Lung Fanzine
Νέο έντυπο μουσικό fanzine εν έτει 2019; Ναι.
Μια μικρή σχετικά παρέα, ρομαντική και -εκ του αποτελέσματος κρίνοντας- πέρα για πέρα ικανή, μας φέρνει έναν γεμάτο οξυγόνο μουσικό "πνεύμονα" τυπωμένο σε χαρτί, που μέσα του βρίσκεις καλογραμμένα κείμενα, κείμενα γεμάτα μεράκι, κείμενα συμπαγή και πρωτότυπα, κείμενα με άποψη και γούστο. Υψηλή αισθητική και ποιότητα, σε ένα μουσικό ταξίδι που καλύπτει ξεκούραστα μεγάλες αποστάσεις τόσο στο χρόνο (μουσικές από τα 60's ως και σήμερα) όσο και στο χώρο (εξαιρετική ποικιλία στα κάθε λογής genres). Φυσικά, η ανθίζουσα και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εγχώρια σκηνή δεν θα μπορούσε να λείπει από τους προορισμούς τούτου του ταξιδιού.
Το Lung πρωτοέφτασε στα χέρια μας τον περασμένο Δεκέμβριο, όταν και κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος του. Αν είσαι μεγαλούτσικος σε ηλικία, θα μπορούσες να νιώσεις μέσα από τις σελίδες του να ξεπηδούν νοσταλγικά οι αναμνήσεις σου από το "Ποπ & Ροκ" και τον "Ήχο", από το "Fractal" και το "Sonik", ακόμα και από το κάποιες φορές γλυκερό και υπερβολικά εντεχνίζον "Δίφωνο". Αν είσαι πιο μικρός -που σε ζηλεύω (επειδή είσαι μικρός, ντε!)- θα "αναγκαζόσουν" να ξεβολευτείς από το γρήγορο (και πολλές φορές επιφανειακό) κλικ του υπολογιστή σου (του laptop σου, του tablet σου, του κινητού σου) και να διαβάσεις για μουσική σε χαρτί. Είναι όπως να ακούς μουσική σε βινύλιο κι όχι στο YouTube ή στο spotify. Κάθε πράγμα έχει τα καλά του σε αυτή τη ζωή, κανείς δεν μπορεί να απαρνηθεί και να γυρίσει την πλάτη του στη... νέα εποχή, αλλά και κανείς δεν πρέπει να γυρίσει την πλάτη του στο "μέλλον απ'το παρελθόν", που θα έλεγε και ο Φοίβος ο Δεληβοριάς.
Το δεύτερο τεύχος είναι κοντά μας εδώ και λίγες μέρες. Ο προγραμματισμός της 7μελούς ομάδας του Lung προβλέπει -σε πρώτη φάση τουλάχιστον- μία κυκλοφορία ανά δίμηνο. Το άρτι αφιχθέν Lung #2 συνοδεύεται από μία πολύ ενδιαφέρουσα (χορταστική) μουσική συλλογή σε CDr ονόματι "Noise Disorder", ενώ την ερχόμενη Παρασκευή 29 Μαρτίου, έχουμε πάρτυ: "Nο Festive Stress, Breathe and Celebrate" στο θέατρο Εμπρός με ζωντανές εμφανίσεις από τους θρυλικούς Bokomolech και Sigmatropic, αλλά και από τους sister (τους είδα πριν λίγους μήνες στο Death Disco και... προσκύνησα), Tasos Sagris & Whodoes και Adolf Plays the Jazz.
Με μεγάλη χαρά καλωσορίζουμε στο Υπόγειο την ομάδα του Lung και τους ευχόμαστε τα καλύτερα σε αυτό το νέο τους υπέροχο εγχείρημα.
Το Υπόγειο: Ας το πάρουμε από την αρχή, η οποία αρχή -απ’ ό,τι έχουμε καταλάβει από άλλες σας συνεντεύξεις και σχετικά κείμενα- χρονολογείται στο Καλοκαίρι του 2018. Πώς πρωτοέπεσε η ιδέα και από ποιους;
Τον Ιούνιο της περασμένης χρονιάς, μια ανάρτηση στο facebook από το Βασίλη Μπέκα (βασικό μέλος μας μέχρι σήμερα) γύρω από την ανάγκη να προκύψει μια αποτύπωση των απόψεων σε σχέση με τη μουσική σε απτή, φυσική μορφή, μακριά από τις ψυχρές οθόνες των PCs και των κινητών συσκευών, θα πυροδοτήσει την αντίδραση ορισμένων ομοϊδεατών. Κι έτσι, ύστερα από ορισμένες πρώτες απόψεις και διαδοχικές κουβέντες σε μια σειρά από συναντήσεις, θα μείνει ένα μέρος από τους αρχικούς συνομιλητές και θα προστεθούν κι άλλα άτομα στο παζλ. Το οποίο θα συμπληρωθεί τον Οκτώβρη με 7 κομμάτια και με αυτό θα οδηγηθούμε στην έκδοση του πρώτου τεύχους τον Δεκέμβρη, και με μια απώλεια και μια προσθήκη ακόμη, στο δεύτερο, που εκδόθηκε στα μέσα του τρέχοντος Μάρτη.
Το Υπόγειο: Τέθηκε τότε, στις πρώιμες συζητήσεις σας, το δίλημμα έντυπο vs. ηλεκτρονικό έντυπο; Και αν, ναι, πως «ερρίφθη ο κύβος» και προκρίθηκε η πρώτη επιλογή;
Στην πραγματικότητα ποτέ δεν τέθηκε ένα τέτοιο δίλημμα. Οι άνθρωποι που συναντηθήκαμε από την πρώτη στιγμή, είχαμε (και συνεχίζουμε να έχουμε) διαδικτυακή δραστηριότητα σε μουσικά και όχι μόνο zines και είχαμε αποκλειστικά και μόνο σκοπό να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε ένα μουσικό έντυπο. Σίγουρα, αναμφίβολα.
Το Υπόγειο: Μία επιλογή κάπως ρισκαδόρικη, ας το πούμε έτσι. Ρίσκο οικονομικό, αλλά και ενδεχομένως συναισθηματικό. Συμφωνείτε με τούτη την άποψη; Πόσο εύκολο είναι τελικά εν έτει 2019 να κυκλοφορεί ένα έντυπο μουσικό περιοδικό;
Σίγουρα υπάρχει μεγάλο ρίσκο και ναι, μάλλον το δεύτερο είναι και το πιο σημαντικό, αλλά όπως και να έχει όλοι μας θεωρήσαμε πως οφείλαμε στους εαυτούς μας να το προσπαθήσουμε. Θεωρούμε πως η εποχή έχει ανάγκη από ένα μουσικό έντυπο και καθώς κανείς δεν φαινόταν να προχωράει στην έκδοσή του, είπαμε να το κάνουμε εμείς με τις μικρές μας δυνάμεις. Για την ώρα η πολλή μεγάλη ανταπόκριση του κοινού μας έχει γεμίσει με ενθουσιασμό και τα θέματα βιωσιμότητας ίσως να τα βλέπουμε και λίγο με άγνοια κινδύνου. Οι εποχές είναι δύσκολες για κάθε εγχείρημα, και ειδικά όταν μιλάμε για έντυπο. Το αν θα καταφέρουμε να πετύχουμε την δίμηνη περιοδικότητα του και να διατηρήσουμε το επίπεδο του Lung σε ένα ύψος που σέβεται τον αναγνώστη και θα έχει αξία γι’ αυτόν, είναι κάτι που θα εναποθέσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να συμβεί.
Το Υπόγειο: Πώς προέκυψε και τι συμβολίζει το όνομα “Lung”;
Στις πρώτες συζητήσεις κατά την αναζήτηση ονόματος έπεσαν πολλές ιδέες, ωστόσο ήταν μάλλον κοινός τόπος το ότι δεν θέλαμε να είναι ένα όνομα με μουσικές αναφορές σε λέξεις όπως music, songs ή μουσικά είδη. Επίσης θέλαμε να περιγράφει με έναν τρόπο μια ανάταση, μια προσπάθεια να ξεφύγουμε από μια δυσοίωνη, μίζερη και πιεστική κατάσταση που κανείς δεν αλλάζει και κανείς δεν θέλει να προσπαθήσει. Μια ανάσα και ένα νέο ξεκίνημα. Ένας πνεύμονας που πάλλεται και αναπνέει.
Το Υπόγειο: Ποιες εσωτερικές ανάγκες σας οδήγησαν στη δημιουργία του Lung;
Ήταν συνδυασμός νοσταλγίας, συναισθηματικής ανάγκης και πρακτικού ζητήματος. Οι μεγαλύτεροι από εμάς μεγαλώσαμε αγοράζοντας μουσικά fanzines και περιοδικά, γεγονός που στο σήμερα μας έκανε να νοσταλγούσαμε αυτήν την κατάσταση και να την αναφέρουμε ως μακρινή ανάμνηση στις συζητήσεις μας. Συνεπώς, η ιδέα και μόνο στο να συμμετέχουμε σε ένα τέτοιο εγχείρημα, μας ενθουσίαζε. Για τα νεότερα μέλη, ήταν εξίσου δελεαστικό ενδεχόμενο, μιας και η εποχή που διανύουμε στην μουσική έχει πισωγυρίσματα. Ξαναβγαίνουν άλμπουμ σε κασέτες ή βινύλια που παραπέμπουν σε μια αθωότητα των τότε χρόνων, τα οποία γιατί να μην θέλουμε κι εμείς να (ξανα)ζήσουμε; Και κάπως έτσι φτάνουμε στο πρακτικό κομμάτι, που αγγίζει όλα τα τωρινά μέλη του Lung. Θεωρήσαμε πως υπάρχει ένα κενό στην καθημερινότητά μας και επιδιώξαμε να το καλύψουμε. Με γνώμονα την παρουσίαση μιας μουσικής πραγματικότητας φρέσκιας και ζωντανής, που βρίσκεται εκεί έξω και που απλώς χρειάζεται αρχικά να την ανακαλύψουμε, και στη συνέχεια να της δώσουμε σημασία και εντέλει να την αγαπήσουμε. Σε πείσμα απέναντι σε όσους ισχυρίζονται ότι δεν κυκλοφορεί αξιόλογη μουσική σήμερα, καταθέτουμε τις ενστάσεις μας, εμπράκτως και διεξοδικά.
Το Υπόγειο: Αν το Lung είχε ένα τύπου «καταστατικό», ποιοι θα ήταν οι βασικοί κανόνες λειτουργίας του, αλλά και δόμησης της ύλης του;
Καταστατικό δεν υπάρχει, όμως υπάρχουν κάποιοι βασικοί κανόνες που έχουμε συναποφασίσει με βασική προϋπόθεση την ομοφωνία. Δεν υπάρχει αρχισυντάκτης και τα 7 μέλη που απαρτίζουμε τον βασικό διαχειριστικό αλλά και δημιουργικό πυρήνα του εγχειρήματος, λαμβάνουμε όλες τις αποφάσεις που το αφορούν μέσα από τις συνελευσιακού τύπου, καθιερωμένες συναντήσεις μας. Ο δημοκρατικός χαρακτήρας του Lung είναι ζωτικής σημασίας και όσο και αν είναι δύσκολο καμιά φορά, άλλο τόσο είναι και όμορφο, ειδικά σε μια εποχή που όλοι έχουν την «απόλυτη» άποψη.
Το Υπόγειο: Υπάρχει κάποιο, είτε ηλεκτρονικό είτε έντυπο, μουσικό περιοδικό του τώρα ή του παρελθόντος που θεωρείτε ως πρότυπό σας;
Δεν έχουμε κάποιο πρότυπο. Ένας από τους λόγους που μας ώθησαν να μπούμε στην φανζινικη αυτή περιπέτεια είναι και η ανάγκη μας να κάνουμε κάτι δικό μας. Σίγουρα μας έχουν επηρεάσει περιοδικά και fanzines, σύγχρονα αλλά και παλιότερα, αλλά θα θέλαμε ο αναγνώστης να δει στο Lung κάτι που δεν του θυμίζει τίποτα άλλο, τόσο αισθητικά όσο και σαν περιεχόμενο ύλης και κειμένων. Να δει κάτι που θα περιέχει την ταυτότητα όλων όσων συμμετέχουν σε αυτό και παράλληλα να είναι ένα εντελώς σύγχρονο έντυπο και όχι μια ρετροσπεκτιβα πνιγμένη στη νοσταλγία.
Το Υπόγειο: Ποιες οι βραχυπρόθεσμες και ποιες οι μακροπρόθεσμες φιλοδοξίες σας για το Lung;
Αρχικά θα θέλαμε να αποφύγουμε τον όρο περιοδικό. Είμαστε ένα ανεξάρτητο, diy fanzine, που γράφουμε για όσα πραγματικά μας αρέσουν. Βραχυπρόθεσμα αυτό που μας ενδιαφέρει είναι σε δυο μήνες από τώρα να έχουμε το Lung #3 στα χέρια μας, ενώ ίσως θα ήταν πιο φρόνιμο να κρατάμε τα μακροπρόθεσμα σχέδια και τις ελπίδες μας περισσότερο μέσα μας.
Το Υπόγειο: Περιγράψτε μας περίπου τη διαδικασία που ακολουθείτε για να φτάσει στα χέρια μας ένα τεύχος του Lung.
Αίμα, δάκρυα και ιδρώτας! Μέσα από τις συναντήσεις μας, επιλέγουμε τα θέματα του εκάστοτε τεύχους, τα οποία στη συνέχεια σκεφτόμαστε η καθεμία/ο καθένας κατ’ ιδίαν, και συχνά μπορεί να επανέλθει κανείς ακόμη και με αντιπροτάσεις. Στη συνέχεια ξεκινά η συγγραφή των κειμένων, γίνεται η επιμέλεια, σχεδιάζεται το εικαστικό μέρος και στο τέλος το στέλνουμε στο "φούρνο" για να βγει τελικά φρέσκο-φρέσκο και να το παραλάβετε άμεσα.
Το Υπόγειο: Ένα τυπικό… board meeting; Ποια είναι η ατμόσφαιρα που επικρατεί στις συναντήσεις;
Τσακωμοί και εκνευρισμός στην αρχή, αλλά με κάποιον περίεργο τρόπο μέχρι να τελειώσει η συνάντηση οι τόνοι έχουν πέσει και τα ζητήματα βρίσκουν τρόπους να λυθούν. Ίσως είναι μια απόδειξη ή μια ακόμη απλουστευτική διαπίστωση πως η face to face επικοινωνία είναι πάντα πιο γόνιμη. Ένας ακόμη λόγος για να πιστεύουμε πως όσο χρήσιμα και αν είναι τα computer και τα κινητά μας, δεν έχουν φτάσει (και μάλλον δεν θα φτάσουν) στο σημείο να αντικαταστήσουν την προσωπική επαφή και ένας ακόμα λόγος να αμφισβητούμε πως ο ηλεκτρονικός τύπος θα μπορέσει ποτέ να πετύχει την αμεσότητα που μπορεί να έχει ένα έντυπο με τον αναγνώστη.
Το Υπόγειο: Πώς καταφέρνετε να συνδυάζετε τις «κανονικές ζωές» σας με το project του Lung; Υπάρχει χρόνος; Καταλαβαίνουμε πως είναι γενικά μια απαιτητική διαδικασία…
Δεν τα καταφέρνουμε... Ο χρόνος έχει γίνει εχθρός και οι ώρες ύπνου έχουν λιγοστέψει αρκετά. Βέβαια και από την άλλη, οι «κανονικές ζωές» δεν ήταν και ποτέ τόσο όμορφες όσο ένα δημιουργικό «ταξίδι» στον κόσμο της μουσικής και της αλληλεπίδρασης με ανθρώπους που ίσως δεν γνωρίζεις, αλλά η μουσική σας φέρνει κοντά.
Το Υπόγειο: Λίγα λόγια για το 2ο τεύχος που έχει ήδη ξεκινήσει το ταξίδι του;
Το 2ο τεύχος απλώνεται σε περισσότερες κατευθύνσεις σε σχέση με το πρώτο, μιας και έχει περισσότερο πλουραλισμό σε ιδέες, απόψεις, θέματα. Αυτό οφείλεται τόσο στο ότι η γενικότερη συντακτική ομάδα διπλασιάστηκε, από 10 στους 20 συμμετέχοντες, όσο και στο ότι μοιράστηκε η ύλη πιότερο ισόποσα σε σχέση με το πρώτο. Το δεύτερο τεύχος, περιλαμβάνει ως κεντρικά θέματά του, τόσο μια εκτενή παρουσίαση της noise-rock αισθητικής των ’10s σε σύμπνοια με το θορυβώδες αποτύπωμά της σε προηγούμενες δεκαετίες, όσο και την κατάθεση αξιόλογων άλμπουμ του 2018 που αδικήθηκαν και δεν πρέπει να αγνοηθούν. Εκεί θα συναντήσει κανείς και αναλυτικά άρθρα για το ελληνικό minimal wave, τη δισκογραφία των Dead Can Dance, την επαναφορά της ’80s electronica αισθητικής μέσω των soundtracks σειρών του Netflix και το 1959 ως χρονιά που η τζαζ άλλαξε πρόσωπο, καθώς και απόψεις πάνω στους Twilight Sad, Housewives, Algiers, Mono, Sans Corps, Κεφάλαιο 24 κ.α..
Το Υπόγειο: Το Lung #2 συνοδεύεται από μία μουσική συλλογή. Λίγα λόγια και γι’αυτή;
Η συλλογή αυτή περιλαμβάνει κυρίως ακυκλοφόρητα tracks, τα οποία μας έδωσαν καλλιτέχνες που εκτιμούμε πολύ - κάποιοι από αυτούς μάλιστα προέρχονται από το εξωτερικό. Οι Βρετανοί Gnod, Housewives, Sex Swing, οι Βερολινέζοι Heads., οι «δικοί μας» Sans Corps, Georgios Karamanolakis, -̶s̶i̶s̶t̶e̶r̶, Krause, Calf, Doctor’s Orders, Κτίρια Τη Νύχτα, Άλφα Πυγμαίος 1938, Zenjungle και οι Πολωνοί Złota Jesień. Πρόκειται για μια αλληλουχία κομματιών, που έχει ως κυρίαρχη αίσθηση αυτή του θορύβου, εξ ου και o τίτλος “Noise Disorder” που την χαρακτηρίζει. Άλλωστε, ο θόρυβος μας απασχολεί ιδιαιτέρως, όπως προαναφέραμε, στο δεύτερο αυτό τεύχος, μέσα από την περίοπτη θέση που κατέχει εντός του, με αφορμή το εκτενές μας αφιέρωμα στο noise rock. Ένας ακόμη λόγος για να νιώθουμε ικανοποίηση για το αποτέλεσμα αυτό, είναι η εικαστική πλευρά της συλλογής, που επιμελήθηκε καταπληκτικά και εντελώς ιδιαίτερα ο ζωγράφος και γραφίστας Γιάννης Sugahtank Ρουμπάνης. Είμαστε πραγματικά χαρούμενοι για το εγχείρημα αυτό και ευχόμαστε να αρέσει και στους αναγνώστες/ακροατές μας. Πλέον, κι εμπράκτως, το Lung πέραν του ότι διαβάζεται, ακούγεται κιόλας. Στη διαπασών.
Το Υπόγειο: Τι μας περιμένει στο Lung Fest στο Θέατρο Εμπρός στις 29 Μαρτίου;
Αν είμαστε μια φορά χαρούμενοι για τη συλλογή μας, είμαστε δεκαπλά χαρούμενοι για το Lung Fest. Είναι απερίγραπτη η συγκίνηση και η τιμή που νιώθουμε που θα έχουμε κοντά μας μπάντες που μας μεγάλωσαν, μπάντες που λατρεύουμε! Τα λόγια είναι περιττά για τους Bokomolech και τους Sigmatropic, καθώς και για τα υπόλοιπα σχήματα (Adolf Plays the Jazz, -̶s̶i̶s̶t̶e̶r̶, Tasos Sagris & Whodoes), που είναι από τα πιο αγαπημένα μας και πλέον αξιόλογα ονόματα στο εγχώριο σκηνικό των τελευταίων ετών. Με δωρεάν είσοδο, λοιπόν, μπορείτε να απολαύσετε ένα μουσικό φεστιβάλ με εξαιρετικό line-up, ενώ ταυτόχρονα θα μπορέσετε να προμηθευτείτε το δεύτερο τεύχος του Lung, αν δεν το έχετε ήδη κάνει! Σας περιμένουμε όλες και όλους εκεί!
Lung official website: https://www.lungfanzine.gr/
To Lung στο facebook: https://www.facebook.com/lungfanzine/
Lung Fest facebook event: https://www.facebook.com/events/357729711619410/
