Pan Pan x Years of Youth
Από τον δημιουργικό και αεικίνητο πυρήνα των Echo Tides, ξεπηδα μία πολύ ενδιαφέρουσα μουσική σύμπραξη και αναφέρομαι φυσικά στο ντουέτο του Παναγιώτη Πανταζή aka Pan Pan και του Γιάννη Αναγνωστόπουλου aka Years of Youth. Με δύο ως τώρα singles να συστήνουν το project με τον καλύτερο τρόπο, ετοιμάζονται για LP, αλλά και -όπως μας πληροφορούν στην παρακάτω κουβέντα που είχαμε μαζί τους- για πολλές πολλές συναυλίες.
Τα "Ροζ Φώτα", που κυκλοφόρησαν το περασμένο Καλοκαίρι, και το "Κάτι Να Σε Ζεσταίνει", που έφτασε στα ηχεία μας πριν λίγες μέρες, αποτελούν μέρος ενός concept δίσκου που θα ονομάζεται "Λύκοι Στον Άρη" και θα κυκλοφορήσει στις 19 Ιανουαρίου από την Black Caramel Records του Αντώνη Κωνσταντάρα, όπως άλλωστε και τα προαναφερθέντα singles.
Λίγο, λοιπόν, πριν την... εκτόξευση των Λύκων προς τον Άρη και εν μέσω του βόρειου σκέλους του tour των Echo Tides (8/12 - Θεσσαλονίκη, 9/12 - Πτολεμαϊδα, 10/12 - Σέρρες), ο Παναγιώτης και ο Γιάννης κατεβαίνουν Υπόγειο για μία συζήτηση πάνω στο νέο τους project...
To Υπόγειο: Pan Pan και Years of Youth, Παναγιώτη και Γιάννη, σας καλωσορίζουμε στο Υπόγειο! Αφορμή, η σύμπραξή σας ως ντουέτο σε μία νέα μουσική περιπέτεια, δείγμα της οποίας έχουμε ήδη στα ηχεία μας, μέσω του πρόσφατου single “Κάτι Να Σε Ζεσταίνει”, αλλά φυσικά και του “Ροζ Φώτα” που είχε προηγηθεί.
Πώς προέκυψε η ιδέα να κινηθείτε σε αυτό το project μονάχα οι δυο σας, χωρίς την μπάντα σας, τα Echo Tides;
ΓΑ: Την περίοδο που ξεκίνησα να γράφω τη μουσική των κομματιών για αυτό που τελικά κατέληξε να είναι το «Λύκοι στον Άρη», παράλληλα στήναμε και τις πρώτες ιδέες για το «Ανδρομέδα FM» ως Echo Tides. Ήταν μια περίοδος δημιουργικού οίστρου, το υλικό της οποίας δεν θα μπορούσε να χωρέσει κάτω από ένα μόνο όνομα. Την ίδια ώρα, ένιωθα από την πρώτη στιγμή πως σε αυτά τα κομμάτια θα υπάρχει κάτι ξεχωριστό από τις άλλες δουλειές μας, καθώς όλα στήθηκαν πάνω σε πλήκτρα, χωρίς να μπει οποιοδήποτε έγχορδο στην εξίσωση. Στην πορεία γεννήθηκε και η ανάγκη μέσω αυτού να ειπωθεί μια νέα φανταστική ιστορία με ένα τρόπο διαφορετικό αφηγηματικά σε σχέση με Echo Tides, οπότε όλα έβγαζαν ένα παραπάνω νόημα στο γιατί κινηθήκαμε παράλληλα.
ΠΠ: Και μόνο που νιώσαμε οτι σε αυτά τα κομμάτια ταιριάζει περισσότερο μια ενορχήστρωση με synthesizers και drum machines έβγαζε κάπως από την εξίσωση την προσέγγιση των Echo Tides.
Το Υπόγειο: Ψάχνοντας τις “ρίζες” του ντουέτου, θα θέλαμε να μας πείτε πώς πρωτογνωριστήκατε και ποια κοινά σας ένωσαν. Τόσο στο κομμάτι της μουσικής όσο και γενικότερα.
ΓΑ: Γνωριστήκαμε τον Οκτώβριο του 2000 στο πρώτο έτος της Αρχιτεκτονικής Βόλου και από την αρχή γελούσαμε πολύ παρέα (το θεμελιώδες συστατικό μιας συνύπαρξης). Ενώ μουσικά ερχόμασταν θεωρητικά από άλλους κόσμους (εγώ με κυρίως metal ακούσματα και ο Παναγιώτης με hip hop), βρήκαμε κοινούς τόπους αβίαστα και ο ένας μέσω του άλλου άρχισε να αντιμετωπίζει τη μουσική σαν κάτι πιο συνολικό. Μεγαλώσαμε μαζί, ζήσαμε και ζούμε πολλά κοινά παράλληλα, βιώσαμε και βιώνουμε κοινούς προβληματισμούς, και κάθε στιγμή ο ένας είναι πνευματικά δίπλα στον άλλον για ότι νέο έρθει μπροστά μας. Μουσικά πλέον συνεννοούμαστε με κλειστά μάτια, ξέρει ο ένας τι κάνει καλά ο άλλος και απλά χαιρόμαστε το να φτιάχνουμε μουσική μαζί.
Το Υπόγειο: Πληροφορούμαστε πως ο επερχόμενος δίσκος σας, “Λύκοι Στον Άρη”, θα είναι ένα concept album. Θα θέλαμε να μας μιλήσετε λίγο γι’αυτό - ποια είναι η concept ιδεά του δίσκου και πώς αυτή αναδιπλώνεται μέσα στα τραγούδια του;
ΠΠ: Συμπληρώνοντας την από πάνω απάντηση, όλα ξεκινάνε από την φιλία. Η μουσική είναι ένα από τα διάφορα που κάνουμε παρέα. Για παράδειγμα, το concept των “Λύκων” προέκυψε ένα βράδυ σε διακοπές με τις οικογένειές μας. Περιμένοντας τους μικρούς να κοιμηθούν έστειλα στον Γιάννη ένα κείμενο που έμελε να μείνει κατά λέξη το intro του album. Mου είχε στείλει καιρό πριν τις βασικές μελωδικές ιδέες, αλλά κάτι μου έλειπε για να μπορέσω να το ονειρεύομαι, κι η αλήθεια είναι πως δεν έβλεπα να γίνεται - τουλάχιστον όχι ως album. Μετά μου έπαιξε στο σπίτι, πριν φύγουμε για τις διακοπές, ένα θέμα με ένα synthesizer που προσομοιάζει τα string machines των 70s. Εκεί κάτι κλίκαρε, μου θύμισε κάποια horror soundtracks που κάνουν βαριά χρήση τέτοιων ήχων και σκεφτηκα “οκ πάμε να κάνουμε ένα sci fi horror κάτι”. Λίγες μέρες μετά, ανάμεσα σε μπάνια, καλαμαράκια, πολλές τσούχτρες, στροφές σε χωματόδρους και μια ωραία βεράντα στο Μπατσί της Άνδρου θεμελιώθηκε το concept. Θα παρακολουθήσουμε τις ελπίδες και τις ματαιώσεις που ζει μια επανδρωμένη αποστολή στον Άρη, όταν απρόσμενα ανακαλύψει ζωντανά όντα στον κόκκινο πλανήτη. Ο τίτλος του δίσκου ήδη λέει πολλά.
Το Υπόγειο: Ποια είναι η περίοδος δημιουργίας των τραγουδιών και ποιοι οι παράγοντες που σας ενέπνευσαν στη σύνθεσή τους;
ΓΑ: Η περίοδος που ξεκίνησα να γράφω τις πρώτες μελωδίες των Λύκων ήταν η πρώτη καραντίνα, άνοιξη του 2020, όταν ακριβώς ξεκίνησαν και οι πρώτες ιδέες του Ανδρομέδα FM των Echo Tides. Ήθελα να στηθεί ένα σύνολο κομματιών με ακόμα πιο σαφείς μελωδικές γραμμές, κάτι που να ήταν αρκετά ποπ για να χαρακτηριστεί θλιμμένο, και την ίδια ώρα αρκετά θλιμμένο για να χαρακτηριστεί ποπ. Το φθινόπωρο του 2020 ξεκίνησα να στέλνω τα κομμάτια στον Παναγιώτη, και το καλοκαίρι του 2021 ενώ ήμασταν παρέα σε διακοπές, σκέφτηκε το όλο κόνσεπτ του δίσκου. Τους μήνες που ακολούθησαν άρχισε να γράφει σιγά σιγά στίχους για όλα, την ίδια ώρα που κάναμε και κάποιες προσθαφαιρέσεις στο αρχικό υλικό. Ένα χρόνο αργότερα πλέον είχαμε καταλήξει στο πόσα και ποια θα είναι τα κομμάτια που θα αποτελούν το δίσκο.
ΠΠ: Επειδή δε ζούμε στην ίδια πόλη έχουμε μάθει πια να δημιουργούμε -με το πόδι στο φρένο- από απόσταση. Παρόλα αυτά, κι ενώ θεωρούσαμε κλειδωμένο το περιεχόμενο του δίσκου, δεν αντισταθήκαμε στο να βάλουμε κάποιες τελευταίες πινελιές, λίγες μέρες πριν τις τελικές μίξεις. Στο συνθετικό κομμάτι λειτούργησα συμπληρωματικά, έβαλα τις φωνητικές μελωδίες πάνω στις βασικές ιδέες του Γιάννη και έριξα το βάρος στην παραγωγή και το programming. Στιχουργικά, θέλησα να μιλήσω για μια αγάπη που μπορεί να σε πλημυρίσει ακόμη κι ας μην έχεις κοντά σου τους ανθρώπους που θες να την εκφράσεις ακόμη κι αν ίσως δεν γίνεται να τους ξαναδείς ποτέ και για την αγάπη προς την φύση που βλέπεις να πεθαίνει. Αυτό είναι το κύριο θέμα του album, απλώς θέλησα να το δώσω μέσα απο τα έργα και τις μέρες μιας ομάδας ανθρώπων που βρέθηκαν στον Άρη, τάχα για το καλό της ανθρωπότητας.
Το Υπόγειο: Τα singles, αλλά και ο δίσκος, κυκλοφορούν μέσω της νεοσύστατης Black Caramel Records. Πώς προέκυψε η γνωριμία με τους ανθρώπους της και η απόφαση να ενταχθείτε στο δυναμικό της;
ΠΠ: Με τον Aντώνη Κωνσταντάρα, που είναι ο άνθρωπος πίσω απο την Black Caramel Records γνωριζόμαστε πάρα πολλά χρόνια, κυρίως ως αντίπαλοι ή συμπαίχτες σε γηπεδάκια 5x5. Ε πλέον είμαστε συμπαίχτες δισκογραφικά.
Το Υπόγειο: Θα υπάρξουν live που θα παρουσιάσουν το νέο σας project;
ΓΑ: Θα ζήσουμε έναν πραγματικά γεμάτο Μάρτιο.
Το Υπόγειο: Γενικά οι συναυλίες - τόσο του Παναγιώτη ως Pan Pan, αλλά και των Echo Tides- γεμίζουν χώρους φουλ και δημιουργούν και υπέροχες ατμόσφαιρες. Το απολαμβάνετε;
ΓΑ: Τα live γίνονται για τον κόσμο. Ο πρωταγωνιστής είναι ο κόσμος. Και όσο πιο πολύ συμμετέχει ο κόσμος, τόσο πιο απολαυστικό είναι και το live.
ΠΠ: Κάνεις σαν ένα από τα καλύτερα live που έχουμε παίξει να μην ήταν μπροστά σε εφτά άτομα.
ΓΑ: Α ναι, υπάρχουν και κάποιες ελάχιστες περιπτώσεις που απλά υπάρχει μια διαολεμένη αόρατη ενέργεια πάνω στο stage, ανεξαρτήτως του τι συμβαίνει στο κοινό. Προ 8ετίας παίξαμε εγώ ο Παναγιώτης και ο Γιώργος (τα 3/4 των Echo Tides δηλαδή) σε ένα σχεδόν άδειο death disco και ήταν απ τις καλύτερες μουσικές στιγμές μας ever. Δεν θα μάθουμε ποτέ πως δημιουργήθηκε αυτή η αίσθηση ανάμεσά μας εκείνο το βράδυ.
Το Υπόγειο: Παναγιώτη περίμενες τούτη την μεγάλη επιτυχία και αποδοχή όταν ξεκινούσες την τριλογία των “Φαντασμαγορία”; Πού νομίζεις ότι οφείλεται;
ΠΠ: Όχι, δεν περίμενα τίποτα. Μάλλον οφείλεται στην πιο εύκολη ταύτιση, λόγω ελληνικού στίχου. Ίσως και στο πόσο catchy είναι κάποιες μελωδίες. Γενικώς, δεν το σκέφτομαι πολύ γιατι πάντα με ενδιαφέρει να πάω παραπέρα αυτά που φτιάχνω, κι αν ανέλυα τους λόγους της όποιας επιτυχίας, ίσως έμενα στα ίδια.
Το Υπόγειο: Είχε όλο αυτό το “μπαμ” και αντίστροφο αντίκτυπο, εννοώ συνέπειες αρνητικές ή συμβάντα που ενδεχομένως σου ξίνισαν;
ΠΠ: Ναι, έχει και τέτοιο, για παράδειγμα σπατάλη ενέργειας στο να κρατήσω στην άκρη ανθρώπους που είδαν φως και μπήκαν. Κι αυτό πολύτιμο είναι μακροπρόθεσμα, απλώς σε πρώτη φάση είναι ψυχοφθόρο κάποιες φορές.
Το Υπόγειο: Γενικά αισθάνεστε την underground σκηνή έτοιμη για ένα επιπλέον “ξεπέταγμα” προς το πιο mainstream; Ούτως ή άλλως υπάρχει μια έντονη κινητικότητα και δημιουργικότητα τα τελευαία (πολλά) χρόνια...
ΓΑ: Το underground και το mainstream είναι ίσως όροι που χρειάζονται και λίγο επαναπροσδιορισμό. Αν κάτι πχ είναι underground και ξαφνικά αρχίσει να αρέσει σε πολύ κόσμο, παύει να θεωρείται underground μετά? Νομίζω πως ο κόσμος δεν κολλάει πλέον πουθενά, όλα μουσική είναι.
ΠΠ: Όλα μουσική είναι και ας μείνουμε σε αυτό. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν αυτοί οι όροι χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν ποιότητα και όχι ποσότητα.
Το Υπόγειο: Ευχαριστούμε πάρα πολύ και ευχόμαστε τα καλύτερα!
ΓΑ+ΠΠ: Κι εμείς ευχαριστούμε. Πάντα σκεφτόμαστε πως τα καλύτερα είναι μπροστά μας.
