Odalisque
Church of The Sea
Track by Track by The Band
Τους Church of The Sea, το... σκοτεινό τρίο που αναδύθηκε από τη διάλυση των Lower Cut, τους πρωτογνώρισα τον Οκτώβριο του 2018, μέσα από το εντυπωσιακό πρώτο δείγμα της μουσικής τους, το extened play "Anywhere But Desert". Εκεί, η Ειρήνη Αργύρη (φωνή), ο Αλέξανδρος Δαρμής (πλήκτρα, samples) και ο Βαγγέλης Σταυρουλάκης (κιθάρες) ξεδίπλωσαν τον ξεχωριστό ατμοσφαιρικό ήχο τους και άφησαν το στιβαρό και ξεκάθαρο στίγμα τους. Κατέστησαν σαφές πως θα μας απασχολήσουν βαρέως και ευχάριστα στο μέλλον.
Το μέλλον τελικά έκρυβε μια τρελή και αδιανόητη εξέλιξη, την πανδημία του κορωνοϊού. Ήρθε η έκπληξη και ο φόβος, οι καραντίνες και τα lockdowns, τα πάντα μπήκαν σε μια αμήχανη έως και βασανιστική παύση. Η μουσική, αν και πάλαιψε, δεν μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση...
Η Άνοιξη του 22 ήταν η πρώτη κανονική Άνοιξη ύστερα από 2+ χρόνια. Και ήταν τότε που ήρθε και το δεύτερο δισκογραφικό δείγμα των Church of The Sea. Το πρώτο τους LP, το μεγαλοπρεπές, βουτηγμένο στην έμπνευση, "Odalisque". Στα 6 κομμάτια του ορθώνεται σαν ψηλό τείχος το διαμέτρημα της μπάντας, ένα απροσπέλαστο doom πλέγμα, που ακαριαία -από το εξαιρετικό opening track "No One Desereves"- εγκλωβίζει τον ακροατή και τον κρατάει εκεί μετέωρο και μαγεμένο ως το φινάλε, εκεί που καταφθάνει το φαντασματικό "Me As The Water Me As The Tree".
Οι Church of The Sea αύριο, 22 Οκτωβρίου, θα παρουσιάσουν επίσημα το debut LP τους στο Six Dogs. Μαζί τους, οι Hypnotic Nausea (check event details here). Με αφορμή το live, η μπάντα επέστρεψε στο Υπόγειο (η πρώτη τους επίσκεψη-συνέντευξη εδώ) για μία track by track παρουσίαση του "Odalisque". Τους καλωσορίζουμε και ανανεώνουμε το ραντεβού μαζί τους αύριο το βράδυ στη σκηνή του Six Dogs...
No one Deserves
Vang: Πάντα η επιλογή του εναρκτήριου τραγουδιού, πόσο μάλλον σε ένα debut album, είναι δύσκολη απόφαση. Με το No one Deserves η επιλογή ήταν πιο εύκολη καθώς συνεχίζει την ιστορία των Church of the sea από εκεί που την αφήσαμε με το EP, δείχνοντας ακριβώς την κατεύθυνση: βαριά beats, δυνατές κιθάρες, synths & samples να καθορίζουν το πλαίσιο, ενώ οι στίχοι να σε προσκαλούν να βυθιστείς – διστακτικά στην αρχή ολοκληρωτικά στην συνέχεια- σε κάποιου είδους άβυσσο.
Irene: Και να συμπληρώσω με την σειρά μου ότι η συγκεκριμένη άβυσσος θυμίζει κάτι από φθινόπωρο. Βυθίζεσαι αλλά ταυτόχρονα προσπαθείς να κρατήσεις τον εαυτό σου στην επιφάνεια ώστε να μπορέσεις να αναπνεύσεις και να δεις τι έπεται στη συνέχεια, όπως και που τελικά θα πάει όλο αυτό.
Odalisque
Alex: Από τις σπάνιες περιπτώσεις όπου εκεί που καθόμουν, μου ήρθε το riff στο μυαλό εντελώς σαν επιφοίτηση και απλά σηκώθηκα και το έπαιξα στα πλήκτρα. Από τις πιο αβίαστες δημιουργίες μας, όλα τα μέρη κούμπωσαν από όλους μας απίστευτα γρήγορα. Καμία φορά όντως κάποια τραγούδια είναι σαν να γράφονται μονά τους. Σιγουρά όχι τυχαίο ότι ο δίσκος φέρνει το όνομα του.
Irene: Την περίοδο δημιουργίας του συγκεκριμένου riff μόλις είχα επιστρέψει από ένα ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη. Οι εικόνες του ταξιδιού, οι ήχοι της συγκεκριμένης πόλης και του riff σαν να κούμπωσαν και δημιουργήθηκαν οι στίχοι και το vocal line του Odalisque. Το λες και σωστό timing.
Mirrors
Alex: Σε αντίθεση με το ‘Odalisque’ που ήρθε από το πουθενά, το ‘Mirrors’ θα έλεγα πως γράφτηκε επί τούτου. Ένα βράδυ απλά αποφάσισα πως τώρα θα κάτσω να γράψω μια υποχθόνια, μαστουριάρικη μπασσογραμμή. Κατά την γνώμη μου, από τα πιο ταξιδιάρικα (με την σκοτεινή έννοια) τραγούδια του δίσκου.
Irene: Και ακριβώς επειδή μιλάμε για ένα άκρως ταξιδιάρικο κομμάτι , τι πιο ταιριαστό να συνδεθεί με μέρος ενός νανουρίσματος, το οποίο σε οδηγεί σε έναν παράξενο χώρο πίσω από τον καθρέφτη. Σε εκείνη την πλευρά που όλα μοιάζουν αντίστροφα.
Raindrops
Vang: Το τραγούδι λέγονταν Raindrops, από την αρχική του μορφή. Πριν ενσωματωθούν οι διάφοροι ήχοι και τα εφέ. Πριν καν γραφτούν οι στίχοι. Λες και ο τίτλος να αποτέλεσε μεγαλύτερη έμπνευση από την ίδια την μελωδια.
Από την άλλη, το πρώτο τραγούδι της δεύτερης πλευράς του δίσκου πάλι σε καλεί να βυθιστείς, αυτή την φορά σε ένα λαμπερό σκοτάδι. Μου αρέσει πολύ η υπνωτική του εισαγωγή, ενώ για κάποιο λόγο θεωρώ το ρεφρέν του κολλητικό.
(A Story About) Preparation
Vang: Από τις πρώτες ιδέες που είχα, αφότου ολοκληρώσαμε το EP Anywhere but Desert. Ήρθε μετά από μια ανέμπνευστη και άχαρη περίοδο, όπου ένιωθα πως είχα στερέψει από καλές ιδέες. Φαίνεται πως το τραγούδι αυτό μας ξεκόλλησε και μας έδωσε την ενέργεια να γράψουμε το Odalisque.
Trivia:
- πολλοί αναρωτιούνται αν οι στίχοι έχουν να κάνουν με την πανδημία.
- το όνομα του τραγουδιού μας ταλαιπώρησε πολύ. Μερικούς από τους τίτλους που χρησιμοποιήσαμε για εσωτερική συνεννόησή ήταν ντροπιαστικοί. Ο τίτλος τελικά αποφασίστηκε λίγο πριν τον στείλουμε για τύπωμα.
Me As The Water, Me As A Tree
Alex: Ήταν το τελευταίο τραγούδι που ετοιμάσαμε για τις ηχογραφήσεις του ‘Odalisque’ και ίσως για αυτό δεν το είχαμε ‘πιστέψει’ σαν σύνθεση τόσο όσο του άξιζε. Όταν κυκλοφόρησε ο δίσκος καταλάβαμε από τις αντιδράσεις του κόσμου ότι ίσως και να το είχαμε υποτιμήσει κάπως. Ακούγοντας το τώρα, θεωρώ πως αν μη τι άλλο, είναι από τις πιο δυνατές ερμηνείες της Irene τα τελευταία δέκα χρόνια που παίζουμε παρέα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
