Τα 10 Κομμάτια του Μήνα
Μάρτιος 2022
Την Παρασκευή που ήταν Πρωταπριλιά πήγα την κόρη μου σχολείο και κάθισα στον υπολογιστή. Έβαλα στο spotify να παίζει τον δίσκο των Peppers που μόλις είχε κυκλοφορήσει (καλούτσικος είναι btw) και σκέφτηκα τι έχω να κάνω το πρωί πριν τη δουλειά. Η απάντηση που έδωσα στον εαυτό μου ήταν “τίποτα”. “ΤΙΠΟΤΑ”! Πήγα να βάλω τα κλάματα από χαρά...
Ολόκληρο το Μάρτιο έτρεχα από το πρωί ως το βράδυ και τις 7 μέρες της εβδομάδας. Ο κορωνοιός έφτασε ως το σπίτι μου και είχα να φροντίσω τη θυγατέρα, η οποία αφού συνήλθε έτρεχε να προλάβει να καλύψει την ύλη που έχασε στο σχολείο και να γράψει τα 1752 διαγωνίσματα που είχαν να δώσουν μες στο Μάρτιο, το ίδιο και ο υιός -αυτός την σκαπούλαρε από τον κόβιντ- αλλά τα 1752 διαγωνίσματα τα είχε και αυτός. Κάποτε θα ήθελα να γράψω τον πόνο μου και την οργή μου για το εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδος, σήμερα θα αρκεστώ να πω πως έχουμε καταφέρει το 99,9% των μαθητών να μισούν το σχολείο. Προσέξτε, όχι απλά κάπως να το βαριούνται ή ώρες-ώρες να βαρυγκομούν -φυσιολογικό αυτό και πάντοτε συνέβαινε- αλλά να το μισούν, να ακούν τη λέξη και να θέλουν να αλλάξουν δωμάτιο. Έτρεχα τελοσπάντων το Μάρτιο, στο σπίτι, στους δρόμους, στο γραφείο, στις τράπεζες και στις υπηρεσίες, έτρεχα ακόμα και στο κρεβάτι μου, εκεί όπου ύπνος δεν με έπιανε και έβλεπα κάτι θεότρελα όνειρα που στην καλύτερη με κυνηγούσαν εξωγήινοι.
Η αποφόρτιση (;) έφτανε τα βράδια, μεσάνυχτα πια, όταν βυθιζόμουν στην πολυθρόνα του Υπογείου και έπαιζα ΦΙΦΑ, ενώ στο YouTube και μέσα από τις ανεβασμένες ειδησεογραφικές εκπομπές της ημέρας, ξετυλιγόταν μέρα με τη μέρα το “θρίλερ της Πάτρας”. Το παρακολούθησα κι εγώ από την αρχή ως το τέλος - από την αρχή ως τη νέα αρχή, για την ακρίβεια. Γιατί, ως φαίνεται, η σύλληψη της Ρούλας Πισπιρίγκου σηματοδοτεί το τέλος του πρώτου κεφαλαίου και συγχρόνως την αρχή του δεύτερου, το οποίο δείχνει ήδη να είναι ακόμα πιο ζοφερό και φρικιαστικό.
Η Ρούλα Πισπιρίγκου είναι μια χαρακτήρας κλασικών ταινιών τρόμου, ορθώνει στη μαύρη ψυχή της όλα τα χαρακτηριστικά των serial killers όπως αυτά ενίοτε παρουσιάζονται με κάπως γραφικά κλισέ και με μια αρκούντως σχολαστική υπερβολή στην μυθοπλασία. Υπερβολή; Τελικά δεν υπάρχει καμία υπερβολή, αφού η κανονική ζωή πάλι μας πρόλαβε και μας σύστησε την Πισπιρίγκου, μια πέρα για πέρα πραγματική και ουχί φανταστική γυναίκα, η οποία -εκτός λυτρωτικού απροόπτου- έχει σκοτώσει τα τρία παιδιά της μέσα σε δυόμιση εφιαλτικά χρόνια, με τρόπους δαιμόνιους και βασανιστικούς. Ένιωθα απαίσια τα βράδια με αυτήν την ιστορία, μού βάραινε σαν πέτρα την ψυχή και το μυαλό.
Η σύλληψη της Πισπιρίγκου το απόγευμα στις 30 Μαρτίου, έφερε στην πραγματικότητα λίγη ακόμα μυθοπλασία. Ο κόσμος, που δεν δυσκολεύτηκε καθόλου να μετατραπεί σε αγανακτισμένο όχλο και να πάρει το νόμο στα χέρια του, έσπευσε έξω από το σπίτι της στην Πάτρα και ξεκίνησε το λιντσάρισμα. Η ίδια η παιδοκτόνος βέβαια ήταν εκείνο το βράδυ ήδη στην Αθήνα και στη ΓΑΔΑ, ήταν όμως κλεισμένοι στο σπίτι η οικογένεια και ένας δημοσιογράφος - κανένα πρόβλημα, μας κάνουν και αυτοί. Και όταν μια κυρά αστυνόμος της διπλανής πόρτας έγραψε στο παντζούρι “ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΠΑΙΔΟΚΤΟΝΟΥΣ”, ο λαός σήκωσε τα κινητά του να απαθανατίσει τη στιγμή. Και θυμήθηκα αυτόματα ένα από τα καλύτερα επεισόδια της σειράς του Netflix “Black Mirror”, το “White Bear”…
Και έφυγε και ο Μάρτης και η ζωή συνεχίζει να μοιάζει με ταινία, με πανδημία, πόλεμο, ανείπωτα εγκλήματα και χιλιάδες τόνους πηχτού μίσους απλωμένο σε χιλιάδες μίλια ερημικής απευαισθητοποίησης...
Ακολουθούν τα 10 πιο χιλιοπαιγμένα κομμάτια του Υπογείου για το μήνα Μάρτιο, ελληνικά και ξένα, σε κάπως αρμονικά ενωμένη σειρά, ανεξάρτητα από τη χρονολογία κυκλοφορίας και το είδος τους. Στο τέλος του άρθρου, τα δέκα τραγούδια στο spotify.
1. Song To The SIren - This Mortal Coil (1984)
Μια καταπληκτική διασκευή των Βρετανών This Mortal Coil, πάνω στο εξίσου μαγικό πρωτότυπο του Tim Buckley του 1970. Την εκδοχή των Mortal Coil την βρίσκεις στο debut LP τους "It 'll End In Tears" που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1984. Το κομμάτι το θυμήθηκα -και το τίμησα δεόντως τον Μάρτιο- με αφορμή το αφιέρωμα του Υπογείου στις πιο αγαπημένες διασκευές of all time (check here).
* Το τραγούδι ακούγεται και στην εμβληματική ταινία του David Lynch, "Lost Highway" - εκεί το άκουσα για πρώτη φορά στη ζωή μου, πίσω στο μακρινό 1997. Για κάποιο λόγο δεν συμπεριλήφθηκε στο επίσημο OST της ταινίας και αυτός είναι και ο λόγος -ελλείψη shazam, internet και λοιπών τεχνολογικών μέσων- που άργησα να το εντοπίσω και να ανακαλύψω τους δημιουργούς. Αυτό συνέβη προς το τέλος των 00's μέσω του YouTube.
** Σημαντική και συγκινητική και η διασκευή του John Frusciante, την οποία συναντάμε στη δισκάρα του, "The Empyrean".
2. Foolius Ceasar - King Hannah (2022)
Παραμένουμε στο Νησί, για να ασχοληθούμε με το ντουέτο των King Hannah. Σας είχα εγκαίρως "προειδοποιήσει" για τη δυναμική του σχήματος, απαρτιζομένου από τον Craig White και Hannah Merrick, μέσω της στήλης Nice To Meet You (check here). O Craig και η Hannah γνωρίστηκαν σε ένα μπαρ στο Λίβερπουλ, όπου οι δυο τους εργάζονταν. Σύντομα ανακάλυψαν πως μοιράζονται το μικρόβιο της μουσικής.
και ξεκίνησαν να συναντιούνται στο σπίτι του Craig και τζαμάριζαν σε διάφορες ιδέες και διασκευές. Παρόλο που η Hannah είχε έτοιμο δικό της υλικό, δεν ένιωθε έτοιμη και άνετη να το μοιραστεί με τον Craig. Δεν του το είχε πει καν! Μόνο ύστερα από εναν ολόκληρο χρόνο του το εκμυστηρεύτηκε και τότε εγένετο "King Hannah"! Ξεκίνησαν με την κυκλοφορία δύο εξαιρετικών singles, του πανέμορφου ατμοσφαιρικού "Crème Brûlée" και του επικού 8λεπτου "Meal Deal". Αυτά τα δύο tracks και άλλα 6 συνέθεσαν το debut EP τους, "Tell Me Your Mind", που κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 20.
To debut LP τους, "I'm Not Sorry, I Was Just Being Me", έφτασε στα ηχεία μας στις 25 του περασμένου Φλεβάρη και είναι εντυπωσιακό. Από εκεί το διαμαντένιο "Foolius Ceasar"...
3. Shotgun - Soccer Mummy (2022)
Η Soccer Mummy, aka Sophie Allison, είναι έτοιμη για τον 5ο κατά σειρά δίσκο της. Θα ονομάζεται "Sometimes, Forever" και θα μας έρθει στις 24 Ιουνίου. Το άρτι αφιχθέν single "Shotgun" είναι ένα indie κοφτερό track, που ακούγεται κελαριστό και φρέσκο και μου φτιαξε το κέφι κάποια μουντά πρωινά του Μάρτη.
4. Charmed - Σtella (2022)
Η είσοδος της αγαπημένης Σtella στο roster της εμβληματικής Sub Pop Records, είναι εντυπωσιακή και ακούει στο όνομα "Charmed". Super catchy indie tune, hats off το Σtella! Ο νεός της δίσκος, που όπως προαναφέρθηκε θα κυκλοφορήσει μέσω της Sub Pop, πιθανότατα θα μας έρθει αργότερα μέσα στη χρονιά.
5. The Lightning I, II - Arcade Fire (2022)
Όμορφη και αρκούντως δυνατή η επιστροφή των Καναδο-Αμερικανών Arcade Fire. Το "Lightning I,II" ανέβηκε στο YouTube σαν ένα ενιαίο κομμάτι και με ένα ενιαίο (πορωτικό clip), ενώ στο Spotify το βρίσκουμε χωρισμένο στη μέση, σαν δύο ξεχωριστά tracks. Όπως και να χει, οι νέες μουσικές της μπάντας είναι αν μη τι άλλο αξιόλογες και δείχνουν να ακουμπούν περισσότερο στο 00's - early 10's ηχητικό τους πεδίο, παρά στην κάπως παράταιρη μεταγενέστερη προσέγγιση, όπως αυτή ξεδιπλώθηκε στα 10's και ειδικά στον τελευταίο -μέτριο- δίσκο τους, "Everything Now" (2017).
6. Skinty Fia - Fontaines D.C. (2022)
Τρίτο single από τον επερχόμενο νέο δίσκο των θαυματουργών Ιρλανδών μειρακίων, που δείχνουν ασταμάτητοι και πανέτοιμοι να εδραιωθούν σαν μία από τις πιο σημαντικές μπάντες των 20's, αν δεν το έχουν κάνει ήδη. Το 3ο LP των Fontaines, όπως σας έχουμε ήδη ενημερώσει, θα ονομάζεται "Skinty Fia" και θα κυκλοφορήσει στις 22 του Απρίλη. Εδώ έχουμε το ομώνυμο track, ένα absolfuckinglutely γαμάτο κομμάτι, με θανατηφόρο beat και υποχθόνιες κιθάρες, μπασογραμμή για φίλημα και απόκοσμη ατμόσφαιρα για να βουτήξεις μέσα της και να μην βγεις ποτέ. Και φυσικά τη φωνή και την προφορά του μίστερ Grian Chatten να σέρνει τον σκοτεινό χορό.
7. Angels Yearn - 33Lovers (2022)
Ο Stratos Kiris είναι μία από τις πιο ξεχωριστές και σταθερές φυσιογνωμίες στα τεκταινόμενα της ελληνικής rock 'n' roll σκηνής τα τελευταία 10 και βάλε χρόνια. Ο τραγουδιστής και ιδρυτής των πολύ πολύ αγαπημένων Monovine, μας εκπλήσσει ευχάριστα συστήνοντάς μας το νέο του project 33Lovers με το πρώτο single "Angels Yearn". Ακουστικό και gentle, με δύναμη καθαρτική και εξιλεωτική, κατέφθασε στα ηχεία μας ένα πρωινό στα τέλη του Μάρτη και μας στροβίλισε απαλά στον Ανοιξιάτικο αφράτο ουρανό.
Σας αφήνω στο κομμάτι και στα λόγια του ίδιου του Στράτου, όπως τα ανήρτησε στη σελίδα του στο facebook:
Γεια σας!
Σας παρουσιάζω τη νέα μου μουσική αγάπη, τους 33Lovers.
Είναι κομμάτια που γράφω καιρό τώρα και μετά από δεύτερες σκέψεις και ανασφάλειες αποφάσισα πως είμαι έτοιμος να τα βγάλω από μέσα μου.
Το Angels Yearn είναι το πρώτο κομμάτι από αυτά και το συνοδεύει το πολύ όμορφο βίντεο που σκηνοθέτησε η εξαιρετικά ταλαντούχα, Αγγελική Χατζή.
Αισθάνομαι τόσο πολύ ευγνώμων που σε αυτή μου τη νέα διαδρομή, είχα δίπλα μου όλους τους φίλους μου αλλά και όλους αυτούς τους ταλαντούχους μουσικούς και καλλιτέχνες που βοήθησαν να πάρει υπόσταση αυτό που είχα στο μυαλό μου.
Σας τους παραθέτω όλους πιό κάτω.
Να αγαπάτε.
8. SeXXXing - The BitterSweet (2022)
Παραμένουμε Ελλάδα και παραθέτουμε το τρίτο single από τον τρίτο επερχόμενο άλμπουμ των Αθηναίων The BitterSweet του Νικόλα Αλαβάνου.Πρόκειται για το άρτι αφιχθέν "SeXXXing", ένα ήπιο κιθαριστικό διαμαντάκι, που όμως την ίδια στιγμή αναδύει -και μέσω του πολύ ισχυρού, εκ των στίχων αναδυόμενο, storytelling- ένα αίσθημα φλεγόμενης μελαγχολίας... Το κλιπ που συνοδεύει το κομμάτι, σε σκηνοθεσία του Χρόνη Περράκη, κατορθώνει με τον πιο ζωντανό και παραστατικό τρόπο να "πιάσει" το νήμα του τραγουδιού, ενώ η Julie Tsolka στον πρωταγωνιστικό ρόλο καταθέτει έξτρα ψυχή στο όλο project.
9. Reverse - Echo Train (2022)
Eφτά ολόκληρα χρόνια έπειτα από το εντυπωσιακό debut “Memento Mori” του 2015, οι Αθηναίοι Echo Train καταθέτουν τη sophomore κυκλοφορία τους. Το "Libation" αναδύει την ψυχεδελική του μαγεία ολοκληρωμένο από τις 5 του Μάρτη και είναι απλά αψεγάδιαστο (stay tuned, full album review coming soon). Το "Reverse" είναι από τα πιο αγαπημένα μου στο δίσκο. Η ερμηνεία της Ren καθηλώνει, η μπάντα γαζώνει και η μελωδία απογειώνει.
10. The Last Tango - Esperanto (1975)
Τα πάρτυ και τα γλέντια που έκαναν οι γονείς μου όταν ήμουν παιδάκι ήταν ένα αξέχαστο υπερθέαμα. Η εικόνα να βλέπω τους μεγάλους να χορεύουν ξαφνικά αγκαλιασμένοι με προτεταμένα τα δεξιά χέρια τους προς το άπειρο παραμένει ολοζώντανη στη μνήμη μου και πού και πού επανέρχεται σαν χρησμός που δεν λέει να σωπάσει, παρόλο που όλη αυτή η παντοδύναμη κόκκινη νιότη γυροφέρνει τώρα πια τα 70. Οι γονείς μου και οι φίλοι τους, μια ευλογία για τα μεγάλα παιδικά μου μάτια...
Ο δίσκος πέρασε στη δισκοθήκη μου μαζί με άλλα πολλά βινύλια του πατέρα μου και πού και πού τον ακούω - ήρεμος και αμίλητος απ'έξω μου, γεμάτος ένταση και συγκίνηση μέσα μου. Esperanto, "The Last Tango", από το ομώνυμο LP της Βελγο-Βρετανικής μπάντας που κυκλοφόρησε έναν χρόνο πριν γεννηθώ, το 1975.
Τα Κομμάτια του Μήνα στο Spotify
(To "The Last Tango" των Esperanto και το "Reverse" των Echo Train δεν ήταν διαθέσιμα στην πλατφόρμα).
