Album Stories (59)
A Brief Inquiry Into Online Relationships
1975
Όλο είναι ένα λάθος.
Και βυθίζομαι σ' αυτό.
Στο επικίνδυνο χάος του μυαλού μου.
“Γίνεται ένα παρτάκι σπίτι μου, θες να πάμε μετά τη δουλειά;” Έτσι ξεκινάει. “Θα έχει και κορίτσια”. Έτσι συνεχίζει. Εκείνο το βράδυ δεν με γυρνάει σπίτι. Πάω μαζί του, σ’ εκείνο το σπίτι στη Γλυφάδα. Μ’ ένα μυαλό γεμάτο σκέψεις και μια καρδιά άδεια. Τι μπορεί να πάει στραβά;
Στην πόρτα με περιμένει ένα σφηνάκι. Πριν καν αφήσω την τσάντα μου. Ποτά στο τραπέζι, τσιγάρα να γυρίζουν και δύο ψυχές να φασώνονται στο μπαλκόνι. Δεν μου παίρνει πολύ για να σε δω. Είσαι εκεί, μόνη σου. Στον καναπέ. Με το διχτυωτό σου φόρεμα να μου εξάπτει τη φαντασία. Με το ποτό στο ένα χέρι και το τσιγάρο στο άλλο. Κι ένα μυαλό αλλού. Τα βλέμματά μας συναντιούνται μέσα στους καπνούς και τα neon lights. Σαν σε ταινία. Δεν μπορώ να μην έρθω δίπλα σου. Με καλείς, χωρίς να πεις λέξη.
Παίρνω ό,τι πίνεις. Μου μιλάς. Σου μιλάω. Καταλαβαινόμαστε. Η μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς. Πίνουμε κούπα. Δεν σου αρέσει η μουσική που παίζει. Αλλάζεις είδος. Βάζεις Foals, το Blue Blood. Όλοι χορεύουν, κανείς δεν το ξέρει. Μόνο εγώ. “Of all the people, I hoped it'd be you, to come and free me, take me away”. Τραγουδάμε, χορεύουμε, πίνουμε, καπνίζουμε.
“Foals, ε; Δεν περίμενα κάτι λιγότερο”, σου λέω. “Ξέρεις τι μου θυμίζει η φάση εδώ; Κάτσε, θα δεις”. Μετά το Blue Blood, βάζω το Hummer. Όλοι χορεύουν ξανά, κανείς δεν το ξέρει. Μόνο εσύ. “Τι έβαλες; Skins ρε φίλε, ΝΑΙ”. Σε ενεργοποιώ. Χαμογελάς και σηκώνεσαι πάνω. “We are everywhere”. Πίνουμε κούπα ξανά. Το ζούμε μόνοι μας.
Αδειάζει το ποτήρι. Αδειάζει και το μπαλκόνι. Πάω να πάρω αέρα και μια ανάσα. Αλλά δεν με αφήνεις. Έρχεσαι κι εσύ. Η ζωή σαν ταινία συνεχίζεται.
- Σε είδα πώς με κοιτούσες όταν ήρθες.
- Καρφώνομαι εύκολα, το ξέρω. Έμοιαζα χαμένος, μέχρι που σε είδα.
- Α είσαι από τους Ρομαντικούς, ε;
- Δεν ξέρω αν θέλω να είμαι τώρα. Δεν ξέρω αν θέλω να προσπαθήσω.
- Τι συμβαίνει με σένα;
- Τι θες εσύ να συμβεί;
- Πήγαινε μέσα και βάλε μου το τραγούδι που παίζει αυτή τη στιγμή στο μυαλό σου. Και έλα μετά έξω.
Τι ζω, ρε πούστη. Πού ήρθα; Σε τι rom-com παίζω; Πόσο έχω πιει; Διάολε. Είσαι καλή. Είσαι πολύ καλή σ’ αυτό το παιχνιδάκι. Με οδηγείς με μαθηματική ακρίβεια εκεί που θέλω. Δεν χρειάζεται να κάνω τίποτα. Μόνο να σκεφτώ καθαρά. Κάποιος έχει βάλει Portishead μέσα. Πέφτει η φάση όσο λείπουμε. Το εκμεταλλεύομαι. Βάζω The 1975. Be My Mistake. Αν είναι να το κάνουμε, ας το κάνουμε σωστά.
-Ήταν το πρώτο που μου ήρθε. Ελπίζω να σ’ αρέσει.
-Γιατί μιλάς ακόμα;
Με φιλάς στο μπαλκόνι. Επιτέλους. Δεν νιώθω τίποτα. Και νιώθω τα πάντα. Πυροτεχνήματα που εκρήγνυνται σε μια άδεια καρδιά.
- Φυσικά το ξέρω και φυσικά μ’ αρέσει. 1975.
- Κάποιος μου κάνει πλάκα σήμερα. Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό.
- Το ίδιο λέω κι εγώ. Δεν μπορεί.
- Σε κατάλαβα από την πρώτη στιγμή.
- Το ξέρω. Έλα μαζί μου.
- Είσαι σίγουρη;
- Όχι.
- Πάμε.
Γεμίζουμε τα ποτήρια μας και πάμε στο δωμάτιο. Τα ζαλισμένα μας μυαλά συγκρούονται στο κρεβάτι. Σε θέλω τόσο πολύ που μοιάζει λάθος. Ο πειρασμός είναι μεγάλος. Αλλά το έχουμε ανάγκη.
Ανάβουμε τσιγάρο.
- Την θες ακόμα, ε;
- Ναι, γαμώ το κεφάλι μου.
- Το κατάλαβα. Θα περάσει.
- Ναι, έτσι λένε.
Τόσο απλά.
Και μετά σιωπή.
Μόνο σιωπή.
Τελικά δέχτηκες να γίνεις το λάθος μου.
You do make me hard
But she makes me weak
[“Be My Mistake” is just about guilt. It’s about when you are a young person and you struggle sometimes to figure out what you really want. And sometimes, like a lot of things, it requires you to make a mistake before you actually understand what you have. And then maybe you push people away, and then you realize that the idea of a casual relationship with somebody is just not really something that you want – Matt Healy, Pitchfork]
Το “A Brief Inquiry Into Online Relationships” είναι το 3ο άλμπουμ των The 1975 και κυκλοφορεί στις 30 Νοεμβρίου 2018. Όπως και τα δύο προηγούμενα, έτσι κι αυτό πήγε καρφί στο No.1 των UK Albums Chart, έφτασε στο No.4 του Billboard 200, ο δίσκος έγινε χρυσός από την BPI ενώ κέρδισε και το British Album of the Year στα Brit Awards 2019.
Όχι κι άσχημα για τα Manchester lads. Το ABIIOR το είχα αγαπήσει προτού καν κυκλοφορήσει γιατί γούσταρα τα vibes που έρχονταν από το ανελέητο teasing του Matty. Ένα άλμπουμ που, μέσα σ' όλα, όπως και τα δύο προηγούμενα, τοποθετήθηκε σε μια ιδιαίτερη συναισθηματική βάση - μικρότερης βέβαια κλίμακας γιατί το "I Like It When You Sleep" αλλά και το ομώνυμο αμφότερα ήρθαν ακριβώς τη στιγμή που έπρεπε στη ζωή μου - και παρόλο που η κύρια θεματική δεν είναι ταυτόσημη πια με τα teen-romance σκηνικά, αυτό το slow dance music του "Inside Your Mind" που σε μεταφέρει σε ένα high school prom, είναι ο λόγος που λάτρεψα αυτή τη μπάντα από τα ξεκινήματα.
Θυμάμαι να ακολουθώ την μπάντα από τα γεννοφάσκια της, ήτοι το "Facedown" EP, την πρώτη τους κυκλοφορία το 2012, παρότι το σχήμα φτιάχτηκε το 2002 στο Λύκειο του Wilmslow. Έκτοτε, ο Matty Healy έχει ωριμάσει μουσικά, και μαζί του ωρίμασαν και οι 1975. Δεν έμειναν στη make-out-in-the-car φάση και τα μελοδραματικά teen-romance σκηνικά του 2013, το πήγαν παρακάτω. Ψάχτηκαν, εξελίχθηκαν, επηρεάστηκαν από το οτιδήποτε συμβαίνει καθημερινά στον κόσμο.
Το NME έγραψε ότι το A Brief… είναι η millennial απάντηση στο ‘OK Computer’. Δεν ξέρω αν με νευρίασε περισσότερο ή αν με προβλημάτισε αυτό το πράγμα, που ήταν μάλιστα και η λεζάντα κάτω από την εικόνα που βλέπεις μόλις ανοίγεις το άρθρο, πριν ακόμα αρχίσεις να διαβάζεις. Ξέρουμε τι αποδοχής τυγχάνουν οι συγκεκριμένοι από το NME, δεν είναι κάτι νέο. Απλά είναι κρίμα να γράφονται τέτοιες άστοχες λέξεις, έστω κι από ένα όχι και τόσο αντικειμενικό μουσικό μέσο, και να διαβάζονται από teenagers (γιατί αυτό είναι το target group της μπάντας) και να μεγαλώνουν με την ιδέα ότι μια τέτοια δουλειά των '10s μπορεί να μπει στην ίδια πρόταση, και δη να συγκρίνεται, με ένα de facto και μαζικά αποδοχούμενο έργο τέχνης. Μεγάλο και αχρείαστο φάουλ του NME.
Μετά τα 2 πρώτα τους άλμπουμ που με στιγμάτισαν στο έπακρο, το A Brief είχε κάτι εξίσου όμορφο και δυνατό από την αρχή. Πολύ πιο direct lyricism και με σαφές concept. Η στάση ζωής των millennials απέναντι στο στρες της υπερπληροφόρησης, η τάση του FOMO (Fear of missing out), ο εθισμός στα social media, modern politics και ένας κόσμος που συνεχώς αλλάζει. Ο Healy ξέφυγε από τη δίνη της ηρωίνης που βυθίστηκε 5 χρόνια πριν, ακολούθησε αποτοξίνωση και ανοίγει την ψυχή του, αγκαλιάζοντας ξανά τον εαυτό του και τη ζωή γύρω του. Όλα αυτά στην Αμερική του 2018. Στην Αμερική του Τραμπ και των ανελέητων tweets του (πριν τον μπλοκάρει η πλατφόρμα).
Οι στίχοι είναι απλοί, δοσμένοι με σύγχρονες μεταφορές και αλληγορίες. She said that I should have liked it. I told her "I only use it sometimes" (TooTimeTooTimeTooTime). "Don't let the internet ruin your time" (How to Draw /Petrichor). "Your memories are sceneries for things you said but never really meant" (I Always Wanna Die [Sometimes]). "Culture is to blame, you try and mask your pain in the most postmodern way" (Sincerity Is Scary). "When you bleed, say so we know" (I Like America & America Likes Me).
Το A Brief… είναι γεμάτο από πολύχρωμες μουσικές και τίμια tunes. Sincerity Is Scary. It's Not Living (If It's Not with You). Give Yourself a Try. I Always Wanna Die (Sometimes). TooTimeTooTimeTooTime. I Couldn't Be More in Love. Τουλάχιστον το μισό άλμπουμ είναι tunes. Λίγο IDM, λίγο electropop, λίγο R&B, λίγο experimental. Σίγουρα, πάντως, ακόμη ένα ενδιαφέρον μείγμα ακουστικών εμπειριών από τα Manchester lads. Με το δικό μου αποκορύφωμα να είναι το I Love It If We Made it. Ένας υποβλητικός ύμνος ελπίδας στους παράλογους καιρούς που ζούμε, με κεντρικό μήνυμα “Oh, fuck your feelings. Truth is only hearsay. We're just left to decay. Modernity has failed us”.
"First, disobey; then look at your phones", έγραφαν σε ένα από τα μανιφέστο τους στο teasing του άλμπουμ. Η τάση της εποχής. Η δυστοπία γύρω μας, μέσα μας. Όλοι καθηλωμένοι στα κινητά, κάνουμε swipe left/swipe right στο Tinder, παίζουμε με τα φίλτρα, ποστάρουμε στιγμές που δεν απολαμβάνουμε, τουιτάρουμε ψάχνοντας εκείνο το ωραίο τσιτάτο που θα τραβήξει, ζούμε πολλές ζωές ταυτόχρονα μέσα από Insta stories. Το έχω κάνει, το έχεις κάνει. Το ξέρουμε.
If I don't get to see the beauty of the end of culture; Then at least I've seen the culture of the end of beauty.
Οι The 1975 καταφέρνουν να δημιουργήσουν Τέχνη σε έναν κόσμο στον οποίο δεν αντέχεις να ζεις. Κι ενώ εσύ ψάχνεις τη διαφυγή και ενστερνίζεσαι τον νιχιλισμό, ο Matty προσπαθεί μέσα από τους στίχους του να σε βοηθήσει να εναρμονιστείς με τις επιταγές της σύγχρονης κοινωνίας. Ο Healy παίζει πολύ με το μπλακ χιούμορ και τον σαρκασμό για να περάσει τα μηνύματα που θέλει. Κι αυτό βγαίνει προς τα έξω - στους millennials δηλαδή.
Το ‘A Brief Inquiry Into Online Relationships’ είναι η φωνή μιας παρεξηγημένης γενιάς που ψάχνει πάτημα για να βρει την ελπίδα, την αυθεντικότητα και το δικό της ρόλο μέσα στην κοινωνία. Μια γενιά που μεγαλώνει μέσα στην ξενοφοβία, την κλιματική αλλαγή, την κρίση οικονομικών και κοινωνικών αξιών και αναζητά το φως μέσα στο χάος.
Το κλείσιμο του άλμπουμ έρχεται με ένα απαλό post-britpop κύμα μελαγχολίας να πλανάται στην ατμόσφαιρα. I Always Wanna Die (Sometimes). Δεν είναι λίγο-πολύ αυτό το mood; Μερικές φορές. Η σύνοψη του online age. Η εποχή της απομόνωσης.
‘If you can't survive, just try’.
Ένα γλυκό κινηματογραφικό φινάλε σε ένα αριστουργηματικό άλμπουμ.
Μια από τις πιο αγαπημένες μου στιγμές του 2018.
Hands down.
Εδώ ολόκληρο το άλμπουμ:
