33 Lovers
Στράτος Κύρης
Τον Στράτο Κύρη τον παρακολουθούσα και τον θαύμαζα από την αρχή. Από τις αρχές των 10's και τους Monovine, από το debut LP της μπάντας, "Cliche", και ένα εκρηκτικό αξέχαστο για μένα live στο Κ-44. Ακολούθησαν άλλοι δύο πολύ δυνατοί δίσκοι ("Swallow"/2014 - "D.Y.E"/2018), ώσπου λίγο αργότερα ο κύκλος έκλεισε και ο Rat Messiah (βλ. το έμβλημα-σύμβολο των Monovine) αποχώρησε... Το τέλος της μπάντας ακολούθησε και το τέλος ενός έρωτα και ο Στράτος, όπως μας αναφέρει ο ίδιος, μπήκε σε μια φάση ενδοσκόπησης και αυτο-βυθισμού.
Η ενδεχομένως επίπονη, μα πέρα για πέρα δημιουργική, διαδικασία, γέννησε -τι άλλο στην περίπτωση του Στράτου;- μουσική. Μουσική διαφορετική από αυτή που ο Αθηναίος -μεγαλωμένος στην Πάτρα- singer/songwriter μας είχε συνηθίσει με τους Monovine. Η κιθάρα και η ένταση υποχωρούν, για να δώσουν τη θέση τους στα πλήκτρα και στη μελωδία. Η φωνή χαμηλώνει και αποκτά μια αιθέρια ζεστασιά. Κι όμως, το "Ghost Flower" των 33 Lovers -ξεκάθαρα πιο απαλό και πιο mellow από τους Monovine συγγενείς του- αναβλύζει και αυτό μια υποδόρια υπέροχη ενέργεια. Και, στο τέλος της ημέρας, αναδεικνύεται ως ένας πανέμορφος δίσκος, ένας από τους πιο ενδιαφέροντες και πιο απολαυστικούς της χρονιάς ως τώρα. Η... μεταμόρφωση του Κύρη -προειδοποιητική "βολή" της οποίας ήταν το εξαίσιο single "Angels Yearn" το 2022- είναι μια υπερεμπνευσμένη απόδειξη φυσικής και ανεπιτήδευτης αλλαγής, της εκ των (πολύ) έσω δυναμικής εξέλιξης.
Το "Ghost Flower" αποτελείται από 9 τραγούδια και δύσκολα κάποιος θα μπορούσε ένα από αυτά να το περάσει στα γρήγορα και να το αγνοήσει. Είναι όλα τους διαμαντάκια, είναι και τα 9 υπέροχα. Προσωπικό αγαπημένο το "Phantosmia", αλλά -το τονίζω ξανά- ο δίσκος στέκεται ολόκληρος ως ένα άρτιο και αψεγάδιαστο δημιούργημα.
Με χαρά και τιμή σε τούτη την περίσταση, καλωσορίζουμε το Στράτο στις σελίδες μας...
Ghost Flower (out 13/10 via Inner Ear)
Στο δυναμικό και συνεχώς εξελισσόμενο τοπίο της indie μουσικής, οι 33 Lovers - το πνευματικό παιδί του frontman και τραγουδοποιού, Στράτου Κύρη - αναδύονται ως μια ηχηρή φωνή αγάπης, πόνου, αποδοχής και ύπαρξης.
Οι 33 Lovers ξεκίνησαν ένα μουσικό ταξίδι χρησιμοποιώντας την τέχνη τους ως μέσο αλλαγής και κατανόησης και το Ghost Flower είναι το πρώτο τους album. Τα στοιχειωμένα φωνητικά χτυπούν κατευθείαν στην καρδιά, ενώ οι συγκινητικοί στίχοι αντηχούν βαθιά στον ακροατή. Ο ήχος αναδεικνύεται από τις σαγηνευτικές αρμονίες της κιθάρας, τις αιθέριες μελωδίες των πλήκτρων, τους ευφορικούς ήχους του μπάσου και τα παλλόμενα beats. Οι αρμονίες δημιουργούν ένα μαγευτικό μείγμα εναλλακτικής/indie, lo-fi, pop και diy αισθητικής, που κάνει το άλμπουμ πολύ ιδιαίτερο.
Η ηχογράφηση, παραγωγή και ενορχήστρωση έγιναν από τον Βασίλη Νησσόπουλο το καλοκαίρι του 2022 στην Αθήνα. Το mastering από τον Γιάννη Χριστοδουλάτο (Sweetspot Productions) και ο γραφιστικός σχεδιασμός από τον Γιώργο Παπαδάκη.
Το Υπόγειο: Στράτο σε καλωσορίζουμε στο Υπόγειο και σε συγχαίρουμε για τον νέο σου δίσκο! Πριν μιλήσουμε όμως για το “Ghost Flower”, θα θέλαμε να μας πεις όσα προηγήθηκαν: Τι απέγιναν οι ηρωικοί Monovine και σε ποια φάση σου γεννήθηκε η ιδέα ενός solo project;
Καλώς σας βρήκα στο φωτεινό Υπόγειό σας και σας ευχαριστώ πολύ! Οι Monovine μετά από 14 χρόνια πορείας σταμάτησαν να δημιουργούν. Μεγάλο ρόλο σε αυτό έπαιξε το γεγονός πως πέρασα σε μία φάση ενδοσκόπησης της ζωής μου, κλείστηκα και άρχισα να αισθάνομαι την ανάγκη να εκφραστώ με διαφορετικούς τρόπους. Όλα τα κομμάτια, τα έγραφα πάντα στην ακουστική μου κιθάρα πρώτα και μετά έβαζα distortion. Ακουστικά, έχουν τη δική τους μαγεία που πάντα με τραβούσε μιάς και ήταν αυτό που μου έβγαινε αυθόρμητα. Οπότε αυτό ακολούθησα γιατί αυτό είχα ανάγκη, μέσα από μία δύσκολη αλλά και όμορφη διαδικασία του να ξανασυναντήσω τον εαυτό μου. Σαν άνθρωπος αρέσκομαι να δίνομαι σε αυτό που κάνω. Όπως με τους Monovine, έτσι και τώρα με τους 33 Lovers αυτό συμβαίνει. Δε θα μπορούσαν να υπάρχουν παράλληλα. Γι’ αυτό το λόγο μου φαινόταν πάντα κάπως και η λέξη project. Καταλαβαίνω πως ειπώνεται αλλά αισθάνομαι πως εμπεριέχει κάτι το εφήμερο σα λέξη και δίνει την εντύπωση πως κάνεις άλλα δέκα πράγματα παράλληλα.
Το Υπόγειο: Είναι αποκλειστικά solo υπόθεση το νέο «παιδί» σου ή υπάρχουν μουσικοί και φίλοι που βοήθησαν στο… μεγάλωμά του;
Βεβαίως και υπάρχουν! Έχω γράψει τη μουσική και τους στίχους όμως δε θα μπορούσε να πάρει σάρκα και οστά αν δεν υπήρχε ο Ξενοφώντας Σακελλαρίου, που είναι δίπλα μου 25 χρόνια τώρα και με ακούει πραγματικά και ο παραγωγός μου, Βασίλης Νησσόπουλος, που αισθάνθηκε κατευθείαν τι ήθελα να βγάλω προς τα έξω και έκανε τα μαγικά του. Δύο πολύ ταλαντούχοι άνθρωποι που είχα τη τύχη να συναντήσω και να έχω στη ζωή μου. Σαφώς και οι κοντινοί μου άνθρωποι που μου έδιναν κουράγιο και με βοηθούσαν με τις ανασφάλειές μου.
Το Υπόγειο: Πώς προέκυψε το όνομα - 33Lovers;
Το 33 είναι ένας αριθμός που πάντα υπήρχε στη ζωή μου. Τον βλέπω παντού από μικρός, ειδικά σε στιγμές που αμφισβητώ τον εαυτό μου. Είναι κάπως σαν ένας προσωπικός οδηγός. Γνωρίζω πως ίσως είναι παιχνίδια του μυαλού αυτά αλλά επιλέγω να το βλέπω με αυτό το τρόπο. Όταν έψαχνα όνομα λοιπόν, η φίλη μου η Άμυ με ρώτησε ποιά είναι τα δύο πράγματα που με τραβάνε. Της είπα η Αγάπη και το 33. Και έτσι γεννήθηκε. Στο μυαλό μου είναι οι “Εραστές του
33”. Μετέπειτα διάβασα πως η σπονδυλική στήλη αποτελείται από 33 σπονδύλους και μου αρέσει κι αυτό γιατί οι σπόνδυλοι που ενώνονται, είναι σαν 33 εραστές.
Το Υπόγειο: Και πώς προέκυψε και το τίτλος του δίσκου, “Ghost Flower”;
Ήθελα να είναι κάτι το προσωπικό/συμβολικό αλλά και ταυτόχρονα κάτι που να αποτυπώνει τα κομμάτια του δίσκου. Κάτι που όταν θα το διαβάζει ο άλλος θα του δημιουργείται κατευθείαν μία εικόνα που θα τον οδηγεί στην αίσθηση που σου αφήνει ο δίσκος. Κάτι το εύθραυστο, το ρέoν,το μελαγχολικό αλλά συνάμα γλυκό, τρυφερό και ευωδιαστό. Αυτό, το αποτύπωσε εξαιρετικά στο εξώφυλλο, ο Γιώργος Παπαδάκης που σχεδίασε τον δίσκο.
Το Υπόγειο: Ακούγοντας ήδη το “Ghost Flower”, δύο πράγματα είναι αμέσως ξεκάθαρα στα αυτιά μου: 1. Η αλλαγή στην ηχητική σου προσέγγιση - πιο ήπια, πιο pop και πιο mellow εν συγκρίσει με τον σκληρό και heavy ήχο των Monovine 2. Το songwriting παραμένει υπέροχο και υπερεμπνευσμενο. Ξεκινώντας από την πρώτη μου εμφανή διαπίστωση, θα ήθελα να μου πεις αν την άποψή σου - πως επήλθε τούτη η αλλαγή στον ήχο, ήταν μια εξαρχής συνειδητή απόφαση ή βγήκε στην πορεία;
Όπως προαναφέρθηκα πέρασα σε μία αρκετά κλειστή φάση της ζωής μου και ήταν φυσικό επακόλουθο για μένα να μετουσιωθεί όλο αυτό σε μουσική. Μουσική χωρίς ταραχή και αναστάτωση, κάτι που είχα ανάγκη και θα που θα με βοηθούσε. Έγινε θα έλεγα ταυτόχρονα συνειδητά και υποσυνείδητα.
To Υπόγειο: Τούτη η αλλαγή του ήχου έχει να κάνει και με την αλλαγή του Στράτου; Πόσο και σε ποια κομμάτια του έχει αλλάξει ο Στράτος των 00’s και των 10’s σε σχέση με τον Στράτο των 20’s;
Σίγουρα αυτά τα δύο είναι αλληλένδετα. Έχω αλλάξει αρκετά στο πως αντιλαμβάνομαι τα πράγματα γύρω μου. Παίρνω το χρόνο μου περισσότερο και με ακούω διαφορετικά απ’ όταν ήμουν 20 ή 30. Μεγαλώνοντας αποκτούμε και διαφορετικές ανάγκες. Δεν σημαίνει πως καταλύουν πάντα το ήδη υπάρχον αλλά το μεταμορφώνουν κιόλας. Σε άλλα βέβαια παλεύω ακόμα, δεν είναι όλα ρόδινα. Έχει όμως να κάνει με την αποδοχή και τη κατανόηση, μία διαδικασία όχι και τόσο εύκολη πολλές φορές.
Το Υπόγειο: Περνώντας στη δεύτερη σκέψη μου -αυτή του εξαιρετικού songwriting- θα ήθελα να αναφερθείς σε αυτό, στην εποχή και τα ερεθίσματα που σε ενέπνευσαν στο γράψιμο των τραγουδιών, αλλά και στη διαδικασία της δημιουργίας τους ως την τελική τους μορφή….
Ήταν τέλος του ‘19 με αρχές του ‘20 και η αφετηρία ήταν ένας έρωτας. Πενθούσα για αυτόν και αυτό με έκανε να εμβαθύνω και να αγκαλιάσω περισσότερο, ευαίσθητες και πηγαίες πλευρές του εαυτού μου. Όταν είχα την ανάγκη να εκφράσω αυτό που αισθανόμουν, έπαιζα κιθάρα. Δεν το πίεσα, άφηνα να μου δημιουργηθεί η ανάγκη και κάθε φορά που έπαιζα, η μουσική ήταν εκεί καθώς και το περισσότερο μέρος των στίχων.
Π.χ. το "Bigger Lighter Glow" είναι one take. Δηλαδή αυτό που ακούς στο δίσκο, είναι το κομμάτι όπως το ηχογράφησα στο σπίτι μου εκείνη τη φορά. Δεν έχει ξαναηχογραφηθεί, δεν υπάρχει άλλο take. Είναι ό,τι πιο pure έχω κάνει έως τώρα και έτσι ήθελα να το καταθέσω. Άλλο παράδειγμα, η εισαγωγή του "Fucking Space" και ο spacey ήχος στο backround του "Phantosmia", γραμμένα απ΄τον Φώντα στο σπίτι μου, όπου και αυτά είναι one take και ήθελα να τα κρατήσω αυτούσια.
Όταν συναντηθήκαμε με τον Βασίλη υπήρξε αμέσως μια αμοιβαία συμπάθεια και κατανόηση και αφού με αφουγκράστηκε και άκουσε το υλικό, αρχίσαμε να το δουλεύουμε. Συζητήσαμε να πάμε σε στούντιο να ηχογραφήσουμε το δίσκο, όμως ήθελα να έχει την αίσθηση που είχε όταν έπαιζα τα κομμάτια στη κιθάρα πρώτη φορά στο σπίτι καθώς και να αισθάνομαι οικεία και ζεστά. Οπότε αποφασίσαμε να τα γράψουμε στο σπίτι του, στο σαλόνι, όπου και ήταν ο χώρος που τα συζητούσαμε, τα δουλεύαμε και ένοιωθα άνετα. Προτίμησα να παιχτούν από τους δυό μας μόνο και να μη συμμετάσχει κάποιος άλλος μιας και ήθελα να εκφραστεί όσο το δυνατόν εντονότερα το προσωπικό στοιχείο. Ο Βασίλης, ένας πολυτάλαντος άνθρωπος, έπαιξε όλα τα όργανα μαζί μου, ενορχήστρωσε πανέμορφα το δίσκο και έβαλε και κάποιες από τις πιό όμορφες μελωδίες όπως αυτή της εισαγωγής του "Trippin'".
Αφού είχαμε το υλικό, το έστειλα στην Inner Ear, ένα label που ήθελα να βγει ο δίσκος γιατί κυκλοφορούν πολύ όμορφες μουσικές και έχουν στο ρόστερ τους κάποιους από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες. Είμαι ιδιαίτερα ευτυχής που τους άρεσε.
Το Υπόγειο: Ποιο είναι το πιο αγαπημένο σου κομμάτι από το δίσκο και ποιο είναι το back story της έμπνευσής του;
Πιo αγαπημένο κομμάτι δεν έχω κάπως, όλα είναι αγαπημένα μου, το καθένα με το δικό του τρόπο. Δε μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο. Τα αγαπάω όλα το ίδιο γιατί το καθένα τους λέει μία ιστορία των όσων αισθανόμουν και σκεφτόμουν.
Το Υπόγειο: Ποιες μπάντες και μουσικούς θα ανάφερες σαν επιρροές στο νέο σου μουσικό project; Εμένα μου θύμισες πολύ τον Ολλανδό singer/songwriter Jacco Gardner… :)
Πολύ ωραίος ο κύριος Gardner αλλά τη συγκεκριμένη περίοδο άκουγα μουσικές, κυρίως που ήδη είχα ακούσει στο παρελθόν, αλλά αυτή τη φορά μου μιλούσαν διαφορετικά. Βασικές επιρροές θα έλεγα τους Air, Blonde Redhead, Magnetic Fields, Radiohead, Daniel Johnston, Beach House, Elliott Smith, the Beatles, Velvet Underground, Χατζιδάκις. Αλλά άκουγα και άλλα ταυτόχρονα, όπως Arctic Monkeys, Chopin, Κόρε Ύδρο, Lana Del Rey, the Strokes, Nick Drake, Sharon Van Etten, Father John Misty κ.α.
Το Υπόγειο: Τα επόμενα σχέδιά σου; Να περιμένουμε μια live παρουσίαση του δίσκου και γενικότερα ζωντανές εμφανίσεις;
Βεβαίως! Και live παρουσίαση θα γίνει αλλά και γενικότερα ζωντανές εμφανίσεις. Αυτή τη στιγμή είμαστε στο στούντιο με τη νεοσύστατη μπάντα μου και προβάρουμε για το παρθενικό μας λάιβ που θα πραγματοποιηθεί σε λίγο καιρό και θα μάθετε όταν είναι όλα έτοιμα αισίως.
Το Υπόγειο: Ως παλιά καραβάνα πια στον χώρο της ντόπιας underground σκηνής, πώς βλέπεις τα τεκταινόμενα στο χώρο αυτήν την εποχή; Ποιες διαφορές εντοπίζεις με τον καιρό που
ξεκινούσες;
Τα βλέπω πολύ θετικά και μου αρέσει που βγαίνουν συχνά μικρά διαμάντια από νέους αλλά και όχι νέους ανθρώπους στο χώρο και που δεν χάνεται η ανάγκη της δημιουργίας αλλά αντιθέτως, στέκεται σαν φάρος σε οτιδήποτε σκοτεινό μας περιβάλλει. Διαφορές πάντα θα υπάρχουν σε κάθε εποχή. Πριν από εμάς, μετά από εμάς. Αυτό που πιστεύω πως είναι σημαντικό, είναι το ότι η φαντασία, η δημιουργία και η τρυφερότητα πάντα θα βρίσκουν το δρόμο.
Το Υπόγειο: Στράτο σε ευχαριστούμε πάρα πολύ!
Κι εγώ εσάς!
