Release Athens, Day 5 (19/6)
Whereswilder, Godsleep,
Planet Of Zeus, BRMC, Clutch
Ανήκω στο ποσοστό των ανθρώπων που δεν «τρελαίνονται» με τις open air συναυλίες. Αυτό το ποσοστό των ανθρώπων που θα προτιμήσει να παρακολουθήσει ένα live σε μία κλειστή συναυλιακή αίθουσα, με σκοτάδι, καπνό και αλκοόλ. Όχι, δεν έχω κάτι συγκεκριμένο με τον έναστρο ουρανό (το αντίθετο μάλιστα), δεν με ενοχλεί ο απογευματινός ζεστός ήλιος του καλοκαιριού, ο δυνατός αέρας και ούτε φυσικά η βροχή. Γενικότερα, θεωρώ τον εαυτό μου από τα πιο βολικά άτομα για ένα live… Θα το παρακολουθήσω και θα το απολαύσω –αν αξίζει βέβαια- όπου κι αν γίνεται αυτό.
Οπότε, δεν τέθηκε καν θέμα για την παρακολούθηση μίας από τις πλέον αγαπημένες μου μπάντες, των Black Rebel Motorcycle Club (B.R.M.C) και φυσικά των σπουδαίων Clutch, στο φετινό Release Athens 2019. Ουπς, είπα τη μαγική λέξη… "Release". Ας ανοίξω μία μικρή παρένθεση εδώ.
Να πω πως η ματαίωση του φετινού Rockwave με γέμισε με θλίψη; Ψέματα θα πω. Τέρμα τα ψέματα, τέρμα τα αστεία και τέρμα η προχειρότητα. Καμία θλίψη λοιπόν, γιατί πολύ απλά υπάρχει το Release. Ένα Release, που και φέτος κρατάει, μέχρι στιγμής, τον πήχη ψηλά. Ένα φεστιβάλ σε ευρωπαϊκά πρότυπα και σε ευρωπαϊκές προδιαγραφές, σε αρκετά μεγάλο βαθμό. Οι τιμές εισιτηρίων αρκετά προσιτές θα έλεγα, οργάνωση σωστή, μη ταλαιπωρία, εξυπηρέτηση τίμια, εύκολη πρόσβαση για το κοινό. Πήγες για μπίρα; Πέντε λεπτά με το ρολόι χωρίς να χάσεις μέρος του live. Πήγες τουαλέτα; Επτά-οκτώ λεπτά με το ρολόι, χωρίς να χάσεις όλο το live. Χαίρε Μαλακάσα…! Καλό στήσιμο, καλός ήχος, φωτισμός κι επαγγελματισμός. Πολύ καλές συνθήκες και για τις μπάντες. Κι όταν υπάρχουν καλές συνθήκες και για τις μπάντες, οι μπάντες θα παίξουν καλά. Θα παίξουν για τα χρήματα που θα πάρουν και θα τα τιμήσουν επαγγελματικά 100%. Θα παθιαστούν με τον κόσμο, θα παίξουν γι’ αυτόν και θα τιμήσουν την παρουσία του. Δεν θα κάνουν αρπαχτή και αγγαρεία τύπου «να τσεπώσουμε τα φράγκα και φύγαμε». Όταν υπάρχουν όλα αυτά, η μία μπάντα θα φέρει την άλλη και κάποτε και η Ελλάδα θα μπει στον ευρωπαϊκό συναυλιακό χάρτη. Μου ήρθαν στο μυαλό κάτι μπαλόνια κάπου, κάπως, κάποτε και τσαντίζομαι. Κλείνει η παρένθεση…
Φτάσαμε στην Πλατεία Νερού γύρω στις επτά παρά κάτι, αν θυμάμαι καλά, ή καλύτερα φτάσαμε στο τελευταίο κομμάτι των Godsleep (δεν προλάβαμε καθόλου τους Whereswilder που άνοιξαν τη μέρα). Τους Godsleep τους είχα δει και πριν από τρία χρόνια στο Los Almiros Festival του 2016. Καλή ελληνική μπάντα, καλός stoner ήχος και γενικότερα καλή παρουσία. Η stoner ελληνική σκηνή στα καλύτερά της και δεν θα μπορούσαν να λείπουν φυσικά οι κορυφαίοι εγχώριοι εκπρόσωποι του είδους, οι Planet of Zeus. Μπάντα που επίσης έχω δει 1-2 φορές, οπότε χωρίς καμία δυσκολία, αποφασίσαμε να παραμείνουμε καθισμένοι και να καπνίσουμε σε κάτι απίστευτα αναπαυτικά πουφ σε περίπτερο γνωστής μάρκας τσιγάρων που ήταν και charging point για κινητά. Ειλικρινά…δεν σηκωνόσουν με τίποτα! Τι έλεγα; Α ναι, για τους Planet of Zeus. Έπαιξαν όλα τα γνωστά καλά κομμάτια τους, με τον δικό τους μοναδικό τρόπο και τελικώς, 3-4 κομμάτια πριν το τέλος, αποφασίσαμε να σηκωθούμε για να βρούμε το φιλαράκι μας τον Γ., που μόλις είχε φτάσει από το Αιγάλεω και φυσικά για να πιάσουμε την καλύτερη δυνατή θέση για τους B.R.M.C.
Δε θυμάμαι ακριβώς την ώρα που ξεκίνησαν. Θυμάμαι μόνο τα πρώτα ακόρντα του “Red Eyes and Tears”. Θυμάμαι που σκέφτηκα, πριν το live, πως ήμουν πεπεισμένος ότι θα ξεκινούσαν με το “Let The Day Begin”. Δεν με χάλασε καθόλου και δεν με εμπόδισε καθόλου να ξεκινήσω τη νύχτα (είχε αρχίσει να σουρουπώνει) μου και το μουσικό μου ταξίδι με το κομμάτι από το self-titled album τους. Αγνό garage Rock ‘N’ Roll στη συνέχεια με το “Six Barrel Shotgun” και ο νέος μου ύμνος “Little Thing Gone Wild” από το Wrong Creatures, ίσως από τους καλύτερους δίσκους της μπάντας κι ενός από τους καλύτερους του 2018. Η Πλατεία χορεύει ήδη…
“King of Bones” από το ίδιο άλμπουμ και αυτό το badass «βρώμικο» μπάσο. Άψογη η κοπελάρα Leah Shapiro στα drums. Σουξεδάκι στη συνέχεια και το riff-άκι του “Beat The Devil’s Tattoo” που σκόρπισε – αναμενόμενα- επιπλέον ενθουσιασμό στο πλήθος. Πολύ καλή εκτέλεση και μπόλικο τραγούδι. Μόνο που θα προτιμούσα να είχε παιχτεί λίγο πιο δυνατά. Μία τόση δα κοιλιά με το “666 Conducer”, ιδανικό όμως για νωχελικό ψυχεδελικό χορό. Συνέχεια με το road trip-άρικο “Stop” και ο χορός συνεχίζεται. Πιο heavy καταστάσεις με το “Teenage Disease”, με τις ιαχές “Iiiie” και "Aaaay" να δονούν το Φάληρο. Μπίρες και νερά στον αέρα…ωραία πράγματα. “I'd rather die, than be living like you” και ο Robert Levon Been κάνει τα δικά του με το μπάσο. Δυνατές στιγμές…
“In Like The Rose” για να ηρεμήσουμε κάπως, τρόπος του λέγειν να ηρεμήσουμε, και να στρίψουμε ένα τσιγάρο. Η μπίρα αγνοείται, κάπου πετάει ακόμη. “White Palms” και ψυχεδέλεια…San Francisco, California φίλε! “Shade of Blue” και “I've always known it's true, with you”…ανατριχίλα. Ώρα να χορέψουμε και πάλι με το “Ain’t No Easy Way”, ένα από τα αγαπημένα, τα πολύ αγαπημένα του κοινού. Άλλο να χοροπηδάς σε ένα live και άλλο να χορεύεις και ήδη από τα πρώτα “Ooooh” του “Conscience Killer” γνωρίζουμε ότι θα μας πάνε έτσι χορεύοντας μέχρι τέλους. Ο Robert Levon Been ξεκινάει, η Leah ακολουθεί πιστά και ο Peter Hayes μπαίνει δυνατά. “I'm a constant sinner, a conscience killer”…
Ώρα για το αγαπημένο μου “Berlin” (είναι και το συναισθηματικό δέσιμο που έχω με την πόλη) Rock ‘N’Roll και το δικό τους show επί σκηνής. Τους ανήκει 100%. “Rifles” για να κρατήσουμε λίγη ενέργεια γιατί ξέρουμε πως αναπόφευκτα η παράστασή τους θα κλείσει με το “Spread Your Love” και το “Whatever Happened To My Rock ‘n’ Roll (Punk Song)”. Να περιγράψω το τι έγινε; Δεν είναι δύσκολο να το φανταστεί κάποιος. Όπως κι εμένα δεν μου ήταν δύσκολο να πιστέψω το πώς βρεθήκαμε κάποια μέτρα αλλού απ’ όπου ξεκινήσαμε να βλέπουμε το live. Ίσως όμως να ήταν δύσκολο στο να πιστέψουν κάποιοι στην πρώτη σειρά, ότι ο Been βρίσκεται εκεί μαζί τους και του κρατάνε το μικρόφωνο για να τραγουδήσει.
“Whatever happened to you? Whatever happened to our rock 'n roll?” λοιπόν, και βλέποντας δίπλα μου την πιτσιρίκα ηλικίας 8-10 ετών να χτυπιέται επάνω στους ώμους του πατέρα της, παίρνω την απάντησή μου: Το rock ‘n’ είναι εδώ και υπάρχει ελπίδα!
Οι B.R.M.C μας χάρισαν ένα δυνατό live. Μας χάρισαν ένα μοναδικό live. Ένα από τα live που θυμάσαι για πάντα. Βγήκαν μες στο κατακαλόκαιρο με τα μαύρα τους τα ρούχα και τα δερμάτινα κι έπαιξαν για την πάρτη τους. Για τη μουσική που αγαπάνε και υπηρετούνε πιστά κόντρα σε πολλά. Βγήκαν μες στο κατακαλόκαιρο κι έπαιξαν για εμάς. Έπαιξαν με πάθος 18χρονων που μπαίνουν πρώτη φορά στο στούντιο κι έπαιξαν ταυτόχρονα με τον επαγγελματισμό μιας μπάντας που είναι 20 χρόνια στο χώρο. Ευχαριστούμε!
B.R.M.C - Setlist
1. Red Eyes And Tears
2. Six Barrel Shotgun
3. Little Thing Gone Wild
4. King of Bones
5. Beat The Devil's Tattoo
6. 666 Conducer
7. Stop
8. Teenage Disease
9. In Like The Rose
10. White Palms
11. Shade Of Blue
12. Ain't No Easy Way
13. Conscience Killer
14. Berlin
15. Rifles
16. Spread Your Love
17. Whatever Happened to My Rock 'n' Roll (Punk Song)
Ο κόσμος προσπαθεί να χαλαρώσει και να ρυθμίσει εν τάχει τις δουλίτσες του, είτε αυτές λέγονται μπύρα από τα σημεία πώλησης, είτε επίσκεψη στο WC, καθώς πλησιάζει η ώρα για τους headliners της σημερινής ημέρας του Release. Πλησιάζει η ώρα για τους «μεγάλους» Clutch. Μιας μπάντας που έβαλε το Stoner Rock στα σπίτια μας, στα ραδιόφωνά μας και στα playlist πολλών DJs. Λίγο mainstream τα τελευταία χρόνια, αλλά οκ, δεν είναι κακό.
Ξεκινάνε, όπως είναι αναμενόμενο, πολύ δυνατά. Ξεκινάνε ορεξάτα, κάτι το οποίο θα συνεχιστεί χωρίς «κοιλιά» καθ’ όλη τη διάρκεια του live τους. Παίζουν τόσο, μα τόσο καλά. Άριστος ήχος, άριστη εκτέλεση των κομματιών, κάτι παραπάνω από άριστη η ερμηνεία του Neil Fallon κι ένας άψογος Tim Sult στην κιθάρα.
Ο χώρος, κάποιες δεκάδες μέτρα από το stage, έχει γεμίσει ασφυκτικά, κάτι το οποίο αποδεικνύει ότι οι περισσότεροι στο πλήθος έχουν έρθει γι’ αυτούς. Υπάρχουν φυσικά και οι εξαιρέσεις, συμπεριλαμβανομένου και τους εαυτούς μας, που ήρθαν απόψε για να απολαύσουν τους B.R.M.C. Οπότε, χωρίς δεύτερη σκέψη… ελαφρά πηδηματάκια προς τα πίσω, ανοίγοντας δρόμο για τα αγριεμένα νιάτα, που στις μπροστινές σειρές έχουν δημιουργήσει ένα αρκετά άγριο σκηνικό - με την καλή την έννοια. Ό,τι μπορεί να πεταχτεί στον αέρα, βρίσκεται στον αέρα… Ωραία πράγματα. Ασταμάτητος χορός φυσικά, τραγούδι, κούραση που βγαίνει σιγά-σιγά (ναι μωρέ, ου γαρ…μπλα μπλα) και κάτι που μου φαίνεται ότι λείπει. Οι Clutch, όπως προανέφερα, παίζουν εκπληκτικά και άψογα. Παίζουν επαγγελματικά 100%, χωρίς το παραμικρό λάθος. Αλλά παίζουν χωρίς πάθος, ή έτσι τουλάχιστον φαίνονται στα μάτια μου κι ακούγονται στα αυτιά μου. Μπορεί και να φταίει η κούρασή μου (με ελάχιστες ώρες ύπνου από την προηγούμενη ημέρα) και σε μεγάλο βαθμό η εκ βαθέων εξομολόγηση που προηγήθηκε των Clutch.
Σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να παρεξηγηθώ κι επαναλαμβάνω: Η εμφάνιση των Clutch ήταν ανάλογη του ονόματός τους κι όπως αρμόζει σε μία τεράστια μπάντα! Η εμφάνιση των Clutch ήταν τεράστια, απλώς έλειψε αυτό το κάτι παραπάνω. Αυτό το λίγο παραπάνω πάθος. Ακόμη και το encore τους ήταν κάπως έτσι…επαγγελματικό. Φυσικά, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν μας εμπόδισε να μεταφερθούμε κάποιες σειρές μπροστά για το “Regulator” και το “Electric Worry”… Κοντέψαμε να φτάσουμε στο τραμ.
Ωραία βραδιά, γεμάτη βραδιά, κι άλλη μια όμορφη συναυλιακή εμπειρία. Μέχρι την επόμενη φορά.
Κάθε επιστροφή από live, πάντα μου μοιάζει με road trip. Παραλιακή-Θησέως-Πειραιώς και τέλος Κηφισός. Άσκηση φωνητικών μου ικανοτήτων αντί για ραδιόφωνο: “If I had money, like Henry Ford, Lord, I'd have me a woman, yeah, on every road”. Λάθος επιλογή κομματιού και στίχου, λοξό βλέμμα από το κάθισμα του συνοδηγού μαζί με κοροϊδευτικούς μορφασμούς και χαμόγελο. Τέλος ασκήσεως φωνητικών μου ικανοτήτων. Ραδιόφωνο, playlist SD card και The Gun Club – “Idiot Waltz”.
Δεν σιγοτραγουδάω, απλά σκέφτομαι την εικόνα της 10χρονης πιτσιρίκας στους ώμους του πατέρα της και μόνο ένας στίχος μου έρχεται στο νου:
«Γιατί αν γλυτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα».
Clutch – Setlist
1. Gimme the Keys
2. Vision Quest
3. Willie Nelson
4. How to Shake Hands
5. Evil (Cactus cover)
6. Spacegrass
7. The Mob Goes Wild
8. A Quick Death in Texas
9. Red Horse Rainbow
10. In Walks Barbarella
11. Earth Rocker
12. Ghoul Wrangler
13. Book of Bad Decisions
14. Cypress Grove
15. Hot Bottom Feeder
Encore:
16. The Regulator
17. Electric Worry
