ΨΥΧΟΤΕΚ
Παναγιώτης Τομαράς
Καθώς το 2024 μετράει τις πρώτες του μέρες, τούτη είναι η πρώτη συνέντευξή μας για τη νέα χρονιά. Και είναι χαρά μας να ανοίγουμε και αυτόν τον καινούριο κύκλο, καλωσορίζοντας στις σελίδες μας τον Παναγιώτη Τομαρά, μια ξεχωριστή και πέρα για πέρα ενδιαφέρουσα περίπτωση στα εγχώρια μουσικά δρώμενα εδώ και μία δεκαετία. Οι περισσότεροι τον γνωρίσαμε από το ντουέτο των ΗΧΟΤΟΠΙΑ, που προ τετραετίας μας έδωσαν το πολύ δυνατό άλμπουμ "Χωρίς Ταχύτητα", όμως προϋπήρξαν τα εξίσου ενδιαφέροντα project και σχήματα των Clock DVA, η Κυματική Αθηνών και οι Kymatropica.
Τον περασμένο Νοέμβριο (24/11), ο Παναγιώτης -τούτη τη φορά ως ΨΥΧΟΤΕΚ- κυκλοφόρησε ένα εξαιρετικό solo album, το "Κοινόβιο Τέλος". Και είναι και εδώ εμφανής η αριστοτεχνία του στο να δημιουργεί εθιστικές ηλεκτρονικές ατμόσφαιρες και να πυροδοτεί στον ακροατή παντοδύναμα συναισθήματα, με τη μουσική του και με λίγα... φαρμακερά λόγια - λόγια όχι δικά του, μα σαμπλαρισμένα αποσπάσματα από ελληνικές ταινίες. Μια μαγική συνταγή που ο Παναγιώτης δείχνει στο νέο του project να τελειοποιεί και να απογειώνει. Ένας υπερεμπνευσμένος και φουλ καλοδουλεμένος δίσκος το "Κοινόβιο Τέλος", που σε "αναγκάζει" να τον αναζητάς και να τον ακούς ξανά και ξανά...
Κοινόβιο Τέλος (out 24/11 via Inner Ear)
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Δώδεκα μουσικές ιστορίες μετρονομικών ρυθμών και συνθεσάιζερ που μιλούν για την μετάβαση από την γλυκιά προσδοκία στην αναπόφευκτη πραγματικότητα.
2023, ὁ «Ψ», ἡ «Χ», τά γράμματα, τά πράγματα – ποῦ γλίστρησαν – τό κοινόβιο ποῦ τελείωσε, τά ψέματα ποῦ εἴπαμε, ἡ ζώνη ἀσφαλείας ποῦ ἔμεινε δεμένη.
2023. Δουλειά-σπίτι, σπίτι-δουλειά, νά μή μένει καιρός νά κοιταζόμαστε στά μάτια – φοβισμένοι, ἐχθρικοί, θωρακισμένοι.
2023. Ἡ εὐαισθησία ποῦ ἔγινε δικαιολογία – ἡ εὐαισθησία, λέει, γιά νά εἶναι χρήσιμη, πρέπει νά συνοδεύεται ἀπό τήν ἀνάλογη δύναμη.
2023. Είπες να ‘μαστε φίλοι. Δεν είχες κ’ άδικο.
…καί ἄλλες παρόμοιες ἠλεκτρο-ψυχοσωματικές ἱστορίες.
ΨΥΧΟΤΕΚ είναι το οπτικοακουστικό πρότζεκτ του Παναγιώτη Τομαρά, που συμπυκνώνει τις νοσταλγικές αποχρώσεις του πειραματικού κινηματογράφου, συνδυάζοντάς τις με synthwave, τον jungle ήχο των 90’s και τις ηχητικές χειρονομίες της techno σκηνής.
O Τομαράς ξεκίνησε τη μουσική του καριέρα το 2013 κάνοντας εμφανίσεις παγκοσμίως ως line-up μέλος του ηλεκτρονικού συγκροτήματος Clock DVA. Από το 2017 έχει δημιουργήσει τα μουσικά σχήματα Ηχοτοπία, Κυματική Αθηνών, Quasigroup και Kymatropika.
Έχει κυκλοφορήσει 4 LP και 2 EP στις δισκογραφικές Inner Ear και Phormix Athens και συμμετέχει στο EP “Clock 2” των Clock DVA από την Anterior Research Media Comm.
Το «Κοινόβιο Τέλος» κυκλοφορεί σε LP και Digital album από την Inner Ear στις 24 Νοεμβρίου.
To Υπόγειο: Παναγιώτη σε καλωσορίζουμε στο Υπόγειο. Αφορμή για τη συνάντησή μας, το νέο σου solo project ΨΥΧΟΤΕΚ και ο δίσκος “Κοινόβιο Τέλος”. Πώς και πότε προέκυψε η ανάγκη σου για solo δημιουργίες , με την έννοια πως το 2019 είχαμε το δίσκο των Ηχοτοπία;
Γεια σας και από εμένα. Σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση.
Κατά κύριο λόγο γράφω μουσική σχεδόν κάθε μέρα εδώ και χρόνια. Ίσως είναι ο προσωπικός μου χρόνος χαλάρωσης και εκτόνωσης. Όταν ξεκίνησα τα Ηχοτοπία έβρισκα τα samples και τις ταινίες, έγραφα τους στίχους, έκανα τα βίντεο και έγραφα κατά το ήμισυ τη μουσική. Το μόνο που άλλαξε με το ΨΥΧΟΤΕΚ πρότζεκτ είναι ότι γράφω εξολοκλήρου και τη μουσική. Δεν είναι κάποια ανάγκη μου για σόλο πρότζεκτ απλά συνεχίζω να κάνω αυτό που έκανα.
Το Υπόγειο: Πώς γεννήθηκε το όνομα του project, ΨΥΧΟΤΕΚ;
Έψαχνα ένα όνομα από Ψ, που κάπως θα έλεγα αντιπροσωπεύει και την εποχή μας. Μετά λίγο η τεχνολογία, λίγο η τέκνο σκηνή... Κάπως έτσι βγήκε.
Το Υπόγειο: Πότε και υπό ποιες συνθήκες/εμπνεύσεις γράφτηκαν τα κομμάτια του δίσκου;
Τα κομμάτια γράφτηκαν στο τέλος της δεύτερης καραντίνας σε σύντομο χρονικό διάστημα. Πανω-κάτω δύο εβδομάδων. Σε αυτή την δυστοπική περίοδο της καραντίνας η προσωπική μου ζωή και οι τριγύρω συνιστώσες έβγαλαν αυτό το κοινωνικά κωμικοτραγικό μουσικό συμπέρασμα. Ήταν η προσωπική μου διαδήλωση για αυτά που (μου) συνέβαιναν.
Το Υπόγειο: Τι συμβολίζει ο τίτλος του άλμπουμ και του ομώνυμου opening track, “Κοινόβιο Τέλος”; Το τέλος μιας εποχής;
Ο τίτλος για εμένα συμβολίζει το τέλος της συντροφικότητας με την ρομαντική έννοια και η αντικατάστασή του από μία κοινωνικά μηχανιστική και επιφανειακή προσέγγιση των σχέσεων, αυτή της λειτουργικότητας.
Το «Κοινόβιο Τέλος» εννοεί ότι τα πράγματα έχουν γλιστρήσει δυστυχώς σε μία εγωιστική προσέγγιση της ζωής. Μακάρι να κάνω λάθος.
Το Υπόγειο: Και εδώ, αλλά και στα ΗΧΟΤΟΠΙΑ, κινηματογραφικά αποσπάσματα αποτελούν το όχημα του λόγου στη μουσική σου. Πότε σου πρωτοήρθε η ιδέα για αυτόν τον πολύ ενδιαφέρων συνδυασμό και με ποια κριτήρια επιλέγονται τα εκάστοτε αποσπάσματα; Πόσο εύκολο σου είναι να βρίσκεις τα πιο ταιριαστά και πιο κατάλληλα;
Δεν μπορώ να ανακαλέσω την στιγμή που μου ήρθε αυτή η ιδέα. Σίγουρα είναι πριν πολλά χρόνια. Κάτι θα άκουσα, κάτι θα είδα, κάτι μου πυροδότησε αυτή τη «συνταγή». Μου άρεσε από τότε που πρωτοξεκίνησα να γραφώ μουσική να παίρνω samples και να τα ενθέτω στη μουσική. Ίσως η εκκίνηση για κάτι τέτοιο να ήταν ότι ντρεπόμουν να χρησιμοποιήσω την φωνή μου και μετά έγινε κάποιου είδους στυλ χωρίς να το καταλάβω.
Τα Ηχοτοπία ξεκίνησαν έτσι, όταν ο σκηνοθέτης Γιώργος Ζώης μου ζήτησε να φτιάξω ένα μουσικό βίντεο για ένα αφιέρωμα για τον Νίκο Κούρκουλο στο Εθνικό θέατρο. Αφού είχα τελειώσει το cut σκέφτηκα να βάλω τον Κούρκουλο να λέει κάποια πράγματα. Και μετά μου δημιουργήθηκε η ανάγκη να φτιάξω κι άλλα.
Νομίζω δεν βγαίνει δύσκολα. Έχουν ειπωθεί τόσα πολλά πράγματα. Άλλοτε ξεκινάω από κάποιο sample που μου αρέσει και φτιάχνω μουσική για να το βάλω μέσα άλλοτε συμβαίνει ανάποδα. Επιλέγω κάτι που εκφράζει τον τρόπο που βλέπω να συμβαίνουν τα πράγματα ή το πως θα ήθελα να είναι τα πράγματα ή το πως θα ήθελα να είμαι εγώ.
Το Υπόγειο: Υποθέτω θα έχεις δει αμέτρητες ταινίες... :) Οι αγαπημένες σου ελληνικές;
Δύσκολη ερώτηση. Ο ελληνικός κινηματογράφος έχει πάρα πολλές όμορφες ταινίες. Θα παραθέσω κάποιες που όταν τις πρωτοείδα και στην κατάσταση που ήμουν μου έκαναν το κατιτίς. Σα να μετατόπισαν μερικές μοίρες την οπτική μου γωνία.
Ρεβάνς του Νίκου Βεργίτση / Corpus του Θανάση Ρεντζή / Προμηθέας σε δεύτερο πρόσωπο του Κώστα Φέρρη / Παρένθεση του Τάκη Κανελλόπουλου / ο Δράκος του Νίκου Κούνδουρου / Το δέντρο που πληγώναμε του Δήμου Αβδελιώδη / ο Θίασος του Θεόδωρου Αγγελόπουλου / Το πρόσωπο της Μέδουσας του Νίκου Κούνδουρου / Εξόριστος στην κεντρική λεωφόρο του Νίκου Ζερβού / Πέφτουν οι σφαίρες σαν το χαλάζι και ο τραυματισμένος καλλιτέχνης αναστενάζει... του Νίκου Αλευρά. Και άλλες πολλές. Πάρα πολλές…
Το Υπόγειο: Επιστρέφοντας στο μουσικό κομμάτι, αισθάνομαι στις δημιουργίες σου -και στην παρούσα αλλά και στις παλιότερες- μια ατμόσφαιρα του ηλεκτρονικού ήχου των 90’s. Έχω... δίκιο; Έχεις επιρροές από εκείνη τη δεκαετία;
Σίγουρα η εποχή των 90s με έχει επηρεάσει μιας και εκείνη την δεκαετία ξεκίνησα να αντιλαμβάνομαι τον κόσμο. Όλες οι δεκαετίες έχουν κάτι μοναδικό και κάτι ενδιαφέρον απλά έτυχε να διαμορφωθώ εν μέσω αυτής της δεκαετίας. Είναι για εμένα μία δεκαετία που μουσικά εμπεριέχει την νοσταλγία του παρελθόντος και την προσπάθεια για κάτι καινούριο.
Το Υπόγειο: Την πρώτη φορά που ξεκίνησα να ακούω το άλμπουμ, ο τίτλος που μου τράβηξε αμέσως την προσοχή ήταν το “Να Βάλεις Τάξη στη Ζωή Σου”; Ίσως, επειδή το έχω και προσωπική ανάγκη, να βάλω τάξη στη ζωή μου και να κοιμάμαι νωρίτερα... :) Ακούγοντας εντέλει και το κομμάτι, το καταχώρησα και ως ένα από τα πιο αγαπημένα μου του δίσκου. Θα ήθελα αν μπορείς να μοιραστείς μαζί μας το back story της δημιουργίας του συγκεκριμένου track.
Ήθελα σίγουρα να βάλω τάξη στη ζωή μου. Βέβαια εκεί είχα να αντιμετωπίσω το εξής πρόβλημα. Πως προσεγγίζει κανείς κάτι τέτοιο; Που ρίχνει το βάρος σε αυτήν την ερώτηση; Σε αυτό που είναι κοινωνικά αποδεκτό; Σε αυτό που έχει ο καθένας ανάγκη; Σε τι βαθμό οι ανάγκες μας επηρεάζονται από τους άλλους; Μιας και υπάρχουμε σε μία κοινωνία σε τι βαθμό μπορούμε να συμβαδίσουμε χωρίς να χάσουμε τον εαυτό μας; Είναι οι δικές σου ανάγκες ή οι ανάγκες που άλλοι σε φόρτωσαν από δική τους ανάγκη; Κλπ κλπ…
Αυτό το track για εμένα είναι μία ερώτηση που καλό θα ήταν να κάνει ο καθένας στον εαυτό του. Τι τάξη θέλεις να βάλεις στη ζωή σου; Και σε μία προέκταση της ερώτησης τι θες από τι ζωή σου. Είναι πιστεύω μία εποικοδομητική ερώτηση. Βέβαια πέρα από την ερώτηση καλό θα ήταν ο καθένας να βάλει και πρακτικά την τάξη που θεωρεί καλύτερη για την ζωή του και μαζί με αυτό να αποδεχτεί και τις θυσίες που κάτι τέτοιο εμπεριέχει. Όπως και να έχει σίγουρα καλό θα ήταν να μη μείνει απλά στον προβληματισμό.
To Υπόγειο: Τα μελλοντικά σου σχέδια; Θα υπάρξουν ζωντανές εμφανίσεις παρουσίασης του δίσκου;
Τα μελλοντικά μου είναι να βγάλω κάποια άλμπουμ που δουλεύω αυτή την περίοδο και να συνεχίσω να φτιάχνω μουσική. Ως προς κάποια ζωντανή εμφάνιση ενώ έχω παίξει live δεν έτυχε να παίξω στην Αθήνα μέχρι στιγμής. Θα γίνει σίγουρα από το επόμενο έτος.
Το Υπόγειο: Συμπλήρωσες 10 χρόνια στα underground εγχώρια μουσικά τεκταινόμενα. Ποια είναι η γνώμη σου για τη σύγχρονη ελληνική μουσική;
Η ελληνική μουσική σκήνη είναι υπέροχη και δεν έχει να ζηλέψει το ελάχιστο από την underground σκηνή του εξωτερικού. Το μόνο που βρίσκω κρίμα είναι πως το ελληνικό underground προσπαθεί να ξεγίνει underground με κάθε ευκαιρία και να αφομοιωθεί σε μη underground πλαίσια καταλήγοντας δυστυχώς στο ποπ και «της μόδας». Σίγουρα βέβαια υπάρχουν εξαιρέσεις.
Το Υπόγειο: Παναγιώτη σε ευχαριστούμε πάρα πολύ! Μιας και η νέα χρονιά μόλις άριχσε, θα θέλαμε να κλείσουμε με ευχές. Τι θα ευχόσουν για το 2024;
Λιγότερο άγχος!
Links:
YOUTUBE : https://www.youtube.com/channel/UC8sX9Cs8-kopBoPc5wtQGcQ
INSTAGRAM : https://www.instagram.com/psyxotek/
FACEBOOK : https://www.facebook.com/psyxotek
SPOTIFY : https://open.spotify.com/artist/7gfwozjtCyQ9SbQkiNeeO1
BANDCAMP : https://psyxotek.bandcamp.com/
