To ypogeio.gr

Σπύρος Γραμμένος


 

Με αφορμή τις εμφανίσεις του αγαπητού Σπύρου Γραμμένου στον Σταυρό Του Νότου, 5 βραδιές υπό το τίτλο "5 Valentine’s dayz", είχαμε μια μικρή κουβέντα μετά τις δύο πρώτες εμφανίσεις του. Αν μου λέγατε ποιά λέξη μου έρχεται πρώτη στο μυαλό όταν ακούω το όνομα του, είναι "τροβαδούρος", χωρίς να μπορώ να το εξηγήσω. Ο Σπύρος Γραμμένος έχει το δικό του στυλ, τον θυμάμαι από ένα βράδυ πριν χρόνια, που τον είχα πετύχει στα καμαρίνια του Φοίβου να λέει τα δικά του, ακόμα αυτά λέει και τα λέει σωστά. Έχει άποψη, και ευτυχώς δε φοβάται να την πει. Μέσα από την συνέντευξή μας έμαθα ότι του αρέσουν τα υπόγεια, έμαθα το όνομα και την κεντρική ιδέα των διηγημάτων του, σε τι φάση βρίσκεται ο νέος δίσκος του και άλλα πολλά που μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω... 


 

Το Υπόγειο: Καλησπέρα Σπύρο, καλώς ήρθες στο Υπόγειο, αυτή την εποχή σε πετυχαίνουμε να έχεις παραστάσεις στο Σταυρό Του Νότου. Οι δύο πρώτες πέρασαν και μένουν άλλες τρεις. Τι να περιμένει κάποιος όταν έρθει;

Γεια σου Υπόγειο, αγαπημένο μου μέρος.

Τα Ρετιρέ και τα Υπόγεια είναι τα αγαπημένα μου μέρη.

Εκεί έχω ζήσει σχεδόν όλη μου την ζωή.

Σε Υπόγεια, ρετιρέ και ταράτσες.

Στα λέω όλα αυτά, για να ξέρεις πως όσο θα μιλάμε, θα αισθάνομαι πολύ άνετα.

Σαν το σπίτι μου.

Κάπως έτσι νιώθω συνήθως και στους χώρους που παίζω.

Τουλάχιστον το προσπαθώ.

Στον Σταυρό του Νότου το νιώθω και στις τρεις σκηνές του.

Αφού μονολόγησα και είπα τα δικά μου, να σου πω πως όποιος θα έρθει να δει τις επόμενες τρεις παραστάσεις, να μην περιμένει τίποτα. Να έρθει χαρούμενος και με ωραία διάθεση. Αν δεν μπορεί να έρθει έτσι, ας έρθει ανοιχτός στο να μας αφήσει να του την φτιάξουμε εμείς. Σε εμάς συνέβη αυτό. Ξεκινήσαμε με ένα άγχος και μια αγωνία, αλλά από τις δυο πρώτες παραστάσεις φύγαμε πολύ χαρούμενοι. Βασικά συνέβη και στους φίλους που ήρθαν να μας χαιρετήσουν στο τέλος, αλλά και σε όσους μα στείλαν τα μηνύματά τους.
 

Το Υπόγειο: Θέλεις να μας δώσεις ένα στοιχείο για το ποιοι μπορεί να ανέβουν στην σκηνή στις επόμενες παραστάσεις;
Έχω υπογράψει ένα συμβόλαιο και δεν μου επιτρέπεται να μιλήσω, αλλά μπορεί να δείτε διάφορα στις παραστάσεις μας. Μπορεί να ανέβει στην σκηνή η Νατάσα Μποφίλιου, μπορεί η Mariannah Grindr, o Δημήτρης Χριστοφορίδης, η Μιρέλα Πάχου, ακόμα και η Μυρτώ Φασουλάκη για να πούμε το “Vegan”. Μπορεί να ανέβουν αυτοί, μπορεί και άλλοι που δεν θα το περιμένουμε ούτε εμείς. Είναι ζωντανό το πρόγραμμα και πολύ άγριο, όποτε μας είναι δύσκολο να το τιθασεύσουμε.
 

Το Υπόγειο: Διάβασα ότι πλησιάζει η κυκλοφορία του νέου σου δίσκου και ταυτόχρονα ενός βιβλίου με διηγήματα. Πότε θα βγούν; Αν θες πες μας λίγα λόγια και για τα δυο, δε σου κρύβω ότι μου έχουν κεντρίσει πολύ το ενδιαφέρον τα διηγήματα.
Ο δίσκος προσπαθεί να βγει από το στούντιο εδώ και δύο χρόνια. Δεν ξέρω γιατί, αλλά πάντα αυτό μου συμβαίνει. Είναι έτοιμος. Τώρα τσακώνομαι μαζί του για το ποια τραγούδια από όσα γράψαμε θα τον αφήσω να συμπεριλάβει μέσα του. Όταν αργεί να κυκλοφορήσει μια δουλειά, είναι πολύ περίεργο. Έρχεσαι πολύ κοντά της, την βλέπεις από πολλές πλευρές και αρχίζεις να αλλάζεις γνώμη για διάφορα πράγματα. Αρχίζεις να τα σκαλίζεις, να τα πειράζεις και στο τέλος να πετάς τα μισά.

Τα διηγήματα απ’ την άλλη, είναι μικρές ιστορίες ενός τύπου, του Χόρχε. Είναι Έλληνας, έχει μεγαλώσει σε ένα χωριό στην Ελλάδα, κοντεύει πλέον τα σαράντα και προσπαθεί να καταλάβει το πώς σκέφτεται ο κόσμος, γιατί αυτός σκέφτεται διαφορετικά και ποιο είναι το νόημα της ζωής. Λέω πως τα διηγήματα και τα τραγούδια θα κυκλοφορήσουν μαζί, σε μια συσκευασία. Τώρα, αν αυτά τα δύο συνδέονται με κάποιον τρόπο, το αφήνουμε σε αυτούς που θα τα διαβάσουν - ακούσουν.
 

Το Υπόγειο: Πριν από ένα μήνα κυκλοφόρησε το τραγούδι “Βίγκαν” της Βαγγελιώς Φασουλάκη σε δικούς σου στίχους; Είσαι vegan; Ποια είναι η γνώμη σου γενικότερα για γενικότερα πάνω στο θέμα, σε αρκέτες παρέες που έχει τύχει να μιλήσουμε για αυτό το θέμα, διακρίνω μια πολεμική εκατέρωθεν γι'αυτό σε ρωτάω.
Έχω περάσει διαστήματα να μην τρώω καθόλου κρέας. Φυσικά και το τραγούδι το έγραψα σε φάση που δεν έτρωγα. Δεν έχω μπει ποτέ στην διαδικασία να πειράξω κάποιον για αυτές τις επιλογές του. Ο καπιταλισμός βλέπει μόνο κέρδος.

Ζώα, άνθρωποι και γενικά ότι μπορεί να φέρει κέρδος, το ξεζουμίζει. Δεν υπάρχουν ευαισθησίες. Γενικά στον καπιταλισμό η ζωή, δεν έχει αξία. Ταΐζει κάτι μόνο και μόνο για να το εκμεταλλευτεί.
 

To Υπόγειο: Καλλιτεχνικά, κινείσαι ανάμεσα σε πολλές μορφές τέχνης, μουσική-θέατρο-κείμενα, είναι κάποιο που νιώθεις πιο ελεύθερος, που σου αρέσει λίγο παραπάνω;
Μου αρέσει να γράφω. Όλα όσα ανέφερες. Μου αρέσει να γράφω και να φεύγουν από μένα. Μου αρέσει πολύ να γράφω, αλλά τελευταία μου αρέσει και να σβήνω που είναι πολύ σημαντικό μέρος της δημιουργίας και άργησα να το δεχτώ. Η κάθε διαδικασία έχει την χάρη της. Η αγαπημένη μου στιγμή όμως, είναι όταν αυτά παρουσιάζονται. Αν είναι κάτι που μπορώ να το παρουσιάσω εγώ, είμαι ακόμα πιο χαρούμενος.
 

Το Υπόγειο: Πιστεύεις ότι η μουσική βιομηχανία στην Ελλάδα, δουλεύει σωστά και δίνει την δυνατότητα σε νέους καλλιτέχνες να προωθήσουν τη δουλειά τους; Που νομίζεις ότι χωλαίνει όλο το σύστημα;

Άπαπα τι κακή ερώτηση. Τι προβοκατόρικη ερώτηση.

Θα απαντήσω όμως.

Τον δίσκο που βγάζω τώρα, τον βγάζω μόνος μου.

 

Το Υπόγειο: Ποιές ήταν οι βασικές σου μουσικές επιρροές καθώς μεγάλωνες;
Από μικρός άκουγα πολύ τους τύπους που γράφαν σκωπτικά τραγούδια. Περιγραφικά. Μου άρεσε πολύ ο Λουκιανός, ο Λογό, ο Μηλιώκας, ο Γιοκαρίνης, ο Λάκης Παπαδόπουλος, ο Πανούσης που περίμενες τόση ώρα να το πω, ο Βασίλης Νικολαΐδης. Άκουσα όμως και πολύ Τρύπες, Λευκή Συμφωνία, Panx Romana, Nirvana, GnR.

 

Το Υπόγειο: Τον περασμένο χρόνο, λίγο πριν γίνεις 40 χρονών, κυκλοφόρησες το πολύ ωραίο “Ενενηντάρα TDK”, νοσταλγία για τα χρόνια που πέρασαν; Εγώ πάντως όταν το άκουσα ένιωσα έναν τσιμεντόλιθο να προσγειώνεται στο στήθος μου.
Ήταν ένα τραγούδι για την εφηβεία μου. Μεγάλωσα μέσα σε όλο αυτό, έχω χιλιάδες ιστορίες με κασέτες, χιλιάδες ιστορίες σε κασέτες και ένιωθα την ανάγκη να τις γράψω κάπου, για να μην τις ξεχάσω ή για να τις θυμίσω σε αυτούς που τις ξέχασαν. Και γιατί όχι, να τις μάθουν και οι νεότεροι. Μεγαλώσαμε με τα walkman στ’ αυτιά, με εκείνα τα ακουστικά με το έλασμα που πιανότανε τα μαλλιά και είχανε πορτοκαλί κακό μαξιλαράκι. Με τις κασέτες που αντιγράφαμε τα αγαπημένα μας τραγούδια και τα ακούγαμε μέχρι να λιώσουν, να κοπούνε οι ταινίες τους και να τις κολλήσουμε με κλεμμένο μανό για τα νύχια από τις μανάδες μας. που έπιανε το κασετόφωνο την ταινία, την τραβάγαμε σιγά - σιγά και μετά την μαζεύαμε με προσοχή, με στιλό. Με τα τζιν με τις κονκάρδες μας, τις αφίσες στον τοίχο που μπορεί να μην είχαν καμία σχέση με μας πχ έναν τύπο με μια μηχανή να κάνει ένα άλμα ενώ ήμασταν δώδεκα χρονών. Αυτή είναι η TDK για μένα. Ο καθένας, έχει τις δικές του τρελές ιστορίες από εκείνη την εποχή.
 


 

 

Το Υπόγειο: Είναι η κοινωνια και η “επικαιρότητα” μια βασική πηγή έμπνευσης για σένα; Αυτό καταλαβαίνω ακούγοντας αρκετά τραγούδια σου, με αγαπημένα τα “Αγίου Βαλεντίνου”, “Τύπος Αθλητικός” και “Φίλοι”
Είναι η καθημερινότητα. Συνήθως γράφω περιγραφικά. Κάτι που έζησα ή που μου διηγήθηκαν. Μου είναι λίγο περίεργο να γράψω τραγούδια τραγουδένια. Απ’ αυτά που έχουν κάτι το ποιητικό. Απ’ αυτά τα όμορφα, που μπορεί και να μην καταλαβαίνεις τι λένε ακριβώς και μπορείς να τα ακούς και να σου κάνουν παρέα χωρίς να σε ενοχλούν. Τέτοια σπάνια μπορεί να γράψω. Τέτοια ακούω.
 

Το Υπόγειο: Ρίχνοντας μια ματιά στο τοίχο σου στο facebook, αντιλαμβάνομαι ότι παίρνεις θέση σε αρκετά ζητήματα κατά καιρούς, σου την έχουν “πέσει” ποτέ για αυτά που πιστεύεις και δε φοβάσαι να πεις;
Όταν έχω γνώμη, την λέω. Όχι πάντα, αλλά όταν νιώθω την ανάγκη. Πολλές φορές υπάρχουν άσχημες αντιδράσεις, αλλά το χειρότερο είναι, όταν αυτές οι αντιδράσεις, είναι από άτομα που δεν το περιμένεις. Μια μεγάλη κουβέντα, είναι το μήπως στα social media βγάζουμε τον πραγματικό μας εαυτό; Έχω διαβάσει αίσχη από άτομα που δεν το περίμενα ποτέ. Από ανθρώπους που στην πραγματική ζωή τα λέγαμε και συμφωνούσαμε. Εκεί έρχεται η κουβέντα στο, μήπως όταν έχουμε τον άλλον απέναντι λέμε τα πράγματα λίγο πιο όμορφα και στα social βγάζουμε έναν αφιλτράριστο εαυτό.
 

Το Υπόγειο: Τελευταία ερώτηση, στο Υπόγειο έχουμε μια εμμονή με τις λίστες, οπότε θα θέλαμε να μας πεις το τοπ 10 σου με τραγούδια ή άλμπουμ από την δεκαετία που πέρασε.
Πολύ ωραία ερώτηση, αλλά είμαι τύπος που αν δεν περάσουν δέκα χρόνια, δεν μπορώ να βγάλω top 10.

 

Το Υπόγειο: Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το χρόνο σου και πρέπει να σου πω ότι ειλικρινά όταν πρωτοβγήκε το “Τύπος Αθλητικός” ταυτίστικα σε ακραίο βαθμό με το κομμάτι, το λάτρεψα.
Εγώ ευχαριστώ για τις τόσο όμορφες και ολοκληρωμένες ερωτήσεις. Συγγνώμη που δεν απάντησα σε κάποιες. Δεν έχει να κάνει με τις ερωτήσεις σου, αλλά με τις απαντήσεις μου.


 

Σχετικα Αρθρα
ypogeio.gr
Diesel Cindy
A Video Interview
by Ophelia.D.
(19/03/2024)
ypogeio.gr
Radio Sect
(23/01/2024)
ypogeio.gr
Pan Pan
Παναγιώτης Πανταζής
(15/07/2020)
ypogeio.gr
Jimmy Knows
(23/05/2020)
Χρησιμοποιούμε cookies μόνο για στατιστικούς λόγους (google analytics). Δεν συλλέγουμε κανένα προσωπικό δεδομένο.
ΕΝΤΑΞΕΙ