VoxPopuli
Με αφορμή τη "Δανάη', το άρτι αφιχθέν νέο single που έφτασε στα ηχεία μας μέσω της νεοσύστατης "Black Caramel Records", καλωσορίζουμε στο Υπόγειο τον VoxPopuli. Έναν δαιμόνιο "μάστορα" του εγχώριου ηλεκτρονικού ήχου που αρκούντως μας εντυπωσίασε με το προ διετίας "MoxieKult" και εν συνεχεία -και πια με ελληνικό στίχο στις ρίμες του- συνέχισε σε υψηλές και εμπνευσμένες πτήσεις με μια σειρά από singles. Φτάνοντας στο σήμερα και στην καταπληκτική "Δανάη", ένα track με περίσσια μπιτάτη ψυχή και ολοζώντανες λέξεις.
H ΔANAH είναι ελεύθερη. Κυκλοφορεί στους αστικούς δρόμους μέσω των ακουστικών που φοράς στο μετρό, ή των ηχείων που παίζουν δυνατά σε κάθε συνοικιακό bar. «Στο club χορεύει μόνη πάνω στη σκηνή» και «δεν τη νοιάζει αν το μήνυμά της έχει διαβαστεί».
To Υπόγειο: Μίλα μας λίγο για τη Δανάη. Ποια είναι και πώς σου ήρθε η έμπνευση για το τραγούδι;
Ένα μέρος της Δανάης είμαι εγώ και το υπόλοιπο μία μίξη εμπειριών και συναισθημάτων των δικών μου ανθρώπων. Στην ουσία ζει την καθημερινότητα οποιουδήποτε ατόμου που δεν είχε την τύχη να γεννηθεί με προνόμια και άνεση στη ζωή του με αποτέλεσμα να προσπαθεί να μπαλατζάρει ανάμεσα σε αντικειμενικές καταπιέσεις όπως η δουλειά, σε διαπροσωπικές σχέσεις με προσδοκίες, προαπαιτούμενα και δυσκολίες που την δυσκολεύουν να πάρει ανάσα. Νιώθει πως η ζωή της δεν έχει κάτι ξεχωριστό και extravagande για να ασχοληθεί μαζί της κάποιος καλλιτέχνης ή κάποιο lifestyle περιοδικό/account όπως για παράδειγμα ότι ενώ έχει 10 πράγματα να την απασχολούν αυτή έχει το μυαλό της σε ένα μήνυμα που είχε μεγάλη ανάγκη να διαβαστεί. Έχει πολλά όμως να πει και διεκδικεί η φωνή της να ακουστεί.
Το τραγούδι αναδεικνύει την αθέατη πλευρά της καθημερινότητας της Δανάης σαν απάντηση στην αισθητικοποίηση και την ρομαντικοποίηση ττων βιωμάτων μας από την βιομηχανία του θεάματος.
Το Υπόγειο: Το single κυκλοφόρησε από τη νεοσύστατη Black Caramel Records, πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Η σκηνή έχει ανάγκη από labels που δεν ψήνονται να ακολουθήσουν την πεπατημένη καταλήγοντας super-market δίσκων ή ψηφιακών κυκλοφοριών. Aπό την πρώτη επικοινωνία με τον Suge Knight μου Αντώνη το κατάλαβα! Γνωριζόμαστε χρόνια από την μουσική κοινότητα και όταν με πήρε τηλέφωνο για την πρόταση να είμαι μία από τις πρώτες του κυκλοφορίες δεν άργησα καθόλου να απαντήσω θετικά! Χαίρομαι που βρίσκομαι στο roster της Black Caramel και εκτιμώ πως θα πάει πολύ καλά σαν εγχείρημα.
Το Υπόγειο: Η αλήθεια είναι πως η μουσική σου είναι αρκετά διαφορετική σε σχέση με την υπόλοιπη ανεξάρτητη σκηνή. Ποιες θα έλεγες ότι είναι οι βασικές σου επιρροές;
Ο τρόπος σκέψης μου όταν γράφω μουσική είναι hip hop ωσυόσο είναι εντυπωμένα στον μουσικό σκληρό δίσκο του εγκεφάλου μου ηλεκτρονική μελαγχολία των Στέρεο Νόβα, η νταρκίλα και η τρέλα του Tricky όπως και η westcoastιλα του Channel Tres. Τον τελευταίο χρόνο αποδεχτηκα τις oriental ρίζες που χαρακτηρίζουν την γειτονιά μου, το Μπουρνάζι, πεθαίνω με ό,τι έχει να κάνει με reggae (από roots μέχρι dancehall), με ντραμόμπασα από Αγγλία και με τον μαστουρωτικό ήχο του Detroit House. Τέλος νομίζω πως είμαι ο μόνος που έχει UK Garage κομμάτια εώς τώρα και το φλέξάρω μπορώ να πω (αν υπάρχει άλλος και δεν τον γνωρίζω ας εμφανιστεί επιτέλους να γράψουμε μαζί!).
Το Υπόγειο: Θυμάμαι ότι παλιότερα τραγουδούσες στα Αγγλικά. Πώς πήρες την απόφαση να το γυρίσεις στον Ελληνικό στίχο -που, η αλήθεια είναι ότι σου ταιριάζει πολύ;
Για αρχή ευχαριστώ πολύ! Ένιωσα την ανάγκη να πω κάποια πράγματα και ήταν αδύνατον για μένα να το κάνω στα Αγγλικά. Δεν μου αρκεί πιά να ντύνω με κάποιους στίχους τη μουσική μου, Μου είναι σημαντικό πια να μοιράζομαι πέρα από vibes, τις φρικες μου, τις πολιτικές μου αναζητήσεις και τα νεύρα μου. Όλα αυτά θέλω να μπορούν να συντονιστούν πρώτα με τους δικούς μου ανθρώπους και έπειτα με όποιο κοινό μπορεί να ταυτιστεί. Ήταν λιγο άβολη μετάβαση όμως τώρα νιώθω οκ και γουστάρω ακόμα πιο πολύ.
Το Υπόγειο: Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε μια «άνθιση» της εγχώριας ανεξάρτητης σκηνής, πώς το βιώνεις όλο αυτό εσύ;
Το γουστάρω πολύ και όσο μου επιτρέπει ο χρόνος μου στηρίζω! Νιώθω ότι ζω σε μία εποχή που η mainstream μουσική παγκοσμίως παράγει όντως διαμάντια αλλά με εξιτάρει να νιώθω πως θα πάω σε events που παίζουν artists που δεν γνωρίζω και θα κολλήσω με κομμάτια τους ή από το πουθενά θα μάθω artists που κάνουν μουσική η οποία δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από πανάκριβες παραγωγές της μουσικής βιομηχανίας!
Το Υπόγειο: Από νέους καλλιτέχνες της υπάρχουν κάποιοι που γουστάρεις;
Λοιπόν πάμε: τρελαίνομαι για τις SWIM το εσθέτικ και τα σύνθια τους, τον Pan Pan γιατί συνδυάζει το synthwave με διαλεκτικό υλισμό (χωρίς να το ξέρει ίσως), τον Infinik με τον οποίο γράφουμε και κάνουμε μουσικές χρόνια, τον lofi αντάρτη Ghetto Rock , τον inspirator MC Yinka, την jazzίλα του Boyo από Νέα Ιωνία, την Dolly Vara γιατί μου φέρνει κατι στην αγαπημένη μου Megan the Stallion, τη Sugahspank και όλα τα beats του OfNder που είναι για εμένα ο καλύτερος παραγωγός dancehall στην χώρα.
Το Υπόγειο: Πριν από λίγα χρόνια είχες, μαζί με τον κωμικό Αλέξανδρο Τιτκώβ, μια περιπέτεια με τις αρχές η οποία προβλήθηκε αρκετά στα media. Σήμερα, πώς το βλέπεις όλο αυτό που συνέβη;
Ακόμα δεν έχει λήξει η ιστορία, παρ'ότι επιτέλους έχουν αρθεί οι περιοριστικοί όροι , κατά καιρούς μπορεί να συναντάω κάποια εμπόδια σε εργασιακά κυρίως ζητήματα. Το βασικά ζήτημα είνα το πόσο τυχεροί ήμασταν που βιντεοσκοπήθηκε το σκηνικό , γνωστοποιήθηκε γρήγορα και λάβαμε τεράστιο κύμα αλληλεγγύης. Από τότε έχουν συλληφθεί εκατοντάδες παιδιά σε διαδηλώσεις αντιμετωπίζοντας τραγικά βαριές κατηφορίες και οφείλουμε να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για στήριξη είτε σε επίπεδο δημοσιοποίησης είτε οικονομικά είτε έμπρακτης αλληλεγγύης με παρουσία στα δικαστήρια. Η κρατική καταστολή έχει γίνει πια τόσο επικίνδυνη που δεν έχουμε άλλη επιλογή από την αλληλεγγύη και την προστασία ο ένας στον άλλον. Το τραγούδι FREE THE HOMIES που γράψαμε με τον OfNder είναι αφιερωμένο σε όλα αυτά τα παιδιά. Εύχομαι κουράγιο και δύναμη ώστε να αντέξουν την παράνοια της εγκληματικής οργάνωσης που ονομάζεται ελληνικό κράτος.
Το Υπόγειο: Τι ακούς αυτή την περίοδο;
Τον νέο δίσκο των Acid Arab, ψάχνω ακόμα περισσότερο την Garage σκηνή της Αγγλίας και είναι η πρώτη φορά στην ζωή μου που έχω πολλούς μήνες να ακούσω rsp !
Το Υπόγειο: Θέλω να μου μιλήσεις λίγο και για την κολεκτίβα Radical Breaks, πότε συστάθηκε και ποια είναι η ιδέα πίσω από αυτή την ένωση;
Το Radical Breaks συστάθηκε το 2015 σαν ομάδα party από εμένα, το Βδέλυγμα και τον Drugitiz. Μετά από 2 χρόνια μετατράπηκε σε ανεξάρτητη δισκογραφική κολεκτίβα με κορμό εμένα και τον Infinik. Μέσα σε μία περίοδο που ο ακροατής είχε να διαλέξει την επίδειξη του νεοπλουτισμού των τραπάδων ή την εφηβικού τύπου μελαγχολία του ελληνικού rap οραματιστήκαμε ένα hip hop στο οποίο ο πολιτικός στίχος θα μπορεί να ντύνεται με χορευτική μουσική το οποίο ονομάσαμε NuFunk. Όλα αυτά τα χρόνια έχουμε οργανώσει parties, ένα φεστιβαλ με όνομα Athens Get Down και έχουμε κυκλοφορήσει συλλογές όπως το the Sound of Athens το οποίο αν το ακούσει κάποιος θα καταλάβει τι εννοώ στην προηγούμενη πρόταση .
Το Υπόγειο: Πόσο σημαντική είναι η καλλιτεχνική ενότητα για σένα;
Δεν πιστεύω σε μία γενική και αόριστη καλλιτεχνική ενότητα. Βρίσκω τον εαυτό μου κοντά με καλλιτέχνες που έχουμε τα ίδια ζόρια στην καθημερινότητά μας, και μοιραζόμαστε ένα κοινό όραμα για τέχνη χωρίς καταπιέσεις και εμπόδια. Θαύμασα πραγματικά το κίνημα που ξέσπασε φέτος με τις καταλήψεις σε σχολές και θέατρα, το οποίο εκτός από την τεράστια δημιουργικότητα του αγώνα έδειξε πόσο μεγάλα γεγονότα μπορούν να παραχθούν όταν ο καλλιτέχνης ξεφεύγει από την γυάλα της εξατομίκευσης και της καριέρας και βρίσκει τον εαυτό του στις συλλογικές διεκδικήσεις.
Το Υπόγειο: Αν κάποιος που δεν έχει ακούσει τη μουσική σου, σου ζητούσε να του βάλεις να ακούσει το πιο αντιπροσωπευτικό τραγούδι του ήχου σου, ποιο θα έβαζες και γιατί;
Αυτή η ερώτηση μου προκαλεί πάντα αμηχανία γιατί δεν έχω αποφασίσει ποιο είναι το πιο αντιπροσωπευτικό κομμάτι μου. Δυσκολεύομαι πολύ να κάνω focus σε έναν ήχο, όπως δυσκολεύομαι να ακούσω συνεχόμενα ένα genre πολλές συνεχόμενες ημέρες... Αν όμως πρέπει να μιλήσω πιο συγκεκριμένα θεωρώ πως οι Ματωμένες Φράουλες μαζί με την Δανάη θα ένας συνδυασμός-σήμα κατατεθέν μέσω του οποίου θα καταλαβαίνει κάποιος ακροατής πως δύο πολύ διαφορετικοί ήχοι και αισθητικές μπορούν να γεφυρωθούν μέσα από ιδέες, αντιφάσεις και διαλεκτική. (ή θέλω να ελπίζω τουλάχιστον χαχα)
Το Υπόγειο: «Καλά τα raps σου, και; Αν μου κερνάς σεξισμό να το βράσω», τραγουδάς στο FREE THE HOMIES και επειδή στη μουσική σου βρίσκουμε αρκετά στοιχεία, θα ήθελα να σε ρωτήσω σχετικά με τις «παθογένειες» της εγχώριας rap σκηνής και αν θεωρείς ότι υπάρχει θέληση για να γίνουν βήματα προς τα εμπρός.
Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος αν τα πράγματα είναι καλύτερα ή ίδια, αλλά ξέρω σίγουρα πως τα νερά έχουν ταραχθεί. Το fem rap για παράδειγμα εκτός από την όλο και πιο δυναμική διεκδίκηση χώρου στο εγχώριο hip hop θέτει ζητήματα πολύ ριζοσπαστικά σχετικά με την κουλτούρα μιας και είναι ίσως η μόνη κοινότητα στην οποία δεν καλλιεργείται ο ανταγωνισμός και ο ναρκισσισμός φαινόμενα πολύ εγγενή με το hip hop που μάθαμε να ακούμε. Το hip hop είνσι μία από τις πιο ωμές μορφές τέχνης που διαθέτει η κοινωνία και διαπερνάται από τις πατριαρχικές σχέσεις με την ίδια μορφή που διαπερνάει και η υπόλοιπη κοινωνία. Το ζήτημα του σεξισμού έχει τεθεί για τα καλά πια και η εκτίμησή μου είναι πως μεσα στα επόμενα χρόνια θα υπάρξει μεγάλη αλλαγή.
Το Υπόγειο: Αν μπορούσες να γράψεις από το μηδέν τη μουσική κάποιας ταινίας, οποιαδήποτε κι αν είναι αυτή, ποια θα επέλεγες;
Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ αυτό αλλά αυτό που έχω σκεφτεί είναι πως οταν και αν γίνει ταινία η τριλογία της Μασσαλίας του Ζαν Κλωντ Ιζζό θα τον παρακαλέσω να αναλάβω το soundtrack!
Το Υπόγειο: Ποια είναι η πρώτη σου μουσική ανάμνηση;
Ένα από τα πρώτα μουσικά σοκ που έπαθα ήταν όταν άκουσα το Vox Populi, ορχηστρικό κομμάτι από τον 1ο δίσκο των Στέρεο Νόβα και το nickname μου είναι φόρος τιμής στον κόσμο που ανακάλυψα μετά από αυτό.
Το Υπόγειο: Από εδώ και πέρα τι περιμένουμε από εσένα;
Ελπίζω το Σεπτέμβρη να είναι έτοιμο το album που ετοιμάζω το οποίο θα περιέχει ήχους από breakbeat μέχρι trap, eastern ήχους και φυσικά Uk Garage όλο στα ελληνικά. Δουλεύουμε καλοκαιρινά κομμάτια με τους Smartie Party Crew όπως επίσης και με τον Black Mustard ετοιμάζουμε να κυκλοφορήσουμε ένα track με όνομα “Αβάσταχτο” το οποίο αυτή την στιγμή βρίσκεται στο στούντιο και η sοund engineer κάνει τα μαγικά της.
