Hanni El Khatib
@Gagarin
20/10/2017
O Αμερικανός (San Fransisco) με Παλαιστίνιες και Φιλιππινέζικες ρίζες, Hanni El Khatib είναι ένας εξαιρετικός κιθαρίστας singer-songwriter, ο οποίος μας συστήθηκε εμφατικά το 2011 με το ντεμπούτο του "Will The Guns Come Out". Ακολούθησαν τα "Head In The Dirt" (2013) και "Moonlight" (2015), ώσπου φτάσαμε στο Φεβρουάριο του 2017, οπότε και μας έδωσε το 19 track (!) "Savage Times". H έλευσή του στα εγχώρια εδάφη για μία συναυλία στο Gagarin ήταν εξαρχής ένα σημαντικό νέο και η παρουσία μου στο Αθηναϊκό venue την περασμένη Παρασκευή ήταν πέρα για πέρα επιτακτική...
Παρόλο λοιπόν που εντέλει ξέμεινα από παρέα, έφυγα σερί απ'το γραφείο, και εισήλθα στο Gagarin λίγα λεπτά πριν την εμφάνιση του Hanni στη σκηνή (κλασικά: το ότι έφυγα αργά από τη δουλειά, είναι και ο λόγος που δεν θα διαβάσετε κάτι για τις ελληνικές μπάντες που άνοιξαν το event, τους Big Nose Attack και τους The BuzzDealers). H... μοναξιά μου δεν κράτησε πολύ, καθώς συνάντησα τυχαία μία παλιά μου πολύ καλή φίλη, η οποία είχε μαζί της και μια ιστορική παρέα προσώπων, τα οποία είχα χρόνια να συναντήσω. Μεγάλη η χαρά μου για τούτα τα συναπαντήματα, τα ευνόησε ο σχετικά λίγος κόσμος που παρέστη στο Gagarin...
Λίγο πριν τις 11 ο Hanni El Khatib εμφανίστηκε στη σκηνή, μαζί με την τριμελή μπάντα του και ήταν όλοι ένας κι ένας: Το "δεξί χέρι" του Hanni, ένας 20 something κιθαρίστας-πληκτράς με baby face, o οποίος άναβε τα τσιγάρα το ένα μετά το άλλο, κρατώντας ένα μπουκάλι κρασί, από το οποίο συχνά-πυκνά ρουφούσε υπεργουλιές αλκοόλ. Κι όσο έπινε, τόσο κοκκίνιζε το πρόσωπό του και τόσο συνέχιζε να παίζει παπάδες. Ο μπασίστας. Σοβαρός και συγκεντρωμένος, μακρύ μαλλί και ριχτό ριγέ σακάκι, έδειχνε να απολαμβάνει το live με το δικό του τρόπο, ενόσω και αυτός μας προσέφερε παίξιμο υψηλής τεχνικής και δεξιοτεχνίας. Ο ντράμερ, ο κλασικός ντράμερ, ρε φίλε! Πουκαμισάκι, καρεδάκι και φράντζα και σταθερό nerd χαμόγελο. :) Αν παρατηρούσες όμως το παίξιμό του, θα διαπίστωνες πως πρόκειται για έναν χαμογελαστό μα στυγερό... δολοφόνο. Καταπληκτικός. Όσο για τον ίδιο τον Hanni El Khatib, σίγουρα θα ξετρέλανε με την πρώτη ματιά τα κορίτσια που ήρθαν στη συναυλία, μιλάμε για ένα καθώς πρέπει... αρρενωπό τεκνό. Και μεις τα αγόρια, όμως, δεν μείναμε παραπονεμένοι: Παιχταράς και αυτός - πολύ καλός κιθαρίστας, σούπερ και αγνή rock 'n' roll φωνή, αστείρευτη ενέργεια και διάθεση, την οποία δεν άργησε να μεταφέρει στο κοινό. Αφού μας πληροφόρησε πως το live που παρακολουθούσαμε ήταν το τελευταίο της μακράς (μέτρησα πάνω από 30 σταθμούς) περιοδείας του, δίνοντας στη συναυλία έναν τύπου πανηγυρικό χαρακτήρα, ξεκίνησε να εξαπολύει τους ροκ δυναμίτες του, επιλέγοντάς τους από το σύνολο της δισκογραφίας του, δίνοντας βέβαια την απαραίτητη έμφαση στον τελευταίο του δίσκο, το "Savage Times". Έπειτα από ένα μουδιασμένο ξεκίνημα από την πλευρά του κόσμου, το live δεν άργησε να εξελιχθεί σε ένα τρελό garage blues, post punk party, με τον Hanni και τον μπασίστα προς το τέλος να μπερδεύονται με το κοινό και να ρίχνουν τις φαρμακερές... πενιές τους μέσα από την αρένα, τον baby face κιθαρίστα-πληκτρά να χορεύει disco ρυθμούς αναψοκοκκινισμένος με το μπουκάλι του φυσικά ανά χείρας και τον ντράμερ να βγάζει το πουκάμισο από τη ζωνή του παντελονιού του.
Από τα κομμάτια ξεχώρισα την extended jam-αριστή συγκλονιστική εκτέλέση του "Come Down", μεγάλα η ανατριχίλα και στα τραγούδια από τα οποία πρωτογνώρισα στην ουσία το φαινόμενο El Khatib, τα "You Rascal You" και "Loved One" από το ντεμπούτο του "Will The Guns Come Out". Όλο όμως το live κύλησε αβίαστα και αέρινα, χωρίς να κάνει... κοιλιά σε κάνένα σημείο του. Μία από τις καλύτερες συναυλίες της χρονιάς.
Στο πέρας του show και όταν το Gagarin σχεδόν άδειασε, βρέθηκα στην μπάρα με την παλιά παρέα μου να πίνουμε μπίρες με τον Hanni και την μπάντα. Very cool indeed, το κερασάκι στην τούρτα σε μία γεμάτη και γαμάτη μουσική νύχτα. Ευχαριστώ τον εαυτό μου, που παρά την κούραση, την πίεση χρόνου και τη διαφαινόμενη μοναξιά του, με πήρε απ'το χεράκι και με κατέβασε στο Gagarin το βράδυ της περασμένης Παρασκευής.
P.S. Ευχαριστούμε τον φίλο Giannis Negris (i-jukebox.gr) για την παραχώρηση των δύο πρώτων φωτογραφιών που κοσμούν το παρόν άρθρο.
Το Υπόγειο με τον Hanni (σε κακή ανάλυση, αλλά έπρεπε να μπει για την ιστορία...) :)
