Τα 10 Κομμάτια Του Μήνα
Απρίλιος 17
Πάει και ο Απρίλης παίδες! Μήνας Πάσχα και Ιησού του Ναζωραίου στην TV, το είδα ξανά μετά από ένα διάλειμμα 5-6 χρόνων και πέρασα μούρλια. Masterpiece. Πήγα και Ανάσταση έπειτα από μία μεγαλύτερη ανάπαυλα, περίπου μιας δεκαετίας, παραμένει ένα έθιμο το ίδιο κιτς και θορυβώδες, κατά βάθος ένα ψεύτικο και υποκριτικό πανηγύρι. Ό,τι φιλοσοφικά ενδεχομένως συμβολίζει, η καθημερινή συμπεριφορά των απανταχού Χριστιανών στην ουσία το ξεφτιλίζει... Λυπάμαι που το λέω, αλλά ο καθένας ψάχνει τη δική του Ανάσταση στο θάνατο του άλλου. Εντάξει, έχω ζήσει και εξαιρέσεις, αλλά η ενδοκυτταρική μου νιχιλιστική φύση και γκρίνια δεν μου επιτρέπουν στην παρούσα να μιλήσω γι'αυτές, επικεντρώνω στο γενικό κανόνα που διέπει την ανθρωπότητα τα τελευταία 40 χρόνια που ζω.
Κι αν οι Χριστιανοί (και οι Μωμεθανοί και οι Ισλαμιστές και όλοι) πορεύονται σταθερά με το αξιακό μοτό του 'ο θάνατός σου, η ζωή μου', τον Απρίλη μάθαμε και την Ένωση Άθεων Ελλάδας, οι οποίοι με ένα viral άρθρο τους περί του πόσο κοστίζει στην Ελλάδα η μεταφορά του Άγιου Φωτός από τα Ιεροσόλυμα, τράβηξαν πάνω τους την προσοχή και τη δημοσιότητα κατά τις Άγιες Μέρες του Απριλίου μαζεύοντας ένδοξα likes και shares. Κι ύστερα οργάνωσαν σε ταβερνάκια της Αθήνας και της Σαλονίκης Φανερούς Δείπνους, όπου καμιά 15αριά μέλη τους τσακίσανε κοψίδια τη Μεγάλη Παρασκευή, βγάζοντας αντιθεϊστικά διαγγέλματα στις κάμερες των καναλιών, που διαχρονικά άλλωστε δείχνουν την ευαισθησία τους σε τέτοια φιλοσοφικά και υπαρξιακά ζητήματα... Τα όρια γραφικότητας και γελοιότητας ξεπεράστηκαν με άνεση για ακόμα μία φορά στην Ελληνική πραγματικότητα - το να είσαι άθεος είναι μία καθόλα σεβαστή απόφαση κι επιλογή, απ'την άλλη το να την διατυμπανίζεις και να την εξηγείς με τους προαναφερθέντες τρόπους σε κάνει κάπως αστείο και ασόβαρο.
Αυτά. Aκολουθούν τα 10 κομμάτια για τον μήνα Απρίλιο, ελληνικά και "ξένα" ανακατεμένα, σε τυχαία σειρά και επιλεγμένα με μοναδικό κριτήριο το πόσο έπαιξαν και σημάδεψαν τον περασμένο μήνα τον Υπόγειο αέρα, ανεξάρτητα από τη χρονολογία κυκλοφορίας τους και το είδος τους.
1. Battle Cry - Jack White (2017)
Ο Jack The Great μας αιφνιδίασε για τα καλά στις αρχές Απρίλη, όταν χωρίς κάποια πρότερη... ειδοποίηση μας έδωσε ένα ολοκαίνουριο κομμάτι, συνοδευόμενο μάλιστα από ελάχιστες περιρρέουσες πληροφορίες. Το Battle Cry είναι ένα ορχηστρικό δυομισάλεπτο ευρηματικότατο διαμαντάκι, καλοδεχούμενο έπειτα από αρκετές μέτριες εμπνεύσεις του Αμερικανού τα τελευταία 3 χρόνια, τόσο στις σόλο δουλειές του (Lazaretto, 2013) όσο και στα side projects του (Dead Weather/Dodge And Burn, 2015).
2. Tangerine - Christophe feat. Alan Vega (2016)
O Γάλλος 60's και 70's 'Oh Mon Amour' και 'Aline' pop ήρωας Christophe, σε ηλικία 71 ετών μας έδωσε τον 15o δίσκο του, 'Les Vestiges du Chaos' και μας άφησε με το σαγόνι κρεμασμένο. Από κει το ασύλληπτο Tangerine, στο οποίο συναντά τον Alan Vega των θρυλικών Suicide, ο οποίος πέθανε τον Ιούλιο του 2016 σε ηλικία 78 ετών, λίγο μετά την κυκλοφορία του δίσκου...
3. Burn The Flames - Rocky Erickson (1986)
Ένας από τους "μπαμπάδες" της ψυχεδελικής ροκ και ιδρυτικό μέλος των μεγάλων The 13th Floor Elevators, σε ένα από τα καλύτερά του κομμάτια στη σόλο φάση του (με τους Resurrectionists στο πλάι του για την ακρίβεια). Από το δίσκο Don't Slander Me (1986).
4. Groove Is In The Heart - Brian Jonestown Massacre (2017)
Ο Anton Newcombe και οι BJM έχουν πάρει φόρα και κυκλοφορούν το ένα άλμπουμ μετά το άλλο, με τούτη την...υπερπαραγωγή να μην επηρεάζει όμως εντέλει την ποιότητα της μουσικής τους. Εδώ το υπνωτιστικό και μεθυσμένο Groove Is In The Heart από τον φετινό δίσκο της μπάντας Don't Get Lost. Στα φωνητικά μαζί με τον Newcombe, η φοβερή και τρομερή Καναδέζα μουσικός Tess Parks.
5. Moon Eclipsed The Sun - Evolfo (2017)
Το κομμάτι το λιώσαμε και το λατρέψαμε το περασμένο Φθινόπωρο, όταν και είχαμε πρωτοανακαλύψει τους Αμερικανούς (Brooklyn) Evolfo και είχαμε πρωτοακούσει το EP τους, Last of the Acid Cowboys. Με τον ίδιο τίτλο κυκλοφορεί ελεύθερο το debut album της μπάντας και το απολαυστικό Moon Eclipsed The Sun αποτελεί την αιχμή του δόρατος της εν λόγω πολύ ενδιαφέρουσας κυκλοφορίας τους.
[διάβασε τη συνέντευξη των Evolfo στο Υπόγειο εδώ].
6. Matador - The Buttertones (2017)
Οι αγαπημένοι μας The Buttertones από τον San Francisco, οι οποίοι μας είχαν δώσει την κομματάρα τους No Suave για την συλλογή μας Music From The Basement (check here), μόλις κυκλοφόρησαν τον υπέροχο 3ο δίσκο τους Gravedigging. Το Matador έπαιξε άπειρες φορές στον αέρα του Υπογείου τον Απρίλιο και συνεχίζει ακάθεκτο... Mega tune!
7. Melody's Echo Chamber - Cross My Heart (2017)
Η χαρισματική Γαλλίδα singer-songwriter Melody Prochet, η οποία μας είχε καταπλήξει με το πανέμορφο self-titled debut της προ 5ετίας (2012), επιστρέφει στα μουσικά δρώμενα όπου να 'ναι (ακριβής ημερομηνία κυκλοφορίας δεν έχει δοθεί ακόμα) με τη sophomore δουλειά της, Bon Voyage, προάγγελο της οποίας αποτελεί το εξαιρετικό και μουσικά ποικιλόμορφο (όλες σχεδόν οι δεκαετίες της μουσικής από τα 60's και δώθε στο δαιμόνιο blender της!) Cross My Heart. Απέραντα απολαυστική 7λεπτη ομορφιά...
8. Sincerely, Future Pollution - Timber Timbre (2017)
Οι Καναδοί είναι υπερμπάντα και το ξέραμε. Με τον 4ο επίσημο (και 6ο ανεπισήμως, διότι υπάρχουν και δύο 00's self-released κυκλοφορίες) δίσκο τους μας έπεισαν για ακόμα μία φορά για του λόγου το αληθές (πως είναι υπερμπάντα). Το Sincerely, Future Pollution είναι ένα δυστοπικό σκοτεινό αριστούργημα, ένας από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς ως τώρα. Από εκεί, το ομώνυμο σκαλωματικό κομμάτι...
9. I Lose You - Skinner Box (2017)
Οι Αθηναίοι Skinner Box μας έδωσαν τον Απρίλιο (επιτέλους!) την πρώτη τους full lenght κυκλοφορία και, όπως αναμενόταν, είναι άκρως ενδιαφέρουσα και σημαντική (check review and interview here). To I Lose You είναι το τελευταίο κομμάτι του δίσκου και είναι αναμφισβήτητα από τα καλύτερά τους. Έγχορδα σφίγγουν περαιτέρω την εκ γενετής του κομματιού κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, η Vana Rose μας δίνει μια συγκλονιστική ερμηνεία, ενώ η μπάντα ακολουθεί σαν καλοκουρδισμένη στοιχειωμένη μηχανή. Η παραγωγή και το mastering του Γιώργου Πρινιωτάκη ήταν κι αυτή καθοριστική.
10. Luna Land - Le Page (2017)
Ο χαρισματικός Αντώνης Κωνσταντάρας επαν-επισκέπτεται παλιά του μουσικά λημέρια (την πρώτη εκτέλεση του Luna Land τη βρίσκεις στο EP της μπάντας Teddy Girls, 2008) και μας διηγείται εκ νέου μία υπερεμπνευσμένη ιστορία με αλάνθαστα τελειομανή ξωτικά... Από το άρτι αφιχθέν EP των Le Page, Pause The World (check review and interview here)
