by Apostolou (23/01/2024)

Radio Sect

Post-Punk : Είδος μουσικής που προέκυψε παράλληλα με την αρχική έκρηξη του Punk Rock, στα μέσα έως τα τέλη της δεκαετίας του 1970, δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στον πειραματισμό και τη δημιουργία ατμόσφαιρας. Με απογυμνωμένο ήχο στα όργανα, χωρίς πολλά εφέ και μερικές φορές με οξείες κιθάρες, έντονες μπασογραμμές και γρήγορα τύμπανα, η μουσική αυτή κατηγορία, κουβαλούσε μέσα της πολιτικά επηρεασμένους στίχους και ενίοτε εξέφραζε καλλιτέχνες με στοχαστικό υπόβαθρο.

Καλά όλα αυτά αλλά ας τα κρατήσουμε μόνο ως πληροφορία. Η post punk σήμερα δεν έχει την βάση της στον στοχασμό και τον πολιτικό λόγο, ούτε μπορεί να βρει αφορμές και λόγο έκφρασης από νέες παρόμοιες έστω βάσεις. Οι Radio Sect από την Αθήνα δεν ήρθαν για να μας μιλήσουν με τη μουσική τους για κάποιου είδους αναβίωση ή ακόμα καλύτερα δεν είναι εδώ για να περάσουν κάποια ριζοσπαστική ιδεολογία. Καλώς ή κακώς, η εποχή των Siouxsie and the Banshees, των Cure, των Wire, των Cabaret Voltaire, των Gang of Four, των Magazine, των Fall ή των Bauhaus έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Και λέμε ανεπιστρεπτί επειδή η δική μας εποχή, είναι άλλη μια στροφή στην ατέρμονη περιδίνηση της καταρράκωσης των ελευθεριών και του ελέγχου στα πάντα, μια αλυσοδεμένη δυστοπία.

Οι καλλιτέχνες που παλεύουν για την τέχνη τους μέσα σε μια εποχή σαν αυτή και παλικαρίσια γράφουν μια μουσική που δεν τους την επιβάλλει η γύρω σάπια πραγματικότητα, αξίζουν της προσοχής μας, τουλάχιστον. Στο Υπόγειο, δεν δείξαμε απλά προσοχή στους Radio Sect. Ακούσαμε νωρίτερα την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά και είμαστε σε θέση να σας παρουσιάσουμε σήμερα μια δουλειά ειλικρινή, άκρως προσεγμένη στην παραγωγή της, δυνατή και με στόφα δίσκου που διψάει για live εκτέλεση και ιδρωμένο από τον χορό ακροατήριο.

Άλλωστε, όπως λένε και οι ίδιοι στη συνέντευξή τους μαζί μας, θα ήθελαν ο ήχος του δίσκου να είναι αυτό που θα ακούγεται και στις live εμφανίσεις. Προσωπικά, αυτό το βρίσκω αν μη τι άλλο υπέροχο. Να ακούς δηλαδή από μια μπάντα που δεν διαθέτει μακροχρόνια παρουσία στα πράγματα, ότι θεωρεί αδιανόητο να αφιερώνει τόσο χρόνο στην ενορχήστρωση και την παραγωγή και το αποτέλεσμα του στούντιο να διαφέρει από αυτό των live εμφανίσεων.

Στη μουσική πλευρά του δίσκου, το "Wired" σε καλωδιώνει κυριολεκτικά με τη μαγική δεκαετία των 70s-80s. Οι καθόλου ενοχλητικές ή υπερβολικές μπασογραμμές του Nik Panik με αληθινό χρώμα και σε όση ακριβώς ένταση χρειάζεται, τα τύμπανα από τον Μπάμπη Ανταλουδάκη που τρυπάνε καρδιές, οι ηλεκτρικές κιθάρες από τον Μιχάλη Στεφανίδη που συνοδεύουν με μαεστρία και ελάχιστα έως καθόλου εφέ τα φωνητικά του Νάσου Βλαχάκη είναι τελικά τα μυστικά της επιτυχίας για έναν δίσκο που δε θα σταματήσει να σε κουνάει στο ρυθμό του, από το πρώτο έως το τελευταίο του δευτερόλεπτο. Το "Wired", στα 35 λεπτά της διάρκειας του, παραμένει σε έναν και μόνο τόνο και πολύ καλά κάνει. Αν και αρχικά το αυτί μου αναζητούσε τη στιγμή της αλλαγής στην τονικότητα, με μερικά ακόμη ακούσματα, αντιλήφθηκα το πανέξυπνο μουσικό κόλπο των Radio Sect. Μπράβο για έναν δίσκο που η ελληνική underground μουσική σκηνή άργησε να γεννήσει.

Παρακάτω, διαβάστε την αναλυτική συνέντευξη που μας παραχώρησε το συγκρότημα και μη χάσετε τις συναυλίες που προγραμματίζει!

Το Υπόγειο: Παίδες, ιδιαίτερη η τιμή για το Υπόγειο που σήμερα συζητά μαζί σας για τη νέα σας κυκλοφορία αλλά και εφ' όλης της ύλης.

Καλησπέρα Μιχάλη, σε ευχαριστούμε.

Το Υπόγειο: Πώς σχηματίστηκε η μπάντα, ποιος είχε την ιδέα;

Οι Radio Sect ξεκινησαν μέσα στο 2019 από το Νάσο και το Νίκ. Λίγο καιρό μετά, η αρχική μας σύνθεση έκλεισε με την ενσωμάτωση του Μάικ και του Γιάννη. Το 2023, τη θέση του Γιάννη στα τύμπανα πήρε ο Μπάμπης Ανταλουδάκης και αυτή είναι η σημερινή μας σύνθεση.

Το Υπόγειο: Το 2020 κυκλοφορεί το πρώτο σας EP State of Emergency. Ο ήχος σας σήμερα απέχει πολύ από την τότε κυκλοφορία ; Πείτε μας περισσότερα για το πρώτο σας στουντιακό ξεκίνημα.

Έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε, οπότε, όπως ήταν λογικό, άλλαξε κάπως και ο ήχος μας. Ούτως ή άλλως η επανάληψη δεν μας ταιριάζει, ούτε μας ελκύει, χωρίς ωστόσο να είναι απαραίτητα αυτοσκοπός η αποφυγή της. Η ίδια η δημιουργική διαδικασία, τα ίδια τα κομμάτια πρέπει να μας δείχνουν το που μπορεί και θέλει να οδηγηθεί ηχητικά το αποτέλεσμα. Το State of Emergency ηχογραφήθηκε μέσα σε 3 ημέρες ζωντανά και τη μία από αυτές κάναμε το στήσιμο, το soundcheck κλπ. Ξέραμε εξαρχής πώς θα το προσεγγίσουμε τεχνικά και τι θέλαμε να πετύχουμε. Γράψαμε 4, 5 takes για το κάθε κομμάτι, διαλέξαμε το καλύτερο take και αυτό ήταν. Θα ήταν ό,τι πιο εύκολο για εμάς να επαναλάβουμε ακριβώς το State of Emergency σαν προσέγγιση κομματιών, σαν διαδικασία και σαν ήχο και σαφώς λιγότερο χρονοβόρο. Όμως η μουσική και ο ήχος μας είναι στοιχεία άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους και επηρεάζονται άμεσα από τις συνθήκες και τις εμπειρίες που βιώνουμε την εκάστοτε χρονική περίοδο.

Πριν 3 χρόνια, οι ζωές μας ήταν εντελώς διαφορετικές, σχεδόν σε όλα τα επίπεδα από ότι είναι σήμερα. Από την άλλη στο Wired, είχαμε άπλετο χρόνο στη διάθεση μας, συνεπώς μπορέσαμε να εμβαθύνουμε στον ήχο μας, στις ενορχηστρώσεις, στα παιξίματα αλλά και στην παραγωγή. Από τη δική μας πλευρά όμως δεν άλλαξε κάτι δραματικά, απλά μας δόθηκε το περιθώριο να είμαστε λίγο ή μάλλον αρκετά ποιο self- indulgent σε αυτό που κάναμε. Σημαντικό ρόλο έπαιξε επίσης ο Θεόδωρος Μπουρνάς, που έκανε και τα τελικά mix και τα master του δίσκου στο Αρκαδικόν Studio στη Θεσσαλονίκη και θεωρούμε πως έκανε εξαιρετική δουλειά. Στο Wired αφήσαμε σε μεγάλο βαθμό την τελική διαδικασία στα χέρια του ενώ όλο το State of Emergency από την αρχή μέχρι το τέλος της παραγωγής -όλα τα τεχνικά μέρη- παραγωγή, μίξη, recordings, έγιναν από το Νάσο και τον Γιάννη Βούλγαρη, τον τότε drummer μας.

Το Υπόγειο: Επανέρχεστε τον Ιανουάριο του 2024, σχεδόν μια τετραετία μετά με νέες ηχογραφήσεις και ουσιαστικά με την πρώτη σας long play κυκλοφορία. Πως έγινε η συλλογή των οκτώ κομματιών που απαρτίζουν το Wired;

Όπως προαναφέραμε, στο Wired είχαμε άπλετο χρόνο στη διάθεση μας, συγκεντρώσαμε ό,τι ιδέες είχαμε, από jamms, riffs, ρυθμούς, στίχους. Όλα τα κομμάτια που μαζεύτηκαν, τα δουλέψαμε εξίσου στο στάδιο του pre-production, πράγμα το οποίο μας βοήθησε να εμβαθύνουμε τόσο, ώστε να έχουμε μία ξεκάθαρη και συνολική εικόνα για το υλικό μας. Από εκεί και έπειτα η διαλογή ήταν σαν να έγινε από μόνη της. Ποια μας άρεσαν, ποια είχαν λόγο ύπαρξης, ποια όχι, ποια είχαν καλή ροή μεταξύ τους, ώστε να πάνε για τα τελικά recordings. Είναι αρκετά που έμειναν στο ράφι, κάποια καλά ίσως, κάποια όχι. Είναι σχεδόν σίγουρο πως κάποια στιγμή θα επανέλθουμε σε αυτά, είτε για αναθεώρηση, είτε για να αντλήσουμε έμπνευση. Ίσως κυκλοφορήσουμε ένα-δύο από αυτά κάποια στιγμή, σαν κάποιο single ίσως ; Θα δείξει...

Το Υπόγειο: Ποιος γράφει τους στίχους και τη μουσική ; Πείτε μας περισσότερα για τη διαδικασία σύνθεσης που ακολουθήθηκε.

Στο Wired, τα κομμάτια που επιλέχθηκαν έχουν γραφτεί από το Νάσο, με σημαντικό ωστόσο input του Mike, αλλά και του Νικ. Παρ' όλα αυτά, υπήρξαν και άλλα κομμάτια που δουλέψαμε στο σύνολο του υλικού, 2 του Μαικ, μερικά που γράφτηκαν από το Νάσο και το Νικ μαζί, απλά δεν τα επιλέξαμε τελικά για τον δίσκο. Επίσης, ο Νικ είχε φέρει αρκετές διάσπαρτες ιδέες για στίχους, οι οποίες μετουσιώθηκαν σε κομμάτια είτε αυτούσιες είτε όχι. Η όλη διαδικασία παρέμεινε αμιγώς συλλογική, π.χ. θα έπεφτε ένα κομμάτι στο τραπέζι και θα ερευνούσαμε πάντα πώς μπορεί να γίνει καλύτερο. Είτε από πλευράς δομής, είτε ενορχήστρωσης, είτε στίχων. Πειραματιστήκαμε και δοκιμάσαμε αρκετά πράγματα.

Το ζητούμενο είναι μόνο το αποτέλεσμα. Σκοπός μας είναι να υπηρετούμε το κομμάτι, την ιδέα, χωρίς εγωισμούς που θα μπορούσαν να σαμποτάρουν την δημιουργική διαδικασία που παράγει τον ήχο μας. Εξίσου σημαντικό, είναι ότι τα δουλέψαμε όλα με έναν τρόπο που θα επέτρεπε να αποδοθούν live αυτούσια – ηχητικά, ενορχηστρωτικά και παικτικά. Προσέχουμε την κάθε λεπτομέρεια και προσπαθούμε πάρα πολύ ώστε να μην χρειαστεί να κάνουμε έκπτωση σε αυτόν τον τομέα. Θεωρούμε αδιανόητο να έχουμε αφιερώσει τόσο χρόνο σε ενορχηστρώσεις και παραγωγή π.χ. και στο τέλος να τα βγάζουμε αλλιώς live.

Το Υπόγειο: Που ηχογραφήσατε και ποιος έκανε την παραγωγή στο άλμπουμ;

Την παραγωγή την έκανε ο Νάσος, κιθάρες και μπάσα γράφτηκαν στο home studio μας και τα τύμπανα στο Electric Highway του Γιάννη Βούλγαρη. Επίσης ήμασταν αρκετά τυχεροί που όταν χρειάστηκε, μπορέσαμε να χρησιμοποιήσουμε studio φίλων μας για τις εκάστοτε ανάγκες μας. Ο Δημήτρης Κατέβας και ο Νίκος Χαλντούπης για παράδειγμα, προσέφεραν άπλετη υποστήριξη στην όλη διαδικασία και τους ευχαριστούμε θερμά που ήταν δίπλα μας.

Ένας ακόμα παράγοντας που συνετέλεσε αρκετά στο τελικό αποτέλεσμα, ήταν πως στο Wired υποχρεωθήκαμε λόγω συνθηκών να κάνουμε tracking και όχι να ηχογραφήσουμε ζωντανά σε μια αίθουσα, όπως έγινε στο State of Emergency. Αυτή η διαδικασία έδωσε μια τελείως διαφορετική χροιά στον ήχο μας. Κάτι κερδίζεις, κάτι χάνεις. Όσο περνάει από το χέρι μας πάντως, δεν θα θέλαμε να το ξανακάνουμε αυτό. Είμαστε live μπάντα και αυτό θέλουμε να αποδίδεται αμιγώς και στα recordings μας. Το επόμενο λογικό βήμα για εμάς, είναι όταν έρθει η ώρα για τον επόμενο δίσκο, να συνδυάσουμε τα καλύτερα στοιχεία και από τις δύο αυτές διαδικασίες.

Το Υπόγειο: Βρίσκω πολύ ελκυστική την DIY αισθητική σας. Γιατί την επιλέγετε ; Αποσκοπεί κάπου αυτός ο τρόπος διαχείρισης της παραγωγής στη μουσική σας;

Σε Ευχαριστούμε. Δεν νομίζουμε πως επιλέγουμε κάτι συνειδητά. Σίγουρα δεν αποσκοπούμε κάπου και αποφεύγουμε επίσης να σκεφτόμαστε κάτω από ταμπέλες ή μέσα σε πλαίσια τύπου post - punk, DIY κλπ. Είναι μάλλον καλύτερα αν δεν τα σκέφτεται κανείς αυτά όταν γράφει. Κάτι τέτοιο είναι ξεκάθαρο ότι περιορίζει την δημιουργική διαδικασία. Απλά κάνουμε αυτό που λέει το ένστικτό μας. Αντλούμε έμπνευση από τα ακούσματα μας, τις ζωές μας και τα μεταφράζουμε σε μουσική και ήχο που να μας αρέσει, βάση πάντα της αισθητικής και των επιρροών μας. Σε τελική ανάλυση, απλώς κάνουμε μουσική που θα γουστάρουμε εμείς να παιζουμε και να ακούμε, με βάση την αισθητική μας και το αφήνουμε εκεί το πράγμα. Μετά ξεφεύγει από την σφαίρα ελέγχου μας.

Το Υπόγειο: Τι είναι το post-punk για τους Radio Sect;

Για εμάς είναι σίγουρα όμορφο σαράντα και... χρόνια μετά το πανκ, ο όρος post punk να υπάρχει στο προσκήνιο. Ακόμα δεν ξεπεράστηκε και μπάντες συνεχίζουν να συσσωρεύονται κάτω από αυτή την ομπρέλα. Όμως σίγουρα, δεν έχει την δυναμική που είχε παλαιότερα, ούτε εκφραζει τα ίδια πράγματα μουσικά. Κάτι τέτοιο δεν θα ήταν εξάλλου εφικτό καθώς ο κόσμος είναι πολύ διαφορετικός σήμερα από ότι ήταν το '80. Σε γενικές γραμμές, το Post-Punk για εμάς σηματοδοτεί σαν έννοια την ελευθερία της έκφρασης μέσω της δημιουργικής διαδικασίας και όχι το ανάποδο.

Το Υπόγειο: Προσωπικά δεν θεωρώ καμία μουσική κατηγορία 'εναλλακτική'. Αρκετά εγωκεντρικό και ασύνδετο θα έλεγα με την γύρω πραγματικότητα για όποιον το πιστεύει. Ποια είναι η δική σας θεώρηση για τη μουσική που γράφετε;

Καλή ερώτηση... Εξαρτάται από το πως ορίζεις το “εναλλακτικό”. Αν ο ορισμός είναι “κάτι που αποκλίνει από την κυρίαρχη τάση”, τότε εκ των πραγμάτων είμαστε εναλλακτικοί και αριθμητικά να το σκεφτείς. Το είδος που παίζουμε δεν είναι “στην μόδα”, δεν έχει απήχηση στο ευρύ κοινό. Τα λεγόμενα mainstream μουσικά είδη, έχουν εκατομμύρια ακροατές. Από αυτή και μόνο την άποψη θα λέγαμε πως είμαστε εναλλακτικοί και όχι πως πιστεύουμε ότι θα φέρουμε κάποια μουσική επανάσταση, ότι κινούμαστε εκτός του συστήματος ή πως ανακαλύψαμε τον ηλεκτρισμό.

Σε γενικές γραμμές, όπως είπαμε και πριν, το μόνο που μας απασχολεί είναι να κάνουμε μουσική που να ευχαριστεί εμάς και να παίζουμε χωρίς να βάζουμε ορολογίες στο μυαλό μας. Από την άλλη, το να πει κάποιος πως δεν αναγνωρίζει την εναλλακτική μουσική, δεν είναι κι αυτό μέχρι ένα σημείο προβληματικό; Δηλαδή Οι Τρύπες τι ήταν για την Ελλάδα ; Οι Kraftwerk, Οι Birthday Party ; Η ορολογία αυτή πήρε σάρκα και οστά καθώς στο πέρασμα της δεκαετίας του '60 άρχισαν να εμφανίζονται μπαντες που ήταν τελείως διαφορετικές από την μουσική νόρμα της εποχής, μακριά από το mainstream. Από τη στιγμή που πλέον στη μουσική “ολα παίζουν μπάλα”, το πόσο alternative μπορεί να είναι κάτι, πραγματικά παίζεται. Επικρατεί μια κατάσταση anything goes και αυτό καθιστά πολύ δύσκολο το να υπάρξει μια νέα μουσική επανάσταση γιατί απλά δεν υπάρχει μέτωπο.

Κατά τη γνώμη μας, το πρόβλημα προκύπτει όταν η ταμπέλα, η ορολογία, η εικόνα, γίνεται αυτοσκοπός της δημιουργίας. Εμείς δεν θεωρούμε πως θέλει και πολύ φιλοσοφία το πράγμα. Είμαστε όλοι δέσμιοι των επιλογών και του γούστου μας. Στην τελική μουσική κάνουμε, ας βγάλουμε ότι σκατά έχουμε στο κεφάλι μας και ανησυχούμε για τα υπόλοιπα αργότερα !

Το Υπόγειο: Υπάρχει κάποιο πρόσωπο ή γεγονός που πιστεύετε ότι στιγμάτισε ουσιαστικά την μέχρι τώρα πορεία σας;

Μάλλον θα πρέπει να πούμε πως το live με τους Astronauts ήταν κομβικό για εμάς. Λατρεύαμε αυτή τη μπάντα και θέλαμε να παίξουμε πραγματικά καλά δίπλα τους. Αυτό μας ενέπνευσε να σκιστούμε και να προσπαθήσουμε να παίξουμε όσο το δυνατόν καλύτερα μπορούσαμε. Δεν ξέρουμε κατά πόσο πέτυχε αλλά σίγουρα η εμπειρία αυτή έχει επηρεάσει πολύ τον τρόπο που κάνουμε τα πράγματα όσων αφορά τις πρόβες και τα live μας.

Το Υπόγειο: Πότε παρουσιάζετε ζωντανά τον δίσκο στο ελληνικό κοινό σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη;

Τα Live για την παρουσίαση του Wired ξεκινούν στις 16 Φεβρουαρίου στη Θεσσαλονίκη, όπου θα παίξουμε στο 8ball μαζί με τους Convex Model. Την επομένη στις 17, επιστρέφουμε στην Αθήνα όπου θα παίξουμε στο Death Disco μαζί με τους The Love And Suicide Death Club και τους UVVUTV. Και οι τρεις μπάντες που θα παίξουν μαζί μας, ειδικα οι Convex και οι LSDC, είναι φίλοι μας και ανυπομονούμε πολύ να παίξουμε όλοι μαζί καθώς η ατμόσφαιρα θα είναι σίγουρα το λιγότερο ζεστή. Συνεχίζοντας, έχει ήδη ανακοινωθεί στις 16 Μαρτίου πως θα παίξουμε στη Βαρσοβία στην Πολωνία και προγραμματίζουμε αρκετά ακόμα dates, τα οποία και θα ανακοινώσουμε εν καιρώ.

Να μην ξεχάσουμε σε αυτό το σημείο, πως στο Death Disco θα υπάρχει και ένας special guest με τον οποίο θα μοιραστούμε το stage για να παίξουμε μια διασκευή που παίζαμε παλαιότερα και ανυπομονούμε πολύ για αυτό. Δεν θα πούμε κάτι παραπάνω όμως, όχι από τώρα τουλάχιστον. Εξάλλου αυτή η μέρα είναι ακόμα 10.000 Miles Away... (υπονοούμενο).