Πάνος Παναγιωτόπουλος
(wepostvinyl.)
* “wepostvinyl. A group for vinyl lovers. We daily share music from our vinyl collection. We don't sell. We don't trade.
Wepostvinyl.”
Αυτό είναι το μήνυμα που υποδέχεται τους χρήστες μιας από τις πιο όμορφες και ενδιαφέρουσες μουσικές ομάδες που μπορείς να συναντήσεις στον άπειρο κόσμο του Facebook. Σε μια εποχή που η μουσική - όπως και οτιδήποτε άλλο – χτυπιέται ανελέητα από το γνωστό σε όλους πρόβλημα, o Πάνος Παναγιωτόπουλος, ένας γνήσιος μουσικόφιλος, είχε την όμορφη ιδέα να στήσει το wepostvinyl. και να “αναγκάσει” σε σύντομο χρονικό διάστημα πάνω από 1000 ως τώρα μέλη, να μοιραστούν το πάθος τους για το βινύλιο, να γνωριστούν μεταξύ τους, να εμπλουτίσουν τις γνώσεις τους, να θυμηθούν δίσκους που είχαν ξεχάσει και τελικά να περάσουν καλά σε έναν ιντερνετικό χώρο όπου εκπροσωπούνται όλα τα είδη, με μηδενικές κόντρες και με απλώς αγνή και άδολη αγάπη για την μουσική…
Ο Πάνος λοιπόν επισκέφτηκε το Υπόγειο και μας εξηγεί τι συμβαίνει με το wepostvinyl.
Το Υπόγειο: Πάνο σε καλωσορίζουμε στο Υπόγειο και συγχαρητήρια για αυτή την υπέροχη ομάδα στο facebook! Πες μας αρχικά, πως προέκυψε η ιδέα για το wepostinyl. και ποιο ήταν το σκεπτικό πίσω από αυτήν;
Γειά χαρά! Κατ΄αρχάς θέλω να σας ευχαριστήσω για τα καλά σας λόγια. Το wepostvinyl. ήταν μια μάλλον απλή ιδέα που προέκυψε κάνοντας άσκοπα scroll down στο timeline του facebook, όπου κατά καιρούς έβλεπα φίλους και γνωστούς να κοινοποιούν φωτογραφίες δίσκων απ΄τη συλλογή τους. Αυτή λοιπόν ήταν και η αφορμή. Πίστεψα πως θα είχε ενδιαφέρον να στηθεί μια ομάδα στην οποία θα μπορούσαν όλοι να κάνουν ακριβώς αυτό. Να ποστάρουν βινύλια, να ανακαλύπτουν νέες/παλιές κυκλοφορίες και να γίνεται κουβέντα. Μια online μουσική παρέα δηλαδή, με πρωταγωνιστή τις μουσικές που συνοδεύουν τον ελεύθερο μας χρόνο.
Το Υπόγειο: Αυτή τη στιγμή η ομάδα έχει πάνω από 1000 εγγεγραμμένους και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Περίμενες αυτή την ανταπόκριση;
Είναι η αλήθεια πως έγιναν όλα πολύ γρήγορα. Όταν στήθηκε το group, δεν περίμενα σε καμία περίπτωση τέτοια ανταπόκριση. Αν φανταστείς πως αρχικά κάλεσα μόλις 50-100 άτομα, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια (ή spam σε τοίχους) ο αριθμός των μελών αυξήθηκε κατά πολύ μέσα σε μόλις τρεις μήνες. Φίλοι κάλεσαν φίλους, οι οποίοι με τη σειρά τους έφεραν νέο κόσμο στο group. Η ουσία όμως είναι (πέρα από τα καθημερινά νέα μέλη), πως το wepostvinyl. έχει κατά μέσο όρο 80/90 αναρτήσεις την ημέρα και εκατοντάδες σχόλια. Και αυτό είναι και το πιό εντυπωσιακό κομμάτι. Ίσως να "βοήθησε" και η καραντίνα σ' αυτό.
Το Υπόγειο: Πέρα όμως από τον μεγάλο αυτό νούμερο, αυτό που εντυπωσιάζει και μπορώ να διαβεβαιώσω και προσωπικά σαν μέλος της ομάδας, είναι το υψηλό επίπεδο των χρηστών. Υπάρχει έντονος αλληλοσεβασμός και μηδενικές “ιντερνετικές κοκορομαχίες”. Ως δημιουργός και διαχειριστής της ομάδας, έχεις κάποιο τρόπο που τσεκάρεις και φιλτράρεις τα μέλη;
Νομίζω πως όταν κάποιοι μοιράζονται την ίδια αγάπη, δεν υπάρχει χώρος για κοκορομαχίες. Κάθε δισκάκι - ανεξαρτήτου είδους μουσικής- αποκτά αυτομάτως την ιδιαίτερη αξία του από τη στιγμή που κάποιος θα μπει σε ένα δισκάδικο και θα δώσει τα χρήματα του για να το αποκτήσει. Ίσως αυτός να είναι και ένας απ' τους λόγους που υπάρχει ένας αμοιβαίος σεβασμός στην παρέα μας. Παρ' όλα αυτά, τσεκάρω συχνά-πυκνά την ροή των posts για τυχόν παράξενες συμπεριφορές. Είναι αλήθεια πως εμπιστεύομαι πλήρως τα μέλη του group καθώς και τα κριτήρια τους στην επιλογή των καλεσμένων τους στην ομάδα. Ο καθένας στο wepostvinyl. είναι ελεύθερος να προσκαλέσει όποιον θέλει. Για αυτά τα νέα μέλη, ένα είδος φίλτρου υπάρχει ως επιλογή του διαχειριστή, μα δεν του δίνω ιδιαίτερη σημασία...
Το Υπόγειο: Η δική σου αγάπη για το βινύλιο πως προέκυψε; Είσαι διαχρονικός ακροατής βινυλίου ή αυτή την αγάπη την ανακάλυψες στη πορεία;
Η δική μου ιστορία με το βινύλιο ξεκίνησε κάπου στα μέσα των 90's. Την εποχή του σαλονάτου hi-fi στερεοφωνικού, το ξεχασμένο (απ' τα 80's στο πατάρι) φορητό πικάπ του πατέρα μου, ήταν η μοναδική λύση που μου επέτρεπε να ακούω μόνος μουσική στο εφηβικό μου δωμάτιο. Ο ήχος του ήταν χάλια, μα λάτρεψα τη συνήθεια. Αν και ήταν πάντα η πρώτη μου επιλογή, την περίοδο που ήταν δύσκολο να βρεις νέες κυκλοφορίες σε μορφή βινυλίου ακολούθησα και εγώ για αρκετό καιρό τον δρόμο των cd. Το σημαντικό εξάλλου ήταν πάντα η μουσική.
Το Υπόγειο: Τι σημαίνει για σένα γενικότερα το βινύλιο και που νομίζεις ότι οφείλεται η φετιχιστική σχέση που έχουν πολλοί μουσικόφιλοι μαζί του;
Δύσκολη ερώτηση για να αποφύγεις κλισέ απαντήσεις. Κατά τη γνώμη μου, πέρα από την κάθε ψυχοθεραπεία που προσφέρει η αγορά ενός βινυλίου και η διαδικασία ακρόασης του, μια συνήθεια που κουβαλάς από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου δεν θα έπρεπε να χαρακτηρίζεται ως φετίχ. Λέξη, που ίσως να ταίριαζε καλύτερα στην καθημερινή -ψυχαναγκαστική σχεδόν- ανάγκη για νέες μουσικές. Αυτός ήταν και ένας από τους βασικούς λόγους της δημιουργίας το group. Προσωπικά, το βινύλιο είναι απλώς το αγαπημένο μου μέσο για να καλύψω αυτή μου την ανάγκη.
Το Υπόγειο: Κατά τη γνώμη μου η μεγάλη επιτυχία του wepostvinyl. είναι το γεγονός πως κυριολεκτικά εκπροσωπούνται όλα τα είδη μουσικής, χωρίς χαζούς ανταγωνισμούς ανάμεσα στα μέλη της ομάδας και με απλώς αγνή αγάπη και διάθεση μοιράσματος μουσικής. Για σένα ποιο είναι το πλέον θετικό που έχεις συναντήσει ως υπεύθυνος για αυτή την ομάδα; Τι σου έχει κάνει περισσότερο εντύπωση;
Ναι, σ΄ αυτό κομμάτι νομίζω πως το group έχει πετύχει το σκοπό του. Απευθύνεται σε όλους, και καλύπτει σχεδόν όλα τα γούστα. Αν κυριαρχούσε μόνο ένα είδος μουσικής, μάλλον θα ήταν βαρετό. Κατά τη γνώμη μου, το πιο εντυπωσιακό κομμάτι του wepostvinyl. είναι πως η καθημερινή συμμετοχή του κάθε μέλους δεν σταματάει μόνο με μια δημοσίευση απο την προσωπική του συλλογή. "Ψάχνεται" με τις μουσικές που κοινοποιούνται, κάνει ερωτήσεις, δίνει πληροφορίες, σχολιάζει (ακόμη και παλαιότερα posts!), δημιουργεί νέες παρέες και βρίσκει παλιούς φίλους. Ακόμη και ο τρόπος που στήνει και φωτογραφίζει κάποιος τα δισκάκια του, έχει ενδιαφέρον...
Το Υπόγειο: Έχεις διακρίνει κάποιο είδος μουσικής να εκπροσωπείται λίγο παραπάνω; Επίσης ποιες είναι πάνω - κάτω οι ηλικίες των μελών. Εκπροσωπούνται όλες οι γενιές; Θα είναι πολύ ενθαρρυντικό αν συμμετέχουν ενεργά στην ομάδα και νέα παιδιά που σίγουρα δεν έχουν μεγαλώσει με το βινύλιο...
Νομίζω πως καθημερινά κυκλοφορούν τα πάντα. Pop, indie - rock, kraut, jazz, metal, post-rock, ηλεκτρονικά, experimental και πολλά (μα πάρα πολλά) μυστήρια πραγματάκια που δεν γνώριζες καν την ύπαρξη τους. Αυτή η παράξενα όμορφη συνύπαρξη είναι που κάνει το wepostvinyl. να έχει τόσο ενδιαφέρον. Αν και ο πυρήνας του group μάλλον είναι οι 35-45ηδες, υπάρχει και νεότερος ηλικιακά κόσμος, που παρά το γεγονός οτι δεν "ποστάρει" συχνά, παρατηρεί, αντιδράει, κρατάει σημειώσεις.
Το Υπόγειο: Βλέπουμε πως συχνά – πυκνά ορίζεις θεματικές για τα post που γίνονται, Πχ αγαπημένα ντεμπούτα, πρώτο άλμπουμ που αγοράσατε κλπ. Ποια είναι η ανταπόκριση σε αυτές και με ποιο σκεπτικό τις επιλέγεις;
Οι θεματικές προκύπτουν κυρίως από την ροή των posts και τα σχόλια των μελών του group. Δεν είναι λίγες οι φορές που ένα post ξεκινά μια σειρά δημοσιεύσεων. Το ένα "σκουντάει" το επόμενο, και πάει μόνο του. Αν και προτιμώ τον αυθορμητισμό, οι concept μέρες (συνήθως Δευτέρες) είναι μια αφορμή για να σκαλίσουμε λίγο παραπάνω τις δισκοθήκες μας και να κουβεντιάσουμε τις ιστορίες μας γύρω απο αυτά τα albums. Βέβαια, αυτό δεν είναι και ο κανόνας. Ακόμη και στις θεματικές μέρες ο καθένας μπορεί να κοινοποιήσει ότι θέλει. Πέρα από τις one/off θεματικές Δευτέρες που πάνε μια χαρά, εξαιρετική είναι και η ανταπόκριση στις (σταθερές πια) λοκαλism Τρίτες, όπου και μοιραζόμαστε "δικές μας" μουσικές. Είναι νομίζω ένας πολύ όμορφος τρόπος να στηρίξουμε/ανακαλύψουμε την εγχώρια σκηνή.
Το Υπόγειο: Πως σκέφτεσαι την εξέλιξη του wepostvinyl άμεσα αλλά και μακροπρόθεσμα; Έχεις κάποια πράγματα στο μυαλό σου για το πως θα προχωρήσει αυτή η όμορφη ιδέα και ομάδα;
Είναι αρκετά νωρίς για να υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο πλάνο. Αυτό που έχει σημασία για την ώρα, είναι να μη χάσει το group την ταυτότητα και την ζωντάνια του. Το μοναδικό που μπορώ να σκεφτώ είναι πως θα είχε ενδιαφέρον να μαζευτούμε σε ένα μπαρ (όταν επιτέλους ανοίξουν) να γνωριστούμε και να τα πούμε από κοντά, αφού πρώτα προηγηθεί μια εβδομαδιαία θεματική με μουσικές για party animals. Θα μαζέψουμε σιγά-σιγά όλες αυτές τις μουσικές (σε mp3 εννοείται, μη κάνουμε και τρέλες!), θα μπουν δυο-τρία μέλη του group που έχουν ιδέα από Djing να κάνουν κουμάντο, και θα κάνουμε την πλάκα μας. Κάτι τέτοιο. Πραγματικά δεν έχω μια πιο σοβαρή απάντηση πάνω σε αυτό.
Το Υπόγειο: Πάνο σε ευχαριστούμε πολύ που επισκέφτηκες το Υπόγειο μας και καλή συνέχεια σε αυτή την υπέροχη προσπάθεια! Για το τέλος και επειδή εδώ διαχρονικά λατρεύουμε τις λίστες, δεν θα “γλυτώσεις” να μας αναφέρεις τα 5 αγαπημένα βινύλια που αράζουν στην δισκοθήκη σου!
Σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση! Πάλι δύσκολη ερώτηση. Θα αναφέρω πέντε από αυτά που αγόρασα πιτσιρικάς, και εξακολουθώ να τ' ακούω ακόμη. Λοιπόν...
Beastie Boys - Check Your Head: Απ' τα πρώτα album που αγόρασα. Δε το βαριέμαι με τίποτα.
Sonic Youth - Sister: Ο καθένας έχει μάλλον και διαφορετικό αγαπημένο δίσκο απο αυτή την μπάντα. Το Sister είναι το δικό μου κόλλημα.
Chokebore - A Taste For Bitters: το κρυφό διαμαντάκι της Noise Amphetamine Records.
Fugazi - Repeater: Σπουδαίος δίσκος, ακόμη πιο σπουδαία μπάντα.
Butthole Surfers - Independent Worm Saloon: Αν και γενικά η δισκογραφία τους έχει συχνά την τιμητική της στα ηχεία μου, αυτό το album έχει παίξει λίγο παραπάνω απ' τα υπόλοιπα.
