Bazooka (2)
Οι Bazooka έχουν νέο δίσκο, τον τέταρτο στην σχεδόν 15ετή μουσική πορεία τους. Μια πορεία γεμάτη δημιουργία και περιπέτεια, μια πορεία γεμάτη ωμή rock 'n' roll αλήθεια, μια πορεία γεμάτη τραγούδια και συναυλίες. Βόλος-Αθήνα, με ενδιάμεσες στάσεις δεκάδες πόλεις - εντός και εκτός επικρατείας. Βόλος-Αθήνα, με κιθάρες-μπάσο-τύμπανο (ενίοτε και synths) ανά χείρας, βαλίτσες κλείνουν-βαλίτσες ανοίγουν, όνειρα χτίζονται και ποτέ δεν γκρεμίζονται. Ο Ξάνθος, ο Άρης, ο Γιάννης και ο Βασίλης ποτέ δεν έπαψαν να κοιτάζουν μπροστά, να εξελίσσονται και να ανεβάζουν τον πήχυ.
Οι Bazooka έχουν νέο δίσκο. Το "Κάπου Αλλού" είναι "κάπου εδώ", τριγύρω μου ηχεί όλη μέρα και όλη νύχτα στο Υπόγειο, ένας δίσκος πανταχού παρών, γιατί τα 10 κομμάτια που τον απαρτίζουν είναι ένα προς ένα κόλλημα, έχει το καθένα τους μια δική του ξεχωριστή γοητεία, μια δική του ξεχωριστή ιστορία να πει. Οι κιθάρες πρωταγωνιστούν - δένει η μία με την άλλη σε έναν σφιχτό κόμπο, βγάζοντας ήχους πορωτικούς, ενώ στο πλάι τα τύμπανα και το μπάσο κρατάνε το ρυθμό, άλλοτε διαολεμένος και άλλοτε πιο ήπιος, αλλά πάντοτε στιβαρός και συμπαγής.
Οι Bazooka έχουν νέο δίσκο και, όπως τους αναφέρω και σε μια ερώτησή μου, φαίνεται για μένα να είναι ο πιο ολοκληρωμένος και ο πιο μεστός τους ως τώρα. Υποκειμενικός σίγουρα ένας τέτοιος ισχυρισμός, το αντικειμενικό της υπόθεσης, όμως, είναι πως το "Κάπου Αλλού" είναι ένα πολύ ενδιαφέρον και πλούσιο punk άλμπουμ, ικανό να σε (ταρα) κουνήσει, να σε ξυπνήσει και σε σημεία του να σε συγκινήσει. Κυκλοφορεί από τις 21 του περασμένου Οκτώβρη από την Inner Ear, ενώ τo Σάββατο 19 Νοεμβρίου η μπάντα θα ανέβει στη σκηνή του Gagarin για την επίσημη παρουσίαση του δίσκου. Μαζί τους οι AMKA. Ακολουθούν live εμφανίσεις στην Πάτρα (Frida, 2/12) Θεσσαλονίκη (8ball, 8/12) και στις Σέρρες (Αίγλη, 11/12). Φαντάζομαι θα ανακοινωθούν και άλλες ημερομηνίες και άλλες πόλεις. Είπαμε, στην περίπτωση των Bazooka οι βαλίτσες ανοιγοκλείνουν συνέχεια...
Πριν το συγκρότημα, λοιπόν, πάρει τους δρόμους, κατεβαίνει Υπόγειο. Είναι η δεύτερη συνάντησή μας - είχε προηγηθεί ένας επικός καφές στο Μεταξουργείο τον Γενάρη του 2019 (check interview here).
Κάπου Αλλού - out 21/10 via Inner Ear
Ο κόσμος γκρεμίζεται αλλά οι Bazooka είναι εδώ με τον τέταρτο δίσκο τους. Μας παίρνουν από το χέρι και από τα μούτρα και μας ταξιδεύουν σε έναν κόσμο πάνω από τη γη, έναν κόσμο κάπου αλλού.
Με 10 τραγούδια και την ιστορία τους που αποτυπώνει σχεδιαστικά ο Αυστραλός Montero, μας μεταφέρουν στα όνειρα και τους εφιάλτες της σύγχρονης ζωής.
Το ''Κάπου Άλλου'' είναι ξεκάθαρα το πιο διασκεδαστικό και πολυσυλλεκτικό άλμπουμ του συγκροτήματος, η δικιά τους αλήθεια. Η τρέλα και η πηγαία ενέργεια των Bazooka βρίσκονται ακόμα εκεί, αλλά πλαισιωμένες από μεγάλη όρεξη για πειραματισμό και καταστάσεις που οδηγούν την μπάντα στο να αφεθεί τελείως ηχητικά χωρίς κανέναν περιορισμό, με το τελικό αποτέλεσμα να είναι ό,τι πιο κοντά στουντιακά έχουμε από τον ζωντανό ήχο του συγκροτήματος και αυτό είναι που το κάνει αναμφισβήτητα το καλύτερο συνολικό τους άλμπουμ μέχρι τώρα.
Το Υπόγειο: Bazooka σας καλωσορίζουμε στο Υπόγειο, τρία χρόνια έπειτα από την πρώτη μας συνέντευξη τον Ιανουάριο του 19. Και είναι πάλι ένας νέος δίσκος σας η αφορμή - τότε το “Zero Hits”, τώρα το άρτι αφιχθέν “Κάπου Αλλού”. Και ξεκινάω... επιθετικά και καταθέτω πως το νέο σας άλμπουμ είναι για μένα το καλύτερό σας ως τώρα. Κατά πόσο συμφωνείτε με την άποψή μου;
Γεια σας και πάλι! Όπως είπες έχουμε καινούργιο δίσκο, τον 4ο στην δισκογραφία μας. Το “Κάπου Αλλού” είναι σίγουρα ένας δίσκος που δεν κάναμε εκπτώσεις. Στα προηγούμενα album υπήρξαν καταστάσεις που είτε αυτές μας πίεσαν χρονικά είτε εμείς δεν ήμασταν σε θέση να “πάρουμε” τον απαραίτητο χρόνο με αποτέλεσμα, σε 2η ανάγνωση, να ακούμε κάποια πράγματα που ίσως τα θέλαμε λίγο διαφορετικά. Αυτόν τον δίσκο τον ακούμε και δεν θέλουμε να αλλάξουμε κάτι.
Το Υπόγειο: Μιλήστε μας λίγο για τη δημιουργία του δίσκου, την εποχή που γράφτηκαν τα κομμάτια και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα - εντός κι εκτός της μπάντας...
Ο δίσκος δημιουργήθηκε κατά την διάρκεια της καραντίνας και ήταν αυτός που μας κράτησε νηφάλιους και δεν τρελαθήκαμε τελείως. Το ότι δεν είχαμε συναυλίες επηρέασε πολύ την διάθεση μας στην καθημερινότητα. Εκείνη την περίοδο καταλάβαμε πόσο σημαντικά, πέρα των άλλων λόγων, ειναι για την ψυχολογία μας τα live. Γενικότερα τότε, γύρω μας επικρατούσε μία συγχηση. Κάποιοι χαίρονταν για το lockdown, άλλοι είχαν απομονωθεί στα σπίτια τους, κάποιους τούς είχε κυριεψει ο φόβος, άλλοι βρήκαν ευκαιρία για να επαναπροσδιοριστούν. Αλλά στο τέλος αυτής της σχεδόν τριετίας όλοι είχαμε πιά κουραστεί. Η σύνθεση των κομματιών, η επιλόγη τους απο ένα μεγαλύτερο σύνολο και η δημηιουργία του artwork ήταν αυτά που έμοιαζαν ανθρώπινα σε έναν κόσμο εγκλεισμού.
Το Υπόγειο: Πού είναι τελικά το “Κάπου Αλλού” και πώς είναι εκεί;
Το “Κάπου Αλλού είναι παντού”. Το “Κάπου Αλλού” είναι ακριβώς ίδιο με το εδώ. Αυτό που αλλάζει ήμαστε εμείς μέσα σε αυτό.
Το Υπόγειο: Θα θέλαμε λίγα λόγια και το “Εδώ Κάτω”. Πώς βλέπετε και πώς βιώνετε όλα όσα συμβαίνουν στην Αθήνα - στην Ελλάδα - στον πλανήτη;
Στον πλανήτη τα πράγματα δεν πάνε καλά. Από ότι φαίνεται ζούμε μια σκοτεινή περίοδο της ανθρωπότητας. Κατέχουν θέσεις εξουσίας και δίνεται χώρος σε ανθρώπους μισαλλόδοξους και συντηρητικούς. Ήδη είμαστε εκτεθημένοι στις ορέξεις παρανοϊκών και νάρκισσων που εξυπηρετούν τα συμφέροντα τους με βόμβες και όπλα. Στην Ελλάδα επίσης ζούμε μια σημαντική πτώση του επιπέδου στην πολιτική αλλά και στον mainstream πολιτισμό. Μέσα σε όλη αυτήν την οικονομική κρίση έχουμε πολιτικούς οι οποίοι έχουν την πεποίθηση ότι οι άνθρωποι χωρίζονται σε κατηγορίες και η αξία της ζωής δεν είναι ίδια για όλους. Παρόλα αυτά υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θυμούνται πώς είναι να ζεις ανθρώπινα και συνεχίζουν απτόητοι.
Το Υπόγειο: Πώς την παλέψατε τα προηγούμενα τρία χρόνια με τον κόβιντ, τα lockdowns τις καραντίνες κλπ.;
Όπως είπαμε και παραπάνω, την παλέψαμε δημιουργώντας τον δίσκο.
Το Υπόγειο: Επιστρέφοντας στο δίσκο, θα θέλαμε και δυο λόγια για το εξώφυλλο - εξαιρετικό!
Το εξώφυλλο οφείλεται στη Πέννυ Λιαρομάτη, με την οποία είμαστε πολλά χρόνια μαζί ως Bazooka. Η Πέννυ επέλεξε από τα έτοιμα σχέδια του Αυστραλού Ben Montero το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του δίσκου, τα οποία ήταν 2 εντελώς διαφορετικές δουλειές του, δηλαδή δεν υπήρχαν μαζί ως ένα concept. Για το εσώφυλλο έστειλε στον Montero την ιστορία που υπάρχει στο δισκο ώστε να το δημιουργήσει με βάση αυτήν. Η ιστορία αυτή προκύπτει απο όλα τα τραγούδια του δίσκου και είναι έμπνευση της Πέννυς στα πλαίσια μιας συνολικής και καλλιτεχνικής πρότασης. Γενικά θέλαμε αυτός ο δίσκος να αποτελεί μια ενότητα τόσο ώς αντικείμενο και εικόνα όσο και μουσικά ως τραγούδια.
Το Υπόγειο: Τι μας περιμένει στο live της παρουσίασης του δίσκου στο Gagarin στις 19 Νοεμβρίου;
Μία rock συναυλία.
Το Υπόγειο: Γενικώς, έχετε αποκτήσει -δικαίως!- την φήμη πως είστε μια εκρηκτική live μπάντα. Πώς ζείτε τις συναυλίες και ποιο είναι το μυστικό -αν μπορούμε να το πούμε έτσι;- μιας καλής ζωντανής παρουσίας;
Δεν ξέρω αν είναι μυστικό, μία μπάντα όσο περισσότερο παίζει τόσο περισσότερο δεμένη είναι. Αυτό φτάνει, τα υπόλοιπα της σκηνικής παρουσίας είναι για να φτιάξουν ατμόσφαιρα και είναι επίσης σημαντικά αλλά δεν υπάρχει συνταγή.
Το Υπόγειο: Αγαπημένες ever συναυλίες που έχετε πάει; Μπάντες/μουσικοί που δεν τους έχετε δει και τους έχετε σαν συναυλικά απωθημένα;
Mudhoney και Stooges γιατί ήταν οι πρώτες συναυλίες που είδαμε από μπάντες που μας αρέσαν όταν ήμασταν πιτσιρικάδες.
Απωθημένο που δεν πρόκειται να εκπληρωθεί ποτέ... οι Nirvana.
Το Υπόγειο: Το “Κάπου Αλλού” είναι το πρώτο σας δισκογραφικό στίγμα μέσα στη νέα δεκαετία και οι Bazooka πια μετρούν σχεδόν 15 χρόνια ύπαρξης. Διόλου μικρός χρόνος. Τι θα μπορούσατε να καταθέσετε σαν έναν απολογισμό της πορείας της μπάντας ως τώρα; Ποιες καμπές και περιόδους θεωρείτε σαν οριακές για το συγκρότημα;
Ο απολογισμός της μπάντας είναι η ίδια η δισκογραφία της και τα live της. Κάθε κυκλοφορία μας είναι μία καταγραφή μιας δεδομένης περιόδου του συγκροτήματος. Είναι ένα οριακό σημείο από το οποίο ξεκινά μια καινούργια καμπή μέχρι τον επόμενο δίσκο.
Το Υπόγειο: Θεωρείστε πια -από πολλούς μουσικόφιλους- ως μία από τις σημαντικότερες σύγχρονες εγχώριες μπάντες. Πώς το ακούτε αυτό; Ποιες είναι οι δικές σας σημαντικότερες σύγχρονες εγχώριες μπάντες;
Μας το έχουν πει αρκετοί τελευταία αλλά΄η αλήθεια είναι ότι εμείς δε σκεφτόμαστε τέτοια πράγματα. Χαιρόμαστε που έχουμε όλο και περισσότερες μπάντες/μουσικούς στην Ελλάδα με γούστο και με όρεξη να κάνουν κάτι δικό τους. Μας ενδιαφέρει περισσότερο να δημιουργηθεί μία ροκ σκηνή με ταυτότητα και δυναμική στην ελληνική πραγματικότητα γιατί αυτό θα βοηθήσει όλες τις καινούργιες εγχώριες μπάντες.
Το Υπόγειο: Πριν λίγες μέρες έβαλα σε έναν... ανυποψίαστο φίλο να ακούσει το “Κάπου Αλλού” και κάπου στη μέση αναφώνησε “ρε αυτοί αν είχαν ξένο στίχο θα χανε κατακτήσει Αμερικές και Αγγλίες και όλα! Ποιοι Fontaines τώρα, τι να λέμε;”. Και γω του είπα πως είχατε ξένο στίχο και το γυρίσατε στα ελληνικά πριν 5 χρόνια. Και κει τον είδα κάπως αμήχανο για 2-3 δευτερόλεπτα κι ύστερα συνέχισε απτόητος: “Ε, γαμάνε ούτως ή αλλως!”. Πάντως το ερώτημα αιωρήθηκε στο χώρο για λίγο: Ελληνικό ή ξένο στίχο για διεθνή επιτυχία και γενικώς τι χρειάζεται μια ελληνική μπάντα για να πετύχει έξω από τα ελληνικά σύνορα;
Σίγουρα σε μία μπάντα που δεν έχει έθνικ στοιχεία, τα ελληνικά εμποδίζουν την διεθνή επιτυχία. Βέβαια για να πετύχεις οπουδήποτε χρειάζεται να διαθέτεις καλή μουσική και, αν δεν ανήκεις ξεκάθαρα σε κάποιο μουσικό χώρο ή δεν είσαι στο mainstream της ροκ σκηνής, χρειάζεται και χρόνος. Από κει και πέρα αν δεν έχεις κάποιον γνωστό να σε προτείνει σε label ή αν δεν έχεις έστω τύχη, τα πράγματα δυσκολεύουν γιατί δεν σού δίνεται η ευκαιρία να ακουστείς σε αυτούς που μπορούν να σε στηρίξουν. Το κοινό πάντως στα live δεν φαίνεται να έχει κανένα θέμα με τα ελληνικά. Τα σπάνε με την μουσική και μουγκρίζουν όσες λέξεις ‘πιάνουν’, χορεύουν και μοιάζει να το απολαμβάνουν περισσότερο απο κάποια τραγούδια με αγγλικό στίχο.
Το Υπόγειο: Bazooka ευχαριστούμε πάρα πολύ - τα λέμε στο Gagarin στις 19 του Νοέμβρη!
