To ypogeio.gr

Colorgraphs


 

Το Υπόγειο στα πλαίσια του Taste The Music συνεχίζει το αφιέρωμα του σε αυτήν την πολύ όμορφη σειρά συναυλιών με μια συνέντευξη από τους Colorgraphs και την Celia Tsoufi, οι οποίοι εμφανίζονται σήμερα στην Αγγλικανική εκκλησία του Αγίου Παύλου. H μπάντα κυκλοφόρησε, σχεδόν ένα χρόνο πριν, το debut album, "Gradients". Ακολουθεί μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη και επιτέλους βρίσκω έναν άνθρωπο που αγαπάει τους Mars Volta.



Το Υπόγειο:Καλώς ήρθες στο Υπόγειο Σήλια. Ας πάρουµε τα πράγµατα µε την σειρά. Τέλος Δεκέµβρη το ντεµπούτο σου άλµπουµ, «Gradients» κλείνει ένα χρόνο. Πώς νιώθεις; Ποιό είναι το feedback που έχεις πάρει; Έχει «ταξιδέψει» όσο θα ήθελες;
Πράγµατι, πλησιάζει χρόνος. Ένας αρκετά γεµάτος χρόνος µε ταξίδια, κυριολεκτικά και µεταφορικά. Το ‘Gradients’, έδωσε την αφορµή για συνεργασίες και gigs µε διαφορετικούς µουσικούς όπως φερειπείν το άνοιγµα για Algiers και το εγχώριο tour µε Steams. Ανακάλυψα αρκετούς ταλαντούχους ανθρώπους σε διάφορους τοµείς, µε τους οποίους ενδιαφέροµαι να συνεργαστώ και να δοκιµάσουµε να φτιάξουµε κάτι κοινό.  Προσωπικά , είµαι χαρούµενη για αυτό το πρώτο βήµα και µέχρι να κλείσει ο κύκλος του δίσκου, υπάρχουν ακόµα πράγµατα που θέλω να δοκιµάσω σε σχέση µε το υλικό. Ως προς το feedback που έλαβα, υπήρξε ένα ευρύ φάσµα αντιδράσεων, κάτι που µε ικανοποιεί σε πολύ µεγάλο βαθµό, γιατί αυτό δείχνει πως ο δίσκος ακούστηκε από διαφορετικούς ανθρώπους µε διαφορετική αισθητική.  


Το Υπόγειο: Ακούγοντας τον δίσκο σου, έστω και καθυστερήµενα, δε νοµίζω ότι θα µπορούσα να τον κατατάξω εύκολα σε µια κατηγορία, είναι ένα κράµα επιρροών και ήχων µε την προσωπική σου σφραγίδα προφανώς. Εσύ πως θα τον περιέγραφες; 
Η λέξη κράµα, είναι λέξη κλειδί για το πως αισθάνοµαι σχετικά µε τον δίσκο. Όλα τα διαφορετικά µουσικά ακούσµατα, έβαλαν το λιθαράκι τους στην παραγωγή και πρωτίστως στην σύνθεση του υλικού. Κάθε φορά που µου ζητείται να κατατάξω σε ένα είδος τον δίσκο , δεν θέλω. Απλούστατα επειδή δεν µε ενδιαφέρει να µπεί µία ταµπέλα ενός είδους, διότι το θεωρώ παραπλανητικό σε µεγάλο βαθµό. Σαφώς και είναι πρακτικό να κατατάσσονται οι διαφορετικές µουσικές σε είδη, στην συγκεκριµένη περίπτωση όµως, ο στόχος είναι να κρατήσει ο ακροατής αυτά που τον ενδιαφέρουν ή τον ιντριγκάρουν. 


Το Υπόγειο; Είχες πει σε µια παλαιότερη συνέντευξη ότι θέλεις να δοκιµάσεις τα όρια του δίσκου και να το παίξεις ζωντανά µε διαφορετικούς τρόπους, το έχεις καταφέρει µέχρι σήµερα; Σίγουρα η βραδιά στην Αγγλικανική Εκκλησία του Αγιού Παύλου, στα πλαίσια του Taste TheMusic, είναι µάλλον η καλύτερα ευκαιρία να το τεντώσεις, τι να περιµένουµε στις 24/10; 
Σίγουρα η live συνθήκη, επιτρέπει διαφορετικές ερµηνείες και εξέλιξη του αρχικού υλικού. Δεν είµαι λάτρης της ρουτίνας. Μου αρέσει να αλλάζω τα πράγµατα και να βρίσκω κάτι καινούριο και ενδιαφέρον κάθε φορά που δίνεται ο χώρος και ο χρόνος για δοκιµή. Υπήρξαν αρκετές περιπτώσεις φέτος στις οποίες µπόρεσα είτε σε µορφή σόλο (ΚΕΤ) είτε σε µορφή τρίο, να ακολουθήσω διαφορετική προσέγγιση και αισθητική σε σχέση µε το performance και την παρουσίαση των κοµµατιών. Την Πέµπτη, δίνεται η ευκαιρία να παιχθεί το υλικό σε έναν χώρο ο οποίος από µόνος του έχει ιδιαίτερη ηχητική ταυτότητα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, που οι ήχοι σε µια εκκλησία ανεξαιρέτως φύσης , προκαλούν δέος. Η ακουστική και µόνο, οδηγεί σε µία συγκεκριµένη ατµόσφαιρα. Αυτό ακριβώς θα αποτελέσει την βάση για να δούµε, πως θα ξεδιπλωθεί το κάθε κοµµάτι. Τα στοιχεία που αποτελούν ταυτότητα του δίσκου, όπως οι φωνητικές λούπες, τα φυσικά στιβαρά τύµπανα και το ευρύ φάσµα του ηλεκτρικού και του κόντρα µπάσου δεν πρόκειται να λείψουν.    


Το Υπόγειο: Μουσικά τι υπάρχει µετά το «Gradients»; Σε τι φάση βρίσκεσαι; Να περιµένουµε σύντοµα δεύτερο δίσκο; 
Όσο δεν σταµατά η περιέργεια, θα υπάρχει υλικό. Στην παρούσα φάση, δουλεύονται ιδέες και περνάµε από µία διαδικασία ζύµωσής κατά την οποία κάποια πράγµατα µένουν και αποτελούν βασικά στοιχεία για το επόµενο βήµα ή αφαιρούνται καθώς ξέρουµε πως πειραµατιστήκαµε και τεντώσαµε την ιδέα προς όποια κατεύθυνση. Μουσικά, δεν έχω ιδέα τι υπάρχει µετά το ‘Gradients’ και αυτό ακριβώς καλούµαστε να απαντήσουµε µε τον πιο απλό και ουσιαστικό τρόπο. Παίζοντας µουσική. Ο δεύτερος δίσκος, είναι µεν ένα πλάνο το οποίο µε εξιτάρει, δεν θέλω δε να γίνει αυτοσκοπός ή να δεσµευτώ χρονικά. Προτιµώ να πάρει τον χρόνο που του αρµόζει, έτσι ώστε το αποτέλεσµα να παραµείνει ικανοποιητικό σε µελλοντικές ακροάσεις, όσο αυτό είναι δυνατόν.   


Το Υπόγειο: Έχεις κάποιο ιδιαίτερο δέσιµο µε τα χρώµατα; Σε ρωτάω γιατί στο άλµπουµ έδωσε το τίτλο «Gradients» και έχεις διαλέξει ως moniker το «Colorgraphs». 
Όταν κλήθηκα να συµπτίξω σε µία λέξη το υλικό του δίσκου, το ‘Gradients’ κλείδωσε κατευθείαν σαν τίτλος και δεν αµφισβητήθηκε ποτέ. Ήταν αυτόµατη απάντηση. Ο λόγος πίσω από αυτό είναι επειδή ναι µεν τα χρώµατα εγείρουν την φαντασία µου και αποτελούν βάση για δηµιουργία εικόνας και συνολικής αισθητικής, περισσότερο όµως η λέξη αυτή, αντιπροσωπεύει καλύτερα και πιο στοχευµένα το όλο concept του δίσκου. Την µίξη δηλαδή µουσικών στοιχείων, ειδών και χροιών η οποία στηρίζεται ως επί το πλείστον στη φωνή και όχι σε µία νόρµα ή σε ένα µουσικό είδος, όπου υπάρχει και ένας αυτόµατος ηχητικός, παραγωγικός και συνθετικός µπούσουλας. Είναι σαν να βλέπεις όλο το φάσµα ενός χρώµατος, όλη τη γκάµα ,τις αποχρώσεις και τους τόνους του.     


Το Υπόγειο: Κατα την γνώµη µου, ζούµε στην δεκαετία που µάζι µε τα 90s η ελληνική indie/rock σκηνή είχε την µεγαλυτέρη άνθηση. Αρχικά συµφωνείς µε αυτή την απόψη; Εν συνεχεία, ποιον καλλιτεχνή ή/και δίσκο από αυτή την δεκαετία; 
 Τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα, έχει όντως γίνει µία έκρηξη σχηµάτων και µουσικών. Η πλειοψηφία κατατάσσεται στην indie/rock ανεξάρτητη σκηνή, αλλά υπάρχουν και πολλοί δηµιουργοί σε διάφορα άλλα είδη, που παράγουν µουσική και την επικοινωνούν στο κοινό που ενδιαφέρεται να ακούσει. Η άνθηση στην οποία αναφέρεσαι θεωρώ πως είναι µία πραγµατικότητα και βλέπω πολύ να ασχολείται και να στηρίζει µε τον τρόπο του αυτή την κατάσταση. 


Το Υπόγειο: Πως είναι µέσα από την δική σου οπτική να προσπαθείς να κάνεις κάποιο είδος τέχνης και να ζήσεις µέσα από αυτό στην Ελλάδα του τώρα; 
 Το βιοποριστικό ζήτηµα είναι χρονοβόρο και πολλές φορές εξουθενωτικό. Οι περισσότεροι άνθρωποι που γνωρίζω και ασχολούνται µε κάποιου είδους τέχνη, εργάζονται για το εισόδηµά τους και σε άλλους τοµείς ή προσπαθούν πολύ σκληρά στον κλάδο τους. Σαφώς και είναι δύσκολο και υπάρχουν αρκετά εµπόδια. Πολλές φορές όµως, όταν καταφέρνεις να κάνεις κάτι µε δικό σου κόπο, η συναισθηµατική ικανοποίηση και ανταµοιβή είναι πολύ πιο έντονα και λιγότερο εφήµερα. Αξίζει, ακόµα.   


Το Υπόγειο: Η χρονιά που κλείνει σε βρίσκει να έχεις κάνει αρκετά live, και µάλιστα ένα opening act στους εκπληκτικούς Algiers, το live στα πλαίσια του Taste The Music θα είναι το τελευταίο για φέτος; Τι αποκοµίζεις µέσα από κάθε συναυλία; 
Κάθε συναυλία είναι διαφορετική εµπειρία. Από τον χώρο, την διοργάνωση, το set up, µέχρι και τον κόσµο που παρευρίσκεται και το συνολικό αποτέλεσµα. Όσο περνά ο καιρός, αντιλαµβάνοµαι πως , το βασικότερο πράγµα σε κάθε gig, είναι να ευχαριστηθώ την συνθήκη και να είµαι ουσιαστικά παρούσα. Αυτό απαιτεί µία σταθερότητα και παρατηρητικότητα σε βαθµό που να µην σκοτώνει την εκάστοτε ατµόσφαιρα που πάει να δηµιουργηθεί και είναι κάτι που ο καθένας το εξελίσσει και το αποκτά µέσω των εµπειριών και της τριβής του σε live περιβάλλον. Η παρουσία µας στα πλαίσια του Taste the Music, θα είναι πιθανότατα η τελευταία για το 2019 και ένας πολύ ιδιαίτερος τρόπος να κλείσει η χρονιά.  
  

Το Υπόγειο: Επίτρεψέ µου να µείνω λίγο ακόµα σε εκείνο το βράδυ που έκανες το lead in στους Algiers. Μου είχε κάνει εντύπωση το πόσο είχες γεµίσει την ατµόσφαιρα µε την ερµηνεία σου, παρότι ήσουν µόνη στη σκηνή. Εσύ πως βιώνεις την εµπειρία σου πάνω στη σκηνή; 
Τα πράγµατα κινούνται µε τόσο γρήγορες ταχύτητες που πολλές φορές η εµπειρία κυλάει σαν νερό. Το υπέροχο πράγµα µε την φωνή, είναι πως έχεις την ευκαιρία µε µικρές αλλαγές και προσαρµογές στην κάθε συνθήκη, να δώσεις κάτι τελείως διαφορετικό στον ακροατή. Είναι οριακά σαν να παίζεις θέατρο και να έχεις σενάριο και γκάµα χαρακτήρων, απο τους οποίους διαλέγεις τον καταλληλότερο για την στιγµή που βιώνεις. Γνωρίζω τα πράγµατα που θέλω να πω, καθώς αυτά είναι περασµένα στα κοµµάτια, αλλά ακόµα και οι στίχοι, αλλάζουν ερµηνεία ανάλογα µε το τι συµβαινει και το πως αλλάζει η αντίληψή µου σε σχέση µε την καθηµερινότητα. Μοναδική κατάσταση και µη επαναλαµβανόµενη, γεγονός   που µε ευχαριστεί κάθε φορά όλο και παραπάνω.
  

Το Υπόγειο: Τελικά η φωνή είναι ένα βασικό όργανο σε ένα ηχητικό σύνολο; 
Πιστεύω πως µε το σωστό χειρισµό, µπορεί να είναι ένα από τα πιο ισχυρά στοιχεία του ηχητικού συνόλου.    


Το Υπόγειο: Λένε ότι η έµπνευση είναι κάτι που µπορείς να το αντλήσεις από οτιδήποτε. Πες µας, ποιο είναι το πιο ασυνήθιστο πράγµα που σας έχει εγείρει την αρχική ιδέα µιας δηµιουργίας;
Συµφωνώ πως οτιδήποτε µπορεί να προκαλέσει πηγή έµπνευσης. Θα µπορούσα να αναφέρω αρκετά πράγµατα που αποτελούν παράδοξη γραµµή εκκίνησης για µία ιδέα, όπως για παράδειγµα, ένας σταθµός του µετρό (Fix). Το πιο ασυνήθιστο πράγµα όµως, που κάθε φορα, καταλήγει να µε εκπλήσσει µε την εξέλιξή του, είναι οτιδήποτε µπορεί να ακουστεί λίγο ‘λάθος’ ή να έχει γίνει όντως καταλάθος. Μία περίεργη άρση σε έναν ρυθµό, µία νότα που κολλάει και δεν κολλάει, ένα εφέ που στο πρώτο άκουσµα είναι υπερβολικό και ανησυχτικό. Τέτοια απροσδόκητα πράγµατα µπορεί να αλλάξουν τελείως την κατεύθυνση µίας ιδέας και να µε βάλουν στην διαδικασία να κάνω κάτι που δεν θα σκεφτόµουν αρχικά να κάνω. Κοινώς, να πειραµατιστώ και να αυτοσχεδιάσω.      
  

Το Υπόγειο: Τα τελευταία δυο-τρια χρόνια βλέπουµε αρκετούς καλλιτέχνες και συγκροτήµατα που όπως και εσύ είχαν αγγλικό στίχο, να κάνουν στροφή στον ελληνικό στίχο. Σου έχει περάσει ποτέ απο το µυαλό να κάνεις κάτι παρόµοιο; 
Η ελληνική γλώσσα για εµένα, είναι ένα σπουδαίο όπλο έκφρασης. Υπάρχουν πάντα οι ακριβείς λέξεις για να µεταφέρεις άρτια και αποτελεσµατικά σε κάποιον µία σκέψη και αυτό είναι και ο στόχος της επικοινωνίας στο πλαίσιο της συνύπαρξης. Μεγαλώνοντας και ωριµάζοντας, µπορεί και να το δοκίµαζα. I’m not there, yet. 


Το Υπόγειο: Ποιές θεωρείς ως βασικές σου µουσικές επιρρόες και µε ποιο καλλιτέχνη ζωντανό ή εκλιπόντα θα ήθελες να συνεργαστείς;
Βασικές µουσικές επιρροές για εµένα, είναι δίσκοι που τους ακούω και κάθε φορά καταφέρνουν να µου δώσουν κάτι καινούριο. Από στοιχεία τα οποία µου ξέφυγαν στο πρώτο και δεύτερο άκουσµα, µέχρι µία εντελώς διαφορετική προσέγγιση στο περιεχόµενο των στίχων. Πολύ γρήγορα τέτοιοι δίσκοι είναι το ‘To Pimp a Butterfly’ - Kendrick Lamar, ‘De-loused in the Comatorium’ - The Mars Volta, ‘Post’ - Björk, ‘In Rainbows’ - Radiohead.


Το Υπόγειο: Ποιο θα ήταν το ιδανικό για σένα line-up µιας µέρας σ’ ένα φεστιβάλ; 
Billie Eilish, Kendrick Lamar, Flying Lotus, Kimbra, St Vincent, Omar Rodriguez Lopez Group, Larry Gus, Björk, Amon Tobin, BADBADNOTGOOD, Jaimie Branch, King Gizzard and the Lizard Wizard, Radiohead, Solange, Beyonce, Toro Y Moi, Vulfpeck, Acid Baby Jesus, Mike Patton / Tomahawk, Youn Sun Nah, Deftones, The Mars Volta, The Strokes, Foals, Buke & Gass, Nick Cave & The Bad Seeds και όσο σκέφτοµαι τόσο θα έρχονται. Βρείτε εσείς πως θα χωρέσουν όλοι αυτοί σε 24 ώρες και budget. 

 

Σχετικα Αρθρα
ypogeio.gr
Diesel Cindy
A Video Interview
by Ophelia.D.
(19/03/2024)
ypogeio.gr
Radio Sect
(23/01/2024)
ypogeio.gr
Amantes Amentes
(30/06/2016)
ypogeio.gr
0-100 seirene
(13/12/2023)
Χρησιμοποιούμε cookies μόνο για στατιστικούς λόγους (google analytics). Δεν συλλέγουμε κανένα προσωπικό δεδομένο.
ΕΝΤΑΞΕΙ