The BitterSweet
Νικόλας Αλαβάνος
Με τον Νικόλα γνωριζόμαστε αρκετά χρόνια. Επαγγελματίας μουσικός, ήταν ο άνθρωπος που μου έδειξε τι πραγματικά είναι μουσική. Τον συνάντησα στα Εξάρχεια, στο ωδείο που εργάζεται, για τη συνέντευξη. Ο Νικόλας παράλληλα είναι το ιδρυτικό μέλος των Bittersweet μίας αθηναϊκής μπάντας που υπάρχει από το 2007 με ένα cd στον ενεργητικό της: Dancing In The Zoo (2012). Αυτό είναι το απόσταγμα της περιπετειώδους και ενδιαφέρουσας συζήτησής μας.
Το Υπόγειο: Από πότε ασχολείσαι με τη μουσική και πώς φτάνουμε στους BitterSweet;
Με τη μουσική ασχολούμαι από πολύ μικρός. Ξεκίνησα με πιάνο όταν ήμουν 12 για να κοντράρω την αδερφή μου, επειδή είμαι και ανταγωνιστικός τρομάρα μου [γέλια]. Κυρίως, βέβαια, άκουγα πολύ... Η σχέση μου με τη μουσική άρχισε κυρίως ως ακουστική σχέση και δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι θα παίξω μουσική. Άκουγα δίσκους, εκπομπές (τις γράφαμε σε κασέτα), έγραφα μουσικά άρθρα στην εφημερίδα της τάξης. Γενικά, είχα μια ψύχωση με τη μπάλα και τη μουσική, αλλά δεν ήξερα που θα κάτσει η μπίλια. Ξεκίνησα λοιπόν πιάνο χωρίς να ασχολούμαι πραγματικά, ώσπου τα ακούσματα μου και κυρίως οι Floyd και οι Zeppelin με οδήγησαν να πιάσω μία κιθάρα γύρω στα 16. Και άμεσα έκανα και τη πρώτη μου σχολική μπάντα. Έπειτα πέρασαν τα χρόνια και, όπως ο περισσότερος κόσμος στην Ελλάδα, άλλαξα 350 συγκροτήματα. Συμμετείχα στις μπάντες ως ένα ισότιμο μέλος. Λίγο πριν τους BitterSweet, είχα αποφασίσει ότι θέλω να κάνω κάτι δικό μου, οπότε έφτιαξα τους BitterSweet το 2007.
Το Υπόγειο: Νικόλα θα μπορούσες να μου κάνεις ένα χρονικό σας;
Οι BitterSweet δημιουργήθηκαν το 2007 με μόνο μέλος από τα τωρινά εμένα και μέχρι το 2012 άλλαζαν συνέχεια μέλη. Αρχικά, μπήκαν οι Κώστας Κοντονίκας και Δημήτρης Ρίγκος που είναι μέχρι και σήμερα στο γκρουπ. Το 2011 μπήκε ο Αντώνη Γκούφας. Γενικά, υπήρχαν πάρα πολλές ανακατατάξεις με κύριο κορμό τα τρία πέμπτα. Πολλοί μουσικοί βοήθησαν για να φτάσουμε στη τωρινή σύνθεση που είναι: Ο Δημήτρης στα drums, ο Αντώνης στην κιθάρα, ο Κώστας Μέξης στα πλήκτρα, ο Κώστας Κοντονίκας στο μπάσο και εγώ στην κιθάρα και στη φωνή.
Το Υπόγειο: Ποιες είναι λοιπόν οι βασικότερες επιρροές σου όταν γράφεις για τους BitterSweet;
Ακούω πάρα πολλά πράγματα και κάποιοι δεν συμφωνούν με αυτό το στυλ. Δεν μ’ αρέσει καθόλου το καλούπωμα, να ανήκω σε μία συγκεκριμένη κατηγορία. Υπάρχει ένα μεγάλο εύρος στα ακούσματά μου που μπορεί να ξεκινήσει από τους Smiths και να καταλήξει στον Χατζιδάκι. Αλλά οι μεγάλες μου αγάπες είναι τέσσερις: οι Beatles, οι Floyd, οι Radiohead και ο Cave. Πίσω από όλους αυτούς υπάρχουν ένα κάρο από γκρουπάρες, αλλά τελευταία δεν μ’ αρέσει να το ψάχνω πολύ πλέον, οπότε μένω σε αυτά τα τέσσερα. Φυσικά, το όνομα το έχουμε πάρει από τους Roxy Music. Αυτό που με ενδιέφερε πολύ ήταν να εισάγω είδη τα οποία δεν είχαν πολυπαιχτεί στην Ελλάδα, όπως το Progressive rock, Canterbury rock, γνήσια pop των 60s και ψυχεδέλεια - ήθελα να κάνω μία μίξη. Ψάχνω κάτι το συναρπαστικό και το καινοτόμο. Για παράδειγμα, πάντα ήθελα να συνδυάσω την ποπ-ροκ με τη κλασσική μουσική
To Υπόγειο: Το 2012 κυκλοφόρησε το ντεμπούτο Dancing In The Ζoo και περιμένουμε το 2ο LP. Μου έχεις πει ότι τα τραγούδια που έγραψες τώρα είναι πιο κοντά σε αυτά που ήθελες να γράψεις, ότι είσαι πιο ελεύθερος. Πως το εννοείς;
Κοίταξε, όταν γράφεις έχεις μία διαδρομή και με τη πάροδο του χρόνου αισθάνεσαι ότι βελτιώνεσαι και ότι η μουσική σου προσεγγίζει το ιδεατό. Εγώ ξεκίνησα θέλοντας να συνδυάσω όλα αυτά τα ακούσματα, αλλά ήμουν πολύ πληθωρικός, δεν ήξερα που μπαίνει μία τελεία. Με τον χρόνο γίνεσαι πιο έμπειρος και ώριμος και μαθαίνεις να βάζεις τις επιρροές ισόποσα και σωστά. Γι’ αυτό πιστεύω ότι το νέο LP είναι ένα βήμα μπρος. Το ντεμπούτο το αγαπάω για το τότε αλλά είναι ανομοιογενές. Αντίθετα, το καινούργιο LP το The Age Of New Delirium είναι πιο ομοιογενές και θεωρώ ότι έχω φτάσει στον σωστό συνδυασμό των επιρροών ώστε να βγει κάτι πιο άμεσο. Η ενορχήστρωση θα είναι πιο απλή και πιο λιτή και θέλει να πετύχει ένα στόχο μεγάλης αμεσότητας.
Το Υπόγειο: Πως βλέπεις τη μουσική σκηνή στην Ελλάδα;
Το ότι η μουσική σκηνή στην Ελλάδα είναι σκατά προσεγγίζει πολύ την πραγματικότητα… από ποια άποψη όμως; Νομίζω ότι υπάρχουν πάρα πολλές ενδιαφέρουσες φωνές, αλλά δεν υπάρχει το βήμα για αυτές τις φωνές. Επειδη ακριβως η Ελλάδα είναι πολύ μικρή αγορά και το οτι η μητρικη γλώσσα είναι τα ελληνικά, τη συρρικνώνει ακόμα πιο πολύ. Σίγουρα υπάρχουν πολύ καλές μπάντες στην Ελλάδα, αλλά υπάρχουν εξίσου πολλοί άνθρωποι που παίρνουν δημοσιότητα άδικα. Άνθρωποι που τα βρήκαν όλα στημένα, δεν κόπιασαν και δεν έχουν και κάποια ιδιαίτερο συνθετικό υπόβαθρο. Δηλαδή αυτό που ακούω δεν με συναρπάζει. Υπάρχουν όμως και πολλά ελπιδοφόρα ονόματα. Περισσότερο είναι σκατά το κύκλωμα στην Ελλάδα, δεν φταίνε οι καλλιτέχνες οι ίδιοι. Πρέπει να ανήκεις σε ένα συγκεκριμένο lifestyle για να γίνεις αποδεκτός. Δηλαδή ενδιαφέρει το image και όχι τόσο η μουσική που παίζεις.
Το Υπόγειο: Εκτός Ελλάδας βλέπεις γενικά ελπίδα στην μουσική;
Διάβασα μια συνέντευξη του McCartney πρόσφατα που έλεγε κάτι που με εκφράζει κι εμένα. Ότι όλο το θέμα στην Ροκ-Ποπ μουσική είναι το τι δεν έχει ειπωθεί. Υπάρχει μια άποψη ότι η μουσική κορέστηκε και είμαι κοντά σε αυτή την άποψη, αν και δεν με συμφέρει ως ενεργό μουσικό. Ανά εποχή συνεχίζει να βγαίνει καλή μουσική, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο μένει να ζήσουμε ακόμα μία επανάσταση στη μουσική. Δεν ξέρω αν θα υπάρξει μεγάλη ανατροπή. Βλέπω ότι υπάρχει μία έλλειψη στην αρμονία και κολλάνε πολύ στο ύφος.
Το Υπόγειο: Θα ήθελα να μου πεις ένα top 3 από σημαντικές στιγμές των BitterSweet.
Θα ήθελα οι BitterSweet να έχουν κάνει πιο πολλές συναυλίες αλλά είναι δύσκολο και είμαστε και εμείς επιλεκτικοί στο το που θα παίξουμε. Θέλουμε δηλαδή η κάθε μας συναυλία να έχει νόημα. Άρδας 2014 με τους Locomondo που είναι εξαιρετικά παιδιά και επαγγελματίες αν και δεν ακούω τέτοια μουσική. Είχανε μακράν το καλύτερο ήχο που έχουμε παίξει.Ejekt. Μία πολύ ιδιαίτερη εμπειρία ήταν το Ejekt. Το live ήταν πολύ μικρό χρονικά αλλά ήταν μία πολύ καλή εμπειρία. Γνωρίσαμε τον Peter Hook, τον James Blake. Six Dogs 2015 πολύ καλό live με πολύ καλή ενέργεια και ήχο
Το Υπόγειο: Στο Υπόγειο αγαπάμε τις λίστες θέλουν να μου πεις ένα top 10 από τους αγαπημένους σου καλλιτέχνες.
The Beatles
Pink Floyd
Radiohead
Beach Boys
Nick Cave
Syd Barrett
Nick Drake
The Smiths
Brian Eno
Roxy Music
Το Υπόγειο: Ποια είναι τα μελλοντικά σας πλάνα λοιπόν;
Τώρα αφοσιωνόμαστε στο cd ίσως και σε βάρος κάποιων συναυλιών. Ενδεχομένως μία νέα δισκογραφική στέγη. Είμαστε στο στάδιο της μίξης που θέλει ακόμα αρκετή δουλειά, περίπου ένα μήνα. Και μετά το μάστερ. Ξέρεις ένα cd δεν είναι εύκολη δουλειά. Ένας μεγάλος προσωπικός μου στόχος είναι να καταφέρω να το βγάλω και σε βινύλιο. Πια έχω ωριμάσει ως άνθρωπος που τα κάνει όλα, δηλαδή οργανώνω τις συναυλίες, γίνομαι λίγο μάνατζερ του εαυτού μου και τώρα το χειρίζομαι καλύτερα.
Thank you Nikolas, thank you BitterSweet!!!
* Οι BitterSweet θα εμφανιστούν 7 Σεπτέμβρη στο θέατρο Ρεματιάς.
Facebook: https://www.facebook.com/thebittersweetgr?fref=ts
Spotify: https://play.spotify.com/artist/7kJrVvReOeVWQrRjKOfmWN
Youtube: https://www.youtube.com/user/TheBitterSweetgr
