Τα 10 Κομμάτια του Μήνα
Μάιος 2021
"Τον επόμενο μήνα, όταν θα γράφω αυτή τη στήλη, θα το έχω κι εγώ. Το τσιρότο (σ.σ. του εμβολίου). Και θα ατενίζω με ολόγιομο χαμόγελο το Καλοκαίρι. Και θα θυμηθώ “πώς είναι να χορεύω” - αμέριμνος και αβαρής στο θερινό κενό..."
Έτσι τελείωνα το προλογικό μου κείμενο στα Κομμάτια του Μήνα Απριλίου και όντως το έχω το τσιρότο, εμβολιάστηκα και νιώθω κατά το ήμισυ (εκκρεμεί η δεύτερη δόση) πιο ανθεκτικός απέναντι στον κορωνοιό. Από την άλλη, αμέριμνος και αβαρής δεν ειμαι στο θερινό κενό, απεναντίας νιώθω βαρύς και θλιμμένος αυτές τις μέρες, αλλά αυτά δεν είναι της ώρας. Στο εμβόλιο επιστρέφοντας, να πω πως αγχώθηκα αρκετά mates, μιας και έχω και κάτι αλλεργίες και οι γιατροί που επισκέφθηκα πριν τον εμβολιασμό μου με καθησύχασαν από τη μία, αλλά από την άλλη δεν μου απέκλεισαν ένα κάποιο -ελεγχόμενο- αλλεργικό επεισόδιο μετά το εμβόλιο. Δεν συνέβη τίποτα ευτυχώς, επί μισή ώρα μετά το εμβόλιο καθόμουν σε μια καρέκλα και κοιτούσα το δέρμα μου -θα κοκκινίσει; θα βγάλει σπυράκια;- αλλά τελικά αυτό ατάραχο απολάμβανε τον ελαφρύ κλιματισμό του εμβολιαστικού κέντρου και άνοιγε τους πόρους του να πάρει τη δροσιά. Τα μάτια μου κοιτούσαν πού και πού έξω από το παράθυρο, χάζευαν με αγωνία τον απογευματινό μαγιάτικο ήλιο, πού και πού κοιτούσαν και το μεγάλο πάνελ που έγραφε "ΕΞΟΔΟΣ" και ανυπομονούσαν τα πόδια μου να τα πάνε προς τα κει και να δουν τι υπάρχει μετά. Όπερ και συνέβη στις 8.32 μ.μ. Όταν βγήκα έξω με περίμενε ένας από τους ελάχιστους φίλους που έχουν επιβιώσει από την αντικοινωνική λαίλαπα που μαστίζει την ψυχή μου τα τελευταία 2-3 χρόνια. Τον ευχαριστώ που υπάρχει στη ζωή μου και με αντέχει. Με περίμενε και ένας παπαγάλος, ένας πολύχρωμος οιωνός ελευθερίας πάνω στο καπό ενός LADA, χοροπήδησε σε ένα κλαρί μόλις με είδε και από εκεί μετά με χάζευε και μου μιλούσε μέχρι να κάνω ένα iqos τσιγάρο και να φύγω. Τα λέμε στις 19 Ιουνίου και στη δεύτερη δόση φιλαράκο... Ελπίζω να σε ξαναδώ.
Όταν διέσχιζα το διάδρομο της μεγάλης εξόδου σκεφτόμουν πως θα νικήσουμε τον καριόλη τον κορωνοϊό, πως σιγά-σιγά θα ζούμε πάλι κανονικά κι άλλα τέτοια αισιόδοξα. Είχε πολύ κόσμο τριγύρω, πάρα πολύ κόσμο, άλλοι έμπαιναν στις ουρές για να πάρουν σειρά, άλλοι μόλις είχαν βγει ανακουφισμένοι και αγκάλιαζαν τους αγαπημένους τους, άλλοι κάπνιζαν, έπιναν καφέ και μιλούσαν στα κινητά τους. Στρατιωτικοί υπάλληλοι συντόνιζαν τη φάση - τους ξεχώριζες από τα ρούχα και το πειθαρχημένο τους χαμόγελο. Ήταν περίεργο φίλε, πολύ περίεργο. Λίγη ακόμα επιστημονική φαντασία στο τρελό σκηνικό του τελευταίου ενάμιση χρόνου, μόνο που τώρα ήμουν στη σκηνή που η δυστοπία αρχίζει να σβήνει, ήμουν στο σημείο που λάμπει ο ήλιος και έρχεται η πολυπόθητη λύτρωση. Όταν το βράδυ ξάπλωσα, πριν τα μεσάνυχτα - αυτό είχε να μου συμβεί από το Γυμνάσιο, σκέφτηκα πως το παράκανα με την αισιοδοξία και πως έχουμε δρόμο ακόμα. Μετά άρχισε να με πονάει το χέρι και να ζαλίζομαι λίγο και κοιμήθηκα βαριά. Από τις τελευταίες μου σκέψεις πριν με πάρει ο ύπνος ήταν η μελωδία του "Antibodies" των Poni Hoax. Χα!
Ακολουθούν τα 10 πιο χιλιοπαιγμένα κομμάτια του Υπογείου για το μήνα Μάιο, ελληνικά και ξένα, σε κάπως αρμονικά ενωμένη σειρά, ανεξάρτητα από τη χρονολογία κυκλοφορίας και το είδος τους. Στο τέλος του άρθρου, τα δέκα τραγούδια στο spotify.
1. Brujita - Throwing Snow (2021)
Ο Ross Tones είναι ένας Λονδρέζος παραγωγός που παράγει υψηλής αισθητικής και έμπνευσης ηλεκτρονική μουσική, ενόψει όμως της τέτατρτης επερχόμενης full length κυκλοφορίας του ("Dragons", out 25/6) μας έδωσε μάλλον το πιο όμορφο και εντυπωσιακό κομμάτι του, το υπέρτατο "Brujita". Μέγα σκάλωμα...
2. End Of The Night - A Place To Bury Strangers (2021)
H αστείρευτη μηχανή sophisticated και εγκεφαλικού θορύβου που ακούει στο όνομα A Place To Bury Strangers ξαναχτυπά. Ο δαιμόνιος Oliver Ackermann και η παρέα του θα κυκοφορήσουν στις 16 Ιουλίου το 6-track extended play "Hologram" και το "End Of The Night" είναι ο πιο πορωτικός και καταιγιστικός πρόλογος...
3. Bodies - The Smashing Pumpkins (1995)
Τον Μάιο άκουσα πολύ Pumpkins, έπειτα από πολλά χρόνια. Το ξεχωριστό facebook group wepostvinyl. (check interview here) έκανε μια θεματική στα 90's και θυμήθηκα την πιο αγαπημένη μου μπάντα από τη συγκεκριμένη δεκαετία. Ένας από τους λόγους που η ξεχωριστή και τσαμπουκαλεμένη συμμορία του Billy Corgan κέρδισαν την κορφή μου, ήταν ο εμβληματικός δίσκος τους του 1995, "Mellon Collie and the Infinite Sadness", ο οποίος τότε μου είχε φανερωθεί σαν μια στοιχειωμένη μουσικο-στιχουργική Αποκάλυψη. Από εκεί, το μπαρουτοκαπνισμένο και πάντα εύφλεκτο "Bodies". Ο στίχος 'love is suicide" δεν έχει πάψει ποτέ να μαχαιρώνει την ψυχή μου και να σφίγγει το στομάχι μου - 26 χρόνια σταθερής άεναης μεταμορφούμενης αυτοκτονίας...
4. Narrator - Squid ft. Martha Skye Murphy (2021)
Οι Squid έκαναν μια εντυπωσιακή είσοδο στα μουσικά δρώμενα της χρονιάς στις 7 Μαϊου με το στιβαρό debut τους, "Bright Green Field" (check album review here), και εγώ τους έδωσα τη δέουσα προσοχή. Το "Narrator", στα σχεδόν 9 λεπτά της διάρκειάς του, απλώνει στο μεγαλείο της την πολύπλοκη και αρκούντως πρωτότυπη αισθητική της μπάντας και αποκαλύπτει το πηγαίο ταλέντο της.
5. Antibodies - Poni Hoax (2009)
Στη δύση των πολύπαθων 00's, οι Γάλλοι Poni Hoax κυκλοφόρησαν ένα αψεγάδιαστο disco-punk διαμάντι, τον δεύτερο κατά σειρά δίσκο τους "Images of Sigrid", ο οποίος 12 χρόνια μετά λάμπει ωσάν να κυκλοφόρησε χτες, φέροντας όμως πάνω του την πηχτή σκόνη του αδυσώπητου χρόνου και της νοσταλγίας που κουβαλάει μαζί του, αλλά και αίμα - το αθώο αίμα του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου (βλ.την μουδιασμένη συναυλία της μπάντας στην φλεγόμενη Αθήνα το βράδυ της 6 Δεκεμβρίου του 2008 στο Club 22). Εδώ το "Antibodies", ο πολιορκητικός κριός του δίσκου, που -όπως προανάφερα στο εισαγωγικό κείμενο του άρθρο- μου ήρθε ασυνείδητα στο μυαλό το βράδυ του εμβολιασμού.
6. INVINSIBLE - Duran Duran (2021)
Επιστροφή με κεφαλαία γράμμματα ("INVINSIBLE") για τους θρυλικούς Duran Duran. Το κομμάτι μ'αρέσει πολύ στα κουπλέ, με ξενερώνει κάπως στο ρεφρέν. Μπήκε, όμως, στα Κομμάτια του Μήνα σχεδόν άκοπα, γιατί αυτή η φωνή του Simon Le Bon είναι ένας διαχρονικός μαγνήτης που από παιδί με αναγκάζει να κολλάω τα αυτιά μου στα ηχεία όποτε ακούω τους Duran Duran. O 15ος δίσκος της μπάντας θα κυκλοφορήσει στις 22 Οκτωβρίου και θα ονομάζεται "Future Past".
7. This Is The Last Song I'm Gonna Write For You - VASSIŁINA (2021)
Περιπτωσάρα η VASSIŁINA, η οποία από το Λονδίνο μας στέλνει το εντυπωσιακό της debut "Fragments" (out 28/5 via Inner Ear). Στ'αυλάκια του, μαζί με άλλες 10 electro/avant pop κομματάρες, ρέει και το καταιγιστικό "This Is The Last Song I'm Gonna Write For You", το οποίο από το πρώτο άκουσμα με καθήλωσε στην πηχτή ηχητική ατμόσφαιρά του και στην κοφτερή -πολυστρωματική και βαθιά- στιχουργική του.
* Διάβασε την πρόσφατη συνέντευξη της VASSIŁINA στο Υπόγειο εδώ.
8. Άσχημοι Ήχοι - Pan Pan ft. Nalyssa Green (2021)
Τι να πρωτοδιαλέξεις, τι να πρωτοτραγουδήσεις και τι να πρωτοχορέψεις από τον άρτι αφιχθέν (out 28/5 - check album review here) νέο δίσκο του Pan Pan! Πραγματικό διαμάντι ολόκληρο το άλμπουμ - εδώ οι "Άσχημοι Ήχοι", με τη συμμετοχή της Nalyssa Green. Το κομμάτι ξεκινάει όντως με... άσχημους και ξεκούρδιστους ήχους, οι οποίοι όμως σιγά-σιγά, καθώς μαγικά ξεδιπλώνονται, μετατρέπονται σε μία αιθέρια νεο-χατζιδακική πληκτροφόρα μελωδία, την οποία απογειώνει η καθάρια εξιλεωτική φωνή της Nalyssa.
Και εδώ το back story του κομματιού, όμως μας το έδωσε πρόσφατα η κυρία Green στο προαναφερθέν αναλυτικό review του δίσκου:
"Πέρυσι ο Pan Pan έβγαλε το Φαντασμαγορία Ένα και έφτιαξε το soundtrack για τις διακοπές μου. Πλαστελίνη στο repeat, και σκεφτόμουν ότι κάτι θα έπρεπε να κάνουμε και μαζί κάποια στιγμή. Ο τίτλος του δίσκου προϊδέαζε και για κάποια συνέχεια. Και η πρόταση δεν άργησε να μου έρθει από τον δημιουργό, και να σας πω κάτι, δε μου έκανε καμία εντύπωση, μου φάνηκε εντελώς φυσικό. Μου έστειλε να ακούσω το κομμάτι που ήθελε να τραγουδήσω. Άσχημοι ήχοι. Κάπως υπερφανταστικό. Πορώθηκα. Ήρθε μια μέρα σπίτι. Υπήρχε πολύς covid τριγύρω στην πόλη. Προσέχαμε. Εγώ έβγαλα τη μάσκα για να τραγουδήσω, ο Παναγιώτης στεκόταν δίπλα στο παράθυρο. Το άνοιγε οπότε σταματούσα την ηχογράφηση. Ρισκάραμε τις ζωές μας για αυτό που ακούτε. Ελπίζω να το απολαύσετε."
9. Terra Papagalli - Jef Maarawi (2021)
Ο υπέροχος Jef μόλις κυκλοφόρησε στην Inner Ear τον δεύτερο προσωπικό δίσκο του ("Terra Papagalli", out 14/5 - album review coming soon) και το ομώνυμο κομμάτι είναι ένα σπαρακτικό, σαρκαστικό/τραγικό, μεγαλοφυές κιθαριστικό indie pop δημιούργημα. Γραμμένο για τη γενέτειρά του, Βραζιλία ("η γη των παπαγάλων") ξεδιπλώνει όλη την οικονομικο-κοινωνικο-πολιτική παθογένεια της χώρας της Λατινικής Αμερικής, με το εξαιρετικό clip -σκηνοθετημένο από τον ίδιο τον Maarawi- να αποτελειώνει εντυπωσιακά τη δουλειά.
10. Για Να Μην Τα Χρωστάω - Μιθριδάτης (2021)
Αυτούσια όσα έγραψα στα news του Υπογείου παρουσιάζοντας το κομμάτι:
"Μέσα από 13 λεπτά ακατάπαυστης φαρμακερής και καταιγιστικής ρίμας -έξι πράξεις και μερικές χιλιάδες λέξεις- ο Μιθριδάτης σπέρνει ανέμους και τυφώνες στο νέο του κομμάτι "Για Να Μην Τα Χρωστάω". Πολιτικοί και πολιτική, απλοί... άριστοι πολίτες, ΜΜΕ και δημοσιογράφοι, πανδημία και λοιμοξιωλόγοι, λόγιοι και καλλιτέχνες, μέσα κοινωνικής δικτύωσης και φυσικά οι χρήστες τους, όλοι περνούν από το ευρηματικό και αιχμηρό κόσκινο του θρυλικού Ημισκούμπριου και δεν μένει τίποτα όρθιο. Ένα συγκινητικό και κοφτερό σαν φαλτσέτα έπος - τέλος."
Ακολούθησε ένα άνευ προηγουμένου viral (το κομμάτι μετράει αυτή τη στιγμή 1,3 εκατομμύρια views και συνεχίζει) και όπως κάθε viral που σέβεται τον εαυτό του, δέχτηκε πλήθος αναλύσεων και μετα-αναλύσεων, ιστορικών και προϊστορικών αναφορών, πολιτικών και παραπολιτικών σχολίων, κοινωνικών και αντικοινωνικών παρατηρήσεων, για μένα όμως κάθε ακρόαση επαληθεύει όσα έγραψα από την πρώτη στιγμή που το άκουσα: "Ένα συγκινητικό και κοφτερό σαν φαλτσέτα έπος - τέλος."
Τα Κομμάτια του Μήνα στο Spotify
