To ypogeio.gr

Στέλιος Σαλβαδόρ

Μωρά Στη Φωτιά


photo by Thanos Lainas


Αν κάποιος με ρωτούσε να του πω τους 10 πιο σημαντικούς δίσκους στην ιστορία της Ελληνικής ροκ, χωρίς πολλή σκέψη θα συμπεριλάμβανα στις επιλογές μου το self-titled debut των Μωρά στη Φωτιά, που κυκλοφόρησε προς το τέλος του 1987 από την Ano Kato Records. Ένας δίσκος ιστορικός και εμβληματικός, ένας δίσκος επιδραστικός και διαχρονικός όσο λίγοι, ένας δίσκος μια κατηγορία μόνος του που δεν μοιάζει με κανέναν. Τον έφτιαξε ο ιδρυτής της μπάντας Στέλιος Σαλβαδόρ (Παπαϊωάννου). Για περισσότερες λεπτομέρειες για τον ανεπανάληπτο τούτο δίσκο διάβασε το album story 37

Στη συνέχεια, στα 90's, ακολούθησε μία περίεργη παύση... Τα Μωρά όμως δεν διαλύθηκαν ποτέ, κάτι που ωστόσο εμείς "οι απ'έξω" τότε δεν γνωρίζαμε, εμείς θεωρούσαμε πως ο ιθύνων νους του σχήματος Στέλιος Σαλβαδόρ για κάποιο λόγο είχε αποφασίσει να αποχωρήσει από το μουσικό προσκήνιο. Ευτυχώς διαψευστήκαμε το 1999, όταν τα Μωρά στη Φωτιά με διαφορετικό line up, αλλά με τον Στέλιο στις επάλξεις, κυκλοφόρησαν το δεύτερο δίσκο τους, "Θεατρίνοι". Συνεπές στο μεγαλείο του προγόνου του, αιχμηρό και "επικίνδυνο", ένα πολύ δυνατό και ουσιαστικό comeback και ένας πολύ καλός δίσκος στο σύνολό του. Τα 00's βάζουν για τα καλά τα Μωρά πίσω στις ράγες, με πολλές συναυλίες (με αυτήν στο Κύτταρο το 2008 να ηχογραφείται και να κυκλοφορεί σε δίσκο), αλλά και ένα ακόμα άλμπουμ, το "Στο Δρόμο" (2005). Την τρέχουσα δεκαετία ο Σαλβαδόρ και η παρέα του συνεχίζουν ακάθεκτοι πάντα με πολλές ζωντανές εμφανίσεις και με δύο ακόμα LPs: To "Cougar Baby Smoking Rabbit" του 2011 και το "Χρυσό Κλειδί", που έφτασε στ'αυτιά μας τον περασμένο Δεκέμβριο (2018).

Το οποίο "Χρυσό Κλειδί" μας ανοίγει την πόρτα και μας βάζει σε έναν πανέμορφο μουσικό κόσμο. Ένα συμπαγές και πλόυσιο σε ήχους και σε στίχους δισκογράφημα, φτιαγμένο με μεράκι και έμπνευση από τον Στέλιο. Από τον εναρκτήριο αλληγορικό και εξαίσιο "Παπαγάλο" ως και το κλείσιμο του άλμπουμ με τον ηρωικό "Μονομάχο", γινόμαστε κοινωνοί μιας ειλικρινούς μουσικής κατάθεσης που αγγίζει μεγαλειώδεις κορφές στο ομώνυμο κομμάτι (στίχοι Οδυσσέα Ελύτη/1972), αλλά και στα "Christine" και "Σκιές στη Σελήνη". Πέρα όμως από τις προσωπικές μου προτιμήσεις, ο δίσκος στην ολότητά του είναι πληρέστατος και άρτιος.

Η έλευση του Στέλιου Σαλβαδόρ στο Υπόγειο για μια συνέντευξη είναι για μένα μεγάλη και αληθινή τιμή. Ξέρεις, είναι πολύ περίεργο που μέσα από τούτο το χόμπι, γιατί χόμπι είναι το Υπόγειο, να έχεις την ευκαιρία να συνομιλείς και να ρωτάς πράγματα έναν από τους πιο σημαντικούς μουσικούς σου ήρωες. Σίγουρα, όταν στα 16 μου χρόνια τραγουδούσα (ουρλιάζοντας) και χόρευα (σαν κατσίκι) το Μωρά στη Φωτιά στο ριπίτ, δεν φανταζόμουν ότι σχεδόν 30 χρόνια μετά θα είμαι μέρος ενός μουσικού περιοδικού και θα παίρνω συνέντευξη από εκείνον "τον μυστηριώδη τραγουδιστή με την περίεργη φωνή". Για κάτι τέτοια είναι υπέροχη τελικά τούτη η ζωή...

Στα πλαίσια τούτης της συνέντευξης προηγήθηκαν αρκετοί facebook αλλά και τηλεφωνικοί διάλογοι με τον Στέλιο Σαλβαδόρ. Έχω να πω πως πρόκειται για έναν από τους πιο ευγενικούς ανθρώπους που έχω μιλήσει. Στέλιο σε ευχαριστούμε για όλα και σου ευχόμαστε τα καλύτερα!


* [questions made by Mike Nikolitsis & George Dimitriadis].

 

 


To Υπόγειο: Στέλιο σε καλωσορίζουμε στο Υπόγειο - μεγάλη μας τιμή! Θα θέλαμε να ξεκινήσουμε με το νέο σου δίσκο το “Χρυσό Κλειδί”. Πες μας λίγα λόγια για το νέο σου μουσικό “παιδί”...
Ένας πολύ αγαπημένος δίσκος η καινούργια μας δουλειά, ένα άλμπουμ που συνειδητά έχει αυτόν τον ηχητικό χαρακτήρα, εργαζόμασταν πανω απο τρία χρόνια για να ολοκληρωθεί και μαζί με τα Μωρά στη Φωτιά παίζουν σε αυτόν και αρκετοί καλεσμένοι μουσικοί. Έχει 2 μελοποιημένα ποιήματα του Οδυσσέα Ελύτη, ένα εκ των οποίων είναι και ο τίτλος του δίσκου «Το Χρυσό Κλειδί» και το άλλο είναι «η Ρουλέττα". Είναι δική μου η παραγωγή και έχω γράψει τους στίχους και τη μουσική, παίζω μπάσο και τραγουδάω, τις πρώτες φωνές, αλλά και τα backing vocals. Κυκλοφόρησε σε βινύλιο και cd και στην έκδοση του βινυλίου έχει δώρο και το cd,  με διαφορετικό mastering στα 2 format.


Το Υπόγειο: Ξεκινώντας από το opening track του δίσκου, τον “Παπαγάλο”, θα θέλαμε να μας πεις ένα back story για το πώς γράφτηκε και πώς το εμπνεύστηκες; Ποιες προσωπικές εμπειρίες και βιώματα σε οδήγησαν στους εξαιρετικούς και αλληγορικούς του στίχους;
Ένα απο τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια, πραγματικά μια αληθινή ιστορία κρύβεται πίσω απ΄ αυτό, η οποία όμως είναι εντελώς βιωματική, αλλά δεν αποκαλύπτεται απ΄τους στίχους τραγουδιού. Είναι κωδικοποιημένη. Όταν εγώ το τραγουδάω, εκφράζω ακριβώς αυτό που νιώθω. Τελικά, όμως, η ιστορία του τραγουδιού είναι η εκπαίδευση του Παπαγάλου, ο οποίος μαθαίνει μόνο απο τον εαυτό του. Γι' αυτό και η εκπαίδευση γίνεται μέσα απ΄ τον καθρέφτη.


Το Υπόγειο: Εξαιρετικό και video clip για το εν λόγω τραγούδι. Έχουμε ιστορίες από τα... παρασκήνια; Πώς τα πήγες με τον γλυκύτατο παπαγάλο που πρωταγωνιστεί και πώς... πρωτογνωριστήκατε; 
Σ΄ αυτό το τραγούδι υπάρχει μια συγκεκριμένη ιστορία, όπου καθώς ο παπαγάλος εκπαιδεύεται μέσα απο τον καθρέφτη, ο εκπαιδευτής του τον ξεγελάει, βάζοντάς του στο στόμα να πεί ακριβώς αυτά που θέλει ο ίδιος να πεί. Κάπως έτσι λειτουργεί και το μάρκετινγκ σε όλους τους τομείς. Είναι ο τρόπος να «ψαρεύεις» ανθρώπους. Δυστυχώς, το marketing κάνει εφαρμογή αυτής της τακτικής και στους ανθρώπους. Και δεν αναφέρομαι μόνο σε εμπόριο καταναλωτικών προϊόντων, αλλά και σε εμπόριο ιδεών, που γίνεται μέσα από την πολιτική κλπ κλπ. Και ένα δυνατό story με μια ωραία ομάδα, όπως η ομάδα του video clip, έβγαλε ένα ωραίο αποτέλεσμα. Ο Παπαγάλος ήταν πολύ συνεργάσιμος και φιλικός πρός μεγάλη μου έκπληξη.

 


 


Το Υπόγειο: Η κυκλοφορία του δίσκου συνδυάστηκε από μία συναυλία στο Piraeus Academy τον περασμένο Δεκέμβριο. Ποιες οι εντυπώσεις σου από το live; Θα ακολουθήσουν και άλλα;
Η συναυλία αυτή είχε δυό μοναδικά στοιχεία. Για πρώτη φορά εμφανίστηκε μαζί μου στη σκηνή, εν μέσω ισχυρών decibel, ο Παπαγάλος Αρίωνας, ήταν καθ'όλη τη διάρκεια του τραγουδιού στον ώμο μου, και επίσης για πρώτη φορά εμφανιστήκαμε με Tiny Jackal και Fer De Lance. Πρώτα έχουμε να παίξουμε στα Ψαχνά, στην Εύβοια, στις 16 Μαρτίου. Στο πάντα φιλόξενο Εναλλακτικό Rock Bar. Θα ακολουθήσει μια μεγάλη συναυλία στην Αθήνα, ουσιαστικά η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ μας στο Κύτταρο, το Σάββατο 13 Απριλίου. Επίσης, μεγάλη συναυλία στη Θεσσαλονίκη στις 30 Μαρτίου στο Eightball. Kαι την Κυριακή 14 Απριλίου στα Χανιά, στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ. Φυσικά, σιγά-σιγά ετοιμαζόμαστε για τις καλοκαιρινές συναυλίες, οι οποίες ανακοινώνονται συνεχώς.


Το Υπόγειο: Συνεργάστηκες λοιπόν συναυλιακά με δύο νέους Έλληνες hip-hoppers, τον Tiny Jackal και τους Fer De Lance. Αρκετή τολμηρή και πρωτοπόρα κίνηση, αναμφισβήτητα. Πώς προέκυψε η συνεργασία σας; Επικοινωνούν μαζί σου νέα παιδιά για να σου ζητήσουν να ακούσεις τη μουσική τους; Έχεις κάνει κάποια αξιόλογη μουσική ανακάλυψη, τελευταία;
Με πλησιάζουν αρκετά παιδιά, κυρίως λόγω της εταιρείας Baby Records, για ν΄ακούσω δουλειές τους, αυτή τη φορά όμως η πρωτοβουλία ήταν δική μου. Αναζήτησα κάποιους καλλιτέχνες της hip hop σκηνής κι ανάμεσα σ'αυτούς που μου προτάθηκαν, εγώ επέλεξα τον Tiny Jackal και Fer De Lance.


Το Υπόγειο: Με ποιους άλλους Έλληνες μουσικούς θα ήθελες να συνεργαστείς - εκλιπόντες ή εν ζωή;
Νομίζω το πιο μεγάλο μου απωθημένο το έχω εκπληρώσει: Είχα την τύχη να γνωρίσω και να παίξουμε στην ίδια σκηνή με τον Παύλο Σιδηρόπουλο το 1988, μια πολύ αγαπημένη μορφή και κάθε φορά που μου γίνεται μια παρόμοια ερώτηση πάντα σκέφτομαι το ίδιο πρόσωπο.


Το Υπόγειο: Στα 90’s είναι σαν να εξαφανίστηκες - μουσικά μιλώντας τουλάχιστον. Ως τους “Θεατρίνους” του 99 δεν είχαμε το παραμικρό δείγμα του πού βρίσκεσαι... 
Δεν είναι ακριβώς έτσι, αλλά είναι τόσο μεγάλη κουβέντα που δεν μπορεί να γίνει - ούτε τώρα, ούτε ποτέ.... 


Το Υπόγειο: Η συνέχεια, από τα 00's κι έπειτα, ήταν όμως δημιουργικότατη με αρκετές και σημαντικότατες κυκλοφορίες και πολλές συναυλίες...
Η δημιουργική συνέχεια ήταν άμεση απο μεριάς μου. Με το που τελείωσε ο πρώτος δίσκος είχα έτοιμα τα καινούργια τραγούδια του δεύτερου δίσκου: Αδρεναλίνη, Βαβυλωνία, Γυναίκα, Θεατρίνοι, Φωλιά του Κούκου, Σαλονίκη κ.α. ήταν έτοιμα να κυκλοφορήσουν απο το 1988. Υπήρξε μάλιστα ηχογράφηση στα περισσότερα απο αυτά απο διοργάνωση της ΕΡΤ, τον Απρίλιο του 1988. Για κάποιες συγκυρίες, που δεν είναι της παρούσης, κυκλοφόρησαν αρκετά χρόνια μετά.


Το Υπόγειο: Μιλώντας για το debut, πρόκειται για έναν δίσκο που εδώ στο Υπόγειο όταν θέλουμε να ξεφύγουμε από την κανονικότητα, όταν νιώθουμε ότι η πραγματικότητα η ίδια πάει να μας καταπιεί, βάζουμε να ακούσουμε το πρώτο σας δισκάκι. Όπως το ζήσαμε πιο νέοι, αλλά όπως το αντιλαμβανόμαστε ακόμα και σήμερα, ήταν ένας δίσκος πραγματικό επαναστατικό μανιφέστο. Κοιτάζοντας προς τα πίσω, με τις εμπειρίες που έχουν μεσολαβήσει, θα άλλαζες κάτι, θα έκανες κάτι διαφορετικό σήμερα;
Δε θα άλλαζα απολύτως τίποτα, ήμουνα σε μια απο τις πιο δημιουργικές μου περιόδους, με όλη τη νεανική άγνοια του κινδύνου που απαιτείται για να κάνεις κάτι καινούργιο και σημαντικό. Εξού και αμέσως είχα ετοιμάσει τα καινούργια τραγούδια του δεύτρου δίσκου: Αδρεναλίνη, Βαβυλωνία, Σαλονίκη, Θεατρίνοι, Φωλιά του Κούκου, Γυναίκα και ολα τα υπόλοιπα. Ενός δίσκου, που άν είχε κυκλοφορήσει το 1989 όπως εγώ πίστευα με τη νεανική μου αφέλεια τότε, θα είχε κάνει ίσως μεγαλύτερη ακόμη αίσθηση κι απο τον πρώτο δίσκο στα μουσικά πράγματα της Ελλάδας τότε, όσον αφορά στη ροκ μουσική και όχι μόνο.


Το Υπόγειο: Συνειδητοποιούσες τότε πως φτιάχνετε έναν δίσκο που θα αφήσει εποχή, ένα από τα καλύτερα και επιδραστικότερα ροκ άλμπουμς που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ στην Ελλάδα;
Θα σου πω πως σκεφτόμουν τότε, όσον αφορά εμένα οι σκέψεις μου ήταν οι εξής: έγραφα με σκοπό αυτό που θα προκύψει να είναι καινούργιο, πρωτοποριακό και εντυπωσιακό και να μη μοιάζει με κάτι άλλο, έγραφα για να ξεχωρίσει. Εφόσον το πείραμα θα πετύχαινε, σίγουρα η επιρροή που θα ασκούσε θα ήταν μεγάλη.



Το Υπόγειο: Πώς γράφτηκε και ενεπνεύσθη το έπος “Κάτω Στην Πόλη”;
Εδώ εμπεριέχεται η ορμή και η αυτοσυνείδηση του τι πάμε να κάνουμε. Η στάση, η χάραξη και η ίδια η πορεία όπως την αντιλαμβανόμουν τότε.


Το Υπόγειο: 32 χρόνια μετά, ακόμα ταξιδεύουμε για τη “νέα εποχή”. Ισχύει ακόμα ότι ψάχνουμε για πάντα, κάτι που δεν βρίσκεται ποτέ;
Αυτο θα ισχύει πάντα, και σε ατομικό αλλά και σε συλλογικό επίπεδο.


Το Υπόγειο: Προφανώς την δεκαετία του 80 και του 90 τα πράγματα μόνο εύκολα δεν ήταν για μπάντες σαν τα Μωρά. Από την άλλη, από τα μέσα των 90s και μετά, με την επιδρομή του star system, ξεκίνησε το χαζοχαρούμενο roller coaster, το οποίο έσκασε στον τοίχο της κρίσης λίγο καιρό μετά. Στους στίχους σου τις περισσότερες φορές βλέπουμε την κριτική σε αυτό, την προσπάθεια να ξεριζώσεις στρεβλές παραδοχές της ωμής πραγματικότητας και τελικά να μιλήσεις για αυτό που συμβαίνει, μέσα από τους στίχους σου. Συμβαίνει αυτό; Ξεκινάς να γράψεις με τέτοια αφορμή; Να πάρεις θέση; 
Δεν υπάρχει καλλιτέχνης που δεν παίρνει θέση. Κατά τη γνώμη μου, όλοι οι καλλιτέχνες μέσα στο έργο τους είναι τοποθετημένοι απέναντι στην πραγματικότητα. Είτε αντιμετωπίζοντάς την κατά μέτωπο είτε διαστρεβλώνοντάς την. Για παράδειγμα, δεν γίνεται γύρω σου να βομβαρδίζονται κι εσύ να μιλάς για ηλιοβασιλέματα. Δυό πράγματα μπορεί να συμβαίνουν: Ή αδυνατείς να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα και «αποδράς» με τον τρόπο αυτό μέσα απο την τέχνη ή την αποκρύπτεις με σκοπό να παρουσιάσεις μια ψευδή πραγματικότητα απλά για να κάνεις τη δουλειά σου. «Κάποιοι επιλέγουν να είναι το soundtrack της αδιαφορίας».


Το Υπόγειο: Γενικά, αν υπάρχει κάτι έντονο στα τραγούδια σας είναι ο πολιτικός στίχος, ο προβληματισμός, η αμφισβήτηση αν θες και η απολυτότητα περί μη συμβιβασμού, κανενός είδους. Πως έζησες τις τελευταίες εξελίξεις με την Συμφωνία των Πρεσπών;
Στις πολιτισμένες κοινωνίες ο συμβιβασμός είναι στοιχείο της κοινωνικοποίησης. Δεν μπορείς να είσαι αλλιώς μέλος της κοινωνίας. Είναι αυτό που λέω και στο Παιχνίδι: " Μόνοι μαζί ". Μόνοι με τον εγωισμό μας ή με τις ιδιαιτερότητές μας και μαζί, μέσα από την ανάγκη μας να συμβιώνουμε. Δεν μπορεί κανείς να είναι μόνος. Βέβαια το μαζί, όσο πιο κοινές επιδιώξεις έχει και κοινά συμφέροντα των διαφόρων πλευρών, τόσο το καλύτερο. Κάτι αντίστοιχο θα πρέπει να ισχύει και στην πολιτική. Δεν ξέρω βέβαια, σε επίπεδα κρατών, τα κοινά συμφέροντα των κρατών κατά πόσο ταυτίζονται με τα κοινά συμφέροντα των λαών τους. Αυτό, όμως, είναι μια άλλη συζήτηση. 


Το Υπόγειο: Στέλιο σε ευχαριστούμε πάρα πολύ!!! Ευχόμαστε τα καλύτερα για το Χρυσό Κλειδί, τα Μωρά και για όλα! 
Κι εγώ ευχαριστώ!

 

Σχετικα Αρθρα
ypogeio.gr
Diesel Cindy
A Video Interview
by Ophelia.D.
(19/03/2024)
ypogeio.gr
Radio Sect
(23/01/2024)
ypogeio.gr
Selefice
(27/04/2018)
ypogeio.gr
Rudu Fest
Chris Ala K
(18/04/2019)
Χρησιμοποιούμε cookies μόνο για στατιστικούς λόγους (google analytics). Δεν συλλέγουμε κανένα προσωπικό δεδομένο.
ΕΝΤΑΞΕΙ