε συγχαίρουμε για τη νέα σου κυκλοφορία, τη δεύτερη ως MAZOHA, “Μπάσταρδο”. Θα θέλαμε να μας μιλήσεις λίγο για το δίσκο, να μας δώσεις κάποιες λεπτομέρειες για την περίοδο και τις συνθήκες του songwriting, των ηχογραφήσεων κλπ.
Καλησπέρα Υπόγειο.  Το άλμπουμ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟ ξεκίνησε να ηχογραφείται πέρυσι το καλοκαίρι και τον Αύγουστο συγκεκριμένα να ηχογραφώ τα αρχικά beats και να κάνω τα πρώτα demo χωρίς φωνητικά.  Παράλληλα έγραφα στίχους τους οποίους σκόπευα να χρησιμοποιήσω αργότερα ,να τους πάρω και να τους φέρω στα μέτρα των τραγουδιών δηλαδή. Μαζεύτηκε πολύ υλικό(περίπου στα 30 τραγούδια)έγινε το απαραίτητο ξεσκαρτάρισμα και κατέληξα στα 9 τραγούδια του δίσκου.  Γενικά η όλη φάση είναι ιδιαίτερα lo fi, σπιτική και κάθε φορά ιδιαίτερα συναρπαστική και  δημιουργική. Πολλά μουσικά θέματα γεννιούνται την ώρα της ηχογράφησης.  Θα μπορούσα να μιλάω για ώρες για τη διαδικασία της ηχογράφησης, είναι ότι ωραιότερο για εμένα.


Το Υπόγειο: Ποιοι ήταν οι συνεργάτες σου στην εν λόγω κυκλοφορία;
Κλασικά ο Κωνσταντίνος - Lostinthe από Psychedelic Trips to Death σε παραγωγή και master, η Κωνσταντίνα Ραφαηλία στο σχεδιασμό του εξωφύλλου και ο Κώστας Χρήτης στο design του εξώφυλλου-εσώφυλλου του βινυλίου.


Το Υπόγειο: Πώς προέκυψε το ελληνόφωνο σχήμα MAZOHA σε πρώτη φάση και γιατί ένιωσες την ανάγκη να διαχωρίσεις σχήματα και στίχο; Είχες σκεφτεί ποτέ ελληνικό στίχο ως Vagina Lips;
Η εσωτερική ανάγκη για τη δημιουργία ενός ιδιόμορφου μουσικά πρότζεκτ που να συνδυάζει όλες μου τις ελληνικές μουσικές επιρροές, ηχητικά και στιχουργικά (Γενιά του Χάους, Χωρίς Περιδέραιο, Πίσσα και Πούπουλα, Λευκή Συμφωνία, Στέρεο Νόβα, Οδός 55, The Boy) γέννησε το Mazoha.

Πρόκειται για ένα τελείως διαφορετικό μουσικά πράγμα από το Vagina Lips και φυσικά το ότι είναι από την αρχή σχεδόν ελληνόφωνο έθεσε τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ των 2 projects. Δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό να κάνω ελληνόφωνο το Vagina Lips. Θα ήταν ανέντιμο απέναντι πρώτα σε εμένα και στο project το ίδιο και μετέπειτα στους όποιους “φανς’’ και των 2 σχημάτων.


Το Υπόγειο: Μας έχεις συνηθίσει στα ιδιαίτερα ονόματα με τα οποία ντύνεις τα projects σου. Vagina Lips και τώρα MAZOHA. Ποια είναι η ιστορία πίσω από το MAZOHA;
Το κλασικό σκεπτικό του να βρεις ένα όνομα ευκολομνημόνευτο κι εύηχο. Σ’ αρέσει δεν σ’ αρέσει το ακούς και το θυμάσαι. Οι ‘’kinky’’ αναφορές πάντα βοηθούν αν και το βαθύτερο νόημα είναι πως ενώ όλα γύρω μας καταρρέουν εμείς δεν αντιδράμε σαν από μαζοχισμό, σαν να τη γουστάρουμε όλη αυτή τη σαπίλα γύρω και μέσα μας.  
Η αφορμή ήταν πως παλιότερα έπαιζα μπάσο σε μια γκαράζ μπάντα και ψάχναμε όνομα για αυτή.  Ο Μητσάρας ο ντράμερ πέταξε το «μαζόχα», δεν ταίριαξε εκεί, απορρίφθηκε κατευθείαν αλλά δήλωσα και τους ανακοίνωσα εκείνη τη στιγμή πως αυτό θα είναι το όνομα στο νέο μου σόλο project..


Το Υπόγειο: Και, στην... ονοματολογία παραμένοντας, πώς γεννήθηκε ο τίτλος “Μπάσταρδο” για το δίσκο;
Ε είναι μπασταρδεμένο μουσικά το όλο εγχείρημα.  Πανκ αισθητική, ποπ τραγουδοποιία, χιπ χοπ  εως και τραπ beats. Όλα στο μπλέντερ.



photo by Monokini Beat

 

To Υπόγειο: Οι στίχοι σου είναι καυστικοί και συναισθηματικά έντονοι. Από πού αντλείς έμπνευση;
Από προσωπικά βιώματα κι από τον αντίκτυπο που έχουν όλα αυτά που συμβαίνουν τριγύρω μας και τον αντίκτυπο που έχουν μέσα μου.  Ζω μια κατά επιλογή αρκετά μοναχική ζωή με τα καλά της και τα κακά της.  Είναι προσωπική επιλογή και το γράψιμο των στίχων είναι μια συνομιλία ανάμεσα σε εμένα και στον εαυτό μου. Εξομολόγηση κι εκτόνωση...


Το Υπόγειο: Είναι απελευθερωτικό να τραγουδάς στα ελληνικά; Νιώθεις μεγαλύτερη αμεσότητα με το κοινό, αλλά και με τον ίδιο σου τον εαυτό; Νιώθεις πως οι λέξεις και το τραγούδισμά τους στα ελληνικά έχουν μεγαλύτερο αντίκτυπο μέσα σου;
Σίγουρα το να τραγουδάω στα ελληνικά είναι εντελώς άμεσο στον ακροατή μιας και τα ελληνικά είναι η μητρική μας γλώσσα κι αντιλαμβάνεται στο έπακρο το τι λέω-τραγουδάω αλλά όσον αφορά το αντίκτυπο που έχουν μέσα μου οι λέξεις -πίστεψε το ή όχι- είναι το ίδιο είτε τραγουδάω στα αγγλικά είτε στα ελληνικά.


Το Υπόγειο: Στο μουσικό κομμάτι, άπλετη και διάχυτη είναι στο “Μπάσταρδο” -όπως και σε όλο το έργο σου ως τώρα- μια υπέροχη εϊτίλα. Ποια η σχέση σου με την εν λόγω δεκαετία;
Είναι πολύ καλή προφανώς κι αυτό οφείλεται πως πριν περάσω την εφηβική φάση με τους Nirvana.
Είχα προλάβει να εθιστώ στους Depeche Mode, Joy Division, Smiths από κασέτες του μεγαλύτερου μου αδερφού. Από τις ίδιες κασέτες βέβαια προέκυψε και η αγάπη για τους Ν.W.A αλλά άσχετο.
Τώρα όλο αυτό με την εητίλα που λες δεν μπορώ να το εξηγήσω, δεν γίνεται επίτηδες. Ίσως απλά να γίνεται, ίσως πάλι να είναι μια λάθος ανάγνωση από τη δική σου μεριά. Να σου πω την αλήθεια δεν μ’ απασχολεί πραγματικά.


Το Υπόγειο: Μιλήσαμε για έμπνευση και ρίχνοντας μια ματιά στο σύνολο της δισκογραφίας σου, τόσο ως Vagina Lips όσο και ως MAZOHA, δεν έχουμε παρά να υποκλιθούμε στην πυκνότητα του έργου σου... Γενικά γράφεις πολύ, ε; :) 
Γράφω και παίζω  κάθε μέρα, είμαι αυτός ο nerd που γρατζουνάει συνεχώς μια κιθάρα σπίτι του ή σε φιλικά σπίτια, κρατάω σημειώσεις είτε στο λάπτοπ είτε σε διάφορα σημειωματάρια χωρίς αρχή και τέλος βέβαια, ένα ταξινομημένο με ένα περίεργο τρόπο χάος αν και τελικά τους περισσότερους στίχους τους γράφω τελευταία στιγμή πριν την ηχογράφηση.
Βέβαια δεν αποτελώ εξαίρεση νομίζω, αυτό είναι κάτι που το κάνουν φαντάζομαι κι άλλοι πολλοί.


Το Υπόγειο: Και για του λόγου το αληθές, είδαμε πως πολύ σύντομα έρχεται και δίσκος ως The Vagina Lips. Πότε περίπου καταφθάνει και τι μας περιμένει με το “Outsider Forever”;
Τους επόμενους μήνες θα κυκλοφορήσει από την Ιnner Εar σε βινύλιο και ψηφιακά με ένα πολύ ωραίο εξώφυλλο κατά την άποψή μου, μια φωτογραφία ενός κοριτσιού στον αέρα, στην παραλία της Θεσσαλονίκης τραβηγμένη από τον φίλο μου φωτογράφο Θανάση Σταθόπουλο. Έχω ετοιμάσει και 2 βίντεο κλιπς. Μουσικά είναι μια φυσική συνέχεια του Generation Y αλλά έχω χρησιμοποιήσει και κάποια dreamy στοιχεία που υπήρχαν στο Athanasia, περιλαμβάνει 8 τραγούδια και είναι νομίζω ο πιο indie δίσκος που έχω κάνει εως τώρα. Έχω βάλει και γυναικεία φωνητικά σε ένα τρακ για πρώτη φορά, γενικά είμαι πολύ ικανοποιημένος.
 


Το Υπόγειο: Είναι ένας τίτλος τύπου βιωματικός; Νιώθεις outsider; Και ποια είναι η σημασία και η χροιά που έχει αυτή η λέξη για σένα;
Νιώθω outsider ναι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου και για να το εξηγήσω αν γίνεται λίγο καλύτερα δεν ένιωσα ποτέ ρε παιδί μου να συμβαδίζω με την πλειοψηφία, πάντα είχα τον δικό μου τρόπο απέναντι στα πράγματα, όχι τόσο συνηθισμένο που όμως πάντα κατά ένα περίεργο τρόπο έφερνε αποτελέσματα, ενώ άλλοι δεν θα πίστευαν πως θα τα καταφέρω. Και σε περιπτώσεις που δεν θα έπρεπε να νιώθω σαν αουτσάιντερ εγώ εξακολουθώ να νιώθω έτσι. Μου δίνει ασφάλεια το να με αντιμετωπίζουν αλλά κι εγώ να με αντιμετωπίζω σαν αουτσάιντερ, δεν με πειράζει το να μην έχω τρελές προσδοκίες δηλαδή. άλλο το να ονειρεύομαι κι άλλο το να έχω προσδοκίες. Και η “επιτυχία” του αουτσάιντερ είναι πάντα πιο γλυκιά.



photo by Monokini Beat


Το Υπόγειο: Από τον Φεβρουάριο του 2018, οπότε και κυκλοφόρησε η επανέκδοση του “Athanasia”, συνεργάζεσαι με τη δισκογραφική Inner Ear. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία και πώς διαφοροποίησε τις συνθήκες δουλειάς σου;
Προέκυψε από αμοιβαία εμπιστοσύνη κι εκτίμηση. Τόσο εγώ όσο και ο Περικλής κι ο Δημήτρης θεωρώ πως καταλαβαινόμαστε μουσικά και μοιραζόμαστε τα ίδια πιστεύω. Moυ έχουν δείξει τα παιδιά πως με εκτιμούν και με στηρίζουν. Γενικά και πρέπει να το ξέρει αυτό ο κόσμος πως είναι φουλ μερακλίδικη και κάτω από το πρίσμα της πρώτα η αγάπη για τη μουσική αισθητικά η όλη φάση της Inner Ear. Τις συνθήκες της δουλειάς μου η μεταξύ μας συνεργασία δεν τις έχει αλλάξει.. Κάνω και λειτουργώ όπως και πριν συνεργαστούμε.


Το Υπόγειο: Ετοιμάζεις κάποιες ζωντανές εμφανίσεις;
Ναι
Σάββατο 5.10 Μαζόχα με τους ΠικΑπ στο Ρομάντσο
Κυριακή 6.10 Μαζόχα στην Πάτρα στο Cafe Del Bar
Σάββατο 19.10 Vagina Lips opening για τους Follakzoid στον όροφο του 8ball Θεσσαλονίκη
Πέμπτη 24.10 Μαζόχα στη Λάρισα στο Nevermind
Παρασκευή 25.10 Μαζόχα Θεσσαλονίκη στο 8ball στον όροφο.


Το Υπόγειο: Τι σου αρέσει να κάνεις όταν δεν γράφεις μουσική;
Ε τα κλασικά.. Να ακούω μουσική, να ψωνίζω δίσκους(ακριβό σπορ),να διαβάζω φουλ τώρα τελευταία, να λιώνω στις ταινίες και στις σειρές, να μαγειρεύω ,να κάνω τεράστιες βόλτες στην πόλη με μουσική στα ακουστικά, να ψάχνω και να αγοράζω second hand ρούχα, γενικά είμαι ο πιο καταναλωτικός άνθρωπος που γνωρίζω...


Το Υπόγειο: Τον ερχόμενο Φλεβάρη θα προλογίσεις την ταινία BREAKFAST CLUB στα πλαίσια του Midnight Express του Άκη Καπράνου. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία και ποια η σχέση σου με την εν λόγω ταινία και τον κινηματογράφο γενικότερα;
Αυτή η φάση προέκυψε από τη βαθιά φιλία μου με τον Άκη που είναι ένας άνθρωπος που θαυμάζω κι εκτιμώ απεριόριστα και μπορώ να τον ακούω να μιλάει για κινηματογράφο για πάντα και χαίρομαι που το όλο εγχείρημα του με το Midnight Express πάει τραίνο γιατί ξέρω πόσο το κυνηγάει και το αγαπάει αυτό που κάνει. Και το τρέχει όλο μόνος του. Γνωριζόμαστε λίγα χρόνια αλλά έχουμε έρθει πολύ κοντά και είναι από τις λίγες φιλίες που ξεκίνησαν από το Facebook κι εξελίχθηκε σε πραγματική φιλία και στην πραγματική ζωή. Τώρα όσον αφορά την ταινία είναι από τις αγαπημένες μου και έχει να κάνει και με το αουτσαϊντεριλίκι που λέγαμε και παραπάνω. Σε αυτή την ταινία το μαγικό που μου συνέβη είναι πως από την πρώτη φορά που την είδα αναγνώρισα τον εαυτό μου σε όλους τους χαρακτήρες των παιδιών, ταυτίζομαι με όλους εξίσου ρε παιδί μου. Την έχω δει σίγουρα καμιά 20αρια φορές εως τώρα. Γενικά δώσε μου 80ς teen movies και πάρε μου την ψυχή. Η σχέση μου με τον κινηματογράφο δυστυχώς τα τελευταία χρόνια είναι κάκιστη γιατί δεν μπορώ να απολαύσω την ταινία με κόσμο γύρω μου αν κι έχω ξεκινήσει να το δουλεύω λίγο παραπάνω αυτό τώρα τελευταία.


Το Υπόγειο: Θα θέλαμε να πάμε πίσω, αρκετά πίσω, τότε που ο Jimmy ήταν παιδί. Πώς πρωτοξεκίνησες να φτιάχνεις τραγούδια και στίχους και με ποια βασικά ακούσματα/επιρροές;
1997-Γιαννιτσά - Nirvana, Pearl Jam, Alice In chains εως αποβλάκωσης, μπάντα με τους κολλητούς Monokini Beat, Monsieur Minimal ντέμο ηχογραφήσεις στη Ναβαρίνου Θεσσαλονίκη. Έχω τα πάντα από τότε κι αν εξαιρέσεις τα άθλια φωνητικά μου τα τραγούδια είναι για τη φάση τους μια χαρά. Από τότε που έπιασα κιθάρα στα χέρια μου 15 χρονών πάντα προσπαθούσα να φτιάξω τα δικά μου τραγούδια και ήμουν από τότε πολύ παραγωγικός, δηλαδή σκέψου πως και με την μπάντα τότε είχαμε πάνω από 20 τραγούδια δικά μας, πράμα πρωτόγνωρο για τότε που όλες οι φιλικές μας μπάντες έπαιζαν διασκευές. Και κάναμε live με δικά μας τραγούδια με άντε μια δυο διασκευές ενώ όλοι έκαναν το ανάποδο.


Το Υπόγειο: Jimmy σε ευχαριστούμε πάρα πολύ και σου ευχόμαστε τα καλύτερα! Θα θέλαμε να κλείσουμε με τους 10 all time αγαπημένους σου δίσκους...
Αυτή την ερώτηση δεν μπορώ να την απαντήσω τώρα, είναι πολύ δύσκολη και με άπειρα μεγάλο φάσμα, συγνώμη, μου φαίνεται πλέον φοβερά βασανιστικό όλο αυτό. Να ακούμε μουσική γενικά, όσο πιο σύγχρονες κυκλοφορίες γίνεται, να αφουγκραζόμαστε την εποχή, να μη ζούμε με παρελθοντολαγνεία γενικά και να μην κολλάμε σε είδη και ταμπέλες. Μεγαλώνω, προσπαθώ να γίνω σοφότερος, αυτά τα λέω για να τα ακούω κι εγώ, δεν κουνάω το δάχτυλο σε καμία περίπτωση.


Σχετικα Αρθρα
ypogeio.gr
Radio Sect
(23/01/2024)
ypogeio.gr
Libys
Βασίλης Κοντσές
(12/01/2024)
ypogeio.gr
Danai Nielsen
& Kill Emil
(09/02/2023)
ypogeio.gr
Blue Hills
(The Basement Goes To Schoolwave)
(27/06/2019)
Χρησιμοποιούμε cookies μόνο για στατιστικούς λόγους (google analytics). Δεν συλλέγουμε κανένα προσωπικό δεδομένο.
ΕΝΤΑΞΕΙ