Ben Montero
Ο Ben Montero, ο Αυστραλός σκιτσογράφος και μουσικός, ο οποίος για τα τελευταία τέσσερα χρόνια έκανε την Ελλάδα δεύτερο σπίτι του, μια μέρα πριν φύγει μόνιμα για Αυστραλία, μιλάει Στο Υπόγειο για την σχέση του με την Ελλάδα, την μουσική, την ζωγραφική, τις συνεργασίες και το αβέβαιο μέλλον.
Η μπάντα του, ονομασμένη από το εύηχο επίθετό του «Montero» αποτελείται από τους πλέον ικανούς μουσικούς της ελληνικής ροκ σκηνής: Νώντας Παππάς (Acid Baby Jesus), Μάρκος Μαζαράκης (Acid Baby Jesus), Σέργιος Βούδρης ( The Voyage Limpid Sound), Κώστας Συνοδινός και Κώστας Στεργίου (Prins Obi & The Dream Warriors). Η μουσική τους χαρούμενη, σχεδόν ψυχεδελική με επιρροές από Beach Boys και άλλες ποπ-ροκ μπάντες σε ταξιδεύει σε έναν κόσμο πιο όμορφο και αθώο.
Όμως δεν σταματάει εκεί. Ο Βen έχει φτιάξει ένα δικό του κόσμο μέσω των σκίτσων που ζωγραφίζει. Οι καρτουνίστικοι χαρακτήρες του μοιάζουν όμορφοι, σχεδόν παιδικοί, γεμάτοι χρώματα, αλλά αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες της καθημερινής πραγματικότητας, τα κοινωνικά άγχη και τις κρίσεις ταυτότητας που αντιμετωπίζει κάθε σύγχρονος άνθρωπος.
Το Υπόγειο: Καλησπέρα Ben, πως νιώθεις σήμερα;
Λοιπόν, περίμενε να παραγγείλω περισσότερο κρασί.
Το Υπόγειο: Το Σάββατο στο Ρομάντσο έγινε μια αποχαιρετιστήρια συναυλία. Πώς ήταν;
Νομίζω πήγε καλά εάν σκεφτείς ότι δεν κάναμε πολλές πρόβες. Στις δύο πρόβες που κανόνισαμε με την μπάντα δεν μπορούσα να πάω γιατί ήμουν τόσο άρρωστος που για πέντε μέρες έπρεπε να έχω συνέχεια το κεφάλι μου δίπλα στην τουαλέτα και δεν μπορούσα να πιω μια γουλιά νερό χωρίς να κάνω εμετό. Προηγουμένως, ήμουν τόσο καταρρακωμένος από το γεγονός ότι φεύγω, που υποσυνείδητα έκανα τον εαυτό μου να μη μπορεί να ασχοληθεί με υποχρεώσεις. Οπότε ναι, πιστεύω πως τα πήγαμε καλά. Έχουμε παίξει τόσες πολλές φορές τον τελευταίο χρόνο στην Ευρώπη οπότε είναι πλέον κάτι φυσικό για εμάς.
Το Υπόγειο: Ο λόγος αυτής της αποχαιρετιστήριας συναυλίας είναι ότι σε λίγες ώρες φεύγεις μόνιμα από την Ελλάδα που έγινε σπίτι σου για τέσσερα χρόνια για να πας στην γενέτειρά σου, την Αυστραλία όπου και θα κάνετε tour. Τι γεύση σου αφήνει η Ελλάδα;
Αγαπώ την Ελλάδα, έχει πάρα πολύ μεγάλο μέρος στην καρδιά μου, τοσο πολύ που είναι σχεδόν αστείο. Μοιάζει με αυτόν τον αγαπημένο θείο που έρχεται και σου κάνει μαγικά και σου λέει όμορφες ιστορίες που ακούγονται γνώριμες. Η Ελλάδα είναι σημαντική για την ζωή μου. Βέβαια έμενα στα Εξάρχεια που δεν σχετίζονται με την υπόλοιπη Αθήνα. Η καθημερινότητα καταντούσε αποπνικτική και πολύ δύσκολη. Τα Εξάρχεια είναι σαν μια μαύρη κηλίδα πάνω στον όμορφο χάρτη της Αθήνας. Επίσης, νιώθω ότι οι άνθρωποι εδώ είναι ντροπαλοί (και εγώ είμαι οπότε δεν το κρίνω) και αν και υποστήριζαν την δουλειά μου δεν έρχονταν ποτέ να μου μιλήσουν σε αντίθεση με ανθρώπους άλλων χωρών. Οπότε ήταν σαν μια συνάντηση δύο ντροπαλών ανθρώπων που δεν μπορούσαν να επωφεληθούν από τον πλούτο που θα είχε μια ολοκληρωμένη σχέση. Αλλά η σχέση μου με την Ελλάδα και την Αθήνα δεν τελειώνει εδώ. Η πόλη έχει πολλά να προσφέρει αλλά μάλλον βρέθηκα στις ίδιες καταστάσεις με αυτές τις Μελβούρνης. Δεν θέλω να κάθομαι στα ίδια μπαρ και να μη λέω τίποτα σε άτομα που έχουν βαρεθεί να λένε τα ίδια και τα ίδια. Θέλω να ζήσω νέες εμπειρίες και ό,τι μου προσφέρει η ζωή. Kαι πάντα νιώθω ότι η ζωή είναι στην επόμενη γωνία ή σε ένα μέρος που δεν έχω ανακαλύψει ακόμα. Μάλλον αυτή είναι η ιστορία όλων των ανθρώπων, ε;
Το Υπόγειο: Πίσω στην μουσική. Το 2018 οι Montero έβγαλαν καινούργιο album, το οποίο πάει περίφημα, αλλά θα ακούσουμε περισσότερη μουσική σύντομα; Είπες στην συναυλία ότι θα θέλατε να παίξετε νέα τραγούδια αλλά είναι όλα χάλια.
[Γέλια] Είχα μια έκρηξη οίστρου πρόσφατα και ηχογράφησα 25 demo. Ήμουν υπερβολικά ενθουσιασμένος. Αλλά τώρα δεν μπορώ να τα ακούσω. Ακούγονται σαν κάποιος να μπουσουλάει στο ταβάνι πανικοβλημένος και η μελωδία και οι στίχοι είναι αρκετά αλλοπρόσαλλοι. Ζαλίζομαι μόνο που το σκέφτομαι. Δεν βιάζομαι να να βγάλω νέα μουσική. Προτιμώ να πάω στην θάλασσα για μπάνιο.
Το Υπόγειο: Υποθέτω ο καιρός στην Αυστραλία ενδείκνυται για μπάνιο. Λοιπόν μεγάλωσες σε μια μουσική οικογένεια γνωρίζοντας ότι θα γίνεις μουσικός ή απλά συνέβη;
Οι γονείς μου άκουγαν καταπληκτική μουσική καθώς μεγάλωνα. Πολύ jazz, Bob Dylan, Van Morrison, Tom Waits και Leonard Cohen. Ήταν σημαντικοί γι’αυτούς. Ήταν ακόμη νέοι όταν γεννήθηκα οπότε είχαν πάθος για διάφορα πράγματα. Επίσης, ασχολούνταν αρκετά με την ριζοσπαστική αριστερή δραστηριότητα και οργάνωση. Εκτύπωναν αφίσες για διαδηλώσεις. Αυτά θυμάμαι καθώς μεγάλωνα. Όμως θυμάμαι ότι μεγάλωνα ακούγοντας και ότι δεν θα μπορέσω να ζήσω την ζωή μου όντας καλλιτέχνης οπότε έπρεπε να κάνω μια αληθινή δουλειά γιατί το σύστημα είναι εναντίον μου. Ετσι, έπρεπε να παλέψω μόνος μου για να φτιάξω την δική πραγματικότητα. Είμαι σε μπάντες απο δεκατεσσάρων χρονών.
Το Υπόγειο: Εκτός από μουσικός είσαι επίσης διάσημος για τα σχέδια σου, σε όλο τον κόσμο και οι άνθρωποι φαίνεται να αγαπούν αυτό που σχεδιάζεις. Υπάρχει και τοιχογραφία στη Μελβούρνη με τα σχέδιά σου. Από πού εμπνέεσαι να φτιάξεις αυτά τα πολύχρωμα, χαριτωμένα σκίτσα;
Αν δεν ακούγεται περίεργο, εμπνέομαι από εμένα. Από το να προσπαθώ να φτιάξω μια οικογένεια και ένα ζεστό περιβάλλον να αφεθώ, ενώ ταξιδεύω μόνος για τόσα πολλά χρόνια. Ατελείωτα φθηνά ξενοδοχεία και αεροδρόμια, σκοτώνοντας ώρες σε σταθμούς, καφετέριες και μπαράκια μακριά από το μέρος που μεγάλωσα, τους φίλους και την οικογένειά μου. Ήθελα να τρέξω τόσο μακριά απ’όλα αυτά που με έκαναν να φτάνω πάντα στο ίδιο θέμα... την απομόνωση. Αλλά συνειδητοποίησα πως όλοι νιώθουν έτσι όπου και αν είναι. Οπότε ζωγραφίζω για πράγματα που με κανουν να νιώθω ωραία ή που μετατρέπουν τα άσχημα συναισθήματα σε κάτι απτό. Νομίζω ότι απεικονίζουν τη ζωή και όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα καλά ή άσχημα με έναν πολύ χαριτωμένο και παιδικό τρόπο. Και οι άνθρωποι συνηθίζουν την απάλυνση άσχημων καταστάσεων ή την αντιμετώπισή τους όπως κάνουν τα παιδιά. Με χαμόγελο και θετικότητα.
Τοιχογραφία των σκίτσων του Ben Montero
Το Υπόγειο: Επίσης, μου αρέσει ότι οι χαρακτήρες στα σκίτσα σου δεν εχουν φύλο οπότε όλοι μπορούν να ταυτιστούν.
Nαι, το «χωρίς φύλο» μοιάζει περισσότερο σαν μια σκέψη. Όμως πάντα έτσι ένιωθα και τα πράγματα έτσι πρέπει να είναι. Εξακολουθώ να αισθάνομαι ότι η Ελλάδα είναι πολύ παραδοσιακά διχασμένη από τα φύλα. Οι άνδρες έχουν γένια και περπατούν με κάποιο τρόπο και η γυναίκες είναι συγκρατιμένες και καπνίζουν με συγκεκριμένο τρόπο. Δεν υπάρχει πολύ γκρίζα περιοχή αλλά όλα σχετικά με την επικοινωνία δεν είναι;
Το Υπόγειο: Η Ελλάδα έχει αρκετές οπισθοδρομικές απόψεις σε θέματα τα οποία δε θα έπρεπε να είναι θέματα το 2018.. Η επικοινωνία μεταξύ ανθρώπων είναι δύσκολη οπότε αν όλα κρύβονται εκεί την πατήσαμε.
Συμφωνώ.
Το Υπόγειο: Απολαμβάνεις την μουσική ή την ζωγραφική περισσότερο; Είναι η τέχνη ένας τρόπος να ξεπερνάς τις δυσκολίες της ζωής σου ή όχι;
Το να σχεδιάζω είναι 100% για να διαχειριστώ τα έντονα συναισθήματα της ημέρας. Γνωρίζω όλα τα πράγματα που πρέπει να κάνουμε: Άσκηση, γράψιμο ημερολογίου, διαλογισμό και να αναγκάζουμε τον εαυτό μας να διαβάσει λογοτεχνία αντί να κοιτάζει το τηλέφωνό του για ώρες αλλά νομίζω ότι είμαι πολύ αδύναμος και μπορώ να το καταφέρω μόνο μία ή δύο φορές πριν να θέλω να εκραγώ και να καταστρέψω τον εαυτό μου κάνοντας ένα μεγάλο πάρτυ στο σαλόνι μου με τον εαυτό μου και ένα σωρό από κακά πράγματα. Άρα είναι καλύτερο να σχεδιάσω και να νιώθω κούραση αλλάνα ανταμοίβομαι για την μέρα που πέρασε. Ακούγομαι δραματικός; Είμαι τόσο δραματικός που με εκνευρίζω...
Το Υπόγειο: Νομίζω πως οι περισσότεροι μπορούν να ταυτιστούν οπότε δεν είσαι καθολού δραματικός. Τελευταία ερώτηση. Έχεις συνεργαστεί με αρκετούς καλλιτέχνες. Έχεις συγκατοικήσει και ηχογραφήσει μαζί με τον Jay Watson από τους Tame Impala, πρόσφατα έκανες tour με τον Mac Demarco και έχεις ζωγραφίσει σκίτσα για εξώφυλλα και merch για αρκετούς καλλιτέχνες. Τι σε ελκύει στις συνεργασίες και τι σου μένει από αυτές;
Πάντα μου άρεσε να με ελκύουν άτομα που δημιουργούν με έναν τρόπο παρόμοιο με τον δικό μου. Δεν συμβαίνει συχνά. Οπότε βρίσκεις τον εαυτό σου να ελκύεται σε αυτούς για συγκεκριμένες περιόδους και για σύντομες συνεργασίες όταν ασχολείσαι με κάτι. Ή δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι τέτοιο και πάλι να είναι μαγικό. Αλλά ξέρεις, πρέπει να είναι φυσικό και αληθινό. Δεν ασχολούμαι με όλα αυτά για να ακολουθήσω μια καριέρα στην «δημιουργική» βιομηχανία και να βγάζω φωτογραφίες σε στούντιο με φυτά που φωτίζονται ωραία και με τζιν με σωστά σηκωμένα τα μανίκια. Είναι η πραγματική ζωή και είναι αυτό που κάνουμε. Δεν είναι κάτι ευχάριστο, απλά συνεχίζουμε να προσπαθούμε ό,τι κι’αν γίνει. Αυτό που κρατάω είναι η τεράστια, μπερδεμένη και αστεία ιστορία του πώς φτάσαμε εδώ που είμαστε τώρα. Δεν είναι για την εταιρεία ή το μάρκετινγκ ή την αισθητική. Είναι για το ότι συναντηθήκαμε, κλάψαμε, γελάσαμε και είδαμε Seinfeld στα κρεβάτια μας για ασταμάτητες βραδιές. Δεν αναζήτησα ποτέ κάτι, όλα ήρθαν φυσικά. Αν η φύση με θέλει να μείνω σε στάνη στη μέση της Αυστραλίας θα το κάνω.
Το Υπόγειο: Λοιπόν αυτό ήταν Ben. Σε ευχαριστώ πολύ και σου εύχομαι τα καλύτερα σε ό,τι κι αν κάνεις. Τι κάνεις τώρα;
ΒΜ: Εγώ ευχαριστώ. Πρέπει να κοιμηθώ γιατί νωρίς το πρωί πετάω. Θα παίξω στο Meredith Music Festival για το οποίο είμαι πολύ αγχωμένος.
* Ακολουθούν κάποια ενδεικτικά σκίτσα από το καλλιτεχνικό έργο του Montero
