METAMAN
Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες και αξιόλογες εγχώριες κυκλοφορίες της νέας χρονιάς που έφτασε στ'αυτιά μου, είναι δίχως αμφιβολία το ηλεκτροφόρο debut 6-track EP του Θωμά Γουναρόπουλου aka METAMAN ονόματι "IRINA".
Το ομώνυμο track είναι αναμφισβήτητα ο πολιορκητικός κριός και ο... κράχτης της κυκλοφορίας, καθώς στο τραγούδι δεσπόζει η "ιερή" φωνή της Λένας Πλάτωνος, η οποία είναι υπεύθυνη και για τους στίχους. Το εν λόγω κομμάτι, όμως, δεν είναι μόνο του - οι έτεροι 5 "συγκάτοικοί" του στο extended play είναι εξίσου καλοφτιαγμένοι και εμπνευσμένοι, αρχής γενομένης από το καθηλωτικό και εθιστικό "ΦΕΡΜΟΥΑΡ", το οποίο τραγουδάει η μητέρα του Θωμά, Λένα ΝΕΝΕ Γεωργιάδου. Εξαιρετικοί δικοί της στίχοι και σούπερ remix από τον Electroware (Ηχοτοπία, Drog_A_tek). Το εναρκτήριο track "ΑΘΗΝΑ 232" είναι ένα μικρό διαμάντι, αχνά φέγγει από κάποια ταράτσα της πρωτεύουσας, χωρίς λόγια μιλάει και χωρίς φώτα φωτίζει το σκοτάδι της πόλης. Η φαρμακερή δυάδα "CLERK BLUES" (προσωπικό αγαπημένο) και "ΣΤΑΣΙΜΟ ΑΝΤΙΓΟΝΗΣ" αποκαλύπτει σε ακόμα μεγαλύτερο εύρος τη δυναμική και το ταλέντο του METAMAN. Το φινάλε έρχεται με την μυστηριώδη "ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΠΕΡΟΥΤΖΙΑ", όπου μέσα σε ένα πρωτόγνωρο ηλεκτρονικό εμβατήριο, σε ένα ηχητικό και απολαυστικό πανδαιμόνιο, συνειδητοποιούμε πως μόλις ακούσαμε μια δισκάρα με άποψη, πρόταση και ξεκάθαρη αυτόφωτη ταυτότητα.
Ο METAMAN, που ουδεμία σχέση έχει με τον ήρωα του Gregory Stock, αλλά είναι ένα ευρηματικό ακρώνυμο που στέκεται για τη φράση "ΜΕΤΑΜεσονύκτιες ΑΝαχωρήσεις", ήρθε με γδούπο και στιλ για να μείνει. Η στάση του στο Υπόγειο για μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη ήταν πολύ μεγάλη χαρά και τιμή...
METAMAN debut album, released 1/2/2020.
Κυκλοφορεί σε βινύλιο από τη νεοσύστατη Won Ton Records και ψηφιακά από την Just Gazing Records.
Αστική ηλεκτρονική μουσική και ιστορίες προσωπικής καθημερινότητας.
Το Υπόγειο: Metaman σε καλωσορίζουμε στο Υπόγειο. Το καλωσόρισμά μας συμπίπτει με μία από τις πιο παράξενες και πιο σκοτεινές περιόδους στη σύγχρονη ανθρώπινη ιστορία. Στην πανδημία του κορωνοϊού. Πώς τη βιώνεις και ποια είναι η γνώμη σου για όσα συμβαίνουν;
Σχετικά με την πανδημία σε γενικό επίπεδο δεν έχω να προσθέσω κάτι, μας επηρεάζει όλους και όποιος διαβάζει την συνέντευξη ξέρει πολύ καλά την κατάσταση.
Ειδικότερα σαν άνθρωπος που ασχολείται με την μουσική, περιμένω ότι μέσα από την διαδικασία της απομόνωσης και της καραντίνας θα σημειωθεί άνοδος στα προσωπικά projects. Αυτό εξ ορισμού είναι πολύ πιο εύκολο για εμάς που κινούμαστε γύρω από τον άξονα της ηλεκτρονικής μουσικής και είναι ο τρόπος που λειτουργούσαμε πάντα. Τα πιο κιθαριστικά ή παραδοσιακά σχήματα σίγουρα θα έχουν πρόβλημα και δεν μιλάω μόνο για τις πρόβες μιας ήδη υπάρχουσας μπάντας, αλλά και για την αφορμή και την ευκολία να στηθεί κάτι καινούριο.
Σε εντελώς προσωπικό επίπεδο, ενώ θα περίμενε κάποιος ότι με τον εγκλεισμό και τα συνθς να περιμένουν στο τραπέζι θα υπήρχε μια τόνωση στην δημιουργική διαδικασία, δυστυχώς δεν λειτουργώ έτσι. Αν δεν υπάρχουν τα ερεθίσματα από το περιβάλλον(η λεγόμενη «έμπνευση») δυσκολεύομαι να κάτσω να ασχοληθώ απλά για να το κάνω.
Είχε δώσει μια φοβερή απάντηση, μπροστά μου, κάποτε ο μεγάλος Έλληνας συνθέτης, ο Βασίλης Δημητρίου, όταν τον ρώτησαν αν θα προτιμούσε να χάσει την όραση ή την ακοή του. Και αυτός ο άνθρωπος, που όλη του η ζωή ήταν η μουσική, απάντησε: «Άμα δεν μπορώ πια να δω το ηλιοβασίλεμα για ποιο πράμα θες να γράψω μουσική».
Το Υπόγειο: Πρόσφατα μας συστήθηκες με το εξαιρετικό extended play “IRINA”. Πριν μας μιλήσεις για το δίσκο, θα θέλαμε αρχικά να μας μιλήσεις για σένα - η αλήθεια είναι πως πολύ λίγα γνωρίζουμε για τον Metaman… Ας ξεκινήσουμε από αυτό: Πώς προέκυψε το προσωνύμιο Metaman; Υπάρχει έμπνευση/αναφορά στο βιβλίο του Gregory Stock;
Η ώρα της αλήθειας έφτασε… Όχι λοιπόν, όσο και αν θα ήθελα να υποστηρίξω ότι είμαι πολύ διαβαστερός τύπος και το πολύ ταιριαστό με την ηλεκτρονική μουσική σύμπαν του Stock ήταν η αφορμή για το όνομα, αυτό δεν ισχύει. Δεν τον ήξερα καν τον, σπουδαίο ομολογουμένως, κύριο πριν να αρχίσουν να με ρωτάνε, όπου αναγκάστηκα να τον μάθω. Η πραγματική προέλευση δεν είναι τόσο συναρπαστική. Είναι στην ουσία μια σύντμηση της φράσης ΜΕΤΑΜεσονύκτιες ΑΝαχωρήσεις.
Σκεφτόμουνα ότι όσες φορές ταξίδεψα μετά τα μεσάνυχτα ήταν λόγω ανωτέρας βίας. Κανείς δε θα σε πάει στον σταθμό 2 ή ώρα το βράδυ και κανείς δε θα σε περιμένει στο αεροδρόμιο στις 4 τα χαράματα. Η αίσθηση μίας εσπευσμένης αναχώρησης, ενός βραδινού ταξιδιού και μιας μοναχικής άφιξης είναι αυτή που θα ήθελα να διέπει το ΜΕΤΑΜΑΝ.
Το Υπόγειο: Πότε και υπό ποιες συνθήκες ξεκίνησες να πρωτοφτιάχνεις μουσική;
Ολοκληρωμένα τραγούδια ξεκίνησα να φτιάχνω στο λύκειο για τις γνωστές ανησυχίες που μπορεί να έχει ένας έφηβος. Το ενδιαφέρων είναι ότι θα τα χαρακτήριζες κάπως πιο λαϊκά/σαρκαστικά, κάτι μεταξύ Κραουνάκη και Φοίβου Δεληβοριά. Με κύριο όργανό τους το πιάνο φυσικά, αφού είναι το μόνο που ήξερα.
Το Υπόγειο: Ποια ήταν τα πρώτα σου ακούσματα;
Έχω την αίσθηση ότι θυμάμαι την μητέρα μου να με νανουρίζει με το “Χριστίνα-Χριστινάκι” του Γιάννη Σπανού, σε στίχους Βασίλη Ρώτα. Τώρα άμα σε νανουρίζουνε με ένα τραγούδι που δώδεκα αγόρια και η Χριστίνα, δεκατρία παιδιά δηλαδή, πάνε βόλτα με ένα καΐκι το οποίο βυθίζεται αύτανδρο δεν ξέρω τι μουσική περιμένεις να κάνει αργότερα αυτό το παιδί. Σίγουρα δε θα είναι ότι πιο ευχάριστο…
Το Υπόγειο: Φτάνοντας στο “IRINA”, αρχικά να σε συγχαρούμε θερμά! Είναι εξαιρετικό. Πώς θα το περιέγραφες σε κάποιον που δεν το έχει ακούσει ποτέ;
Ευχαριστώ πολύ για την στήριξη και για τα καλά λόγια.
Αν μιλάς για το άλμπουμ στο σύνολο του θα έλεγα ότι είναι αστικές ιστορίες, καθημερινών ανθρώπων, με βάση τον ήχο και την ατμόσφαιρα των αναλογικών συνθεσάιζερς.
Αν αναφέρεσαι στο ομώνυμο κομμάτι με τους στίχους και την φωνή της Λένας Πλάτωνος τότε θα μου επιτρέψεις να αντιγράψω το σχόλιο ενός youtuber στο βίντεο του ΙΡΙΝΑ, που δημιούργησε ο Κωνσταντίνος Νησίδης.
Konstantinos M1 month ago
Σαν τα βράδια μας, στην Αθήνα...
Το Υπόγειο: Διαβάσαμε σε πρόσφατη συνέντευξή σου στη Lifo πως, διαβλέποντας πως ο δίσκος σου γίνεται “αυστηρός”, αποφάσισες να ζητήσεις από τον Στέφανο Κωνσταντινίδη aka Electroware (ΗΧΟΤΟΠΙΑ, drog_a_tek) να δουλέψει πάνω στο “Φερμουάρ” και να του δώσει μία πιο dance προσέγγιση. Πώς εννοείς τη λέξη “αυστηρός”;
Είναι γεγονός ότι και τα 3 κομμάτια με στίχο δεν πραγματεύονται ιδιαίτερα ευχάριστα θέματα και γενικά δεν ήθελα να κάνω έναν, με το στανιό, καταθλιπτικό δίσκο. Συγκεκριμένα όμως, οι στίχοι που έγραψε η Λένα “NENE” Γεωργιάδου είναι τόσο έντονοι και συγκινησιακοί που δεν χρειάζεται η μουσική για να σου μεταφέρει την ατμόσφαιρα, κάτι σαν συνθετική οικονομία δηλαδή. Αντίθετα, είχα την αίσθηση ότι μια μουσική με πιο dance διάθεση ίσως ερχόταν σε ευχάριστη αντίθεση και ήξερα ότι ο Στέφανος θα το καταλάβαινε αυτό. Επίσης, επειδή κάνει και 20 χρόνια ηλεκτρονική μουσική , θα το έκανε πολύ καλά. Με τα πολλά τον “έπεισα”, γιατί έχει και πολύ δουλειά σαν sound engineer στο Φabrika studio και κατέληξε να το συμπεριλαμβάνει ο μεγάλος John Digweed σε σετ του και το ακόμα μεγαλύτερο «Το υπόγειο» στην λίστα του. Το original mix υπάρχει μόνο σαν bonus track στο bandcamp αλλά το στέλνω και σε όποιον φίλο το ζητήσει.
Το Υπόγειο: Ποια ήταν η περίοδος της σύνθεσης και της ηχογράφησης του δίσκου; Σε τι φάση ήσουν εσύ και πώς αυτή η φάση πέρασε στα κομμάτια;
Θραύσματα των τελικών κομματιών του δίσκου και πρωτόλειες εκτελέσεις είχαν ηχογραφηθεί σκόρπια ανάμεσα στα χρόνια αλλά πήραν την τελική τους μορφή όταν πήρα 9μηνη άδεια ανατροφής της κόρης μου. Σίγουρα μιλάμε για μια ευτυχισμένη περίοδο, δεν ξέρω αν αντικατοπτρίζεται βέβαια αυτό το συναίσθημα στο άλμπουμ. Μάνα και κόρη είχαν την αγάπη και την διάθεση να μου αφήνουν ελεύθερο χρόνο να ασχολούμαι με τα σύνθια μου και εγώ χωρίς την δουλειά στην μέση είχα την απαραίτητη όρεξη.
Το Υπογείο: Ξεχωρίζει σαν “κράχτης” το ομώνυμο track, στο οποίο συμμετέχει η τεράστια Λένα Πλάτωνος. Γενικότερα, ο ήχος και η τραγουδοποίια της Πλάτωνος φαίνεται να έχει επηρεάσει βαθιά τη μουσική σου. Ισχύει; Ποιους άλλους μουσικούς ή μπάντες θεωρείς σαν βασικές επιρροές του ήχου σου;
Δεν γίνεται να ακούς ηλεκτρονική μουσική και να μην σε έχει επηρεάσει η Λένα Πλάτωνος, πόσο μάλλον αν ασχολείσαι και με την δημιουργία της. Με την Λένα έχουμε επίσης κοινή αγάπη τους Massive Attack. Σίγουρα έχω επηρεαστεί από τους Kraftwerk και τον Jean Michelle Jarre, αφου το Man Machine και το Concerts in China ήταν οι μόνοι ηλεκτρονικοί δίσκοι που υπήρχαν σπίτι από την συλλογή του πατέρα μου. Και σε πιο σύγχρονους οι μοναδικοί Red Snapper, o Arnaud Rebotini, o Vitalic, οι Stereolab, Factory Records, ο Τοm Waits και άλλα πολλά και ετερόκλητα. Από Έλληνες προφανώς ο Χατζιδάκις, που έπαιζε συνέχεια και παντού , από τις κιθάρες και τα πιάνα στις μαζώξεις των οικογενειακών φίλων, μέχρι το ράδιο του αυτοκινήτου αλλά και από μικρός θυμάμαι να ξέρω τραγούδια από Αττίκ, Αρλέτα και γενικά νέο κύμα σε σημείο που οι φίλοι των γωνιών μου νόμιζαν ότι με πίεζαν στο σπίτι να τα μάθω.
Το Υπόγειο: Διαβάζουμε και μαθαίνουμε πως η “IRINA” ακούγεται και αγαπιέται πολύ στο εξωτερικό. Πολλά μπράβο και πολλά συγχαρητήρια! Το περίμενες; Πώς το ερμηνεύεις;
Ε σίγουρα δεν περίμενα να φτάσει στο Uncut, αλλά η Λένα Πλάτωνος είναι τεράστιο εισιτήριο αυτή την στιγμή για το εξωτερικό. Δεν υπάρχει εκπομπή του NTS που να μην έχει βάλει αυτούσιο κομμάτι της ή έστω remix. Με τις επανακυκλοφορίες της Dark Entries και το ντοκιμαντέρ «λπ» οι αμερικάνοι και οι ευρωπαίοι ξανα-ανακαλύψανε τον τροχό, κάλλιο αργά παρά ποτέ. Στην Ελλάδα δεν ξέρω ακόμα αν έχει αναγνωριστεί η προσφορά της σε κρατικό επίπεδο. Σχετικά με το «ΙΡΙΝΑ» το καλό είναι ότι, μπορεί να το ακούνε για την Λένα αλλά, το ξανακούνε γιατί τους άρεσε. Ενδεικτικά έχει μπει στις λίστες On Repeat του Spotify, κάτι τέτοια όπως και σχόλια ή συζητήσεις με ανθρώπους που άγγιξε ο δίσκος με κάνουν να νιώθω ότι άξιζε όλο αυτό.
Το Υπόγειο: Και όσο αφορά στην Ελλάδα; Υπάρχουν μπάντες και μουσικοί να στηρίξουν την ηλεκτρονική μουσική, αλλά και κοινό να την υποδεχτεί;
Στην ηλεκτρονική μουσική είναι λίγο περίεργα τα πράματα στην Ελλάδα. Δηλαδή, δεν φτάνει που οι άνθρωποι που ασχολούνται με την σκηνή είναι κουκιά μετρημένα, υπάρχουν ανάμεσά τους και διαφορετικά ranks αβαντγκαρντισμου. Δηλαδή κάποιος που βγάζει πειραματική ας πούμε μουσική θα σνομπάρει ίσως κάποιον πιο ποπ που αυτός με την σειρά του θα σνομπάρει κάποιον άλλο. Ακόμα και στους πειραματικούς υπάρχουν επίπεδα. Μαζί με τον Παντελή (regressverbot, Athens computer underground) έχουμε μια εκπομπή στο Avopolis που μέσα από αυτήν προσπαθούμε να στηρίξουμε την ελληνική σκηνή και να την ενώσουμε κάπως. Θα δείξει… Το κοινό σε αντίθεση είναι πιο ώριμο από τους δημιουργούς και διψάει για καλή ηλεκτρονική μουσική. Βλέπεις live Drog Α tek, Athens Computer Underground να είναι γεμάτα και με νέο κόσμο και αυτό είναι αισιόδοξο.
Το Υπόγειο: Τα μελλοντικά σου σχέδια; Και πόσο αυτά έχουν επηρεαστεί από την πανδημία;
Τα μελλοντικά μου σχέδια είναι μια σειρά από live από Αύγουστο και μετά και ένας δίσκος του χρόνου για να εδραιώσει αυτό που ξεκίνησε το ΙΡΙΝΑ. Προς το παρών η πανδημία έχει επηρεάσει μόνο την διάθεση και όχι κάτι πρακτικό.
Το Υπόγειο: Γενικά, θεωρείς πως η μουσική θα πληγεί μόνιμα με όλη αυτή τη νέα κατάσταση;
Ισα ίσα, η μουσική μας έχει σώσει σε αυτή την περίοδο. Εσύ θα έπρεπε να γνωρίζεις ότι στα δύσκολα η μουσική και οι ιδέες ζούνε και αναπνέουν στα υπόγεια. Μας κρατάνε έτοιμους να ξεπεταχτούμε στο παραμικρό σημάδι ανάκαμψης.
Το Υπόγειο: Τρέχεις δύο νεοσύστατα labels: Τη Won Ton Records, από την οποία ήρθε και η debut κυκλοφορία σου, αλλά και την Wicked Tacos. Μίλησέ μας γι’αυτές σου τις... μπίζνες. :)
Όπως όλες οι μπιζνες που έχω κάνει γίνονται για την ψυχή της μάνας μου και της δικιάς μου. Και ακόμα και αν δεν βγάζω λεφτά είμαι κερδισμένος.
Η Won Ton είναι η εταιρία που έχουμε με τον προαναφερθέντα φίλο Παντελή, από εκεί βγήκε το ΙΡΙΝΑ και από εκεί θα βγούνε και τα REGRESSVERBOT και Αthens Computer Underground αρχικά και άλλα στην συνέχεια από ανεξάρτητους έλληνες και ξένους παραγωγούς. Είμαι πολύ τυχερός που αυτός ο τόσο ταλαντούχος άνθρωπος μοιράστηκε μαζί μου το όραμα μιας δισκογραφικής με ένα τόσο περίεργο όνομα.
Η Wicked Tacos είναι ένα project που ασχολείται κυρίως η σύζυγος μου και ακoλουθεί garage μονοπάτια με πρώτη κυκλοφορία ένα συγκρότημα από Θεσσαλονίκη, τους blues punk «The Reverend Beasts».
Το Υπόγειο: Παράλληλα, είσαι ενεργός και στο μουσικό website TUMBLEWEED… Ποια είναι η ιστορία πίσω από αυτήν την ομάδα;
Tumbleweed είναι αυτό το θαμνομπαλάκι που περνά στα western όταν λαμβάνει χώρα μία μονομαχία κάτω από το κεντρικό ρολόι. Για εμάς ξεκίνησε ως ένας τρόπος να αποτυπώσουμε προσωπικές ιστοριούλες με αφορμή την μουσική ή κάτι που μπορεις να διαβαζεις όταν ξυπνας να πιεις ένα καφε και θες να δεις ένα μουσικό τρίβια που θα πεις «έλα ρε συ, άκου να δεις» …
Ο κεντρικός πυρήνας είναι ο Βαγγέλης, η Ελένη και ο Θωμάς και στη συνέχεια προστέθηκε και άλλος ένας Βαγγέλης που δυσκόλεψε λίγο το πράγματα στην επικοινωνία λόγω συνωνυμίας.
Το Υπόγειο: Και υπάρχει και φυσικά και το... “Clerk Blues”. Η κανονική σου δουλειά. Ποια είναι αυτή; Και πως τα προλαβαίνεις όλα;
Το clerk blues είναι το κομμάτι για το οποίο μου στέλνουν άνθρωποι feedback πιο πολύ από όλα. Είναι γραμμένο από ένα αιώνιο υπαλληλάκι για όλα τα υπαλληλάκια. Δουλεύω σαν υπάλληλος γραφείου με excel, data entry και όλα τα υπόλοιπα συναρπαστικά που μπορεί να φανταστεί κάποιος. Το ότι τα προλαβαίνω ίσως να κάνω διάφορα δε σημαινει ότι τα κάνω και καλά. Είμαι λίγο “μαρμελάδα” δηλαδή απλώνω για να καλύψω αρκετά πράματα αλλά συχνά δεν υπάρχει το βάθος ή η ποιότητα που θα ήθελα. Ελπίζω σαν πατέρας και φίλος τουλάχιστον να έχω μια κάποια επάρκεια.
Το Υπόγειο: Metaman σε ευχαριστούμε θερμά. Ευχόμαστε τα καλύτερα - πάνω απ’όλα υγεία. Θα θέλαμε να μα αποχαιρετήσεις με 10 δίσκους που αγαπάς διαχρονικά και από πάντα...
Εγω ευχαριστώ πολύ που υπάρχεις και στηρίζεις εναλλακτικά σχήματα του υπογείου και μπορούν να ακουστούν και σε κανένα όροφο παραπάνω.
1. MASSIVE ATTACK – BLUE LINES
2. RED SNAPPER – PRINCE BLIMEY
3. APHEX TWIN – SELECTED AMBIENT WORKS 85-92
4. KRAFTWERK – MINIMUM MAXIMUM
5. STEREOLAB – EMPEROR TOMATO KETCHUP
6. TRICKY – MAXINQUAYE
7. IAN DURY – NEW BOOTS AND PANTIES
8. YELLO – MOTION PICTURE
9. TOM WAITS – RAIN DOGS
10. GODSPEED YOU BLACK EMPEROR! – LIFT YOUR SKINNY FISTS LIKE ANTENNAS TO HEAVEN
+2
VASSILIS DIMITRIOU – CYCLADES
JAMES HOLDEN – THE IDIOTS ARE WINNING
