Omega Project 3 (OP3)
Δημήτρης Μητρόπαπας
Ουκ ολίγες φορές στις σελίδες του Υπογείου, έχω αναφερθεί στο εκ Πελοποννήσου project Omega Project 3 (OP3). Με ιδρυτή, ιθύνουν νου και κεντρικό πυρήνα τον Δημήτρη Μητρόπαπα, το συνεχώς εναλασσόμενο σε μουσικό ύφος, αλλά και σε μέλη που το απαρτίζουν, σχήμα εδώ και 3 χρόνια καταθέτει εξαιρετικές μουσικές, δισκογραφήματα άρτια και πρωτότυπα, γεμάτα αλήθεια και ψυχή. Aρχής γενομένης από το debut album "Hope" (2016), κάνοντας δύο υπέροχες... Extended Play στάσεις με τα "AWSS" (2017) και "Lumina" (2018/check track by track analysis από τον ίδιο το Δημήτρη) και καταλήγοντας στο εκθαμβωτικό και συγκινητικό "Smyrnae" του περασμένου Φλεβάρη (check album review here), η παρακαταθήκη του project είναι ήδη πυκνή και πέρα για πέρα πολύτιμη.
Με αφορμή την κυκλοφορία του "Smyrnae", αλλά και την ζωντανή παρουσίασή του αύριο (29/3) στο Six Dogs (τη συναυλία ανοίγει η εξαιρετική Emi Path), ο Δημήτρης κατέβηκε Υπόγειο για μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα.
Smyrnae (out 14/2/2019)
Το Υπόγειο: Δημήτρη σε καλωσορίζουμε στο Υπόγειο! Έτοιμος για την Παρασκευή; Τι μας περιμένει στο Six Dogs μεθαύριο; Με ποιο τρόπο θα μας αποκαλυφθεί το SmyrnAe?
Ευχαριστώ γι'άλλη μια φορά, αγαπητό Υπόγειο, είναι πάντα χαρά μου/μας να είμαστε κοντά σας. Είμαστε έτοιμοι και “διαβασμένοι”για το βράδυ της Παρασκευής! Μας φαίνεται τόσο περίεργο που έφτασε αυτή η ημέρα, μιας και έχουν περάσει σχεδόν 6 μήνες απ'όταν αποφασίσαμε την ημερομηνία παρουσίασης του άλμπουμ, που τότε έμοιαζε πολύ μακριά. Έχουμε ετοιμάσει ένα ιδιαίτερο live set για τις 29, ειδικά διαμορφωμένο για εκείνη τη βραδιά. Κρατήσαμε αρκετά στοιχεία απ΄τον δίσκο, μιας και γράφτηκε κατά μεγάλο μέρος του ζωντανά. Προσθέσαμε έξτρα ήχους και “μεγαλώσαμε” κάποιες δομές κομματιών, για να δημιουργήσουν μια πιο ζωντανή εμπειρία και ατμόσφαιρα. Υπάρχουν κομμάτια, τα οποία συνειδητά ήταν διαφορετικά στον δίσκο, ώστε να μπορούμε να προσεγγίσουμε λίγο πιο αυτοσχεδιαστικά την κάθε ζωντανή παρουσίασή τους.
Το Υπόγειο: Πρόκειται για ένα concept album πάνω στη Μικρασιατική καταστροφή… Πώς σου πρωτογεννήθηκε η ιδέα για τη συγκεκριμένη θεματική;
Η αλήθεια είναι πως η ιδέα πάει αρκετά πίσω στον χρόνο, σχετικά με τη σύλληψή του. Μάλιστα, ήταν το αρχικό πλάνο να είναι το ντεμπούτο άλμπουμ των Op3, αλλά συνειδητά το έβαλα στην άκρη και δοκιμάσαμε τις δυνάμεις μας αρχικά με το 'HOPE' το 2016. Το 'SmyrnAe', έχει γραφτεί ως κείμενο με θεατρικότητα, με σκοπό να γίνει κι αυτό παράσταση θεατρική όπως το προηγούμενο άλμπουμ. Η ιστορία, δανείζεται τον τόπο και τον χρόνο της καταστροφής της Σμύρνης, όμως δεν επεκτείνεται περισσότερο ιστορικά σε αυτό το ζήτημα. Είναι η έμπνευση της δημιουργίας με σκοπό να δώσει ξεχωριστό μήνυμα με τη δική μας φωνή, στο παγκόσμιο και διαχρονικό φαινόμενο της προσφυγιάς και του πολέμου.
Το Υπόγειο: Ποια λόγια και σκέψεις σου κρύβονται πίσω από τα 51 λεπτά της μουσικής; Υπάρχει σύνδεση με το “τώρα”; Διότι και τώρα υπάρχουν, δυστυχώς, σχεδόν σε καθημερινή βάση “Μικρασιατικές καταστροφές”...
Όπως ακριβώς το έγραψες, υπάρχει τώρα και δυστυχώς, θα υπάρχει πάντα. Είναι η φύση του ανθρώπου, η άσχημη και σκοτεινή πλευρά αυτής μάλλον. Το 2019, υπάρχει διωγμός και ρατσισμός σε αμέτρητα “πολιτισμένα” μέρη του πλανήτη. Είναι τραγικό. Η δική μας φωνή, προσπαθεί να μιλήσει γι'αυτό το ζήτημα και αν τα καταφέρει, να ταρακουνήσει όσους βρει στο πέρασμά της. Το κομμάτι “Mόria”, είναι εμπνευσμένο απ΄τις άθλιες συνθήκες που επικρατούν στον προσφυγικό καταυλισμό της Λέσβου. Κάποια άλλη“Μόria” όμως, υπάρχει παντού.
Το Υπόγειο: Αν και δεν υπάρχουν λόγια λοιπόν, θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει το δίσκο “πολιτικό” - εκφέρει άποψη, με τον δικό του τρόπο. Δέχεσαι αυτήν την ταμπέλα;
Χωρίς να μπορώ να τον χαρακτηρίσω καθαρά “πολιτικό”, σίγουρα εκφέρει άποψη. Αντιπροσωπεύει τις δικές μας πεποιθήσεις και ιδανικά, που προσπαθούμε να μεταφέρουμε σε όποιον τύχει να βρει το Op3, μέσα απ΄τη μουσική. Γνωρίζουμε οτι δεν μπορούν τα πράγματα να αλλάξουν επειδή -και- εμείς θίξαμε το συγκεκριμένο ζήτημα, όμως σίγουρα μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι με την προσπάθεια, να προσθέσουμε άλλο ένα μικρό βήμα στην κατανόηση του προβλήματος και την ευαισθητοποίηση προς αυτό. Κύριο ρόλο έχει η τέχνη, όμως όχι η κενή τέχνη. Περισσότερο αυτή που δημιουργεί σκέψεις και προβληματισμούς, που δεν περιορίζονται μέσα στις νότες.
Το Υπόγειο: Πολιτικότατοι, αν και... ορχηστρικότατοι, είναι και οι δίσκοι των Godspeed You! Black Emperor. Ποια η γνώμη σου γι’αυτήν την εμβληματική Post Rock κολεκτίβα;
Πρόσφατα, σε μια κουβέντα με έναν φίλο , μου ανέφερε πόσο του αρέσει η αισθητική και η άποψη που εκφράζουν οι GY!BE. Αυτό που θα ήθελα να υπήρχε στο project, είναι η κινηματογραφική απεικόνιση της μουσικής, όπως γίνεται επί σκηνής και απ΄τους GY!BE. Άλλωστε, απ’την αρχή της σύνθεσης, σκεφτόμαστε εικόνες. Αυτές μας βοηθούν και μας καθοδηγούν πολλές φορές στη σωστή επιλογή των νοτών, των ήχων, των μελωδιών, των χρωμάτων ή ακόμα και της σιωπής που πρέπει να επικρατήσει για να συνεχίσει η μουσική να αφηγείται τα όσα έχουμε να πούμε. Η σύνδεση εικόνας και ήχου, είναι κυρίαρχο συστατικό του project.
Το Υπόγειο: Οι τίτλοι των κομματιών είναι καταλυτικοί στην κατανόηση του “SmyrnAe”… Πώς προκύπτουν - πριν το μουσικό κομμάτι ή μετά; Είναι η κατάληξη ή απαρχή μιας σύνθεσης;
Στο συγκεκριμένο άλμπουμ, έγινε ένας συνδυασμός των δύο. Μερικοί τίτλοι, με πρώτο και κύριο το ομώνυμο ‘smyrnae’, προϋπήρχαν. Κάποιοι άλλοι, δόθηκαν στα κομμάτια όταν νιώσαμε ότι φανερώνουν αυτό που θέλαμε, όταν ο τίτλος έγινε ένα με τη μουσική. Η αφήγηση της ιστορίας, γίνεται μέσα απ΄τους τίτλους και απ΄την ίδια τη μουσική. Με διαφορετικό τίτλο, κάθε κομμάτι ίσως άλλαζε το νόημα στη σειρά των γεγονότων που εκθέτει και παρουσιάζει το άλμπουμ. Είναι η δύναμη της προοπτικής και το πως τα ίδια πράγματα μοιάζουν αλλιώς, αν τα δεις από διαφορετική οπτική γωνία και άποψη.
Το Υπόγειο: Περιέγραψε την περίοδο και τις συνθήκες ηχογραφήσεων του άλμπουμ…
Για αυτό το άλμπουμ, αποφασίσαμε να κρατήσουμε μια πιο live αισθητική, ώστε να μπορέσουν τα κομμάτια να αναπτυχθούν περισσότερο στις ζωντανές εμφανίσεις. Γράψαμε τους σκελετούς των κομματιών ως τρίο -τύμπανα, μπάσο, πιάνο- και ξεχωριστά τα παραδοσιακά κρουστά, τη λύρα και τα electronics. Γράψαμε στον χώρο που δουλεύουμε απ’την αρχή, σε μια περιοχή ανάμεσα απ’το Άργος και το Ναύπλιο. Οι ηχογραφήσεις έγιναν σε ένα Σαββατοκύριακο, με τη βοήθεια του φίλου μας και συνεργάτη Αλέξανδρου Λυκοστράτη, που συνεργαζόμαστε απ΄την πρώτη μέρα του project. Είχαμε περάσει “δύσκολη” περίοδο μετά το πρώτο άλμπουμ, για προσωπικούς λόγους ο καθένας και έγιναν διάφορες ανακατατάξεις. Επί 2 περίπου χρόνια, προσπαθούσαμε να βρούμε λύση στο να συνεχίσει να υπάρχει το project. Προσωπικά, ήθελα κάτι διαφορετικό απ’το ‘HOPE’. Όπως έγραψα παραπάνω, η ιδέα του άλμπουμ υπήρχε αρκετά χρόνια πριν, όμως ήταν φανερή η δυσκολία πραγματοποίησής του μέχρι το Νοέμβρη, όπου και έγινε η διαδικασία. Θέλαμε πιο ζεστό και “ωμό” χρώμα, γι’αυτο και διαλέξαμε αυτό τον τρόπο. Είμαι αρκετά ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα, ξέροντας ότι θυσίασα ‘top-studio-quality’, για να πετύχω το ηχόχρωμα που είχα στο μυαλό μου.
Το Υπόγειο: Παρακολουθώ στενά την πορεία τον OP3 εδώ και τρία περίπου χρόνια. Και εντύπωση μεγάλη μου κάνει, η ποικιλία στους μουσικούς, καθώς και γενικότερη η ευελιξία στην προσέγγιση από κυκλοφορία σε κυκλοφορία. Πώς καθορίζεται και πώς προκύπτει η εναλλαγή του εκάστοτε “κύκλου εργασιών” και οι συνεργάτες που ακολουθούν;
Η αλήθεια είναι οτι με χαροποιεί αυτή η ερώτηση, όταν γίνεται, γιατί μου δίνεται η ευκαιρία να μιλάω για τη λογική του project και την ευελιξία του. Είναι ίσως το σημαντικότερο κομμάτι και ο κύριος λόγος που διάλεξα να ξεκινήσω κάτι δικό μου. Πιστεύω ότι για να κινηθεί σωστά και μεθοδικά το project, χρειάζεται ένα αρχικό όραμα, μια ιδέα και μια κατεύθυνση. Έχοντας υπάρξει μέλος συγκροτήματος και άλλων project, κατάλαβα νωρίς, ότι αν δεν υπάρχει αυτή η καθοδήγηση και όραμα, τα πράγματα έρχονται πολύ γρήγορα σε ένα τέλος, όσο καλές και αν είναι οι προϋποθέσεις. Κάθε νέα κυκλοφορία, θέλω να έχει δικά της, ξεχωριστά χαρακτηριστικά και να μην είναι μια σκιά της προηγούμενης. Αυτό πολλές φορές σημαίνει, ότι οι συνεργάτες που ήταν ιδανικοί για μια προηγούμενη συνεργασία, ίσως δεν ταυτίζονται με τη νέα κατεύθυνση, τις ευθύνες και την απαιτητικότητα της νέας πορείας του project. Μέσα απ’τη λογική του roster, λοιπόν, έχω τη δυνατότητα να συνεχίζω με τους κατάλληλους συνεργάτες κάθε φορά, είτε πρόκειται για studio είτε για ζωντανή παρουσίαση. Προσπαθώ να είμαι ξεκάθαρος με όλους όσους συνεργάζομαι απ΄την αρχή, γιατί κατανοώ οτι είναι εύκολα παρεξηγήσιμη προσέγγιση αυτή. Είμαι πολύ χαρούμενος, που στην παρούσα φάση, συνεργάζομαι με τον Ανδρέα Μπογά (πιάνο), τον Γιώργο Μπαβέλα (μπάσο) και τον Αντριανό Κατσούρη (παραδοσιακά κρουστά), για τη live έκδοση του άλμπουμ.
Το Υπόγειο: Πώς πρωτοξεκίνησε το project και τι σημαίνει το όνομά του;
Το project ξεκίνησε 4 περίπου χρόνια πριν και το Op3 σημαίνει ‘Omega Project 3’. Είναι ένα ‘μεγάλο’ (Omega) πρότζεκτ, το οποίο συνδυάζει μουσική, λογοτεχνία και γενικά τις παραστατικές τέχνες όπως το θέατρο, όπου υπήρχε στη ζωντανή παρουσίαση του ‘HOPE’.
Το Υπόγειο: Κι αν πάμε πιο πίσω, πώς πρωτοξεκίνησες να ασχολείσαι και να παίζεις μουσική; Ποια η πορεία σου μέχρι το project OP3;
Ξεκίνησα παίζοντας τύμπανα σε διάφορα projects με διάφορα είδη. Σπούδασα Drums & Percussion στη Σουηδία και πάντοτε αγαπούσα τη μουσική σύνθεση. Ποτέ δεν μπορούσα να δω τον εαυτό μου μόνο ως drummer ή percussionist. Μπορεί να εκφράζομαι πιο άμεσα και εύκολα, μέσα απ΄τα κρουστά, αλλά σίγουρα η μουσική σύνθεση σε διάφορα όργανα, είναι αυτό που έδωσε την πνοή ζωής στο Op3. Ευτυχώς για εμένα, αφού παρουσιάσω τις αρχικές μου ιδέες στο project, λαμβάνω την πιο γνώριμη και οικεία θέση του drummer ξανά, όπως θα έκανα και σε κάποιο τρίτο project. Δίνω μια αρχική πορεία και κατεύθυνση και τα πράγματα αρχίζουν να κυλούν. Θα έλεγα ότι κάνω ακριβώς αυτό που θέλω και είναι υπέροχο συναίσθημα.
Το Υπόγειο: Ποια ήταν τα πρώτα σου ακούσματα και ποιες μπάντες οι καλλιτέχνες θεωρείς σαν τις βασικές επιρροές σου;
Μετά την αρχική φάση της metal – ξέρουν αυτοί που ιδρώναμε παρέα σε διαμερίσματα και υπόγεια! , πέρασα στην progressive σκηνή, με πρώτα ακούσματα τους Opeth και τους Porcupine Tree. Με τους δεύτερους δε, η αγάπη μου έγινε μεγαλύτερη για τη μουσική σύνθεση και την ευρηματικότητα, ακολουθώντας τον Steven Wilson σε κάθε του βήμα. Η funk και η jazz, ήταν το επόμενο σκαλί, με καλλιτέχνες όπως ο Herbie Hancock, o John Coltrane, o Billy Cobham αλλά και συγκροτήματα όπως οι Electro Deluxe. Λίγο πριν την περίοδο του πρώτου άλμπουμ, είχα την τύχη να ανακαλύψω τον κόσμο της modern classical, με τους Olafur Arnalds και Nils Frahm να παίζουν κύρια επιρροή. Φέτος, βρίσκω τον εαυτό μου να ακούει πολύ Tigran και Go Go Penguin. Eίναι μια κατεύθυνση που θα ήθελα να εξερευνήσω με το Op3. Θαυμάζω απίστευτα τους Αλέκο Βρέτο, Σωκράτη Σινόπουλο, Γιώργο Κοντραφούρη, τον υπέροχο Billy Pod και τους Νext Step Quintet. Ήταν αρκετά σημαντική επιρροή στο άλμπουμ αυτό.
Το Υπόγειο: Ζεις σε ένα χωριό της ελληνικής επαρχίας, σε ένα χωριό ανάμεσα στην Πελοπόννησο και στο Άργος. Μου έχει “κάτσει” αυτή η πληροφορία εξαρχής από τότε που έπεσε στην αντίληψή μου. Όταν ακούω τις μουσικές των OP3, ασυνείδητα φέρνω στο μυαλό μου τη μυστήρια γαλήνη και ερημιά τούτου του χωριού, παρόλο που δεν ξέρω καν ποιο είναι. Σκέφτομαι πως θα είναι σούπερ εμπνευστικό να συνθέτεις έτσι απομονωμένος, μακριά από την τρέλα της πόλης. Ισχύουν οι... φαντασιώσεις μου;
Θα ήταν πολύ όμορφο να συμβαίνει αυτό, είναι ίσως και ένα απ’τα μεγάλα μου θέλω. Ζω στο Ναύπλιο, τα τελευταία 2 χρόνια και ο χώρος στον οποίο δουλεύω με κάθε project, βρίσκεται λίγο έξω από αυτό, στην ενδιάμεση απόσταση από το Άργος. Σχετικά απόμακρα, λοιπόν εκεί, απ΄την φασαρία της πόλης, που βοηθάει αρκετά. Χιουμοριστικό παράδειγμα, για το πόσο “γαλήνια” γίνεται η σύνθεση των κομματιών είναι, πως η πιο παραγωγική μου στιγμή, βρίσκεται στα διαλείμματα μεταξύ των μαθημάτων που διδάσκω στο Ωδείο, όταν μπορώ να κάτσω για 10 λεπτά στο πιάνο και να παίξω μερικές ιδέες που ηχογραφώ με το κινητό μου, σε άθλια ποιότητα, για να γυρίσω στο σπίτι και να τις μεταφέρω στο πρόγραμμα παραγωγής, με περισσότερη καθαρότητα. Πολλές φορές έχω σκεφτεί, ότι αυτή η πίεση της καθημερινότητας ίσως κρύβει μεγαλύτερη δύναμη και ανάγκη για δημιουργία. Είναι ο τρόπος να ονειρεύεσαι, να προσπαθείς και να δίνεις σάρκα σε αυτά τα όνειρα, για κάτι μεγαλύτερο.
Το Υπόγειο: Από την άλλη, πώς νιώθεις όταν έρχεσαι στην Αθήνα, κάτι που κάνεις αρκετά συχνά απ’ό,τι έχω καταλάβει. Θα μπορούσες να κατοικήσεις μόνιμα στην πρωτεύουσα;
Έρχομαι συνήθως όταν προκύπτει δουλειά, κυρίως για studio sessions ή για κάποιο προσωπικό project. Στην Αθήνα, υπάρχουν τα περισσότερα εφόδια για να πραγματοποιήσεις πολλές δημιουργικές σκέψεις. Υπάρχει το ανθρώπινο δυναμικό επίσης, σε αφθονία θα έλεγα. Πολλά από αυτά που θέλω να κάνω ή κάποιες συνεργασίες, γίνονται αναγκαστικά εξ αποστάσεως είτε πρέπει να οργανώνεται το πρόγραμμα από νωρίς, ώστε να μπορώ να βρίσκομαι εκεί. Αυτό είναι δύσκολο, πολυέξοδο και καμιά φορά, πρακτικά αδύνατο. Έχω ζήσει ελάχιστα εκεί ως φοιτητής, πριν τις σπουδές μου στη Σουηδία, σε μια άλλη, μικρότερη ηλικία χωρίς να ξέρω καλά – καλά τι θέλω. Πλέον, πιο ώριμα, θα ήθελα να μείνω εκεί και να δοκιμάσω όσα έχει να προσφέρει πάνω σε αυτό που κάνω. Οι περισσότεροι συνεργάτες και φίλοι άλλωστε, βρίσκονται ήδη εκεί. Πιστεύω όμως, ότι υπάρχει κατάλληλος χρόνος και δυναμική για την κάθε κίνηση. Αν οι περιστάσεις και οι προϋποθέσεις το επιτρέψουν, θα ήταν το επόμενο βήμα προσωπικά και επαγγελματικά.
Το Υπόγειο: Δημήτρη σε ευχαριστούμε πάρα πολύ!!! Τα λέμε την Παρασκευή!
Χαρά μου! Να είστε καλά!
