Moa Bones
Δημήτρης Αρώνης
Αχρείαστη Αυτοανάλυση
Πάντα, όταν μιλούσα στις μουσικοπαρέες μου για τον Δημήτρη Αρώνη, μου βγαινε στα λόγια μου, ασυνείδητα, η γραφικότητα και η δηθενιά ενός φτασμένου και ξερόλα μουσικογραφιά: "Είναι ο πιο ταλαντούχος μουσικός της γενιάς του"... Ή "Οι Modrec είναι η πληρέστερη και πιο εκφραστική ελληνική εναλλακτική μπάντα στην μετά Τρύπες/Σπαθιά εποχή". Και ακόμα χειρότερα, "το ντεμπούτο των Moa Bones, Aquarelles, είναι το απόλυτο απαύγασμα της νέας εναλλακτικής σκηνής στον Ελλαδικό χώρο"... Το πρόβλημα φυσικά είναι πως -πρώτον- δεν μιλάω έτσι ποτέ και -δεύτερον και κυριότερον- δεν είμαι μουσικογραφιάς, ούτε φτασμένος, σε κανένα κομμάτι της ζωής μου. Το χειρότερο όλων, όμως, είναι πως όλα αυτά που ανέφερα παραπάνω τα εννοώ, τα πιστεύω 100%. Κι αντί να πω "Ο Αρώνης τα σπάει, δεν υπάρχει!" ή "οι Modrec σπέρνουν" για παράδειγμα, όπως δηλαδή αναφέρομαι σε αγαπημένες μου μπάντες στην καθημερινότητά μου συνήθως, έπαιρνα πάντα αυτό το σοβαροφανές, δημοσιογραφίστικο και... αλλόκοτο ύφος. Δεν ξέρω το γιατί ακόμα, μάλλον επειδή η διακριτικότητα αυτού του ανθρώπου, σε ό,τι κι αν κάνει και όπου κι αν είναι, το όλο προφίλ του, εμπνέουν από τη μεριά μου έναν τέτοιο σεβασμό. Ίσως, τελικά (και όπως θα διαβάσετε παρακάτω), το ότι είναι μεγάλος φαν του ποδοσφαίρου, των Pumpkins και του Corgan, τα εξηγεί όλα. Συμπερασματικά, θα πρέπει να συζητήσω το όλο ζήτημα με τον επόπτη ψυχολόγο μου... Ως τότε, δηλώνω ευτυχισμένος γι' αυτήν τη συνέντευξη με τον Δημήτρη, τον ευχαριστώ από καρδιάς που μίλησε στο Υπόγειο για χίλια δυο θέματα, συμπεριλαμβανομένου φυσικά και του επερχόμενου δίσκου του 'Spun', ο οποίος θα κυκλοφορήσει στις 25 Μαϊου από την Inner Ear. Σας αφήνω λοιπόν στα λόγια και τις σκέψεις του "πιο ταλαντούχου μουσικού της γενιάς του, μέλους των Modrec -της πληρέστερης και πιο εκφραστικής ελληνικής εναλλακτικής μπάντας στην μετά Τρύπες/Σπαθιά εποχή- δημιουργού του Aquarelles, πάει να πει του απόλυτου απαυγάσματος της νέας εναλλακτικής σκηνής στον Ελλαδικό χώρο".. :)
Το Υπόγειο: Γεια σου Δημήτρη ! Ας ξεκινήσουμε από τον νέο δίσκο, Spun, που κυκλοφορεί στις 25 Μαϊου από την Inner Ear. Τι να περιμένουμε;
9 τραγούδια με βιωματικούς στίχους κ ήχους απο την άλλη πλευρά του Ατλαντικού! Ακουστικές κιθάρες, μπάντζο κ άλλα συναφή στα πρότυπα της αμερικάνικης τραγουδοποιίας κ της νεο φολκ! Για αμαξάδα ότι πρέπει...
Το Υπόγειο: Πάντως τα ως τώρα (υπέροχα) δείγματα εμπεριέχουν γενναίες δόσεις country. Ποιες θεωρείς τις βασικές σου επιρροές γενικά; Αν κρίνουμε από τις δουλειές σου όλα αυτά τα χρόνια πρέπει να έχουν μεγάλη ποικιλία.
Οι προφανείς επιρροές αλλάζουν με τον καιρό καθώς τα μουσικά γούστα είναι μεταβλητά. Για παράδειγμα μια περίοδο έπαιζαν στο repeat τα διαμάντια της Warp και της Ninja Tune ενώ άλλες εποχές άκουγα απο Steve Reich κ Ηarold Budd μέχρι Kings και Muddy Waters. Σημείο αναφοράς αυτό τον καιρό είναι σίγουρα η country κ τα blues! Υπάρχουν κι άλλες επιρροές βαθιά ριζωμένες όπως ο Brian Eno, ο Jeff Buckley, οι Τρύπες, ο Fats Domino, οι CCR ακόμη κ οι Smashing Pumpkins (μεγάλη εφηβική αγάπη)
Το Υπόγειο: Στην περιγραφή του δίσκου, όπως αυτή μάς δίνεται στο επίσημο site της Inner Ear, γίνονται αναφορές και για έναν δίσκο αυτοψυχανάλυσης και κάθαρσης (‘ο δρομος προς το φως’). Προφανώς, έχει τέτοια δύναμη η μουσική για έναν δημιουργό, ακόμα και για τον ακροατή. Ποιοι ήταν για σένα οι δαίμονες που προσπάθησες να ξορκίσεις γράφοντας τα κομμάτια του Spun και -εντέλει- επήλθε η κάθαρση;
Δεν μπορώ να τους αποκαλύψω, όχι γιατί είναι τόσο προσωπική υπόθεση, αλλά δυσκολεύομαι να τους φωτογραφίσω τώρα! Ακούγοντας κανείς τα τραγούδια μπορεί να καταλάβει. Άλλα μιλούν για έρωτα, άλλα διψούν για ελευθερία, άλλα ενδοσκοπούν στο δρόμο της αυτοσυνείδησης κ άλλα διηγούνται απλά ιστορίες.
Το Υπόγειο: Στο ντεμπούτο σου ως ‘Moa Bones’, στο Aquarelles του 2011, είχες στο πλάι σου και την Ευαγγελία Ξυνοπούλου ως μέλος της μπάντας, καθώς και μια ομάδα εξαίρετων μουσικών. Είναι και πάλι μαζί σου στο νέο δίσκο;
Αυτή τη φορά έκανα την παραγωγή μόνος. Το ηχογράφησα στο σπίτι παίζοντας μόνος όλα τα όργανα (δν έχει κ πολλά μν φανταστείς) κ έπειτα το μίξαρα στο δωμάτιο μου! Η ηχογράφηση στο σπίτι με συνάρπαζε απ’ όταν ήμουν μικρός. Τότε βέβαια δν είχα PC αλλά 2 κασετόφωνα. Στο ένα έγραφα κιθάρα φωνή, μετά έπαιζα πλήκτρα κ έκανα δεύτερες φωνές μαζί με το playback ενώ ταυτόχρονα ηχογραφούσε το άλλο κασετόφωνο! Δν ξέρω αν έβγαλες άκρη πάντως εγώ τότε έβγαζα..
Το Υπόγειο: Θα ακολουθήσουν κάποια live την κυκλοφορία του album;
Σίγουρα ναι! Θα κάνω μερικά το καλοκαίρι σε νησιά, φεστιβαλικά κτλ. Έπειτα απο Φθινόπωρο θα έχει tour σε Ελλάδα κ Ευρώπη. Υπάρχει κι ένα παραθυράκι για κάποια live στο LA κ τριγύρω αλλά ακόμη είναι νωρίς!
Το Υπόγειο: Πώς προέκυψε το όνομα Moa Bones; Moa είναι ένα πουλί, έτσι δεν είναι;
Μια εποχή είχα σκαλώσει με τη Ν.Ζηλανδία και διάβαζα διάφορα σχετικά! Το Moa λοιπόν ήταν ενδημικό πουλί της Ν.Ζηλανδίας το οποίο τελικά εξαφανίστηκε στο πέρασμα του χρόνου απο το κυνήγι των Μαορί.
Το Υπόγειο: Μιας και αναφερθήκαμε πριν λίγο στην ψυχανάλυση, ας πάμε λίγο στο παρελθόν, πρώτα στο μακρινό : Πώς και πότε ξεκίνησες να παίζεις μουσική; Ποια ήταν τα ακούσματά σου εκείνη την εποχή;
Ξεκίνησα πιάνο 11 χρονών αλλά μετά απο καναδυο χρόνια βαρέθηκα. Μετά όταν ήμουν 15, έφερε η αδερφή μου μια κλασσική κιθάρα στο σπίτι για να ξεκινήσει να παίζει και να κάνει μαθήματα. Τελικά άρχισα να τη γρατζουνάω εγώ ενώ κανα χρόνο μετά πήγα στο σπίτι ενός φίλου που είχε ηλεκτρική κιθάρα. Όταν πάτησε την παραμόρφωση τελειώσαν όλα ή μάλλον αρχίσαν όλα!
Το Υπόγειο: Και στο σχετικά προσφατο (παρελθόν): Τι απέγιναν οι Modrec; Still exist? Και σου κάνω αυτήν την ερώτηση με μεγάλο ενδιαφέρον -ως και αγωνία- μιας και σας θεωρούσα την καλύτερη ελληνική μπάντα στην μετά-Τρύπες/Σπαθιά εποχή.
Πολύ μεγάλη μας τιμή κ σε ευχαριστούμε! Αν ανοίξεις το ψυγείο, κ ψαχουλέψεις κάπου εκεί δίπλα απο τα λαχανικά ή τις μπύρες, εκεί θα βρεις και τους Μodrec. Εννοώ ότι το χουμε παγώσει μια τετραετία τώρα, καθότι είχε επέλθει η κούραση. Παρόλα αυτά δεν έχουμε διαλύσει οριστικά την μπάντα.
Το Υπόγειο: Ακολουθεί ερώτηση κλισέ, όμως έχει πάντα τη σημασία της: Πώς βλέπεις τη σύγχρονη ελληνική εναλλακτική σκηνή; Βρίσκεις να ακούσεις ωραία και ενδιαφέροντα πράγματα;
Τελευταία την ξαναπαρακολουθώ κι έχει πολλά ωραία, διαφορετικά και νόστιμα γκρουπ! Μου αρέσουν οι Whereswilder, οι Spectralfire, οι Cave Children, η Νefeli Walkin Undercover, η Δεσποινίς Τρίχρωμη, o Εcho Canyon, οι No Clear Mind, ο Night Knight, οι Baby Guru κ οι φοβεροί Planet Of Zeus που κάθε χρόνο το φτάνουν όλο κ πιο κοντά στο θεό.
Το Υπόγειο: Θεωρείς πως η δισκογραφία περνάει κρίση στην Ελλάδα; Είναι πολλοί που το ισχυρίζονται αυτό...
Όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά κ σε παγκόσμια κλίμακα, με την έννοια ότι το CD πέθανε κ άλλαξε ο χάρτης του income για το μουσικό. Βέβαια απο την άλλη το βινύλιο ζει, τα digital release δίνουν και παίρνουν ενώ γίνονται και πολλές συναυλίες που προσελκύουν όλο και μεγαλύτερο κοινό!
Το Υπόγειο: Αγαπημένες σου ασχολίες πέρα απ’τη μουσική;
Το ποδόσφαιρο, οι βόλτες στη νυχτερινή Αθήνα και τα ντοκιμαντέρ. Προτείνω ανεπιφύλακτα το HOME και το PLANET OCEAN του Yann Arthus Bertrand!
Το Υπόγειο: Νομίζω ζεις στην Αθήνα (σ’έχω πετύχει και 2-3 φορές σε κάτι live ανάμεσα στο κοινό, αλλά ντράπηκα να σου μιλήσω, τα είπα και στον πρόλογο περί υπέρμετρου σεβασμού...). Πώς βλέπεις και βιώνεις την πόλη στα χρόνια της κρίσης;
Ο χειμώνας που πέρασε ήταν ίσως ο δυσκολότερος μετά κρίσης. Έχω την αίσθηση ότι υπάρχει συλλογική κατήφεια άνευ προηγουμένου. Απο την άλλη βέβαια υπάρχει και κόσμος που προσπαθεί, δημιουργεί, εμπνέει-εμπνέεται και διασκεδάζει κόντρα στην καταθλιπτική φύση της κρίσης. Είναι η συνθήκη τέτοια που μερικούς τους ωθεί να κάνουν δημιουργικά πράγματα με περισσότερη χαρά και αποφασιστικότητα απο ποτέ. Τι κι αν δεν υπάρχουν λεφτά? Υπάρχουν οι άνθρωποι που αγαπάμε, τα όνειρα και τόσα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε ατομικά και συλλογικά για την προσωπική μας ευχαρίστηση και το οικουμενικό καλό. Το ιδανικό κοκτέιλ!
Το Υπόγειο: Έχουμε ένα κόλλημα με τις λίστες εδώ στο Υπόγειο - διαλέγεις και παίρνεις: Top-10 Bands /Artists of All Time ή Top-5 Albums of All Time...
Θα πάρω την κουρτίνα 2, Top-5 Albums of All Time:
1. Pink Floyd - Dark Side Of The Moon
2. Brian Eno - Here Come The Warm Jets
3. CCR - Pendulum
4. The Impressions - The Young Mods’ Forgotten Story
5. Nick Drake - Pink Moon
Το Υπόγειο: Δημήτρη σ’ευχαριστούμε πάρα πολύ γι’αυτήν τη συνέντευξη. Ευχόμαστε τα καλύτερα για το ‘Spun’, καλοτάξιδο. Μια δική σου ευχή;
Να βάλουμε τα δυνατά μας σήμερα, ώστε να αλλάξουμε τον κόσμο αύριο!
