ΜΕΤΑΜΑΝ (2)
Το βράδυ της Παρασκευής της 17ης Ιανουαρίου, όπως κάθε Παρασκευή, σχόλασα από το γραφείο στις 9.45. Έκλεισα βιαστικά ταμείο και χτύπησα Ζ, συμμάζεψα το χώρο για να είναι έτοιμος τη Δευτέρα και κάλεσα ένα ραδιοταξί για να με πάει στο κέντρο της Αθήνας, στην οδό Κοδριγκτώνος και στο νούμερο 17 συγκεκριμένα, στο ΙΛΙΟΝ Plus. Εκεί θα εμφανιζόταν ο METAMAN και θα παρουσίαζε το νέο δίσκο του, το "Vs Dr RAVE" (check Top-15 Εγχώρια Albums από το 2024), που κυκλοφόρησε τον περασμένο Νοέμβριο από την Inner Ear.
Τον ΜΕΤΑΜΑΝ, τον Θωμά Γουναρόπουλο δηλαδή, τον αγάπησα σφόδρα από το debut "ΙΡΙΝΑ" του 2020. Ο τρόπος που οι παντοδύναμοι στίχοι του ενώνονταν με τα beats και τις ηλεκτροφόρες μελωδίες είχε κάτι το ξεχωριστό και ενίοτε μαγικό, ενώ οι γκρίζες σκιές της πόλης που σκέπαζαν τα τραγούδια, προσέδιδαν στο έργο μια σκοτεινή γοητεία, αλλά και συγχρόνως ένα πρόσφορο πεδίο ταύτισης για μένα, για τα δικά μου γούστα και για τα δικά μου πρότερα, μα και τωρινά, βιώματα. Στη "ΜΑΤΑΙΩΣΗ", που ακολούθησε δυόμισι χρόνια αργότερα, (μου) συνέβησαν τα ίδια και ίσως ακόμα περισσότερα. Φτάνοντας στην τελευταία κυκλοφορία, βρίσκω τον METAMAN σε πιο εξωστρεφή και "μπιτάτη" διάθεση, πιο... αγριεμένο, σταθερά όμως πανέτοιμο να μοιραστεί με τους ακροατές τις συναρπαστικές προσωπικές αστικές του περιπέτειες. Μαζί του, όπως το συνηθίζει, έχει εκλεκτούς φιλοξενούμενους και φιλοξενούμενες, καλλιτέχνες και φωνές που ενισχύουν το εγχείρημά του και εκφράζουν με τον καλύτερο τρόπο όσα έχει στο μυαλό του.
Η συναυλία του Θωμά στο ΙΛΙΟΝ Plus ήταν συγκινητική. Μαζί του επί σκηνής εμφανίστηκαν σχεδόν όλοι οι φίλοι του και οι φίλες του που έχουν υποστηρίξει τα τραγούδια του όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και η μητέρα του, η "ΜΕΤΑΜΟΜ" ΝΕΝΕ, στο θρυλικό "ΦΕΡΜΟΥΑΡ". O ίδιος, πίσω από τα synths, τα laptops και τις κονσόλες του, ο "αρχηγός σ'αυτό το πανηγύρι" (σ.σ. βλ. τον στίχο από τον Μπάλλο του Σαββόπουλου), απορροφημένος στο μουσικό σύμπαν του, μα συγχρόνως επικοινωνιακός και απόλυτος μαέστρος μιας καθηλωτικής μυσταγωγίας. H βραδιά υπήρξε μεστή και συμπαγής, με τράνταξε και έκανε να νιώσω κάπως πιο μικρός, σε ηλικία, και κάπως πιο μεγάλος, στην ψυχή. Μεταμεσονύχτια Αναχώρηση.
Λίγες μέρες πριν, αλλά και λίγες μέρες μετά τη συναυλία, είχα την χαρά να μιλήσω με τον Θωμά - παρακάτω τα όσα είπαμε...
Vs Dr RAVE (out 7/11 via Inner Ear)
Το Υπόγειο: Θωμά σε καλωσορίζουμε στο Υπόγειο - είναι η δεύτερη “κατάβασή” σου εδώ, η πρώτη χρονολογείται στον Απρίλιο του2020, εν μέσω πανδημίας και λίγο αφότου είχες κυκλοφορήσει το debut “IRINA”. Τώρα, σχεδόν 4 χρόνια μετά, έχουμε τον τρίτο δίσκο “Vs Dr RAVE”. Πόσα έχουν αλλάξει μέσα σου και έξω σου όλα αυτά τα χρόνια; Ποια η διαδρομή σου, τόσο η μουσική όσο και η προσωπική, αυτήν την πυκνή τετραετία;
Ναι, θυμάμαι με ιδιαίτερη ζεστασιά αυτή την συνέντευξη τότε γιατί ηταν μια από τις πρώτες και μέσα απο τις ερωτήσεις σας καταφερα να πω τι εξέφραζε τοτε το "ΙΡΙΝΑ". Από τότε το Υπόγειο έχει μια ξεχωριστή θέση μέσα μου. Σε σχέση με την ερώτηση θα απαντήσω με έναν στίχο απο το "4 Xρόνια": Δεν είμαι ο ίδιος μα δεν άλλαξα.
Το Υπόγειο: Κοιτάζω εκείνη την πρώτη μας συνέντευξη και βλέπω την φράση μου στο εισαγωγικό μου σημείωμα “Ο METAMAN, που ουδεμία σχέση έχει με τον ήρωα του Gregory Stock, αλλά είναι ένα ευρηματικό ακρώνυμο που στέκεται για τη φράση ‘ΜΕΤΑΜεσονύκτιες ΑΝαχωρήσεις’, ήρθε με γδούπο και στιλ για να μείνει”. Μπορεί να έμοιαζει κάπως η κλισέ τούτη η πρότασή μου, αλλά τελικά έτσι ακριβώς έγινε, ήρθες και έμεινες. Και, θεωρώ, πως το έργο σου απέκτησε δυναμική και αναγνώριση μέσα στο μουσικό κοινό. Συμφωνείς μαζί μου - το περίμενες τότε, 4-5 χρόνια πριν, όταν ετοίμαζες και κυκλοφορούσες την “IRINA”;
Τότε δεν περίμενα καν ότι το ΙΡΙΝΑ θα γινόταν sold out - πόσω μαλλον ότι θα κάνω 2ο και 3ο δίσκο. Εκ του αποτελέσματος, είχες μια διορατικότητα που ούτε εγω την είχα και πρέπει να σου πω πως ούτε κάποιοι γνωστοί μου μουσικοί ειχαν διαβλέψει. Πριν βγάλω τον δίσκο είχα ακούσει αρκετα αμφιλεγόμενα σχόλια, ευτυχώς δικαιώθηκες εσύ.
Το Υπόγειο: Εστιάζοντας στο νέο σου δίσκο, που σε βρίσκουμε αντιμέτωπο με τον Dr Rave, αρχικά θα θέλαμε αυτό - μια επεξήγηση αυτής της αντιπαλότητας, ουσιαστικά στον τίτλο του άλμπουμ... Πρόκειται για μία τύπου εσωτερική σύγκρουση;
Στα προηγούμενα άλμπουμ υπήρχε μια τάση να βουτάς μέσα σε αυτό που σε λυγίζει, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ο Dr. Rave προσφέρει την εναλλακτική. Αυτό μπορεί να είναι από το να μη παίρνεις τη ζωή και τον εαυτό σου τόσο σοβαρά μέχρι να κρύβεις τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι. Όπως κάθε villain που σέβεται τον εαυτό του, έχει και αυτός δίκιο σε ένα βαθμό.
Το Υπόγειο: Ποιες οι αναμνήσεις σου από την ετοιμασία και την ηχογράφηση του δίσκου; Πότε και υπό ποιες εσωτερικές και εξωτερικές συνθήκες δημιουργήθηκε το “Vs Dr RAVE”;
Νομίζω πως μια περίοδος σπουδής στο αθηναϊκό ρέηβ , τα μέρη και τους ανθρώπους που το εκφράζουν βοήθησε αρκετα στο να στηθεί αυτός ο δίσκος.
Το Υπόγειο: Θα θέλαμε και δύο λόγια για το εξαιρετικό εξώφυλλο του Κώστα Στεργίου;
Με τον Κώστα μας έφερε σε επαφή η φίλη μου Κατερίνα Τριχιά και μόλις είδα τη δουλειά του κατάλαβα ότι είναι ο άνθρωπός μου. Είναι ένας πολυπράγμων τύπος, μουσικός, γραφίστας και κομιξάς απ' ό,τι φαινεται. Του έδειξα σαν αναφορά τον δίσκο των Massive Αttack vs Mad Professor και δεν χρειάστηκε τίποτα άλλο. Ήθελα να κάνω μια στροφή από τα εκπληκτικά, αλλα πιο σοβαρά, γραφιστικά των προηγούμενων. Κατι πιο ανάλαφρο.
Το Υπόγειο: Το άλμπουμ ακούγεται και καταφθάνει πιο εξωστρεφές και upbeat, σε σχέση με τους δύο προγόνους του. Πώς προέκυψε τούτη η αλλαγή;
Είναι καιρός ίσως για μια πιο αισιόδοξη ματιά. Η ματαίωση έχει νόημα μόνο όταν μέσα από αυτήν επαναξιολογείς την κατάστασή σου. Αλλιώς είναι απλά μια ελεύθερη πτώση.
Το Υπόγειο: Ο ήχος μπορεί να είναι πιο up tempo, αλλά οι στίχοι παραμένουν... θανατηφόροι. Γενικά, θεωρώ τους στίχους ως ένα από τα μεγαλύτερα “όπλα” του έργου σου. Πότε ξεκίνησες να πρωτογράφεις και -γενικώς- πώς και πότε γράφεις; Πότε συνήθως έρχεται η έμπνευση;
Στη μουσική είναι κάτι μελωδίες που σου καρφώνονται στο μυαλό και δεν φεύγουν μέχρι να αποτυπωθούν. Καπως έτσι είναι και με τους στίχους. Δεν γράφω συχνά, ούτε είμαι ποιητής ή στιχουργός, αλλά αυτά που γράφω, αν δεν τα εκφράσω, θα τα βλέπω στον ύπνο μου. Και αυτό συμβαίνει από πάντα.
Το Υπόγειο: Υπάρχει, βέβαια, και το “Εμείς οι 2 θα Γεράσουμε Μαζί”. Τι φάση με αυτό το κομμάτι ρε Θωμά, τι έγραψες; :) Ποιο είναι το back story του συγκεκριμένου τραγουδιού; Υπάρχει reference-σύνδεση με το “Κοπερτί” της Λένας Πλάτωνος (σ.σ. βλ. τον καταληκτικό στίχο του Κοπερτί “έλα να γεράσουμε μαζί”);
Αρχικά, όλο το κομμάτι είναι ένας φόρος τιμής στην Λένα Πλάτωνος και όποιος θέλει να ασχοληθεί θα βρει διάφορες αναφορές από πολλά τραγουδια της. Κάτι σαν easter eggs που λένε οι gamers. Σε δεύτερο επίπεδο, όπως όλα τα κομμάτια μου, έτσι και αυτό, ακροβατεί ανάμεσα στην φαντασία και στην πραγματικότητα. Σίγουρα δεν περίμενα να ταυτιστεί τόσος κόσμος, αν το ήξερα, μπορεί να μην το έβαζα και στο τέλος του δίσκου.
Το Υπόγειο: Στους δίσκους σου, πέρα από όλα τα άλλα που γουστάρω και θαυμάζω, πάντα σκαλώνω και με τις πολύ ενδιαφέρουσες συνεργασίες σου. Στο “Vs Dr RAVE”, βρίσκουμε τον Στέλιο Λαλούση, την Sci-Fi River, την Sandra, την Σεμέλη Ελένη Καμτσίκη και τον Monkey King. Πώς προέκυψαν αυτές οι συνεργασίες και γενικά πώς -με ποια κριτήρια- επιλέγεις τους συνεργάτες σου σε κάθε δίσκο;
Οι συνεργασίες έρχονται από μόνες τους να καλύψουν τις ανάγκες των κομματιων. Όπως οι Amazing Friends συμπληρώνουν τον Spiderman στα αδύνατά του σημεία.
Το Υπόγειο: Πώς προέκυψε η συνεργασία σου με την Inner Ear για πρώτη φορά;
Η Ιnner Ear για μένα σηματοδοτεί την πιο οργανωμένη και σημαντική προσπάθεια στην επικοινωνία της εναλλακτικής μουσικής προς τα έξω. Πάντα την εκτιμούσα και ήθελα να συνεργαστώ. Εν τέλει τα αισθήματα ήταν αμοιβαία.
Το Υπόγειο: Είσαι ενεργότατο κομμάτι της undergorund ελληνικής μουσικής σκηνής, την ζεις και την στηρίζεις τόσο με το μουσικό σου έργο όσο και με το label της “Won Ton”. Πρόσφατα, ήσουν και ο επιμελητής στο καταπληκτικό “Αγοραφοβικό Φεστιβάλ” του Αρη Νικολόπουλου. Πώς ήταν η εμπειρία σου εκεί και γενικώς πώς βλέπεις τα τεκταινόμενα στην εγχώρια μουσική σκηνή;
Ευτυχώς υπάρχει τέτοια ουσιαστική άνθηση στην εγχώρια εναλλακτική μουσική σκηνή που το Αγοραφοβικό θα μπορεί να συνεχίζεται για πολλά χρόνια χωρίς να επαναλαμβάνει τον εαυτό του. Αυτό νομίζω τα λέει όλα!
Το Υπόγειο: Είμαστε στον απόηχο της συναυλίας σου στο Ίλιον PLUS, στην οποία έγινε κανονικός… χαμούλης. Συγχαρητήρια για το live, ήταν πραγματικά μια συγκινητική και γεμάτη βραδιά. Ποιες οι δικές σου εντυπώσεις - πώς το έζησες;
Αρχικά, όπως πάντα, ας δούμε τα αρνητικά: Στο live έγιναν αρκετά λάθη, τα οποία σε ένα ηλεκτρονικό live όπου κάποιος δεν είναι υπεύθυνος για ένα μόνο όργανο, αλλά για μια πληθώρα synths, sequencies και ανθρώπων, είναι πολύ δύσκολο να αποφευχθούν. Παρόλα αυτά, είναι αυτά τα λάθη που κάπως υπενθυμίζουν ότι ο άνθρωπος είναι εγγενές στοιχείο της ηλεκτρονικής μουσικής. Έτσι κατέληξα, με έναν μπούμερ ρομαντισμό ίσως, ότι τα λάθη σε ένα τέτοιου τύπου live, ήταν απο αναμενόμενα έως και θεμιτά. Γιατί όσοι βρέθηκαν εκεί ήταν με κάποιο τρόπο δικοί μας άνθρωποι και μια λάθος νότα ή λέξη, εμάς τους μη άριστους, μας φέρνει πάντα πιο κοντά. Ίσως γι'αυτό γίναμε μια μεγάλη παρέα σα να γνωριζόμασταν όλοι από χρόνια. Επειδή ειμαστε φορτωμένοι με τόσα κοινά λάθη. Ίσως πάλι επειδή οι περισσότεροι όντως γνωριζόμαστε, ποιος ξέρει... Θέλω να κάνω λοιπόν μια αγκαλιά (έξι δευτερολέπτων τουλάχιστον) στην παρέα μίζερων ελπιδοφόρων που γέμισε το live και έδειξε ότι αξίζει να συνεχίσουμε να σκεφτόμαστε και να εκφραζόμαστε με τον τρόπο που αναγκαστικά αποκαλουμε "εναλλακτικό".
Το Υπόγειο: Θωμά σε ευχαριστούμε πάρα πολύ για την παρουσία σου στη σελίδα μας. Ευχόμαστε τα καλύτερα για τη νέα χρονιά. Α! Τι απέγινε η σελίδα “METAMAN” στο facebook; :)
Εγώ σας ευχαριστώ για το χρόνο και τον κόπο που δαπανάτε στην εναλλακτική σκηνή μας. Πέρα απ' ότι ο Ζούκερμπεργκ μου μπλόκαρε την σελίδα και δεν απαντάει στα μηνύματά μου (ίσως τον πείραξε που έκανα χρήση του meta πριν το metaverse), τώρα δεν με άφηνε και να προσκαλέσω κόσμο στο event της παρουσίασης του δίσκου. Ίσως τελικά ο Δρ. Ρεηβ είχε βάλει το χεράκι του!!!
