Τα 10 Κομμάτια Του Μήνα
Φεβρουάριος 17
O Φλεβάρης μας αποχαιρέτησε με μία κτηνωδία σε ένα ουρητήριο της Εθνικής Οδού, όπου ένας γιος που είχε πλούσιο Jumbo μπαμπά εμβολίστηκε με μία Porshe σε ένα Honda Civic και έτσι πέθαναν τέσσερις ακόμα άνθρωποι στους δρόμους, μεταξύ των οποίων κι ένα τετράχρονο παιδάκι. Και ένας πατέρας και σύζυγος που πήγε να κατουρήσει και στο εξής θα είναι ζωντανός νεκρός. Και ξέσπασε ακαριαία ένας ταξικός κοινωνιολογικός χαμός, ενώ η αλήθεια είναι μία: είμαστε άρρωστοι γενικώς σε αυτήν τη χώρα, ανεξαρτήτου τάξης και πορτοφολιού, και όταν οδηγάμε τα συμπτώματά μας δεν φεύγουν, είναι εκεί πάνω στο τιμόνι -ξύπνια και σε πλήρη εγρήγορση- και σπέρνουν θάνατο κάθε μέρα. Τα εκκλησάκια στις εθνικές και στις δημοσιές πάντα μου έφερναν εμετό και ένα ανακλαστικό γύρισμα του κεφαλιού, 1500 άνθρωποι το χρόνο να ξέρεις, σαν πόλεμος είναι να ξέρεις, χρόνια τώρα μετράω την απόσταση από τη βόλτα στο θάνατο κι έτσι βρέθηκα από φόβο στα 40 μου χωρίς δίπλωμα κι αμάξι...
Η Καθαρή Δευτέρα ήταν πενταβρώμικη, βουτηγμένη στις ματωμένες παραπάνω σκέψεις και σε μερικές εκατοντάδες ακόμα που κάνει το μυαλό μου τον τελευταίο καιρό. Οι Απόκριες πήγαν καλά, είδα τέλεια πάρτυ και μεταμφιέσεις στο facebook, δεν το λέω ειρωνικά, πάντα τέτοια! Εκεί που θα μπορούσα να γίνω ειρωνικός είναι για την ημέρα της Τσικνοπέμπτης, guys δεν βλέπω το λόγο να ποστάρετε τα κρέατα που τρώτε εις το fb. Λίπη, ξύγκια, κοκορέτσια, σπαλομπριζόλες κλπ. δεν έχουν λόγο να ποζάρουν και να μαζεύουν likes, wows και καρδούλες - είναι απλά για να τα τρώμε. Είχαμε και live να δούμε το Φλεβάρη, το Υπόγειο τίμησε την ίδια μέρα Waterhouse και Boy (25/2), μισοί στον έναν, μισοί στον άλλον, κι εγώ στο σπίτι να επωάζω αυτοσυγκέντρωση και επαναπροσδιορισμό, που με οδήγησαν εντέλει στο να αγαπήσω περισσότερο από ποτέ τη ζωή μου και τους ανθρώπους που την περιτριγυρίζουν, αυτούς που βλέπω συχνά, αλλά και αυτούς που βλέπω σπάνια και μου λείπουν. :)
P.S. Λουκιανέ θα σ'αγαπάμε και θα σ'ακούμε για πάντα και παντού, σε πάρτυ με φίλους, σε εκδρομές με τα παιδιά μας, σε τραπέζια με τα σόγια μας, με τον εαυτό μας στο σαλόνι μας...
Aκολουθούν τα 10 κομμάτια του Υπογείου για τον μήνα Φεβρουάριο, ελληνικά και "ξένα" ανακατεμένα, σε τυχαία σειρά.
1. The Box [Part 2] - Orbital (1996)
Ένα ραδιοφωνικό zapping μας οδήγησε σε αυτήν την ορχηστρική λαίλαπα των Βρετανών (Kent) Orbital. Από τον 4ο δίσκο τους, In Sides.
2. All The Girls - Poni Hoax (2017)
Οι Γάλλοι επέστρεψαν στη δισκογραφία έπειτα από 4 χρόνια και μας έφεραν δισκάρα. Ονομάζεται Tropical Suite και από κει στοιχειώσαμε ακαριαία με το opening track All The Girls. Epic! [διάβασε τη συνέντευξη της μπάντας για το Υπόγειο εδώ].
3. Billabong Valley - King Gizzard And The Lizard Wizard (2017)
Εθιστική ανατολίζουσα ψυχεδέλεια από τον άρτι αφιχθέντα (24/2) νέο δίσκο των Αυστραλών (Melbourne) King Gizzard And The Lizard Wizard. [διάβασε το review του δίσκου εδώ]
4. Home Soon - Dope Lemon (2017)
O Dope Lemon (aka Angus Stone) μας τρέλανε για τα καλά πέρσι με το δίσκο του Honey Bones. Το 2017 επιστρέφει με το 5-track EP Hounds Tooth. Από εκεί το κομμάτι που ανοίγει την κυκλοφορία, το οποίο δανείζεται το βασικό κομμάτι της μελωδίας από το κομμάτι Stories των Chakachas (1972).
5. L.A. Turnaround - Nick Waterhouse (2016)
Ο ερχομός του Nick στην Αθήνα και στο Gagarin το τελευταίο Σάββατο του Φλεβάρη (25/2) δεν θα μπορούσε να μας αφήσει ασυγκίνητους. Στο ξεσκόνισμα της δισκογραφίας του και στις εντατικές επαναλήψεις για το...διαγώνισμα του Σαββάτου, ξεχώρισε αυτό το υπέροχο ούτε καν 3λεπτο διαμαντάκι, το οποίο κλείνει τον τελευταίο δίσκο του Αμερικανού, Never Twice (2016).
6. Currency - The Black Angels (2017)
Οι αγαπημένοι μας Τεξανοί psych-rockers επιστρέφουν το 2017 με τον 5ο δίσκο τους (Death Song, 21/4) κι εδώ το εκρηκτικό σκαλωματικό leading single...
7. Elevation - Television (1977)
Ένα πρωί του Φλεβάρη ξύπνησα μετά από 3 ώρες περιπετειώδους βασανιστικού ύπνου και σαν σε όνειρο και πριν πιω καφέ πήγα κι έβαλα στο spotify αυτό το κομμάτι. Tο άκουσα 7-8 φορές συνεχόμενες και μετά ξανακοιμήθηκα σαν πουλάκι... Από το debut της ιστορικής Νεοϋρκέζικης μπάντας, Marquee Moon.
8. Απόψε Θέλω Παρέα - The Boy feat. Kat Papachristou (2015)
Τα πάμε και στο εισαγωγικό: Στις 25/2 το μισό Υπόγειο ξεχαρβαλωνόταν στο χορό στο Gagarin υπό τις σιξτίζουσες ορέξεις του Nick Waterhouse, ενώ το υπόλοιπο μισό ρούφαγε αδιάκοπα επί 3 ώρες λέξεις και πιάνο στο Μπάγκειον, όπου έπαιζε ο Αλέξανδρος Βούλγαρης. Το υπέρτατο Απόψε Θέλω Παρέα, από το soundtrack της ταινίας 'Αισθηματίες' του Νίκου Τριανταφυλλίδη, ήταν από τις κορυφαίες στιγμές της συναυλίας και ο Boy το έπαιξε 2 φορές.
9. The Smile - David Axelrod (1968)
Στο υστερόγραφο του προλόγου αποχαιρετήσαμε τον Λουκιανό Κηλαηδόνη, εδώ αποχαιρετούμε τον μεγάλο David Axelrod, ο οποίος μας άφησε στις 5 Φεβρουαρίου σε ηλικία 86 ετών. Το αριστουργηματικό Smile το βρίσκεις στον πρώτο του δίσκο, Song Of Innocence (1968).
10. Le Course De Manuel - M.Θεοδωράκης (1969)
Ένα ορχηστρικό δίλεπτο μεγαλούργημα από τον Μίκη Θεοδωράκη. Μουσική επένδυση στην ταινία του Κώστα Γαβρά, "Ζ" (1969), η οποία παρουσιάζει τα γεγονότα γύρω από τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη.
