Συνέντευξη με τον Άνθρωπο
που Θέλησε να Καταστρέψει
τον Κόσμο
photo by Eftychia Vlachou
Θα Καταστρέψω τον Κόσμο
Δύο χρόνια έπειτα απ’ όταν το Παιδί Τραύμα μας μύησε στις "Μυστικές Χορευτικές Κινήσεις", που αποτέλεσαν έναν από τους πιο ενδιαφέροντες και σημαντικούς δίσκους εκείνης της χρονιάς (2018), ο μυστηριώδης Αθηναίος singer/songwriter επιστρέφει με την sophomore κυκλοφορία του. Ονομάζεται “Θα Καταστρέψω τον Κόσμο” και κυκλοφορεί από τις 21/9 από την Inner Ear Records. Στο πλάι του, στην παραγωγή, στη μίξη και στα όργανα, είναι και πάλι ο Κτίρια τη Νύχτα, ενώ στα γυναικεία φωνητικά συναντάμε και ακούμε την αιθέρια Μαρία Σαχπασίδη (Sophie Lies).
Πρόκειται για ένα concept album, βασισμένο στην ιστορία ενός “ανθρώπου κακού”, ενός ανθρώπου που στα μέσα της δεκαετίας του 90 προέβη σε μια σειρά από αποτρόπαια εγκλήματα, ενός ανθρώπου που θέλησε να καταστρέψει τον κόσμο. Το Παιδί Τραύμα βυθίζεται στο κείμενο της απολογίας τούτου του ανθρώπου και ενσωματώνει αυτούσια κομμάτια της στα 10 τραγούδια του δίσκου. Μία εκ προοιμίου ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη ιδέα, η οποία όμως θα έκρυβε μεγάλο ρίσκο, όλο το μυστικό -σε όλες τις ιδέες αυτού του κόσμου- είναι η πράξη, η υλοποίηση. Στην περίπτωση του “Θα Καταστρέψω τον Κόσμο”, πάντως, η υλοποίηση είναι σχεδόν αψεγάδιαστη.
Τα λόγια είναι κοφτερά, ακροβατώντας την ίδια στιγμή ανάμεσα στον κυνισμό και στην ψυχρότητα ενός “ανθρώπου κακού” και στην τρυφερότητα και στην ευάλωτη πλευρά που συνυπάρχει στα ψυχικά τοιχώματα του ιδίου πλάσματος - και είναι εντέλει τούτη η μάχη μια σφοδρή σύγκρουση, που -προφανώς σε μικρότερη και πιο “φυσιολογική” κλίμακα- όλοι μας αντιμετωπίζουμε. Ναι, τα λόγια είναι κοφτερά, άλλοτε παγωμένα και άλλοτε ζεστά σαν χάδι. Ρέουν αρμονικά πάνω σε στρωτές μελωδίες, ντυμένες ευρηματικά από τον αστείρευτο εγκέφαλο του Κτίρια τη Νύχτα. Ποπ/ροκ καλοφτιαγμένες φόρμες που κοιτάζουν πίσω στα ένδοξα 90’s, συγχρόνως όμως χαράζουν ολόφρεσκια και πρωτότυπα ηχητικά μονοπάτια στο σήμερα.
Το “Θα Καταστρέψω τον Κόσμο” πλέκει με σχολαστικότητα και έμπνευση τον συμπαγή ιστό του, από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό του. Καταφέρνει να εξιστορήσει με ακρίβεια και βάθος όσα συνέβησαν μιαν αποφράδα μέρα της δεκαετίας του 90. Είναι ένα περιπετειώδες και (αυτο)ψυχαναλυτικό δημιούργημα που πραγματεύεται με ειλικρίνεια και αξιοζήλευτη ευκρίνεια τη μυστηριώδη ανθρώπινη φύση στις πιο σκοτεινές της εκφάνσεις, χωρίς όμως να ακούγεται “βαρύ κι ασήκωτο”, χωρίς να είναι επιτηδευμένο και αχρείαστα πυκνό. Τουναντίον.
Ένας πολύ πολύ καλός δίσκος, ένα ακόμα πολύ ενδιαφέρον δισκογράφημα από το Παιδί Τραύμα, που με την παρούσα κυκλοφορία αποδεικνύει πως “ήρθε για να μείνει” και πως οι “Μυστικές Χορευτικές Κινήσεις” δεν ήταν ένα one-off διαμαντάκι, ένα πυροτέχνημα που χάθηκε στον Αθηναϊκό ουρανό.
Με αφορμή την κυκλοφορία του “Θα Καταστρέψω τον Κόσμο”, το Υπόγειο βρήκε τον Άνθρωπο Κακό. Τον βρήκε στις φυλακές Κορυδαλλού, όπου κι εκτίει εδώ και χρόνια την ισόβια ποινή του. Επιστρατεύοντας τον τολμηρό συντάκτη μας Νίκο Μιχαλίτση, εξασφαλίσαμε μια αποκλειστική συνέντευξη με τον άνθρωπο που με τις αποτρόπαιες πράξεις του πίσω στη δεκαετία του 90 συντάραξε συθέμελα την ελληνική πραγματικότητα...
Με τον Ανθρωπο Κακό...
Στη διαδρομή προς τον Κορυδαλλο είχα αγωνία, είχε σφίξει το στομάχι μου και με είχε πιάσει ύστερα από χρόνια η Γαστροοισοφαγική μου Παλινδρόμηση, το περίφημο ψυχοσωματικό μου ΓΟΠ. Μου ρχοταν εμετός και συχνά-πυκνά μηχανικά έπινα μικρές γουλιές νερό από το μπουκαλάκι που κρατούσα σφιχτά στα χέρια μου. Και είχα και πολύ θυμό. Με τον αρχισυντάκτη που μου είχε ανάθεσει πριν μια βδομάδα τη συνέντευξη, τη συνέντευξη με τον «άνθρωπο κακό»... Άλλοι στη θέση μου θα πέταγαν τη σκούφια τους, «παράσημο θα ραψεις παλιοκωλοφαρδε!», μου φώναξε ο Σταύρος απ το απέναντι γραφείο όταν μού ανακοινώθηκε η “επικίνδυνη αποστολή”. Εγώ, όμως δεν γούσταρα μία, εγώ ήθελα να γράφω για μουσική κι αθλητικά... Και το ξερε εξαρχής ο αρχισυντάκτης, αλλά φαίνεται πως οι ημιτελεις σπουδες μου στην ψυχολογία έπαιξαν το ρόλο τους στην απόφασή του.
Εκεί, κατά τη διάρκεια των σπουδών μου στο Λονδίνο τη δεκαετία του 90, με είχαν βρει τα γεγονότα. Ενας «ψυχικά ασταθής κι επικίνδυνος» τύπος λέει έβαλε βόμβες σε παιδικές χαρές, πέταξε υδροκυάνιο στο νερό του Μαραθωνα κι ύστερα έπνιξε το κορίτσι του. Ένας “τρελός” θέλησε να καταστρέψει τον κόσμο. Σοκ. Με θυμάμαι να παίρνω τηλέφωνα τους γονείς μου και τους φίλους μου στην Αθήνα και να τους ρωτάω αν ήπιαν νερό. Και ήταν η πιο χαζή ερώτηση που έχω κάνει ποτε.
Έφτασα στις φυλακές νωρίς το πρωί, οι αστυνομικοί με σταμάτησαν σε κάτι στενές πόρτες όπως στις ταινιες να με ελέγξουν. «Ονομάζομαι Μιχαλιτσης Νικόλαος, εργάζομαι στο διαδικτυακό μουσικό περιοδικό «Υπόγειο» και εχει κανονιστεί μια συνέντευξη με τον «Άνθρωπο Κακό». Γέλασαν κάπως ειρωνικά, κράτησαν την ταυτότητά μου και με άφησαν να περάσω. Διέσχισα κάτι σκοτεινούς αλλά πεντακάθαρους -μύριζαν χλωρίνη- διαδρόμους και σε ένα άσπρο γυαλιστερό τραπέζι συνάντησα τον άνθρωπο μου. Ήρεμος, σχεδόν εύθυμος, μου έγνεψε και πήρα θέση απέναντι του. Δυο αστυνομικοί μας παρακολουθούσαν διακριτικά από απόσταση.
- Καλημέρα.
- Καλημέρα. Σε ακούω. Έχω 15 λεπτά.
Το ΓΟΠ μου ξεκίνησε πάρτυ και λίγο έλειψε να ξεράσω στο άσπρο τραπέζι. Ξεροκατάπια, ήπια μια γουλιά απ’ το νερό μου και έβγαλα τα χαρτιά μου. Εκεινος επνιξε ένα χαιρέκακο γέλιο και με κοίταξε βαθιά στα ματια. Πήρα μια βαθιά ανάσα.
Τι θυμάστε από εκείνη τη μέρα;
Λίγα πράγματα, ό,τι είχα να πω το είπα στο δικαστήριο. Είχα θολώσει και δεν μπορούσα να ελέγξω το μυαλό μου.
Γιατί; Για ποιο λόγο έγιναν όλα αυτά;
Σου είπα, δεν είχα κανέναν έλεγχο, ήταν σα να μην ήμουν εγώ. Σα να μπήκε κάτι στο μυαλό μου. Δυστυχώς το δικαστήριο δεν μου το αναγνώρισε ως ελαφρυντικό.
Ποια ήταν αυτή η κοπέλα; Πως τη γνωρίσατε και γιατί φτάσατε σε αυτά τα όρια;
Αυτό δε σε αφορά.
Διαβάζω και συναντώ στην απολογία σας - σε διαφορα σημεία - την εμμονή σας με την κτητικότητα. Πως αυτό το κορίτσι το θέλατε δικό σας, μόνο δικό σας. Δεν είναι αυτό άδικο και δυσβάσταχτο, και για σας και για το κορίτσι, και για τον κτήτη και για το υποτιθέμενο κτήμα; Και είναι κάτι που παρατηρείται -σε έναν πιο φυσιολογικό, ας το πούμε έτσι, βαθμό- σε πολλές ανθρώπινες σχέσεις, όχι μόνο ερωτικές.
Τι εννοείς άδικο; Από πότε υπάρχουν άδικα συναισθήματα; Αυτά που νιώθουμε τα νιώθουμε για κάποιον λόγο, σε κάτι μας εξυπηρετούν. Έτσι κι εγώ έδρασα σύμφωνα με αυτό που ένιωθα. Δυσβάσταχτο για μένα ήταν μόνο να τη χάσω. Και την έχασα.
Είχατε δεύτερες σκέψεις κατά τη διάρκεια των όσων κάνατε; Σκεφτήκατε ποτέ «τι κάνω; Πρέπει να σταματήσω;». Ποια είναι η λεπτή γραμμή που χωρίζει τις κακές σκέψεις από το να γίνουν πράξεις;
Δεν υπήρξε καμία λεπτή γραμμή. Ήταν σα να μην είχα καμία επιλογή. Όταν σε κυριεύει αυτό το πράγμα, γίνεσαι εσύ, δε σκέφτεσαι τίποτε άλλο.
Τώρα; Σχεδόν 30 χρόνια μετά - μετανιώνετε για τις πράξεις σας;
Ναι. Μετανιώνω. Μου λείπει πολύ.
Αποδέχεστε τον χαρακτηρισμό/προσωνύμιο που ο ίδιος πρώτη φορά δώσατε στον εαυτό σας και υιοθέτησε αργότερα και ο τύπος και ο κόσμος; Είστε Άνθρωπος Κακός;
Φυσικά, αυτό που έκανα ήταν αποτρόπαιο.
Είχατε δείγματα και παραδείγματα τούτης της κακίας και πριν την απόφραδα μέρα;
Καθημερινά. Ζήλευα, ήμουν αλαζόνας, χειριστικός και πολλά άλλα. Απλά ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα εξελιχθεί έτσι.
Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια; Που εντοπίζετε τη ρίζα της κακιάς πλευράς του εαυτού σας;
Για συνέντευξη ήρθες ή για ψυχανάλυση;
Ποιος ήταν ο μεγαλύτερός σας φόβος; Πώς βιώνατε την εγκατάλειψη και την απόρριψη;
Όποια απόρριψη κι αν έζησα ήταν ασυνείδητη. Τότε δεν τη βίωνα ως τέτοια. Ίσα ίσα πάντα με είχαν στο όπα-όπα. Και δες με τώρα, σ’ ένα κελί για τόσα χρόνια. Δεν είναι ειρωνικό;
Θεωρείτε και αποδέχεστε τη θεώρηση πως ο κόσμος όλος κρύβει μέσα του μοχθηρία, πως στο ανθρώπινο ειδος γενικότερα κατοικουν ισόποσα η αγάπη και η καλοσύνη από τη μια και το μίσος και η κακία από την άλλη;
Δεν έχω ιδέα. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω όλες αυτές τι έννοιες. Μπορεί να υπάρχουν μπορεί και να τις κατασκευάζουμε. Το μόνο που ξέρω είναι ότι υπάρχει βία παντού. Μέσα μας, έξω μας, στο τρόπο που ζούμε και στον τρόπο που φερόμαστε. Στο τέλος, παντού θα επικρατήσει μόνο η βία. Όπως ακριβώς επικρατεί κι εδώ που είμαι κλεισμένος.
Ποια εσωτερική διαδικασία “αποφασίζει” τι θα επικρατήσει μέσα μας και θα μας οδηγήσει σε ανάλογες πράξεις/συμπεριφορές;
Δε ξέρω, αλλά μερικές φορές νομίζω πως οι γονείς μας έχουν «αποφασίσει» πολλά πράγματα για μας, πριν εμείς τα αποφασίσουμε.
Υπάρχει ελπίδα και φάρμακο για να επικρατήσει για πάντα το καλό; Τόσο για εσας προσωπικά όσο και για την ανθρωπότητα εν γενει;
Καμία ελπίδα απολύτως. Αλλά μπορούμε να πιστεύουμε ότι θα υπάρξει για να υποφέρουμε λιγότερο.
Τι σας έχει λείψει περισσότερο από την έξω ζωή;
Εκείνη. Mου λείπει μόνο εκείνη.
Γνωρίζετε πως ένας μουσικός -συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής- εκεί έξω έφτιαξε έναν ολόκληρο δίσκο με τα πεπραγμένα σας; Ποιο το σχόλιο σας;
Δεν έχω καμία επαφή με τον έξω κόσμο. Θέλω μόνο να μη σκέφτομαι. Ας κάνουν ότι θέλουν αρκεί να πούνε την αλήθεια.
Πώς θα θέλατε να τελειώσουμε αυτή τη συνέντευξη; Με ποια λόγια σας θα θέλατε να κλείσουμε;
Θα ήθελα να πω συγνώμη για όλα αυτά και να το εννοώ. Αλλά πολλές φορές δεν ξέρω αν πραγματικά εννοώ αυτά που λέω.
