Desert Monks 2
Η γνωριμία μας με τους Desert Monks έγινε το 2018, όταν και η μπάντα από την Αθήνα κυκλοφόρησε το debut album της με τίτλο «Dark Grooves». Λίγους μήνες μετά τη δυναμική τους είσοδο στη ροκ δισκογραφία, το 2019 συγκεκριμένα, το Υπόγειο είχε την τύχη για μια -δίχως κόμπλεξ- κουβεντούλα/συνέντευξη μαζί τους (check here).
Έξι χρόνια αργότερα, βρεθήκαμε και πάλι μαζί τους (συγκεκριμένα με δύο από τα παιδιά της μπάντας, τον Αντρέα Ντρούλια και τον Θάνη Παρασκευόπουλο). Η μπάντα, το ίδιο δυναμική, με την ίδια φοβερή ενέργεια και δημιουργικότητα, κατέβηκε για ακόμη μια φορά τα σκαλιά του Υπογείου. Με μία διαφορά: αυτή τη φορά προστέθηκαν και οι λέξεις εμπειρία και ωριμότητα.
Και πώς να μην προστεθούν οι λέξεις αυτές άλλωστε, όταν συναντάς καλλιτέχνες μετά από ένα Ευρωπαϊκό tour 11 ημερών / 4 χωρών, με μία εμφάνιση τους στο Soundart Festival στη Ρουμανία δίπλα στους Villagers of Ioannina City και λίγο πριν μπουν στο στούντιο για την ηχογράφηση του 3ου δίσκου τους.
Δεν είναι και λίγο!
Επί της ουσίας τώρα…
Το Υπόγειο: Ποια είναι η πιο πρόσφατη εμπειρία, μια μέρα, ένα συναίσθημα, μια εικόνα που μετατράπηκε σε μουσική;
Ανδρέας: Δύσκολη ερώτηση! Ίσως ένα από τα πιο πρόσφατα συναισθήματα που μετατρέψαμε σε κομμάτι να είναι αυτό της κοινωνικής καταπίεσης. Αυτής που μπορεί να προέρχεται από στερεοτυπικούς κώδικες συμπεριφοράς, από bullying, από το κράτος και το άγχος της επιβίωσης, την «κανονικότητα» της μάζας, είτε και από όλα τα παραπάνω μαζί! Δεν μπορούμε να σου δώσουμε πολλές λεπτομέρειες για το track – μιας και θα κυκλοφορήσει στην επερχόμενη δουλειά μας – αλλά μπορούμε να σου πούμε ότι περιγράφει αυτόν τον διάλογο με την εσωτερική μας φωνή λίγο πριν την έκρηξη και την αναγέννηση του εαυτού κατόπιν αυτής.
Το Υπόγειο: Αν έπρεπε να “ξεφορτωθείτε” με μουσική κάτι που σας βαραίνει, όπως μια σκέψη, μια απώλεια και μια αγωνία, ποιο κομμάτι θα ήταν αυτό και γιατί;
Ανδρέας: Αν μιλάμε για δικό μας track, το Eyes είναι μάλλον το καταλληλότερο για την αποστολή, μιας και πάντα δίνει στον ακροατή την επιλογή του να διαλέξει τον δρόμο που θέλει. Αυτόν που έχει κάθε φορά ανάγκη και που τελικά είναι ο σωστός! Από την άλλη βέβαια, δεν υπάρχει τίποτα πιο ωραίο από κάτι 15-λεπτα jam μεταξύ μας στο studio σε καλές μέρες.
Το Υπόγειο: Με ποια αισθητική ή μουσική αίσθηση ταυτίζεστε περισσότερο; Ποιες λέξεις θα χρησιμοποιούσατε για να περιγράψετε τον ήχο των Desert Monks;
Ανδρέας: Είμαστε, ευτυχώς, μια μπάντα που τα μέλη της έχουν πολλές και διαφορετικές καταβολές μουσικά και αυτό έχει δύο όψεις. Η θετική είναι ότι μάλλον δεν μοιάζουμε με πολλά πράγματα εκεί έξω και η αρνητική είναι ότι μάλλον δεν μοιάζουμε με πολλά πράγματα εκεί έξω! Μάλλον με τα χρόνια υπερέχει λίγο το στοιχείο της “αγγλικής σχολής” των 90s/00s χωρίς όμως αυτό να είναι ο στόχος ή η εμμονή μας. Γράφουμε και παίζουμε κυρίως αυτό που μας αρέσει και μας εκφράζει, κι αν έπρεπε να το χωρέσουμε σε 3-4 λέξεις αυτές θα ήταν “εγκεφαλικό”, “λυρικό”, “δυναμικό” κι “απρόβλεπτο”.
Το Υπόγειο: Πώς θέλετε να αισθανθεί το κοινό σας όταν ακούει τη μουσική σας;
Ανδρέας: Θέλουμε να βρίσκει με τον τρόπο του σημεία ταύτισης. Να μπορεί να συνδεθεί με αυτό που συμβαίνει στο κομμάτι και στον εαυτό του. Να ανασύρει συναισθήματα παρόμοια με αυτά που του περιγράφουμε και όλοι μαζί να τα αγκαλιάζουμε για αυτό που είναι...
Το Υπόγειο: Πώς εξελίχθηκε η σχέση σας μεταξύ σας καθ’ όλη τη διάρκεια της κοινής δημιουργίας;
Ανδρέας: Ξεκινήσαμε ως φίλοι, είμαστε οικογένεια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται! Τα καλά, τα κακά, τις χαρές, τις δοκιμασίες, τη στήριξη, τα νεύρα και την αγάπη!
Το Υπόγειο: Ποια είναι η σχέση σας με την ελληνική, underground, ή εναλλακτική σκηνή;
Ανδρέας: Πολλές φορές αισθανόμαστε ότι ο όρος είναι αδόκιμος, λόγω εποχής. Κάποτε underground σήμαινε «άπειρο ψάξιμο σε όλα τα επίπεδα», demo tapes, live σε μυστήρια μέρη, DIY και διάφορα άλλα ρομαντικά. Σήμερα, υπάρχει τόση έκθεση - η καλύτερα δυνατότητα έκθεσης - που κάνει τον όρο να μοιάζει ρετρό. Ρεαλιστικά, κάποια στιγμή πρέπει να ανέβεις κατηγορία αλλιώς εγκλωβίζεσαι σε ένα σπιράλ που περιλαμβάνει 1000 πράγματα εκτός της ίδιας της μουσικής και στο τέλος σε καταβροχθίζει, μόνο και μόνο γιατί η εποχή δεν αφήνει χώρο στο “underground”. Η ερμηνεία του όρου λοιπόν μάλλον έχει αλλάξει σε “άγνωστο”. To attentionspan του κοινού, έχει επίσης αλλάξει, οι συνδέσεις είναι πολύ δυσκολότερες και η γοητεία της ανακάλυψης έχει χάσει τον χαρακτήρα του προσωπικού. Η ελληνική σκηνή έβγαζε και βγάζει διαμάντια, ο μηχανισμός της ανακάλυψης ανήκει στον καθένα και είναι αυτός που θα αναδείξει ή όχι νέα, ενδιαφέροντα πράγματα. Η αγάπη μας για το “underground” είναι πάντα εκεί, αλλά μάλλον με τους ρομαντικούς όρους.
Το Υπόγειο: Μετά το live στις 4 Οκτωβρίου στο Aux, τι άλλο ετοιμάζουν οι Desert Monks; Υπάρχουν καινούριες κυκλοφορίες ή σχέδια για μεγαλύτερα shows;
Ανδρέας: Μετά το live του Οκτώβρη, αρχίζει μια περίοδος που την περιμένουμε πώς και πώς. Έχουμε αποφασίσει να μπούμε στο studio απερίσπαστοι και να δημιουργήσουμε όπως ακριβώς μας εκφράζει. Να δοκιμάσουμε νέα πράγματα, να διαπραγματευτούμε εκ νέου λίγο την ταυτότητά μας και κυρίως να εστιάσουμε στην ίδια την τέχνη. Οι στόχοι έχουν τεθεί, η όρεξη είναι μεγάλη και πιστεύουμε ότι μόνο καλά θα εισπράξουμε από τις συγκεκριμένες αποφάσεις. Αν όλα πάνε βάσει προγράμματος, θα έχουμε το υλικό που θέλουμε ώστε να στοχεύσουμε και σε πιο παραγωγικές εξελίξεις από την ερχόμενη άνοιξη και έπειτα. Στα σχέδια είναι σίγουρα μεγαλύτερα live, ένα επόμενο tour κι ένα πιο τολμηρό δισκογραφικό βήμα. Όλα στην ώρα τους!
Το Υπόγειο: Νιώθετε πως βρίσκεστε σε μια νέα φάση σαν μπάντα; Αν ναι, ποια είναι τα χαρακτηριστικά της;
Θάνης: Είμαστε 10 χρόνια σαν Monks. Προφανώς έχουμε περάσει διάφορες περιόδους ανά τα χρόνια. Περιόδους δημιουργικές, αγρανάπαυσης, εσωτερικότητας κι εξωτερίκευσης! Ποικίλλουν και είναι λογικό. Τέσσερεις διαφορετικοί άνθρωποι, τέσσερεις διαφορετικές ζωές.
Στο τώρα λοιπόν. Μετά το "Sympan", και όσα αυτό έφερε (συνεργασίες, 3 τουρ, εξωτερικό, φεστιβάλ κτλ), νομίζω πως περάσαμε την «ήσυχη» φάση μας, ανοιχτήκαμε πολύ μεταξύ μας, είπαμε πράγματα που ίσως έμεναν «κάτω από το χαλάκι» και βρεθήκαμε σε ένα νέο era.
Σε ένα era, κατά το οποίο μεταξύ μας, ο ένας με τους άλλους και οι άλλοι με τον έναν, είμαστε στην καλύτερη μας φάση. Αυτό φαίνεται να λειτουργεί καλά και ως προς τη δημιουργία.
Σε ένα era του τρίτου δίσκου, με ότι αυτός φέρει μαζί.
Το Υπόγειο: Πέρσι κάνατε μια περιοδεία που σας έφερε σε διαφορετικές πόλεις και σκηνές. Τι σας έμεινε πιο έντονα από αυτή την εμπειρία;
Θάνης: Κάναμε 6.000 χλμ, παίξαμε 10 live σε 15 ημέρες. Περάσαμε από 6 χώρες. Και, νομίζω, πως πέρασε ένα διάστημα ώστε να «χωνέψει» η σκέψη των όσων είδαμε και ζήσαμε. Ήταν το πρώτο μας “μεγάλο”, αν μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε έτσι! Πολλά μπορώ να αναφέρω, σίγουρα, όμως, θα σταθώ στις διαδρομές και στις πόλεις. Οι εικόνες, ναι! Σίγουρα οι εικόνες! Οι άνθρωποι, οι συνεργάτες, το κοινό και η μεταξύ μας αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια. Ξέρεις, ίσως μπαίνεις και σε survival mode, όταν έρχονται αναποδιές (και είναι το μόνο σίγουρο πως θα έρθουν σε ένα τουρ τελικά, όσο και να έχεις οργανώσει τα πάντα από πριν). Μετά, είναι η κούραση και η απόλαυση να παίζεις τη μουσική σου σε εντελώς νέα αυτιά.
Όλα αυτά λοιπόν!
Το Υπόγειο: Τι μάθατε για τον εαυτό σας – ως μουσικοί αλλά και ως άνθρωποι – μέσα από το τουρ;
Θάνης: Σίγουρα μάθαμε πόσο παραπάνω φίλοι είμαστε πέρα από μέλη της ίδιας μπάντας. Όχι πως δεν το ξέραμε. Αλλά είναι αλλιώς. Ως μουσικούς, θεωρώ πως το τουρ μας έκανε πολύ πιο ευέλικτους και προσαρμοστικούς σε συνθήκες ξεχωριστές, σε διαφορετικά venue που δεν συναντήσαμε τις συνθήκες που ίσως περιμέναμε.
Το Υπόγειο: Υπάρχει μια στιγμή από το περσινό τουρ που θα τη λέγατε “κομβική”;
Θάνης: Θα αναφέρω δυο. Η πρώτη, ήταν η σοβαρή αναποδιά που μας έκατσε κατά το πρώτο, κυριολεκτικά, δίωρο του τουρ, στην Αθήνα ακόμα. Χάλασε το βαν με το οποίο θα φεύγαμε, μέσα στη νύχτα, ενώ έπρεπε να είμαστε σε 18 ώρες μάξιμουμ στη Σόφια για soundcheck.
Εκεί, επιτόπου κι άμεσα, βλέπεις 4 ανθρώπους να συγχρονίζονται, και 4 διαφορετικά μυαλά και τρόποι σκέψης να προσπαθούν να βρουν πολλές λύσεις μαζί, ώστε να ξεκινήσει το τουρ και να μην μείνουμε στην Κηφισίας με την ουρά στα σκέλια. Πολύ περήφανος για την αντίδραση των Monks σε εκείνο το τραγικό 5ωρο. Εκεί, μάλλον, φαίνεται και αναδεικνύεται η έννοια της ομαδικότητας και η μεγάλη θέληση. Η άλλη στιγμή, και μιλάω για εμένα τώρα, είναι η ημέρα που αρρώστησα στα βάθη της Ρουμανίας, σήκωσα υψηλό πυρετό και απλώς ήμουν ένα περιφερόμενο σώμα. Αντιστοίχως, εμφανίστηκε το survivalmode και από εμένα, αλλά και από τους άλλους 3, φυσικά, που βοήθησαν την κατάσταση ώστε και να μην περιφέρομαι ασκόπως αλλά και να μπορέσουμε να παίξουμε το live. Τελικώς, την επομένη ήμουν καλύτερα!
Το Υπόγειο: Πώς ήταν το συναίσθημα να είστε support band των ViC στο Βουκουρέστι;
Θάνης: Ήταν εμπειρία δυνατή. Έβλεπες στο χώρο τη δίψα του κόσμου για τους ViC, σε ένα venue φοβερό. Έχουμε ξαναπαίξει εκεί, στο Quanticclub, οπότε μας ήταν οικείο και αυτό και οι άνθρωποί του. Είναι πάντα ωραίο συναίσθημα να μοιράζεσαι ένα gig, με μπάντες που έχουν κάνει πάρα πολλά πράγματα και πολλά χιλιόμετρα.
Παράλληλα, φυσικά και εκμεταλλευτήκαμε την περίσταση, ώστε να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό και να συστήσουμε τους Monks σε ακόμη μεγαλύτερο κοινό.
Το Υπόγειο: Πώς αντέδρασε το ρουμάνικο κοινό στον ήχο σας;
Θάνης: Έχουμε κάνει 6 εμφανίσεις στη Ρουμανία σκοπεύουμε να κάνουμε κι άλλες- και συγκεκριμένα αυτό το κοινό, πώς να το πω… μας «πάει» και το «πάμε».
Είναι αμφίδρομο. Μας κάνει πάντα εντύπωση στη χώρα αυτή, το πώς σε ακούει ένας άνθρωπος που ήρθε να σε δει, πλήρωσε να σε δει. Μπορεί στο τέλος να του αρέσει πολύ, ή και να μην του αρέσει καθόλου, αλλά σε κάθε περίπτωση και για όσο διαρκεί το live, είναι ΕΚΕΙ με όλη του/της την προσοχή.
Μας έχουν τύχει και αναπάντεχες εκδηλώσεις αγάπης, όπως στο Live μας στην Κωστάντζα, όπου ήρθε ένα ζευγάρι να μας βρει μετά τη συναυλία και να μας πει πως ήρθαν για εμάς απόψε οδικώς από το Βουκουρέστι, επειδή μας είχαν δει εκεί την προηγούμενη χρονιά και τους αρέσαμε πολύ!
Το Υπόγειο: Σας άλλαξε κάπως αυτή η εμπειρία την αντίληψη για το πού μπορούν να φτάσουν οι DesertMonks;
Θάνης: Βλέπεις, παρατηρείς, μαθαίνεις, αποκτάς εργαλεία. Και αυτό σε κάνει να σκέφτεσαι τι μπορείς να κάνεις καλύτερα, πώς μπορείς να οργανωθείς ορθότερα, πώς μπορείς να αυξήσεις τα κανάλια επικοινωνίας/ακρόασης/αλληλεπίδρασης με το κοινό. Και επομένως, πώς μπορείς να πας ψηλότερα, πιο μακριά.
Το Υπόγειο: Desert Monks σας ευχαριστούμε θερμά! Τα λέμε σύντομα στο AUX!
Οι Desert Monks είναι ο Αντρέας Ντρούλιας (κιθάρα, φωνή), ο Θάνης Παρασκευόπουλος (μπάσο, φωνή), ο Βαγγέλης Μπουγιατιώτης (κιθάρα) και ο Κώστας Αμαργιανιτάκης (τύμπανα).
DESERT MONKS - A LIVE ONE
Σάββατο 4 Οκτωβρίου, AUX:CLUB
Special Guests: Birds of Vale
Opening Act: Scab Rosa.
Προπώληση: €10 - more.com
Πόρτες: €12
