Διαμαντής + Μπάντα 44
@ Λαμπηδόνα
15/3/2025
* Φωτογραφίες Ηλίας Γεωργουλέας
Δέκα χρόνια απουσίας από τη δισκογραφία θα ήταν πολλά για οποιονδήποτε, πόσο μάλλον για κάποιον όπως ο Διαμαντής Διαμαντίδης, που έχει αποδείξει πολλάκις το πάθος του για τη μουσική δημιουργία και δράση. Η μακρά αυτή σιωπή του έσπασε επιτέλους φέτος, με την κυκλοφορία του ντεμπούτο σόλο άλμπουμ του, με τίτλο 44. Πρόκειται οπωσδήποτε για ορόσημο για τον καλλιτέχνη, από τη στιγμή που στο παρελθόν έδρασε σχεδόν αποκλειστικά μέσα σε ομάδες: με την πολυμελή ορχήστρα Μητέρα Φάλαινα Τυφλή κυρίως, αλλά και με τους Ρελαντί, τους Tsopana Rave, τους Γνωστούς Άγνωστους, τους Radio Nowhere...
Το ότι τώρα βγαίνει μπροστά με το δικό του όνομα, βέβαια, δεν σημαίνει ότι ο Διαμαντίδης ξέχασε το σοφό «η ισχύς εν τη ενώσει». Κι αυτό αποδεικνύεται από το ότι επέλεξε μια ικανότατη και ιδιαίτερα δεμένη ομάδα μουσικών, για να τον βοηθήσει να δώσει σχήμα στο νέο του όραμα. Η Μπάντα 44, ήτοι οι Αλέξανδρος Δανδουλάκης (ενορχηστρώσεις, κιθάρες, φωνητικά), Χρήστος Βίγκος (τύμπανα, φωνητικά), Μιχάλης Βρέττας (βιολί, φωνητικά), Αντώνης Μαράτος (μπάσο), Κώστας Στεργίου (πιάνο, πλήκτρα, φωνητικά), και Ιωάννα Μιχαηλίδου (φωνητικά), συνέβαλε τα μέγιστα στο να ακουστούν τα τραγούδια του 44 με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, αλλά και στην ομαλή μετάβαση του τραγουδοποιού από τις ομοβροντίες της Φάλαινας σε έναν ήχο (κάπως) πιο μαζεμένο. Όλοι οι προαναφερθέντες ήταν εκεί και στην πρώτη ζωντανή παρουσίαση του υλικού αυτού.
Το ραντεβού είχε δοθεί για το Σάββατο 15 Μαρτίου, και το σημείο συνάντησης ήταν στο Κοινωνικό Πολιτιστικό Κέντρο Βύρωνα -περισσότερο γνωστό ως Λαμπηδόνα. Πρόκειται για τον χώρο του πρώην δημοτικού αναψυκτηρίου, που εδώ και χρόνια έχει περάσει στην (αυτο)διαχείριση κατοίκων της περιοχής, αποτελώντας έκτοτε ένα στέκι στο οποίο βρίσκουν στέγη ποικίλες πολιτιστικές δράσεις· ο Διαμαντίδης έχει υπάρξει από τους ένθερμους υποστηρικτές του εγχειρήματος. Τα όσα ήξερα ότι ετοίμαζε για τη βραδιά εκείνη έμοιαζαν θελκτικότατα, και δεν υπήρχε περίπτωση να μην κάνω το ταξίδι από τη Σπάρτη για να παρευρεθώ.
Περπατώντας εκείνο το βράδυ μέσα στο πάρκο της Αγίας Τριάδας, στον δρόμο για τη Λαμπηδόνα, διαπίστωσα ότι μπροστά μου προχωρούσε ένα ζευγάρι με μικρά παιδιά. Άκουσα, μάλιστα, τον μπαμπά να λέει στο τηλέφωνο ότι «πηγαίνουμε στην παρουσίαση ενός παιδικού CD». Προς στιγμή απόρησα: μάλλον μπερδεύτηκαν, σκέφτηκα, επειδή το CD κυκλοφορεί συνοδευόμενο από ένα βιβλίο/κόμιξ -κρίμα, τα παιδάκια μάλλον δεν θα περάσουν καλά. Όμως, μετά το ξανασκέφτηκα: τα τραγούδια του Διαμαντίδη, και τα παλιότερα, αλλά ακόμα περισσότερο τα τωρινά, έχουν καθαρές και πλούσιες μελωδίες, και στίχους που μεταφέρουν τρυφερότητα και ολοζώντανες εικόνες· είναι, δηλαδή, φιλικότατα (και) προς τους ακροατές μικρής ηλικίας. Φτάνοντας έξω από τη Λαμπηδόνα, διαπίστωσα ότι οι οικογένειες με παιδιά ήταν πολλές -σχεδόν πλειοψηφούσαν ανάμεσα στο κοινό που συγκεντρωνόταν σιγά σιγά.
Τα επί σκηνής δρώμενα χωρίστηκαν σε δύο μέρη. Το πρώτο, αναμενόμενα, αφορούσε στο νέο άλμπουμ, το οποίο ακούστηκε στην ολότητά του, και με τη σειρά των τραγουδιών που υπάρχει στο CD. Η απόδοση από τη μπάντα υπήρξε άρτια -και κάτι παραπάνω-, και ιδιαίτερα πιστή στην ορίτζιναλ αποτύπωση. Οι μουσικοί ήταν ιδιαίτερα καλά προβαρισμένοι, και είχαν την ευκαιρία να αλληλεπιδράσουν με τρόπο που μαρτυρούσε όχι μόνο τη μεταξύ τους συνάφεια, αλλά και ειλικρινή αγάπη για το υλικό. Όσο για τον μπροστάρη, υπήρξε πολύ καλός, αλλά και εμφανώς συγκινημένος σε αρκετές στιγμές. Η συγκίνηση αυτή είχε οπωσδήποτε να κάνει με την επιστροφή του, μετά από χρόνια, σε αυτό που αγαπά, αλλά ενδεχομένως και με το γεγονός ότι πλέον έβλεπε ανάμεσα στο κοινό και τα δύο μικρά παιδιά του.
Έπειτα από ένα σύντομο διάλειμμα, ακολούθησε το δεύτερο μέρος, όπου κυριάρχησαν οι διασκευές σε αγαπημένα τραγούδια του Διαμαντίδη. Δεν μπορούσε φυσικά να λείπουν οι μεγάλες του αγάπες, όπως ο Bruce Springsteen (“Born To Run”), ο Tom Petty (“Mary Jane’s Last Dance”), και οι Traveling Wilburys (“Handle With Care”). Δεν έλειψαν επίσης τα διαπιστευτήρια πολιτικής ταυτότητας: “Which Side Are You On?”, με τη φιλοξενούμενη Θεοδοσία Σαββάκη (που συνέδραμε σε διάφορες στιγμές με τα φωνητικά και το σαξόφωνό της), και “Μέρες Από Ατσάλι”, ένα από τα καλύτερα τραγούδια της Φάλαινας, από τον ίδιο τον Διαμαντή. Το παλιό του συγκρότημα, μάλιστα, έδωσε και με ακόμα έναν τρόπο το παρών, αφού ήταν εκεί και ο έτερος γκεστ Παναγιώτης Χριστοφής, ιδρυτικό μέλος της Φάλαινας, με το τενόρο σαξόφωνό του, στα “Ophelia” (των The Band), και “Born To Run”.
Φτάνοντας στο κλείσιμο της όλης τελετής, με το encore του “Χόρεψε” (που αναδείχθηκε, όχι άδικα, σε χιτ της βραδιάς), μπορούσες να νιώσεις ότι όλη η αίθουσα είχε γίνει μια αγκαλιά. Ο Διαμαντής και οι συνεργάτες του είχαν καταθέσει καρδιά και ψυχή, και το κοινό τούς αντάμειψε με θερμό χειροκρότημα, ιαχές και από καρδιάς χαμόγελα. Η βραδιά, φυσικά, είχε και συνέχεια, με πηγαδάκια, ποτά και κουβέντες, ενώ οι περισσότεροι επισκέφθηκαν και τον πάγκο των εκδόσεων Νήσος, για να προμηθευτούν το άλμπουμ.
Άφησε ισχυρό αποτύπωμα στη μνήμη εκείνο το βυρωνιάτικο βράδυ. Δεν βλέπουμε, άλλωστε, συχνά στις μέρες μας, ειδικά σε συναυλίες με δωρεάν είσοδο, τέτοιο μεράκι και απλοχεριά, τόσο καλοκουρδισμένες και πολυμελείς μπάντες, και τόσο καλά ζυγισμένα προγράμματα, που στο τέλος να σε αφήνουν όχι εξαντλημένο, αλλά να ζητάς να ακούσεις και κάτι ακόμα.
Είναι ευτύχημα που ο Διαμαντής Διαμαντίδης επέστρεψε, και θα είναι ευχής έργο να συνεχίσει να παίζει, παρουσιάζοντας τα ιδιαίτερα αξιόλογα νέα τραγούδια του. Για όσους ενδιαφέρονται, η επόμενη φορά κοντοζυγώνει: στις 11 Απριλίου, στις 18:30, ο Διαμαντής θα βρίσκεται στο δεύτερο σπίτι του, στο Λεξικοπωλείο (Στασίνου 13, Παγκράτι), για να παρουσιάσει το 44 με εκλεκτή παρέα: εκτός από μια πιο compact εκδοχή της Μπάντας 44, θα έχει επίσης δίπλα του τον τραγουδοποιό Φοίβο Δεληβοριά, τον συγγραφέα και μεταφραστή Αχιλλέα Κυριακίδη, και τον δισκοκριτικό και συγγραφέα Χάρη Συμβουλίδη. Καθόλου άσχημα για απόγευμα Παρασκευής, δεν νομίζετε;
Setlist:
Ονειρεύτηκα / Ό,τι Κάνω / Το Μόνο Που Μετρά / Ρο / Ρίτα Χέιγουορθ / Χόρεψε / Κάτω Απ’ Το Χαλί / Όλο Και Πιο Λίγα / Which Side Are You On? / Μέρες Από Ατσάλι / Handle With Care / Kansas City / I Don’t Live Here Anymore / Ophelia / Mary Jane’s Last Dance / Gimme Shelter / Modern Girl / Born To Run / Χόρεψε (encore)
