Πάνος Δημητρόπουλος
Ο Βλάσσης Μπονάτσος, ήταν ένας από τους πιο πηγαίους και αληθινούς καλλιτέχνες της εποχής του. Ειδικά κατά τη δεκαετία του 90’, στην οποία προσωπικά τον ‘γνώρισα’ και τον ‘έζησα’ περισσότερο λόγω ηλικίας και εσωτερικής συνειδητοποίησης, νομίζω ότι για εμένα ήταν πάνω από όλα ο άνθρωπος ‘πειραχτήρι’ και ο 'πυροκροτητής' για τα πάντα. Και όταν μιλώ για πυροκροτητή, εννοώ την απίστευτη του ικανότητα με δύο κουβέντες του με εκείνο το όμορφο ειρωνικό στιλάκι, να σε κάνει να αναρωτιέσαι αν η αυτή η τόσο γοητευτική αναίδεια, είναι τελικά ο καλύτερος τρόπος για να πεις αυτά που νιώθεις μέσα σου.
Δεν θα μπω σε επιπλέον ψυχογραφήματα ούτε αναλύσεις για την τραγουδιστική του ικανότητα, επειδή αλήθεια δεν έχω τίποτα περισσότερο να προσθέσω στα όσα έχουν λεχθεί και γραφτεί όλα αυτά τα 20 και κάτι χρόνια από τον αποχαιρετισμό του. Μπορώ όμως, με τη βοήθεια του Πάνου Δημητρόπουλου, του τραγουδιστή των The Steams, να φέρω στη μνήμη όλων τον δίσκο του 1976 ”επικίνδυνη ισορροπία” και ένα κομμάτι από Πελόμα Μποκίου. Πώς; Μα με τις δύο υπέροχες διασκευές που ο Πάνος ηχογράφησε με τον διαχρονικό του συνεργάτη Άλεξ Μπόλπαση.
Τα Ένα Αυτοκίνητο Στο Δρόμο’ και ‘Ανατριχίλα’, έχουν από μόνα τους μια τόσο δυνατή αφαιρετική στιχουργική δύναμη, που είναι αδύνατον να περάσουν χωρίς να σε αγγίξουν. Οι σχεδόν αφηρημένοι στίχοι, λένε πολλά μέσα από λίγες στροφές και αφήνουν τη φαντασία του καθενός να πλέξει τη δική του ιστορία. Θα τολμήσω όμως να πω, πως ο τρόπος που ο Πάνος Δημητρόπουλος έχει τραγουδήσει τα δύο αυτά κομμάτια, δεν είναι πρωτότυπος. Είναι πρωτοποριακός. Δεν αλλάζει τα νοήματα, δεν τροποποιεί την βάση του Βλάσση. Δημιουργεί μια ολοδική του απόχρωση και αυτό φαίνεται από το συναίσθημα που εκπέμπει καθώς τραγουδά χωρίς τον φόβο του μεγέθους του Μπονάτσου. Νομίζω πως μόλις κατάλαβα γιατί μου άρεσαν τόσο αυτές οι δύο διασκευές. Ο Πάνος ήταν ίσως ο καταλληλότερος ερμηνευτής που με τον πιο ειλικρινή και γενναίο τρόπο, φώναξε στα αυτιά μας μια δυνατή υπενθύμιση για το μεγαλείο του Βλάσση Μπονάτσου. Μπράβο!
Παρακάτω, διαβάστε τη σύντομη συζήτηση μας μαζί του και έχετε το νού σας για την επερχόμενη κυκλοφορία με τις διασκευές στον Μπονάτσο από την Veego Records εντός του 2025.
Το Υπόγειο: Γεια σου Πάνο, χαιρόμαστε πολύ για αυτή την έστω και σύντομη συνέντευξη, που γίνεται μετά και την πρόσφατη κυκλοφορία των διασκευών σου στον Βλάσση Μπονάτσο. Πότε ήρθες για πρώτη φορά σε επαφή με τη μουσική;
Γεια σας και ευχαριστώ για τη φιλοξενία! Η πρώτη μου επαφή με τη μουσική έγινε από πολύ μικρή ηλικία. Στο σπίτι πάντα υπήρχε μουσική - από παλιά ελληνικά και ροκ, σε μπόλικη κλασική μουσική μέχρι πιο ψυχεδελικά ακούσματα που έμπαιναν σιγά-σιγά στη ζωή μου. Θυμάμαι να χαζεύω εξώφυλλα δίσκων, να ψάχνω τα cd που με ταξίδευαν όταν τα ακούγαμε στο αμάξι και να προσπαθώ να επαναφέρω την συγκίνηση του να χαζεύω τη φύση εν κινήσει από το παράθυρο. Μετά ήρθε το τραγούδι και αργότερα τα μουσικά όργανα.
Το Υπόγειο: Που μεγάλωσες; Πες μας για τα παιδικά σου χρόνια.
Μεγάλωσα στην Αθήνα, αλλά πάντα είχα έναν ιδιαίτερο δεσμό με το Κάτω Διμηνιό Κορινθίας, όπου είναι η επίκτητη πατρίδα μου. Περνούσα πολλά καλοκαίρια και διήμερα εκεί, δίπλα στη θάλασσα, σε ένα περιβάλλον πιο ελεύθερο, πιο κοντά στη φύση. Αυτή η εναλλαγή της πόλης με την επαρχία, της έντασης με τη γαλήνη, πιστεύω πως καθόρισε και τη μουσική μου. Τα παιδικά μου χρόνια είχαν πολλή περιέργεια, αναζητήσεις και πάρα πολύ παιχνίδι στο χώμα.
Το Υπόγειο: Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με διασκευές σε τραγούδια του Μπονάτσου; Ποιος είχε την ιδέα;
Ο Μπονάτσος είναι μια φιγούρα που πάντα με γοήτευε. Ένας χαρακτήρας larger than life, που έφερνε μαζί του μια μοναδική ενέργεια. Τα τραγούδια του δεν είναι απλά κομμάτια μιας άλλης εποχής, είναι κομμάτια που ακόμα και σήμερα έχουν κάτι να πουν. Η ιδέα ήρθε κάπως οργανικά, όταν άκουσα το album Επικίνδυνη Ισορροπία. Ήθελα καιρό να κάνω κάτι solo στα ελληνικά, και αυτό, συνάμα με τα 20 χρόνια από τον θάνατο του Βλάσση, έγινε η αφορμή.
Το Υπόγειο: Με τον Άλεξ Μπόλπαση είστε μαζί στους The Steams. Πες μας περισσότερα και για αυτή τη συνεργασία σας για τις δύο διασκευές.
Με τον Άλεξ έχουμε περάσει ατελείωτες ώρες στο στούντιο, στις πρόβες, στο δρόμο. Είναι ένας μουσικός με βαθιά αντίληψη της παραγωγής και ένας φίλος που ξέρει να δίνει πάντα το κάτι παραπάνω. Όταν αποφασίσαμε να δουλέψουμε αυτές τις διασκευές, η επικοινωνία ήταν αβίαστη, σαν να υπήρχε ήδη ένα προσχέδιο στο μυαλό μας, απλά έπρεπε να το ζωντανέψουμε. Και έτσι έγινε.
Το Υπόγειο: Πώς ήρθες σε επαφή με την Veego Records του Ανδρέα Μητρέλη; Αναμένουμε ένα άλμπουμ αφιέρωμα στον Μπονάτσο ουσιαστικά;
Η Veego είναι ένα label που παρακολουθούσα και εκτιμούσα για τις κυκλοφορίες του. Ο Ανδρέας έχει ένα τρομερό ένστικτο για τη μουσική, ξέρει πολύ καλά το χθες και ξέρει πολύ καλά το τώρα. Από την αρχή της ιδέας ήθελα να το κάνουμε παρέα. Κάναμε μια πρώτη τηλεφωνική επικοινωνία κάποια στιγμή τον Ιούνιο και μου ζήτησε να ακούσει τα κομμάτια όταν θα είναι σε μορφή demo. Αργότερα βέβαια παραθερίσαμε τυχαία και οι δυο στην Δονούσα, οπότε τα υπόλοιπα θα τα γράψει η ιστορία. Το πλάνο είναι να κάνουμε ένα album, ναι, με κομμάτια από διάφορες εποχές του Βλάσση.
Το Υπόγειο: Και η ερώτηση που μου αρέσει να ρωτάω, παίρνοντας πάντα ενδιαφέρουσες απαντήσεις... Γιατί γράφεις μουσική ;
Θεωρώ πως δεν το 'χω πολύ με τον προφορικό λόγο, προτιμώ την γραφή και λατρεύω την αλληγορία. Είναι σαν να προσπαθείς να εξηγήσεις πράγματα που δεν χωράνε σε λέξεις. Είναι η ανάγκη να επικοινωνήσεις κάτι βαθύτερο, να βρεις έναν κώδικα που συνδέει τους ανθρώπους πέρα από το προφανές. Για μένα η μουσική και οι στίχοι είναι το δοχείο που φυλάω τη φαντασία μου, και λατρεύω όταν και άλλοι πίνουν από αυτό και μεθάνε.
Το Υπόγειο: Σχέδια για το κοντινό μέλλον, υπάρχουν;
Πάντα υπάρχουν! Αυτή τη στιγμή ετοιμάζουμε την κυκλοφορία του νέου άλμπουμ των The Steams, με τα πρώτα singles να έρχονται πολύ σύντομα. Παράλληλα, προβάρουμε με νέο drummer και ανυπομονούμε να παίξουμε. Σε προσωπικό επίπεδο, ξεκινάω ένα μικρό αρχιτεκτονικό project, παίζω αρκετά DJ sets και μαζεύω σιγά σιγά τους μουσικούς που θα πλαισιώσουν το «Για τον Βλάσση».
Το Υπόγειο: Πάνο, σε ευχαριστούμε πολύ!
Εγώ σας ευχαριστώ!
