Ψύλλοι Στ'Άχυρα
Τους Ψύλλους στ' Άχυρα τους εντόπισα τον Δεκέμβριο του 2017, όταν και είχαν κυκλοφορήσει το πρώτο τους single "Απρόσκλητος". Εξαρχής και ακαριαία "σκάλωσα" με την φωνή της μπάντας Ηρακλή Δαϊτση, η οποία περικλείει μιας παλιάς και κλασικής κοπής εκφραστικότητα. Στιβαρή και συγκινητική. Εξαιρετικοί, όμως, και οι στίχοι, εξαιρετικοί και οι μουσικοί, εξαιρετική και η παραγωγή. Ένα άρτιο κομμάτι, ιδανικός προπομπός του πρώτου δίσκου των Ψύλλων...
Ο οποίος δίσκος ήρθε στις αρχές του 2018 μέσω της Puzzlemusik (read full review here). Και ήταν αντάξιος των προσδοκιών που μου είχαν δημιουργηθεί με τον "Απρόσκλητο". Στα 11 tracks του self-titled debut της Σαλονικιώτικης μπάντας νιώθεις το ταλέντο του πενταμελούς σχήματος να ξετυλίγεται μεγαλόπρεπα, νιώθεις το πάθος τους να ξεχειλίζει, νιώθεις την αγριεμένη νιότη τους να δονεί τα ηχεία σου. Η... ομπρέλα του Χρήστου Αλεξόπουλου στην παραγωγή ήταν ο καταλύτης σε μία από τις καλύτερες ελληνόστιχες (και όχι μόνο) κυκλοφορίες της χρονιάς που πέρασε (check τη λίστα με τα καλύτερα εγχώρια albums του 2018).
Εν μέσω της περιοδείας των Ψύλλων στ' Άχυρα στην επικράτεια, η οποία σήμερα (31/3) περνάει από την βάση τους, τη Θεσσαλονίκη (Μύλος Club), και στις 11 Απριλίου καταλήγει στην Αθήνα και στο ιστορικό An Club των Εξαρχείων, η παρέα του Ηρακλή Δαϊτση (φωνή, ακουστική κιθάρα), του Νίκου Βρύζα (ηλεκτρική κιθάρα, φωνητικά), του Σάκη Δρακούλη (τύμπανα), του Χάρη Κατόπη (μπάσο, φωνητικά) και της Άρτεμις Παρλαμπά (ηλεκτρική κιθάρα, φωνητικά), βρήκε το χρόνο να κάνει μία στάση στο Υπόγειο και να απαντήσει στις ερωτήσεις του Μιχάλη Νικολίτση και του Γιώργου Δημητριάδη...
Ψύλλοι Στ' Άχυρα s/t album (out 15/1/2018)
Το Υπόγειο: Ψύλλοι, σας καλωσορίζουμε στο Υπόγειο! Ένα και πλέον χρόνο μετά την κυκλοφορία του πρώτου σας δίσκου, ποια είναι η εντύπωση που έχετε αποκομίσει για την αποδοχή που είχε στο κοινό;
Χαίρετε και καλώς σας βρήκαμε! Πράγματι πέρασε ένας πολύ όμορφος χρόνος από τη κυκλοφορία του δίσκου με στιγμές ξεχωριστές και πρωτοφανείς για εμάς. Διανύουμε μια περίοδο που προσπαθούμε να συστηθούμε στο κοινό και μέχρι στιγμής αυτή η γνωριμία έχει την δικιά της γοητεία, δυσκολία και τις δικές της υποσχέσεις. Το κοινό που μας γνώρισε μας ενθαρρύνει και μας χαμογελά.
Το Υπόγειο: Στον ήχο σας νιώθουμε μια υπέροχη αύρα του “παλιού” ελληνόφωνου ροκ των 90’s. Συμφωνείτε με αυτό - έχετε επηρεαστεί από την εν λόγω εποχή; Πώς θα χαρακτηρίζατε εσείς τον ήχο σας;
Από την εποχή σίγουρα όχι διότι δεν την έζησε κανένας από εμάς. Αλλά από τις μουσικές και την ενέργειά της όπως και από πολλές άλλες σίγουρα. Δεν ξέραμε ακριβώς τι αύρα θα έβγαινε ή δεν είναι πως θέλαμε απαραίτητα εμείς κάποια και δουλεύαμε για να την χτίσουμε. Ο ήχος της μπάντας στον πρώτο μας αυτό δίσκο έχει να κάνει λίγο πολύ με τους βασικούς ήχους του ροκ, ροκ εν ρολ και post. Ήδη, ωστόσο βρισκόμαστε σε μια φάση που ψάχνουμε να βρούμε καινούργια μονοπάτια στον ήχο μας, πειραματιζόμαστε για να πάμε ακόμα παρά πέρα.
Το Υπόγειο: Ακόμα και το όνομα της μπάντας παραπέμπει σε ονοματολογία εκείνης της εποχής. Έγινε εσκεμμένα αυτό; Αλήθεια, πώς προέκυψε το όνομά σας;
Όχι σε καμία περίπτωση δεν έγινε εσκεμμένα. Καθώς ψάχναμε όνομα για την μπάντα ακούστηκε η έκφραση και είπαμε ‘’λες;’’ Γενικά είμαστε και λίγο τσακωμένοι με την ματαιότητα Μπορεί να είναι ωφέλιμο καμιά φορά να βάλει κανείς το κεφάλι του βαθιά στα άχυρα και να ψάξει για ψύλλους, μπορεί και όχι. Τέτοιες κουβέντες κάναμε και σιγά σιγά μας έμεινε.
Το Υπόγειο: Εμείς οι λίγο πιο παλιοί, μεγαλώσαμε με το ελληνόφωνο ροκ της Θεσσαλονίκης κυρίως, τις δεκαετίες του 80 και του 90. Κάποια πολλά χρόνια μετά, στο σήμερα, η ίδια “συνταγή” πιάνει; Ο κόσμος επιστρέφει στις ρίζες;
Τώρα ψάχνουμε να δούμε αν αυτά που λέμε πείθουν τον κόσμο ή όχι. Δεν είχαμε στο νου μας να εκτελέσουμε κάποια συνταγή. Το ύφος μας σε αυτόν τον δίσκο ηχητικά είχε αναφορές και σε εκείνες τις δεκαετίες αλλά στο ρυθμικό ή στο στιχουργικό σκέλος εκδηλώνονται και άλλες. Ο κόσμος όση ανάγκη έχει να επιστρέφει στις ρίζες του άλλη τόση έχει να προχωρά και ψάχνεται. Το σπουδαίο αγαθό που προκύπτει στον καθένα μας μέσα από όλη αυτήν την ιστορία είναι να ψάχνει τον εαυτό του και ύστερα να τα λέει στον κόσμο.
Το Υπόγειο: Ποια είναι η ιστορία πίσω από τη δημιουργία της μπάντας;
Ο Ηρακλής έψαχνε άτομα για να φτιάξει μια μπάντα και σιγά - σιγά προστεθήκαμε και οι υπόλοιποι. Κάποιοι από εμάς γνωριζόμασταν και βρισκόμασταν σε στέκια της πόλης. Είχε τύχει να παίξουμε μουσική κάποιες φορές σε κοινές παρέες.
Το Υπόγειο: Σας πετυχαίνουμε εν μέσω μίας ελληνικής περιοδείας: Έχετε παίξει ήδη στη Λιβαδειά και στο Βόλο. Ποιες οι εντυπώσεις σας από τις εν λόγω συναυλίες;
Οι συναυλίες αυτές, όπως και του Φθινοπώρου στην Θράκη ήταν πολύ όμορφη και ξεχωριστή εμπειρία για την μπάντα. Είναι δύσκολα αυτά τα live μακριά από την πόλη μας από πλευράς κόσμου αλλά και απαραίτητα. Εξάλλου όπως είπαμε και πριν τώρα συστηνόμαστε μαζί του σιγά σιγά.
Το Υπόγειο: Σύντομα έρχεται και η Θεσσαλονίκη και η Αθήνα; Τι μας περιμένει σε αυτές;
Στην Θεσσαλονίκη θα είμαστε στην σκηνή του Μύλου σε ένα mini fest που θα λαμβάνει χώρα κάποιες Κυριακές με μπάντες της πόλης, γεγονός που μακροπρόθεσμα μπορεί να φανεί εποικοδομητικό στην σκηνή της πόλης. Όσο για την Αθήνα υπάρχει ένας μεγάλος ενθουσιασμός και λαχτάρα που θα κατέβουμε να παίξουμε για πρώτη μας φορά και μάλιστα στην σκηνή του θρυλικού An Club. Θα παίξουμε την Πέμπτη 11 Απριλίου. Τα τραγούδια του πρώτου μας δίσκου, κάποιες διασκευές που έχουμε δει αλλά είναι πιθανόν να υπάρξουν και κάποιες εκπλήξεις… Επίσης στην Αθήνα, την συναυλία ανοίγει ο Τρύφων ο Λάζος, που μόλις κυκλοφόρησε έναν εξαιρετικό δίσκο με την Puzzlemusik – με τίτλο ‘’Αναφορά’’ και θα παρουσιάσει ένα ημίωρο πρόγραμμα, σόλο, με την κιθάρα του, δείγμα της νέας του δουλειάς.
Το Υπόγειο: Ποιες είναι οι επόμενες κινήσεις; Να περιμένουμε έναν δεύτερο δίσκο;
Ναι φυσικά να περιμένετε! Ήδη υπάρχουν τραγούδια έτοιμα και άλλα που μαστορεύονται αυτήν την στιγμή. Ψάχνουμε νέους ορίζοντες να δούμε και νέους δρόμους να περπατήσουμε. Εδώ θα είμαστε να τα πούμε και τότε.
Το Υπόγειο: Πώς γράφετε τα κομμάτια; Είναι μια ομαδική δουλειά;
Στίχους και μουσική γράφει ο Ηρακλής. Τα κομμάτια έρχονται στις πρόβες και εκεί ξεκινάει η ενορχήστρωση και η πλαισίωση των τραγουδιών από τους Ψύλλους. Εκεί βάζει ο καθένας τον ήχο του, τα ακούσματά του, τις τεχνικές του και τους προβληματισμούς του γενικά. Πέρα από αυτό δεν έχουμε κάποιο πλάνο. Και αυτό συμβαίνει σήμερα, αύριο μπορεί να είμαστε κάτι άλλο, ποιος ξέρει. Είμαστε απόλυτα δοσμένοι σε αυτό που κάνουμε και το αφήνουμε να μας πάει όπου αυτό θέλει να μας πάει.
Το Υπόγειο: Οι στίχοι σας καταπιάνονται με όλα τα ζητήματα που απασχολούν την κοινωνία μας σήμερα. Από μας συγχαρητήρια, γιατί δεν φοβηθήκατε να πάρετε θέση, δεν χαϊδέψατε κανένα αυτί. Αυτά που ζείτε στην καθημερινότητα σας, στις ζωές σας, αποτελούν και την αφορμή, τη βάση για μια ιδέα που μπορεί και να γίνει τραγούδι;
Ναι. Με τα βιώματα μας λειτουργούμε στην δημιουργία. Με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό, δηλαδή τις κουβέντες , τις δουλειές μας, τις συγκρούσεις και τις συγκινήσεις που αντιμετωπίζουμε. Ζούμε σε μια πόλη, που μας δίνει και μας παίρνει ενέργεια, αυτό και μόνο είναι αρκετό για να γράψεις και να παίξεις μουσική για παράδειγμα. Όσο για την θέση που πήραμε, και έχουμε, είναι η θέση μας σαν άνθρωποι στην κοινότητα που ζούμε. Δηλαδή το αυτονόητο για εμάς, ισονομία και δικαιοσύνη. Αυτή είναι η ματιά της ζωής μας, αυτή και η τέχνη μας.
Το Υπόγειο: Γενικά θεωρείτε πως υπάρχουν λύσεις για όλα αυτά που μαστίζουν τη σύγχρονη Ελλάδα; Υπάρχει τρόπος να έρθει η κάθαρση;
Για να υπάρξει λύση πρέπει πρώτα να συνεννοηθούμε μεταξύ μας, αρκετοί τουλάχιστον αν όχι όλοι, πως υπάρχει πρόβλημα. Όσο και αν γκρινιάζουν κάποιοι, ακόμα στηρίζουν την σαπίλα που τους βόλευε, συμμαχούν με εθνικιστές σε λογικές μίσους, δεν αφήνουν τα παιδιά τους να πάνε στο σχολείο με τα προσφυγόπουλα, μάχονται για μια θέση εργασίας δίχως να τους πέφτει λόγος αν δηλητηριάζουν την γη και τα παιδιά τους, δολοφονούν τον Ζακ, δεν αφήνουν μια γυναίκα που την σκοτώνουν να μπει στο ταξί. Αυτοί οι άνθρωποι είναι πρόβλημα μεγάλο. Ευτυχώς δεν είναι όλοι. Η αλληλεγγύη, η συμπόνια και η αλληλοβοήθεια κρύβουν την αρετή για αυτήν την κάθαρση.
Το Υπόγειο: Πώς είναι να είναι κανείς μουσικός στην Ελλάδα του 2019; Διαπιστώνετε κάποια δυσκολία παραπάνω επειδή ζείτε στη Θεσσαλονίκη ή η πιο μικρή και πιο ζεστή κοινωνία της αποτελεί ιδανική βάση;
Μάλλον το δεύτερο. Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη που λίγο πολύ γνωριζόμαστε όλοι. Τα στέκια είναι συγκεκριμένα, δεν μένεις εύκολα μόνος δηλαδή. Έχει και αυτή τους δικούς της κανόνες και τα δικά της όρια βέβαια. Ό,τι και να είσαι –περίπου- στην Ελλάδα δύσκολο είναι. Ένας άνθρωπος που ασχολείται με την μουσική ή την τέχνη, γενικά σήμερα, περνάει πολύ πιο δύσκολα από τις προηγούμενες δεκαετίες. Και τότε φυσικά οι άνθρωποι της τέχνης κάναν και άλλες δουλειές αλλά τότε αυτή η άλλη δουλειά τους πληρωνόταν, σήμερα όχι. Η ενέργεια που ξοδεύεις για να κάνεις μουσική είναι τεράστια και αυτή που παίρνεις ελάχιστη. Πολύς κόσμος επίσης γκρινιάζει για την είσοδο που πρέπει να πληρώσει ώστε να πληρωθεί ο μουσικός – είσοδος του τύπου 7 ή 5 ή και 3 ευρώ-. Μετά ο ίδιος κόσμος γκρινιάζει πως δεν υπάρχουν πια καινούργιες μπάντες. Όλες αυτές η ανησυχίες είναι σωστές, αλλά και πάλι πρέπει να βρούμε δρόμους σωστούς να κοινωνήσουμε την μουσική μας και να μην φοβόμαστε τίποτα.
Το Υπόγειο: Με τι άλλο ασχολείστε όταν δεν φτιάχνετε μουσική;
Τα πρωινά όλοι και όλες πάμε στις δουλειές μας. Συχνά μαγειρεύουμε, ψαρεύουμε, πίνουμε, πηγαίνουμε εκδρομές, παίζουμε σκάκι και ναρκαλιευτή (!), διάβασμα, ταινίες, χαβαλέδες και αμπελοφιλοσοφίες.
Το Υπόγειο: Ποιοι είναι οι μακροπρόθεσμοι στόχοι του συγκροτήματος και τα όνειρά σας για το μέλλον;
Να ξεκινήσουμε σιγά σιγά να δουλεύουμε τα καινούργια μας τραγούδια και πολλές συναυλίες!
Το Υπόγειο: Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε τη συμβολή σας στις λίστες που μαζεύουμε στο Υπόγειο: Ποιοι είναι οι 10 πιο αγαπημένοι σας δίσκοι όλων των εποχών;
Deadwing - Porcupine Tree (2005)
Catch My Shoe -The Ex (2010)
The Curse Of Zounds + Singles - Zounds (1982)
Rage Αgainst the Μachine - Rage against the Machine (1991)
Raw Power - The Stooges (1973)
L.A Woman - Doors (1971)
Χαράτσι - Νίκος Παπάζογλου (1984)
Μάνος Χατζιδάκις - Το Χαμόγελο Της Τζοκόντας (1975)
Κεφάλι γεμάτο χρυσάφι - Τρύπες (1996)
Έγινε η Απώλεια Συνήθειά μας - Διάφανα Κρίνα (1996)
Το Υπόγειο: Ψύλλοι ευχαριστούμε πάρα πολύ!!! Σας περιμένουμε στην Αθήνα!
